Αντιπαράθεση Μιχαηλίδου - Νατσιού για τα σχολικά βιβλία

[Αρχέλαος]

Ανεξάρτητα από την θεματολογία της ερώτησης και όλα τα συναφή, επικοινωνιακά η υπουργός ήταν αρκετά άστοχη.
- Κείμενο από έγγραφο λες και έκανε παράθεση στοιχείων και πηγών ή εκφωνούσε κάποιο λόγο μεγάλης διάρκειας.
- Φτωχό λεξιλόγιο, λεξιπενία.
- Λόγος χωρίς ειρμό και δομή.

Όλα αυτά δυσανάλογα με τις σπουδές. Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στο ότι θα έπρεπε να έχει έναν χαρισματικό λόγο, αλλά εστιάζουμε στο ότι η τοποθέτηση της ήταν εξόχως χαμηλής ποιότητας τεχνικά, πέραν της ουσίας.

[foscilis]

Ανεξάρτητα από την θεματολογία της ερώτησης και όλα τα συναφή, επικοινωνιακά η υπουργός ήταν αρκετά άστοχη.
- Κείμενο από έγγραφο λες και έκανε παράθεση στοιχείων και πηγών ή εκφωνούσε κάποιο λόγο μεγάλης διάρκειας.
- Φτωχό λεξιλόγιο, λεξιπενία.
- Λόγος χωρίς ειρμό και δομή.

Όλα αυτά δυσανάλογα με τις σπουδές. Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στο ότι θα έπρεπε να έχει έναν χαρισματικό λόγο, αλλά εστιάζουμε στο ότι η τοποθέτηση της ήταν εξόχως χαμηλής ποιότητας τεχνικά, πέραν της ουσίας.

Γιατι να εστιασουμε εκει και οχι στην ουσια;

[Saturn]

το δεν δίνει καμία κινητοποίηση στον ακροατή να απαντήσει, είναι κάτι παραπάνω από όλα αυτά!

[Αρχέλαος]

Τώρα, ο Νατσιός έχει προφανώς τη δική του ατζέντα.
Ωστόσο, έψαξα ένα από τα παραδείγματα που παρουσίασε, εκείνο για την 28η Οκτωβρίου.

Παράθεση του επίμαχου αποσπάσματος από το βιβλίο Γλώσσας της Ε' Δημοτικού, τονίζω τα σημεία που επεσήμανε ο βουλευτής:


Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο!

(Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο)

Αλλά σήμερα τόση ώρα που γελούσαμε δεν προσέξαμε πως ο μπαμπάς είχε γυρίσει ξαφνικά πίσω και μας κοιτούσε. Χωρίς να γελάει. Ήταν ιδρωμένος, γιατί είχε τρέξει κι είχε ανεβεί τη σκάλα γρήγορα, και δεν μπορούσε να καταπιεί και τα μάτια του ήταν έξω, σαν να είχε μαλώσει με κάποιον. Η μαμά τον είδε πρώτη και σταμάτησε να γελάει και του είπε πως ήρθε πάνω στην ώρα που δεν πίνω το γάλα μου και πρέπει να φύγω για το σχολείο και να μου πει κάτι για να το πιω. Αλλά ο μπαμπάς μου δεν είπε τίποτα. Τότε τον ρώτησε γιατί γύρισε πίσω και μήπως ήταν αργία και δεν το ήξερε. Αλλά ο μπαμπάς πάλι δεν είπε τίποτα. Μετά μίλησε ξαφνικά και είπε να πάψουμε και να τον ακούσουμε με προσοχή και όταν καθίσαμε προσοχή είπε κανείς να μη βγει από το σπίτι, εγώ να μην πάω σχολείο, η θεία Γαζία να αφήσει τις πορτοκαλιές, η Δωροθέα να κλείσει τις πόρτες και τα παράθυρα κι η μαμά να πάψει να με κυνηγάει μ' αυτό το γελοίο γάλα, γιατί «εδώ χαλάει ο κόσμος κι εσείς παίζετε».

