● Χρειάστηκε να περάσουν 11 μήνες αιματηρού πολέμου, για να αρχίσει να εμφανίζεται δειλά δειλά στον δυτικό τύπο, αυτό που ήταν υποψία, αλλά απαγορευμένο να ομολογηθεί ότι στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας οι κάτοικοι συμπαθούν τους Ρώσους.
● Το ρεπορτάζ του
Economist από το Kupyansk, πόλη που στην αρχή της σύγκρουσης κατελήφθη από τους Ρώσους και μετά εγκαταλήφθηκε, είναι δραματικό: Οι κάτοικοι μιλάνε ρώσικα, παρακολουθούν ρώσικα ΜΜΕ, περνάνε πληροφορίες για τις ουκρανικές θέσεις στον ρωσικό στρατό, αρνούνται να παραλάβουν τη βοήθεια των ουκρανικών αρχών.
● Το ρεπορτάζ αποκαλύπτει όλα αυτά που θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει η Ευρώπη, προσαρμόζοντας το ρόλο της ανάλογα, για να διασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών, επιβάλλοντας το σεβασμό της.
● Αντ' αυτού η Ευρώπη επέλεξε -καθ' ομολογία της- να αγοράσει χρόνο για να εξοπλιστεί η Ουκρανία, ντοπάροντας ένα εθνικό συναίσθημα, που πριν το 2008 ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο και τόσο κούφιο, που έπρεπε να καταφύγει στα ιδεολογικά σκουπίδια του holodomor και στη ναζιστική κατοχή για να εντοπιστούν και να ποτιστούν οι ρίζες του. Στο μετασύμπαν όμως δεν υπάρχουν γεγονότα. Υπάρχουν μόνο ερμηνείες, τις οποίες αποφασίζει ο νταής της στιγμής. Και οι αμερικανικές βάσεις στη Γερμανία και στην Ιταλία, δεν είναι θέρετρα για συνταξιούχους πεζοναύτες.
● Η Ευρώπη, αφού για είκοσι χρόνια επέλεξε να είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων, αγοράζοντας φτηνές πρώτες ύλες και ενέργεια από τον Volodja και πλημμυρίζοντας με εμπορικά της προϊόντα την αυλή του θείου Σαμ, τελικά αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα, αυτοκτονώντας πολιτικά, διπλωματικά, στρατιωτικά, οικονομικά και βιομηχανικά: Οι Αμερικανοί αποφάσισαν πόλεμο, ενεργειακή κρίση, αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής και της βιομηχανίας.
● Η ζημιά έγινε και είναι τεράστια. Αν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα τελευταίο πολιτικό ανάχωμα, για να περιοριστούν όσο γίνεται οι συνέπειές της, αυτό θα είναι οι ευρωεκλογές του 2024.
● Είναι η τελευταία ευκαιρία για τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος που θα βάλει φρένο στις εγκληματικές πολιτικές διατροφής με σκουπίδια, υποχρεωτικής ενεργειακής αναβάθμισης των σπιτιών, κατάργησης θερμικών κινητήρων κ.λπ., που αρχικά οδηγούν σε ακρωτηριασμό και εν συνεχεία σε οριστική απώλεια των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και κινητικότητας. Η τελευταία ευκαιρία για να ακυρωθεί το "προληπτικό κριτήριο", βάσει του οποίου αναδύονται διαρκείς υποχρεώσεις και απαγορεύσεις, ελλείψει πραγματικών αναγκών.
● Η τελευταία στιγμή για να απαιτηθεί το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να αποκτήσει επιτέλους την εξουσία να μπορεί να αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς την Επιτροπή, κατά τη διάρκεια της θητείας της, επιστρέφοντας στους ευρωπαϊκούς λαούς το minimum του ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας.
● Αφόρητη πίεση στα εθνικά πολιτικά κόμματα για ρητή και προγραμματική δέσμευση τους πάνω σε αυτούς τους άξονες πολιτικής δράσης. Καταψήφιση τους και προπαγάνδα εναντίον τους σε περίπτωση που δεν το πράξουν.
● Να "πάρουμε πίσω την Ευρώπη".
● Αυτό θα είναι το τελευταίο τρένο.