Αρχέλαος έγραψε: 27 Ιουν 2023, 13:59
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 27 Ιουν 2023, 13:01
πατησιωτης έγραψε: 27 Ιουν 2023, 12:55
Πρωτάθλημα δεν παίρνει κάποιος επειδή μόνο έχει καλή ομάδα.Παίρνει και επειδή οι άλλοι είναι άσχετοι.
Ο Μητσοτάκης κάθεται στον θρόνο που του ετοίμασε αυτός που έριξε τον πατέρα του.
Ο Σαμαράς είναι ο αρχιτέκτονας ηθελημένα ή αθέλητα της κυριαρχίας της ΝΔ.Με τους ελιγμούς του την εποχή του μνημονίου διέλυσε το ΠΑΣΟΚ που ήταν ισχυρότερο κόμμα από τη ΝΔ και ανέδειξε ως αντίπαλο τους τυχάρπαστους του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας το έργο του οποιουδήποτε προέδρου της ΝΔ μετά από αυτόν πολύ ευκολότερο.
ναι ρε μάγκες, δεν έγιναν όλοι ξαφνικά άσχετοι. το πολιτικό σύστημα παραμένει το ίδιο απλά κάποιος (ο Μητσοτάκης) κατάφερε να πάρει το μεγαλύτερο μέρος της πίτας από τους υπόλοιπους. Η λογική θα έλεγε ότι όσοι φέυγουν από τον συριζα να πηγαίνουν στον Ανδρουλάκη ο οποίος δεν είναι σαν τον Τσίπρα και δεν έχει καεί πολιτικά, αλλά για κάποιο λόγο προτιμούν τον Μητσοτάκη. Ποιος είναι αυτός ο λόγος;
Και ο ΓΑΠ σάρωσε που επικοινωνιακά ήταν χαμηλότερα ίσως από όλους τους πρωθυπουρογύς.
Δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά μηχανισμών.
Ο Μητσοτάκης έχει πολλά στελέχη και συμβούλους, προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, έγινε μπλε ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας έξυπνη πολιτική και αποφεύγοντας σκληρές ή άγαρμπες δεξιές πολιτικές.
Εδώ να τονίσω, ότι ο Σαμαράς όχι μόνο δεν διέλυσε τίποτα, αλλά είχε ως επίτευγμα να μειώσει τη δυναμική της Νέας Δημοκρατίας και να επιτύχει αριστερό κόμμα να πάρει 36% για πρώτη φορά στην ιστορία. Το ότι το ψήφισαν αρκετοί ΠΑΣΟΚ και λαΪκοδεξιοί, δεν αναιρεί ότι ήταν και παρέμεινε αριστερό και ιδεοληπτικό κόμμα.
Απλώς, δεξιά δεν υπήρχε αντίστοιχος ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να ήταν ο ΛΑΟΣ αν δεν είχε γίνει μνημονιακός, έτσι το 29% δεν γινόταν να πέσει και άλλο.
Εν ολίγοις, η επιλογή του κεντρώου Μητσοτάκη, έδωσε ώθηση στην Νέα Δημοκρατία.
Όμως, πάμε στην ουσία επί της πολύ καλής τοποθετήσεως σου για όλα αυτά:
Όπως έχω γράψει, το βασικό ζήτημα είναι η μοιρασιά, η πολιτική παροχών χωρίς να φαίνεται άμεσα το τίμημα.
Ο Μητσοτάκης μοίρασε με ΠΑΣΟΚικο τρόπο, εκμεταλλευόμενος την δημοσιονομική χαλάρωση εκ της ΕΕ αλλά και το...δώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κυβέρνηση επανέφερε θεαματικά των θεσμό των repos, δηλαδή του εσωτερικού δανεισμού.
Η Νέα Δημοκρατία που έχει και πιο πολλά στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ από ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε ΠΑΣΟΚική προσέγγιση.