Μόλις είπε έτσι, αφήσαμε τα παιχνίδια και τα γέλια και μαζευτήκαμε γύρω του και τον κοιτούσαμε, γιατί ποτέ άλλοτε δεν ήταν έτσι, και περιμέναμε να μας πει γιατί χαλάει ο κόσμος. Τότε ο μπαμπάς έβγαλε μια φωνή κουρασμένη, βραχνιασμένη, θυμωμένη, αγριεμένη και φοβισμένη, που, όταν την ακούσαμε, γίναμε κι εμείς θυμωμένοι, αγριεμένοι και φοβισμένοι:

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο! είπε.

– Τι;

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο, ξαναείπε.

Τη δεύτερη φορά ακούσαμε όλοι κι η μαμά είπε «Θεέ μου!» και ρώτησε «Γιατί;». Η Δωροθέα είπε «Παναΐτσα μου» και ρώτησε «Τι θα κάνω τώρα;». Η θεία Γαζία είπε ένα καινούριο τραγούδι που δεν είχε μουσική: «Εμπρός, η μάχη ήρχισε, το βήμα μας ταχύ. Μυρίζει η πυρίτις, η σφαίρ' αντιλαλεί, κι η βροντερή φωνή της εις μάχην μας καλεί» κι εγώ, χωρίς να καταλάβω πώς μου ήρθε, έτρεξα και πήρα από τα χέρια της μαμάς τη φλιτζάνα με το γάλα και το ήπια όλο. Τότε ο μπαμπάς ήρθε κοντά μου και με ακούμπησε στον ώμο και μου είπε:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Μετά γύρισε στη μαμά και της είπε πως θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά. «Δεν έχουμε δραχμή» είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα……..

– Τι ήταν αυτό; Ακούσατε; ρώτησε η μαμά, που φοβήθηκε από ένα μεγάλο μπουμ.

– Μπόμπες! ακούστηκε μια φωνή από τον δρόμο. Βομβαρδισμός! Βομβαρδισμός…

– Κι αυτό; ρώτησε η Δωροθέα.

– Σειρήνες! είπε η θεία Γαζία. Σημαίνουν συναγερμό. Να τρέξει ο κόσμος να κρυφτεί.

– Θεέ μου! είπε η μαμά. Κι ο μπαμπάς είναι έξω... Δε θα προλάβει…

– Θα έρθουν οι Ιταλοί; ρώτησε η θεία Γαζία.

– Είναι κακοί, κυρία; ρώτησε η Δωροθέα.

– Δεν ξέρω, είπε η μαμά. Ο κύριος Δεμαρτίνος, που έχει το ποδηλατάδικο, είναι Ιταλός. Είναι καλός.

Σε λίγο ήρθε ο μπαμπάς μου και ήταν πολύ λερωμένος και σκισμένος και δεν είχε το καπέλο του, ούτε στο κεφάλι ούτε στο χέρι, και είπε πως η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν έκανε τίποτα. Μετά είπε να κατεβούμε όλοι γρήγορα, όπως είμαστε και βρισκόμαστε, να πάμε στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί το σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες.

Κατεβήκαμε όλοι πιασμένοι χέρι χέρι και μπήκαμε στον κόσμο που έτρεχε και όλο τρέχαμε και ακούγαμε τις μπόμπες, τις σειρήνες, τα αντιαεροπορικά και τα βαπόρια και φτάσαμε στην πλατεία και σταματήσαμε κάτω από τα δέντρα να ξεκουραστούμε… και ο μπαμπάς με πήρε αγκαλιά και είπε πάλι:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας. Ούτε ήθελα να πάω στο υπόγειο. Ήθελα τους φίλους μου, τον Ρούλη, τον Βαγγελάκη, τον Μωυσή, τον Φιλιππάκη, τον Ντόντο, τη Λίλα, τη Λέλα, τη Λούλα, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Ίωνα. Και τη Μαρία.

Κυριάκος Ντελόπουλος, Ο Άκης και οι άλλοι,
εκδ. Kαστανιώτη, Aθήνα, 1997 (διασκευή)


Ο καθένας εξάγει τα συμπεράσματα του.

