Sid Vicious έγραψε: 26 Μάιος 2024, 15:34
Antipnevma έγραψε: 26 Μάιος 2024, 14:56
ΓΑΛΗ έγραψε: 25 Μάιος 2024, 14:31
Οι Πιραχά, αυτό έμαθαν, αυτό κάνουν. Αυτό δεν είναι περίεργο αν δεν υπάρχει επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Το ζητούμενο είναι πόσες αναρχικές κοινωνίες μετοίκησαν/ευδοκίμησαν στον Αμαζόνιο.
Το point είναι ότι πάντοτε υπήρχαν μη κρατικές κοινωνίες και στον απέραντο Αμαζόνιο και παντού στον πλανήτη που ήταν/είναι αυτό που λέμε egalitarian και είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα της ανθρωπολογίας. Συνεπώς είναι χαζό να ισχυρίζεται ή να υπονοεί κανείς ότι οι άτεγκτες ιεραρχίες είναι κάτι κοινωνικοοντολογικά ή ανθρωπολογικά απολύτως αναγκαίο.
Και στις κρατικές κοινωνίες συναντάμε σημαντικές διαφοροποιήσεις στις σχέσεις εξουσίας. Το αν μια κοινωνία είναι άκρως αυταρχική σαν την Ρωσία ή άκρως ελευθεριακή σαν τη Δανία είναι ζήτημα αμιγώς πολιτικό. Καμία ανθρωπολογική αναγκαιότητα δεν σε εμποδίζει ως κοινωνία να εξελιχθείς είτε στο ένα είτε στο άλλο.
Μιλάς για μια απομονωμένη μικρή φυλή κάπου 500-1000 ατόμων με ισχυρούς εθνοφυλετικοπολιτιστικούς δεσμούς.
Το point είναι πως μια τέτοια κοινωνία προυποθέτει ισχυρούς δεσμούς, ένα συνεκτικό "κοινό" μεταξύ των ατόμων
Και αυτό λάθος είναι. Κι όμως οι ιδέες περί στενής φυλετικής συγγένειας και κοινής καταγωγής τέτοιων λαών δεν ισχύουν όσο περίεργο και να σου φαίνεται. Για δες τι σου λέει η έρευνα:
Even their designations – Yanomamo, !Kung, Ainu –
convey a false sense of genealogical and genetic continuity, vastly understating the fluidity of these groups’ ethnic boundaries.
Δεύτερον υπήρξαν πράγματι όχι μόνο μικρές φυλές αλλά πόλεις χιλιάδων ατόμων με εξαιρετικά μεγάλο βαθμό κοινωνικής ισότητας. Για κοίτα εδώ τι λέει ο αρχαιολόγος Wengrow:
For instance, almost everyone nowadays insists that participatory democracy, or social equality, can work in a small community or activist group, but cannot possibly ‘scale up’ to anything like a city, a region, or a nation-state. But the evidence before our eyes, if we choose to look at it, suggests the opposite.
Egalitarian cities, even regional confederacies, are historically quite commonplace. Egalitarian families and households are not. Once the historical verdict is in, we will see that the most painful loss of human freedoms began at the small scale – the level of gender relations, age groups, and domestic servitude – the kind of relationships that contain at once the greatest intimacy and the deepest forms of structural violence. If we really want to understand how it first became acceptable for some to turn wealth into power, and for others to end up being told their needs and lives don’t count, it is here that we should look. Here too, we predict, is where the most difficult work of creating a free society will have to take place.
