Δεν ξέρω αν υπήρχε τρόπος να αποφευχθεί το «πάθημα Μακρόν» στη Γαλλία ή ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν επρόκειτο να πάρει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που χρειαζόταν για να κυβερνήσει κανονικά τη θητεία του, που ανανεώθηκε την Κυριακή του Πάσχα
Η αλήθεια είναι ότι δεν αιφνιδιάστηκε σχεδόν κανείς και σίγουρα όχι οι αγορές, το ευρώ και τα χρηματιστήρια που έμειναν... όλα στη θέση τους, όπως τα αφήσαμε πριν από το στραπάτσο της προηγούμενης Κυριακής.
Ασφαλώς η φθορά προϋπήρχε της ακρίβειας και της πληθωριστικής έκρηξης των τελευταίων έξι μηνών στη Γαλλία και αυτό φάνηκε και στις προεδρικές εκλογές, αλλά προφανώς -έτσι όπως λένε οι αναλυτές και οι πιο ειδικοί- ο Μακρόν δεν το μέτρησε καλά. «Ο Εμανουέλ έκανε... τον Jupiter και γυρνούσε όλο τον κόσμο φτιάχνοντας τη διεθνή του εικόνα και την πάτησε από την καθημερινότητα, όπως άλλωστε διαχρονικά οι περισσότεροι ηγέτες στην Ιστορία», έλεγε ένας έμπειρος διεθνολόγος φίλος του Σαρκοζί που παρακολουθεί τα γαλλικά πολιτικά δρώμενα τα τελευταία 40 χρόνια.
Είναι μάλλον άγνωστο για την ώρα τι θα επιλέξει ως λύση για να κυβερνήσει ο Μακρόν, αν δηλαδή θα συμμαχήσει με τον Νικολά Σαρκοζί και άλλες πιο «ισορροπημένες δυνάμεις» στο Κοινοβούλιο, αν θα τα καταφέρει όπως για μια τετραετία ο Μιτεράν (χωρίς πλειοψηφία) στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ή αν θα αποτολμήσει νέες εκλογές τώρα ή μετά από μερικούς μήνες, επικαλούμενος το πολιτικό αδιέξοδο που ενδεχομένως θα δημιουργηθεί. Ισως να μην μπορεί να κάνει κι αλλιώς, γιατί στον Μιτεράν έλειπαν τότε 14 βουλευτές, ενώ σήμερα ο Γάλλος πρόεδρος θέλει... καμιά εκατοσταριά.
Σημαντικό μεν θέμα όλο αυτό γιατί σταθερότητα στην Ενωμένη Ευρώπη με ασταθή Γαλλία και αδύναμο Μακρόν δεν συμβαδίζουν και πολύ, αλλά ας πάμε λίγο παρακάτω. Ποιος μπορεί να μη φανταστεί ότι από δω και στο εξής με τέτοιο πληθωρισμό και ακρίβεια όπου γίνονται εκλογές δεν θα κυριαρχούν ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων, τα ακραία λαϊκίστικα κόμματα και η ακυβερνησία; Γιατί και σήμερα οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κυβερνώνται από μη μονοκομματικούς σχηματισμούς, αλλά χωρίς τα πλέον ακραία σχήματα.
Διαβάζουμε ότι η πρόεδρος Φον ντερ Λάιεν αποδίδει ευθύνες για ενδεχόμενη επισιτιστική κρίση στη Ρωσία, λες και δεν το ξέρουμε, εμείς νομίζαμε ότι φταίνε... οι Κινέζοι, αλλά δεν λέει τίποτα για το πώς θα την αντιμετωπίσει. Λες και θα ιδρώσει το αυτί του Πούτιν. Αναφέρεται σε plan B στην περίπτωση που οι Ρώσοι κόψουν εντελώς (και για πάντα) το φυσικό αέριο από την Ευρώπη, αλλά δεν έχει κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους πολίτες της Ευρώπης στην τεράστια κρίση ακρίβειας που σαρώνει τα νοικοκυριά. Αλήθεια, τι νόημα έχουν τα εκατοντάδες δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης που δόθηκαν για να επανεκκινήσει η ευρωπαϊκή οικονομία από την πανδημία αν δεν υπάρχουν κανονικές κυβερνήσεις να τα διαχειριστούν και να τα μοιράσουν; Πότε θα γίνουν όλα αυτά; 
Μοιάζουν οι ηγέτες της Ε.Ε., κυρίως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σαν να παρακολουθούν απαθώς να χάνεται μπροστά τους το παιχνίδι και απλώς κοιτούν σαστισμένοι να επέρχεται η κρίση και η διάλυση ενώ αυτοί συζητούν για την πράσινη ανάπτυξη του 2030! Μέχρι τότε θα πρέπει οι πολίτες να πληρώνουν την κιλοβατώρα 4-5 φορές ακριβότερα απ’ ό,τι πριν από την κρίση και τον πόλεμο, τη βενζίνη 2,5 φορές παραπάνω και το σούπερ μάρκετ 50% ακριβότερα. Αν συνεχίσουμε έτσι, προσωπικά δεν τη βλέπω για πολύ την «ευρωπαϊκή οικογένεια».