[Ασέβαστος]

έχω γράψει μερικά παραδείγματα παραπάνω, αλλά αν σε ενδιέφερε θα άκουγες το βίντεο
επειδή δεν σε ενδιαφέρει στην πραγματικότητα, ας μην το συζητήσουμε άλλο, όχι μαζί τουλάχιστον

εκανα υπερανθρωπη προσπαθεια, και καταφερα να φτασω μεχρι τη μεση.

δεν εφτασα στο σημειο που του απαντα, αλλα οτι καντηλια και να του κατεβασε, δικιο ειχε. τιποτα απο οσα ακουσα δεν ειναι προβλημα να υπαρχει σε βιβλιο του δημοτικου. ολο βλακειες λεει.
πραγμα ανεπιτρεπτο για εκπαιδευτικο, αρα δικαιως τον μπινελικωνει η μιχ.

επισης, οσοι το ειδατε και δεν προειδοποιατε οτι θα χασουμε το χρονο μας με αηδιες και να μην το δουμε οι υπολοιποι, ειστε καθικια.

[Αρχέλαος]

Ανεξάρτητα από την θεματολογία της ερώτησης και όλα τα συναφή, επικοινωνιακά η υπουργός ήταν αρκετά άστοχη.
- Κείμενο από έγγραφο λες και έκανε παράθεση στοιχείων και πηγών ή εκφωνούσε κάποιο λόγο μεγάλης διάρκειας.
- Φτωχό λεξιλόγιο, λεξιπενία.
- Λόγος χωρίς ειρμό και δομή.

Όλα αυτά δυσανάλογα με τις σπουδές. Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στο ότι θα έπρεπε να έχει έναν χαρισματικό λόγο, αλλά εστιάζουμε στο ότι η τοποθέτηση της ήταν εξόχως χαμηλής ποιότητας τεχνικά, πέραν της ουσίας.

Γιατι να εστιασουμε εκει και οχι στην ουσια;

Γιατί η ένδεια αυτή, οδηγεί σε ευρύτερη ένδεια πνευματικής και ουσιαστικής φύσεως. Ρηχή απάντηση που δείχνει, ακόμα και τεχνοκρατικά, ότι απλώς δεν υπάρχει κάποιο θετικό πολιτικό πρόσημο.
Έπειτα, η απάντηση είναι ανούσια και γενικόλογη.
Δεν έχει κάποιο μπρίο.

[Σενέκας]

επισης, οσοι το ειδατε και δεν προειδοποιατε οτι θα χασουμε το χρονο μας με αηδιες και να μην το δουμε οι υπολοιποι, ειστε καθικια.

άφησα προειδοποίηση ότι είναι απάλευτο, δε δέχομαι παράπονα

[Ασέβαστος]

Τώρα, ο Νατσιός έχει προφανώς τη δική του ατζέντα.
Ωστόσο, έψαξα ένα από τα παραδείγματα που παρουσίασε, εκείνο για την 28η Οκτωβρίου.

Παράθεση του επίμαχου αποσπάσματος από το βιβλίο Γλώσσας της Ε' Δημοτικού, τονίζω τα σημεία που επεσήμανε ο βουλευτής:


Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο!

(Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο)

Αλλά σήμερα τόση ώρα που γελούσαμε δεν προσέξαμε πως ο μπαμπάς είχε γυρίσει ξαφνικά πίσω και μας κοιτούσε. Χωρίς να γελάει. Ήταν ιδρωμένος, γιατί είχε τρέξει κι είχε ανεβεί τη σκάλα γρήγορα, και δεν μπορούσε να καταπιεί και τα μάτια του ήταν έξω, σαν να είχε μαλώσει με κάποιον. Η μαμά τον είδε πρώτη και σταμάτησε να γελάει και του είπε πως ήρθε πάνω στην ώρα που δεν πίνω το γάλα μου και πρέπει να φύγω για το σχολείο και να μου πει κάτι για να το πιω. Αλλά ο μπαμπάς μου δεν είπε τίποτα. Τότε τον ρώτησε γιατί γύρισε πίσω και μήπως ήταν αργία και δεν το ήξερε. Αλλά ο μπαμπάς πάλι δεν είπε τίποτα. Μετά μίλησε ξαφνικά και είπε να πάψουμε και να τον ακούσουμε με προσοχή και όταν καθίσαμε προσοχή είπε κανείς να μη βγει από το σπίτι, εγώ να μην πάω σχολείο, η θεία Γαζία να αφήσει τις πορτοκαλιές, η Δωροθέα να κλείσει τις πόρτες και τα παράθυρα κι η μαμά να πάψει να με κυνηγάει μ' αυτό το γελοίο γάλα, γιατί «εδώ χαλάει ο κόσμος κι εσείς παίζετε».

