Στο θέμα τού νήματος τώρα
Άφαντος έγραψε: 21 Ιούλ 2021, 18:13
(Όλες οι παρακάτω σκέψεις ξεκινούν με παραδεκτή την υπόθεση πως υπάρχει Θεός και διατυπώνουν κατά το δυνατόν της κατανόησής μου, την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη περί Θεού).
Αφορμή γι αυτό το νήμα μου έδωσε ο nik_killthemall με αυτό που εγραψε:
"Η όλη παρανόηση ξεκινάει από το γεγονός πως οι πιστοί και όχι οι άπιστοι (εδώ εγώ θα συμπλήρωνα και οι άπιστοι ή έστω οι αγνωστικιστές) ταυτίζουν τις γραφές και τις ερμηνείες τους με τον ίδιο τον θεό.
Είναι ιερές γραφές = θεός ? Ναι ή όχι?"
Όπως επίσης και ο alphabet που κάπου έγραψε:
"Αυτο ακριβως ειναι που με τρελαινει με ορισμενους χριστιανους εδω μεσα. Ξεκινας μια λογικη συζητηση, τους παραθετεις επιχειρηματα μεσα απο την Γραφη που ειναι Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ οσο αφορα τον χριστιανισμο και σου αρχιζουν μια ατελειωτη λογοδιαροια για το πως ειναι ο Θεος...και φερνουν ισχυρα επιχειρηματα παραθετοντας τους Πατερες, ενω η ιδια η εκκλησια διδασκει οτι ειναι αδυνατον το ανθρωπινο μυαλο να καταλαβει τον Θεο.
Τελικα οι Πατερες πρεπει να ηταν ή εξωγηινοι, ή απατεωνες."
Επειδή λοιπόν όσους αιώνες και να κουβεντιάζουμε εδώ μεσα, αν δεν γνωρίζουν οι μεν τι θεωρούν σαν Αληθεια οι δε και ποιά είναι τα κριτήρια αυτής της αλήθειας τους, (άσχετα αν δεν γίνεται αποδεκτή), άκρη δεν θα βγει, καλό είναι να γίνει γνωστό (κατά το δυνατόν του λόγου) τι είναι για την ορθοδοξια η Αγία Γραφή, σε σχέση με την όντως Αλήθεια που περιγράφει.
Από κει και πέρα ο καθείς έχει δικαίωμα όπως νομίζει να συμπεραίνει και όπως κατά την κρίση του να αντιλαμβάνεται τα πράγματα.
Το υπογραμμισμένο αντικατοπτρίζεται με ακρίβεια
σε αυτό το σκεπτικό και σε άλλα αυτού τού νήματος
Για παράδειγμα:
.....
Ιστορικά το μπουστ στην διύλιση της θεολογίας δόθηκε χοντρικά από το 320 μ.χ. και μετά
......
Το λογικό κενό είναι πως αν για την κατάκτηση του περιεχομένου της Γραφής το ερμηνευτικό κλειδί όπως λες είναι οι λόγοι των Αγίων και των Πατέρων, τότε την κατάκτηση αυτή στερούνται αυτόματα όλοι οι απλοί άνθρωποι της εποχής πριν οι Πατέρες αναλάβουν να βρούνε ερμηνευτικά κλειδιά !
Εξαιρούνται στη πράξη δηλ. οι χριστιανοί των τριών πρώτων αιώνων !
.....
Ένα δεύτερο π.χ. τεκμήριο είναι πως πουθενά ο δημιουργός του λόγου των Γραφών θεϊκός ή μη, δεν προανήγγειλε στον λόγο του αναγκαιότητα για μεταγενέστερα ερμηνευτικά κλειδιά.
Με τον ίδιο τρόπο ο Πορφύριος εξέθετε το λογικό κενό πως αν ο Χριστός και η πίστη σε αυτόν είναι η ευκαιρία του ανθρώπου προς την Σωτηρία όπως λέει το χριστολογικό αφήγημα, τότε δεκάδες γενιές ανθρώπων που έζησαν πριν τον Χριστό εξαιρέθηκαν από την Σωτηρία χωρίς να τους δοθεί η επιλογή, γιατί ποτέ δεν άκουσαν για τον Χριστό, αφού αυτός ακόμα δεν είχε έρθει στη Γη !
Αυτό (πάντα στο πλαίσιο που αναφέρεται το νήμα και κάποια σαν τα ανωτέρω επιχειρήματα: "Αγία Γραφή"), ο πρώτος που χρησιμοποίησε "ερμηνευτικά κλειδιά" ήταν ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός όσον αφορά τα περί τού εαυτού Του, όπως και οι απόστολοί Του:
Ιω. 1,18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.
Οι πατέρες που ερμήνευσαν αρχικά μέχρι σήμερα στην Ορθοδοξία, ήταν οι επόμενοι των αποστόλων που διδάχθηκαν από τους απόστολους οι οποίοι διδάχθηκαν από τον ίδιο τον Χριστό τα περί τού εαυτού Του.
Οπότε άκυρα τέτοια επιχειρήματα. Ότι δηλαδή "
Εξαιρούνται στη πράξη δηλ. οι χριστιανοί των τριών πρώτων αιώνων" δεν εξαιρούνται ούτε αυτοί ούτε όσοι πίστευαν στους προφήτες την π.Χ.
εποχή διότι απλά οι προφήτες περίμεναν το Χριστό.
Στην Παλαιά για παράδειγμα (Ιεζ. 36,22-26) μιλάει για το καινούριο πνεύμα που θα δώσει ο Ίδιος και θα δοξαστεί από τα έθνη.
Στον Ιερεμία λέει: (Ιερ. 38,31 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα διαθήκην καινήν, 32 οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἣν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶ Κύριος.)
Οπότε τα "ερμηνευτικά κλειδιά" προβάλλονται συνέχεια στη Γραφή και στην παράδοση.
Το ότι ακόμη από τα πρώτα χρόνια τού Χριστιανισμού, πολλοί ήταν αυτοί που ερμήνευαν διεστραμμένη την διά των αποστόλων διδασκαλία τού Χριστού, είναι σίγουρο και εφιστά την προσοχή ήδη από τότε, ο Χριστός (Λουκ. 21,8), ο απ. Παύλος (Πραξ. 13,6-8), ο απ. Πέτρος (Β Πε. 2,1-3).
Αυτό συνέβαινε από τότε μέχρι σήμερα με τα παραδείγματα αιρέσεων, προτεσταντών κ.α. που δίνεις
στο αρχικό σχόλιο τού νήματος.
.,