Φτάνουμε άραγε στο τέλος του αναχρονιστικού κανονισμού;

[Tarkovsky]

χαιρετίζω την ποδοσφαιρική και κοινωνιολογική ωριμότητα που διακρίνει τα μέλη του σεπτού τούτου ανταλλακτηρίου ιδεών

ομιλώ περί του πατριαρχικού κανονισμού του οφσάιντ, ακρογωνιαίου λίθου του αγαπημένου μας σπορ




πορεία των πραγμάτων:
1) πυρηνική καταστροφή
2) απαγόρευση κλασίματος κατά την πρωινή ούρηση
3) κατάργηση οφσάιντ
4) εξαφάνιση ανθρώπινου γένους

[Maspoli]

Cui bono

η βασική ερώτηση για την κατάργηση του οφσάιντ είναι μία: Ποιος ωφελείται;
Γίνεται πιο γρήγορο το ποδόσφαιρο; Μάλλον όχι
Ωφελείται ο ταχύτερος ποδοσφαιριστής; Μάλλον όχι
Θα μπαίνουν περισσότερα γκολ; Ίσως

Αυτός που οφελείται γρήγορα-γρήγορα είναι ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού μιας και θα έχουμε πολύ λιγότερες διακοπές.

Το κυριότερο όμως-κατά την γνώμη μου πάντα-είναι το εξης: Οι διαστάσεις των γηπέδων φτιάχθηκαν σε μια εποχή που οι αθλητικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών (ταχύτητα, αντοχή, δύναμη) ήταν πολύ κατώτερος συγκριτικά με το σήμερα. Το γήπεδο δηλαδή, έχει "μικρύνει" για τον σημερινό ποδοσφαιριστή. Θεωρούμε πως στον τομέα της αθλητικότητας έχουμε πολλά περιθώρια "βελτίωσης" προτού οι ποδοσφαιριστές να μοιάζουν με ζόμπι από τον Απρίλιο ή να πέφτουν σαν τα κοτόπουλα; Και ακόμα περισσότερο, το θέλουμε στ' αλήθεια να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό;
Αν δεν το θέλουμε, και επειδή είναι τεχνικά δύσκολο κσο κοστοβόρο να μεγαλώσουν οι διαστάσεις των γηπέδων, η κατάργηση του οφσάιντ θα κάνει θεωρώ μια ανατροπή υπέρ μιας μεγαλύτερης έμφασης στην τεχνική καθώς ο ποδοσφαιριστης που δέχεται την μπάλα θα έχει περισσότερο χώρο και χρόνο και επιλογές για το τι θα κάνει με αυτήν.