Μόλις είπε έτσι, αφήσαμε τα παιχνίδια και τα γέλια και μαζευτήκαμε γύρω του και τον κοιτούσαμε, γιατί ποτέ άλλοτε δεν ήταν έτσι, και περιμέναμε να μας πει γιατί χαλάει ο κόσμος. Τότε ο μπαμπάς έβγαλε μια φωνή κουρασμένη, βραχνιασμένη, θυμωμένη, αγριεμένη και φοβισμένη, που, όταν την ακούσαμε, γίναμε κι εμείς θυμωμένοι, αγριεμένοι και φοβισμένοι:

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο! είπε.

– Τι;

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο, ξαναείπε.

Τη δεύτερη φορά ακούσαμε όλοι κι η μαμά είπε «Θεέ μου!» και ρώτησε «Γιατί;». Η Δωροθέα είπε «Παναΐτσα μου» και ρώτησε «Τι θα κάνω τώρα;». Η θεία Γαζία είπε ένα καινούριο τραγούδι που δεν είχε μουσική: «Εμπρός, η μάχη ήρχισε, το βήμα μας ταχύ. Μυρίζει η πυρίτις, η σφαίρ' αντιλαλεί, κι η βροντερή φωνή της εις μάχην μας καλεί» κι εγώ, χωρίς να καταλάβω πώς μου ήρθε, έτρεξα και πήρα από τα χέρια της μαμάς τη φλιτζάνα με το γάλα και το ήπια όλο. Τότε ο μπαμπάς ήρθε κοντά μου και με ακούμπησε στον ώμο και μου είπε:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Μετά γύρισε στη μαμά και της είπε πως θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά. «Δεν έχουμε δραχμή» είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα……..

– Τι ήταν αυτό; Ακούσατε; ρώτησε η μαμά, που φοβήθηκε από ένα μεγάλο μπουμ.

– Μπόμπες! ακούστηκε μια φωνή από τον δρόμο. Βομβαρδισμός! Βομβαρδισμός…

– Κι αυτό; ρώτησε η Δωροθέα.

– Σειρήνες! είπε η θεία Γαζία. Σημαίνουν συναγερμό. Να τρέξει ο κόσμος να κρυφτεί.

– Θεέ μου! είπε η μαμά. Κι ο μπαμπάς είναι έξω... Δε θα προλάβει…

– Θα έρθουν οι Ιταλοί; ρώτησε η θεία Γαζία.

– Είναι κακοί, κυρία; ρώτησε η Δωροθέα.

– Δεν ξέρω, είπε η μαμά. Ο κύριος Δεμαρτίνος, που έχει το ποδηλατάδικο, είναι Ιταλός. Είναι καλός.

Σε λίγο ήρθε ο μπαμπάς μου και ήταν πολύ λερωμένος και σκισμένος και δεν είχε το καπέλο του, ούτε στο κεφάλι ούτε στο χέρι, και είπε πως η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν έκανε τίποτα. Μετά είπε να κατεβούμε όλοι γρήγορα, όπως είμαστε και βρισκόμαστε, να πάμε στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί το σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες.

Κατεβήκαμε όλοι πιασμένοι χέρι χέρι και μπήκαμε στον κόσμο που έτρεχε και όλο τρέχαμε και ακούγαμε τις μπόμπες, τις σειρήνες, τα αντιαεροπορικά και τα βαπόρια και φτάσαμε στην πλατεία και σταματήσαμε κάτω από τα δέντρα να ξεκουραστούμε… και ο μπαμπάς με πήρε αγκαλιά και είπε πάλι:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας. Ούτε ήθελα να πάω στο υπόγειο. Ήθελα τους φίλους μου, τον Ρούλη, τον Βαγγελάκη, τον Μωυσή, τον Φιλιππάκη, τον Ντόντο, τη Λίλα, τη Λέλα, τη Λούλα, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Ίωνα. Και τη Μαρία.

