Λοξίας έγραψε: 05 Μαρ 2022, 15:59
Αν μαζευτούμε χίλα άτομα και μας δείξουν "κάτι", έστω ένα πεύκο, ρωτώντας μας να ονομάσουμε/αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό το "κάτι" που βλέπουμε, και τα χίλια άτομα θα δώσουν ακριβώς την ίδια απάντηση.
Αυτό είναι πεύκο!
Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να πει κάποιος ότι αυτό είναι ελέφαντας.
Ας πάμε σε άλλο παράδειγμα για να καταλάβουμε τι συμβαίνει:
πριν από 2000 χρόνια, όλοι συμφωνούσαν ότι το μπαμ και η λάμψη στον Ουρανό είναι ο Δίας.
Με τη λογική του Λοξία, ο Δίας αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα αφού όλοι συμφωνούσαν τότε ότι πρόκειται για το Δία.
Για τους υπόλοιπους προφανώς και όχι.
Ο τρόπος με τον οποίο "βλέπουμε" τον κόσμο προκύπτει από την κοιωνικοποίηση του ατόμου. Από τη μύησή του στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας, από τη μύηση στον τρόπο αντίληψης.
Είναι επίσης ο λόγος που ο Λοξίας ακόμη βλέπει τον κόσμο με τη φυσική του 16ου-17ου αιώνα. Δεδομένου ότι δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη σύγχρονη φυσική, η αντίληψή του έχει διαμορφωθεί με βάση όσα θυμάται από το δημοτικό κι όσα άλλα έτυχε να συνταιριάξουν σε εκείνο το αντιληπτικό πλαίσιο.
Και εσύ μας λες, πως επειδή κάποιος "βλέπει" τον πόλεμο στην Ουκρανία ως επίθεση και άλλοι ως ειρηνική προέλαση, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν όντως βλέπουμε ένα πεύκο, μιας και αυτό είναι μια ψευδής εικόνα...
Εγώ σου γράφω ότι όλα αποτελούν ψευδή εικόνα επειδή κυρίως:
1) Η βιολογική μας ύπαρξη έχει εγγενείς περιορισμούς (πχ. η όρασή μας και το συνολικό σύστημα επεξεργασίας)
2) Αυτό που βλέπουμε αποτελεί προϊόν μίας αμφίδρομης δραστηριότητας του εγκεφάλου, ο οποίος ταυτόχρονα δέχεται ερεθίσματα και παράγει ερεθίσματα στο κέντρο όρασης, αλλά και σε κάθε άλλο κέντρο "επεξεργασίας".
Επομένως, αυτό που βλέπουμε και μπορεί ακόμη και να συμφωνούμε, δεν ταυτίζεται με κάτι που "αντικειμενικά υπάρχει". Είναι μία ελλιπής, παραμορφωμένη, ψευδής απεικόνιση κάποιας κατάστασης που έχει υποστεί αφαίρεση, παραμόρφωση, ρετουσάρισμα, ανακατασκευή από ένα συγκεκριμένο σύστημα επεξεργασίας που ονομάζεται νους (επεκτεινόμενος στις αισθήσεις).
Μία πολύ όμορφη συνοπτική ανάλυση βρήκα σε άρθρο εφημερίδας, και είναι εύκολη και προσιτή.
https://www.efsyn.gr/epistimi/mihanes-t ... tis-orasis
Διότι δεν υπάρχουν μπαρμπούνια per se, αλλά ένα τεράστιο πλήθος υπατομικών σωματιδίων...
Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε ότι αυτό που αποκαλούμε "μπαρμπούνι" ταυτίζεται με κάποια αντικειμενική πραγματικότητα για να το φάμε. Απλά το τρώμε. Το τρώνε και τα σκουλήκια χωρίς να συμφωνούν ότι πρόκειται για κάποια αντικειμενική πραγματικότητα.