Δηλαδή, με υψηλούς έμμεσους φόρους που ήταν τέτοιοι από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ, πλην όμως με τον πληθωρισμό επέδρασαν σε υψηλότερες τιμές και άρα μεγαλύτερα δημόσια έσοδα μέρος των οποίων αναδιανεμόταν ως...δώρο σε ψηφοφόρους, σχετική μείωση άμεσων φόρων(π.χ. εμείς με την γυναίκα μου σε αυτό το ζήτημα είδαμε όφελος) και με δανεικά από το μέλλον(40-50 δις ευρώ repos αναλώθηκαν, βλέπε και νήμα Οικονομίας), ο πολίτης έχει την αίσθηση πως η μοιρασιά δεν έχει πρόβλημα.
Αυτά έκανε και το ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως φορολογικών συντελεστών, υπήρχε ανοχή ως προς τους άμεσους φόρους, οι έμμεσοι φόροι αυξάνονταν, υπήρχαν τα ρεπος που συγχρηματοδοτούσαν τα ελλείμματα και έτσι οι πολίτες νόμιζαν ότι τα χρήματα είναι σαν...δωρεάν.
Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ παρότι ιδεολογικά ήταν κοντά, δεν έβαζε φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, δεν τον πείραζε η φοροδιαφυγή και ουσιαστικά είχε καταστήσει όλες τις καταθέσεις στις τράπεζες απόρρητες. Για αυτό έκανε παιχνίδι αργότερα και ο Κοσκωτάς. Και μηδενικό εισόδημα να είχε κάποιος, αν είχε καταθέσεις εκατομμυρίων δραχμών, δεν υπήρχε περίπτωση να τον ενοχλήσει κάποιος, αφού θεσμικά δεν υφίστατο κάποιος κραταιός κανόνας ελέγχου.
Την ίδια πολιτική μπλε ΠΑΣΟΚ έκανε και ο Καραμανλής, σε εποχή σχετικής αφθονίας και εντούτοις τα φορολογικά έσοδα ήταν πολύ μικρότερα από ότι σε εποχές κρίσης.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ μοίρασε λίγα και αυτά από υπερφορολόγηση, χώρια τις υπόλοιπες ασυναρτησίες.
Για να το πω απλά, αν μοιράσει ένα κόμμα με 100 δις δανεικά και ένα άλλο με 100 δις υπερφορολόγησης, στην πρώτη περίπτωση δεν θα έχει πολιτικό κόστος, στην δεύτερη θα έχει μεγάλο, παρότι και στις δύο περιπτώσεις η κατάσταση είναι εξίσου επικίνδυνη.
Εν ολίγοις και για να το γράψω παραστατικά με ένα ακραίο παράδειγμα, όταν η Νέα Δημοκρατία ως κεντροδεξιό κόμμα, κερδίζει με άνεση στο Ζεφύρι και τα Άνω Λιόσια, τότε το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς ο Σκουρλέτης ή ο ίδιος ο Τσίπρας, ούτε θέμα εξυπνάδας, σοβαρότητας-σοβαροφάνειας.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε το 36% επειδή υποσχέθηκε παροχές και φοροελαφρύνσεις, ειδάλλως δεν θα ξέφευγε από το 4-5%.
Για να το πω περιγραφικά, οι κυβερνήσεις που δεν μοίρασαν για πολλούς και διάφορους λόγους, ηττήθηκαν.
Τα επικοινωνιακά ζητήματα και ότι μετράει η σοβαρότητα-σοβαροφάνεια, και όλα τα υπόλοιπα, ίσως να πείσουν μερικούς κεντρώους. Δεν δίνουν όμως αυτή το έναυσμα της εκλογικής νίκης, αλλά όσα αναλύω.
Το ότι η Νέα Δημοκρατία επικράτησε με πολιτικές επιδομάτων, δανεικών και παροχολογίας, θα έπρεπε να προβληματίζει πρωτίστως όσους υποτίθεται ψηφίζουν με ζητήματα αρχών και κατακρίνουν τέτοιες άφρονες πολιτικές.
Όταν τα έκανε το κανονικό ΠΑΣΟΚ, έγραφαν αρκετοί ότι κάνουν κοινωνικές παροχές με δανεικά και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας.