Κυριάκος Ντελόπουλος, Ο Άκης και οι άλλοι,
εκδ. Kαστανιώτη, Aθήνα, 1997 (διασκευή)


Ο καθένας εξάγει τα συμπεράσματα του.

λοιπον αυτο το βιβλιο πρεπει να το εχω διαβασει, κατι μου θυμιζει, αλλα μαλλον πανε πολλα χρονια.

δεν βρισκω κατι προβληματικο στο να διδασκεται αυτο το κειμενο.

[adon99]

Λογικο για το μορφωμα της ΝΔ να φαινεται φυσιολογικο αυτο




Ο 25 χρονος ηλεκτρολογος με την 15 χρονη μαθητρια

[Saturn]

Ανεξάρτητα από την θεματολογία της ερώτησης και όλα τα συναφή, επικοινωνιακά η υπουργός ήταν αρκετά άστοχη.
- Κείμενο από έγγραφο λες και έκανε παράθεση στοιχείων και πηγών ή εκφωνούσε κάποιο λόγο μεγάλης διάρκειας.
- Φτωχό λεξιλόγιο, λεξιπενία.
- Λόγος χωρίς ειρμό και δομή.

Όλα αυτά δυσανάλογα με τις σπουδές. Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στο ότι θα έπρεπε να έχει έναν χαρισματικό λόγο, αλλά εστιάζουμε στο ότι η τοποθέτηση της ήταν εξόχως χαμηλής ποιότητας τεχνικά, πέραν της ουσίας.

Γιατι να εστιασουμε εκει και οχι στην ουσια;

Γιατί η ένδεια αυτή, οδηγεί σε ευρύτερη ένδεια πνευματικής και ουσιαστικής φύσεως. Ρηχή απάντηση που δείχνει, ακόμα και τεχνοκρατικά, ότι απλώς δεν υπάρχει κάποιο θετικό πολιτικό πρόσημο.
Έπειτα, η απάντηση είναι ανούσια και γενικόλογη.
Δεν έχει κάποιο μπρίο.

Φίλε, ποιά ρηχή απάντηση και λοιπά περι τεχνοκρατικών
Δεν μπορεί να συντάξει προτάσεις με σωστές λέξεις, λέμε, η τυπισα (περι τύπισας πρόκειται..)

Για το κείμενο που έβαλε παραπάνω ο συνομιλητής, ναι, στο σημείο που κάνει αναφορά περι "αντρα", υπάρχει ποιντ αλλά στις μέρες που ζούμε, δεν το λες και τελείως αθώο, έστω και τόσο κουκουλωμένα, λολ

Πάντως, το όλο κείμενο καλλιεργεί ηττοπάθεια και δίνει άλλο νόημα και περιεχόμενο στην Εθνική Εορτή. Σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο Νατσιός.
Δεν διδάσκεις σε ένα παιδί του δημοτικού, που θέλεις να του μιλήσεις για πατριωτισμό και ήρωες και ιδανικά, τέτοιο μοιρολόι και δεν κάνεις επίδειξη του φόβου που μπορει να ένοιωσε ένα παιδάκι ανάλογης ηλικίας εκείνα τα χρόνια, γιατι μάλλον τότε άλλο πνεύμα θες να διδάξεις.

[foscilis]

Τώρα, ο Νατσιός έχει προφανώς τη δική του ατζέντα.
Ωστόσο, έψαξα ένα από τα παραδείγματα που παρουσίασε, εκείνο για την 28η Οκτωβρίου.

Παράθεση του επίμαχου αποσπάσματος από το βιβλίο Γλώσσας της Ε' Δημοτικού, τονίζω τα σημεία που επεσήμανε ο βουλευτής:


Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο!

(Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο)

Αλλά σήμερα τόση ώρα που γελούσαμε δεν προσέξαμε πως ο μπαμπάς είχε γυρίσει ξαφνικά πίσω και μας κοιτούσε. Χωρίς να γελάει. Ήταν ιδρωμένος, γιατί είχε τρέξει κι είχε ανεβεί τη σκάλα γρήγορα, και δεν μπορούσε να καταπιεί και τα μάτια του ήταν έξω, σαν να είχε μαλώσει με κάποιον. Η μαμά τον είδε πρώτη και σταμάτησε να γελάει και του είπε πως ήρθε πάνω στην ώρα που δεν πίνω το γάλα μου και πρέπει να φύγω για το σχολείο και να μου πει κάτι για να το πιω. Αλλά ο μπαμπάς μου δεν είπε τίποτα. Τότε τον ρώτησε γιατί γύρισε πίσω και μήπως ήταν αργία και δεν το ήξερε. Αλλά ο μπαμπάς πάλι δεν είπε τίποτα. Μετά μίλησε ξαφνικά και είπε να πάψουμε και να τον ακούσουμε με προσοχή και όταν καθίσαμε προσοχή είπε κανείς να μη βγει από το σπίτι, εγώ να μην πάω σχολείο, η θεία Γαζία να αφήσει τις πορτοκαλιές, η Δωροθέα να κλείσει τις πόρτες και τα παράθυρα κι η μαμά να πάψει να με κυνηγάει μ' αυτό το γελοίο γάλα, γιατί «εδώ χαλάει ο κόσμος κι εσείς παίζετε».

Μόλις είπε έτσι, αφήσαμε τα παιχνίδια και τα γέλια και μαζευτήκαμε γύρω του και τον κοιτούσαμε, γιατί ποτέ άλλοτε δεν ήταν έτσι, και περιμέναμε να μας πει γιατί χαλάει ο κόσμος. Τότε ο μπαμπάς έβγαλε μια φωνή κουρασμένη, βραχνιασμένη, θυμωμένη, αγριεμένη και φοβισμένη, που, όταν την ακούσαμε, γίναμε κι εμείς θυμωμένοι, αγριεμένοι και φοβισμένοι:

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο! είπε.

– Τι;

– Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο, ξαναείπε.

Τη δεύτερη φορά ακούσαμε όλοι κι η μαμά είπε «Θεέ μου!» και ρώτησε «Γιατί;». Η Δωροθέα είπε «Παναΐτσα μου» και ρώτησε «Τι θα κάνω τώρα;». Η θεία Γαζία είπε ένα καινούριο τραγούδι που δεν είχε μουσική: «Εμπρός, η μάχη ήρχισε, το βήμα μας ταχύ. Μυρίζει η πυρίτις, η σφαίρ' αντιλαλεί, κι η βροντερή φωνή της εις μάχην μας καλεί» κι εγώ, χωρίς να καταλάβω πώς μου ήρθε, έτρεξα και πήρα από τα χέρια της μαμάς τη φλιτζάνα με το γάλα και το ήπια όλο. Τότε ο μπαμπάς ήρθε κοντά μου και με ακούμπησε στον ώμο και μου είπε:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Μετά γύρισε στη μαμά και της είπε πως θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά. «Δεν έχουμε δραχμή» είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα……..

– Τι ήταν αυτό; Ακούσατε; ρώτησε η μαμά, που φοβήθηκε από ένα μεγάλο μπουμ.

– Μπόμπες! ακούστηκε μια φωνή από τον δρόμο. Βομβαρδισμός! Βομβαρδισμός…

– Κι αυτό; ρώτησε η Δωροθέα.

– Σειρήνες! είπε η θεία Γαζία. Σημαίνουν συναγερμό. Να τρέξει ο κόσμος να κρυφτεί.

– Θεέ μου! είπε η μαμά. Κι ο μπαμπάς είναι έξω... Δε θα προλάβει…

– Θα έρθουν οι Ιταλοί; ρώτησε η θεία Γαζία.

– Είναι κακοί, κυρία; ρώτησε η Δωροθέα.

– Δεν ξέρω, είπε η μαμά. Ο κύριος Δεμαρτίνος, που έχει το ποδηλατάδικο, είναι Ιταλός. Είναι καλός.

