Tις δεκαετίες του 70-80 βγήκαν ταινίες, που ο κάθε προχωπαπάρας παραγωγός σήμερα συνεχίζει να τρώει τη σκόνη τους και να επιχειρεί (στην καλή περίπτωση) αποτυχημένα ριμέικς.Στρακαστρουκας έγραψε: 21 Αύγ 2023, 22:56Την δεκαετια του 70-80 δεν παρηκμασε μονο ο Ελληνικος κινηματογραφος αλλα γενικοτερα ο Ευρωπαικος κινηματογραφος, οπως και η Ευρωπαικη μουσικη. Βασικη αιτια ηταν η Αγγλικη γλωσσα που ηδη απο τοτε ειχε αρχισει να γινετε lingua franca στην Δυση. Μια Γαλλικη ταινια ηξερε οτι θα κοψει πολλα εισιτηρια μονο στην Γαλλια και οτι η δμοφιλεστερη ταινια της χρονιας θα ειναι κατι σαν το star wars. Το ιδιο και με την μουσικη. Ο μονος τροπος για να γινεις γνωστος διεθνως ειναι να τραγουδας στα ΑγγλικαAlienWay έγραψε: 21 Αύγ 2023, 22:30 Να πούμε επίσης ότι η θέση των πασοκοτραφών δημοσιογράφων της κρατικής τηλεόρασης τότε ήταν ότι οι βιντεοκασέτες ήταν όνειδος, αλλά ότι ο λεγόμενος "ποιοτικός κινηματογράφος" της εποχής, ήταν αριστούργημα.
Στην πραγματικότητα και εκείνος ο κινηματογράφος ήταν σύμπτωμα της γενικότερης παρακμής του ελληνικού σινεμά.
Παρατηρήστε στην παραπάνω συνέντευξη ότι ο δημοσιογράφος θεωρεί πως υπήρχε εναλλακτική στη βιντεοκασέτα (δηλαδή ο "ποιοτικός" κινηματογράφος) ενώ ο Ρίζος τον γειώνει λέγοντας πως ο ελ κινηματογράφος είχε αποθάνει (δηλαδή και η εναλλακτική ακόμη, ήταν για τα μπάζα).
Και δεν ήταν θέμα γλώσσας αλλά σενάριου/σκηνοθεσίας/ηθοποιίας. Γιατί στην τελική, αν δεν παίζουν τα δύο πρώτα, όσο καλός και να είναι ένας ηθοποιός, δεν μπορεί να σώσει μια παπαριά. Καταποντίζεται μαζί της.