Σε λίγο ήρθε ο μπαμπάς μου και ήταν πολύ λερωμένος και σκισμένος και δεν είχε το καπέλο του, ούτε στο κεφάλι ούτε στο χέρι, και είπε πως η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν έκανε τίποτα. Μετά είπε να κατεβούμε όλοι γρήγορα, όπως είμαστε και βρισκόμαστε, να πάμε στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί το σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες.

Κατεβήκαμε όλοι πιασμένοι χέρι χέρι και μπήκαμε στον κόσμο που έτρεχε και όλο τρέχαμε και ακούγαμε τις μπόμπες, τις σειρήνες, τα αντιαεροπορικά και τα βαπόρια και φτάσαμε στην πλατεία και σταματήσαμε κάτω από τα δέντρα να ξεκουραστούμε… και ο μπαμπάς με πήρε αγκαλιά και είπε πάλι:

– Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας.

Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας. Ούτε ήθελα να πάω στο υπόγειο. Ήθελα τους φίλους μου, τον Ρούλη, τον Βαγγελάκη, τον Μωυσή, τον Φιλιππάκη, τον Ντόντο, τη Λίλα, τη Λέλα, τη Λούλα, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Ίωνα. Και τη Μαρία.

Κυριάκος Ντελόπουλος, Ο Άκης και οι άλλοι,
εκδ. Kαστανιώτη, Aθήνα, 1997 (διασκευή)


Ο καθένας εξάγει τα συμπεράσματα του.

Ειναι παιδικο χιουμοριστικο βιβλιο στυλ Ο Μικρος Νικολας που διαδραματιζεται στην Πατρα το 1940, η οποια βομβαρδιστηκε αγρια την 28η Οκτωβριου με πανω απο 200 νεκρους αμαχους, οι 25 απο τους οποιους παιδια.

Οποιος το θεωρει αντεθνικη προπαγανδα ειναι ηλιθιος και βρωμαει.

[Saturn]

Ποιός ο λόγος να το έχεις διδακτικό στο σχολείο, αν όχι για να κάνεις την προπαγάνδα σου;

[Ασέβαστος]

Ποιός ο λόγος να το έχεις διδακτικό στο σχολείο, αν όχι για να κάνεις την προπαγάνδα σου;

γιατι ειναι μερος της αληθειας.

οπως ειναι ο ηρωισμος, η γεναιοτητα, ετσι ειναι και ο φοβος. και ο φοβος ειναι χρησιμος.

[Ναύτης]

Μια χαρά τά 'πε η Δόμνα στον ταλιμπανέζο.

[Leporello]

Ποιός ο λόγος να το έχεις διδακτικό στο σχολείο, αν όχι για να κάνεις την προπαγάνδα σου;

γιατι ειναι μερος της αληθειας.

οπως ειναι ο ηρωισμος, η γεναιοτητα, ετσι ειναι και ο φοβος. και ο φοβος ειναι χρησιμος.

Τον Νατσιό δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια, θέλει το Σχολείο να εξυπηρετεί την εθνικιστική προπαγάνδα και μόνο.

Στα χρόνια που πήγαινα εγώ στο σχολείο (κυρίως επί χούντας) ήταν αδιανόητο να πεί κανείς ότι κάποιος φοβόταν το 1940 ή το 1821. Επίσης, χωρίς να λέγονται ευθέως ψέμματα, η εντυπώσεις που δίνονταν στα παιδιά ήταν οι εξής:
- Το 1940 οι Ιταλοί εισβολείς ήταν πολύ περισσότεροι από τους Ελληνες, αλλά δεν ήταν εξ'ίσου γενναίοι.
- Οι Ελληνες νίκησαν τους Πέρσες επειδή επίσης ήταν πιό γενναίοι. Αναφορά στον εξοπλισμό τους και σύγκριση με εκείνο των Περσών δεν γινόταν ποτέ.
- Στην ναυμαχία τής Σαλαμίνας, τα ελληνικά πλοία ήταν μικρότερα από τα περσικά, όμως και πάλι επεκράτησαν λόγω γενναιότητας.