Phorum.com.gr

vag_el έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:07 δεν το ήξερα αυτό το τραγούδι της Βουγιουκλάκη,αλλά όπως και νά χει θα το σβήσω,
δεν θα ήθελα να με παρεξηγήσουν,δεν το έχω ανάγκη

πως μπορώ να επεξεργαστώ την δημοσίευση?

Σώπα βρε συ που θα το σβήσεις επειδή κάποιος σε κάποιο φόρουμ το συνδύασε. Καλά τόσο χάλια είναι η Βουγιουκλάκη;

Πάνας έγραψε: 17 Ιαν 2021, 17:56

vag_el έγραψε: 16 Ιαν 2021, 01:43

νύχτα έγραψε: 16 Ιαν 2021, 01:16 οι Ποιητές αγαπούν και στην πραγματικότητα όπως αγαπούν
στα ποιήματάτους;

μη σου πω πολύ περισσότερο απ ό,τι στα ποιήματα

Just prove it.

είμαι σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης,
θα έλεγα ότι πρέπει να αποδείξουμε όλοι οι άνθρωποι στον Θεό,ότι αγαπάμε αυτόν τον πλανήτη,
δεν είναι λοιπόν μόνον στο δικό μου χέρι

Προχώρα μπροστά και εμείς θα σε ακολουθήσουμε όπως τον Φρόντο οι σύντροφοί του.

το λές αλήθεια αυτό?Θα ακολουθήσουμε είπαν κι άλλοι ,αλλά δεν το είδα

εν πάσει περιπτώσει,είτε μόνος μου είτε μαζί με άλλους .......

ο δρόμος μου,
καθε ημέρα καινούργια γιορτή,
αδειάζουμε στον αγέρα,
την αγάπη μας τη συνετή,
κι αντί για γιορτή,
μου έρχεται μια σφαίρα

Σε σκέφτομαι όταν ο ήλιος βγαίνει
τα βλέφαρά μου όταν τα βρίσκει ανοικτά
σε σκέφτομαι όταν το δείλι γέρνει
στης φύσης την πανέμορφη αγκαλιά

Σε σκέφτομαι τα βράδια με φεγγάρι
όταν η νύχτα σου μεθάει την καρδιά
σε σκέφτομαι σαν το μαργαριτάρι
σα ρίχνει την θαμπή του ομορφιά

Σε σκέφτομαι κάθε λεπτό και ώρα
στα τραγούδια που λένε τα πουλιά
σε σκέφτομαι όταν δεν είσαι, τώρα
να πλημυρίζεις το αγέρι με λαλιά

Σε σκέφτομαι σαν μου χαμογελάει
η άνοιξη, η φύση, η χαρά
σε σκέφτομαι όταν ο πόνος μου μιλάει
και μου τρυπάει δίχως λύπη την καρδιά

πολύ ωραίο,συνέχα

.....

Μόνος μου;

χειμώνες, που πέρασα,
και τη ζωή μου έχασα,
σε μιά πλάνη του νού,
στα πέρατα ενός αγνωστου Θεού,,

όλα ,θυμίζουν εσένα,
τα που λιά όταν τιτιβίζουν,
σαν μιά σκιά,
που τη θλίψη μου τώρα ορίζουν,

ηλιογερμένα τα φύλλα,
στον άνεμο πλανεύονται,
δίνουν στο φθινόπωρο δροσιά,
απο την ψυχή μαγεύονται,

χειμώνες που άφησα πίσω,
σε μια γή,απ΄τον ανθρωπο ορατή,
δε θέλησα σε ΄σενα να γυρίσω,
μου εκαμες μια αιώνια πληγή

Πάνας έγραψε: 19 Ιαν 2021, 16:19 Μόνος μου;

όχι βρε σύ

με ουσίες δεν έχω σχέση εγώ,
με θολή ματιά
κοιτώ τον Ουρανό

κι αν μ΄εστειλες
κακία δε κρατώ

σύ δεν ήσουν
κάτω απο γέφυρες?

σε θυμάμαι,
να γέρνεις στον ώμο μου,
σε θυμάμαι
να παίρνεις τον πόνο μου,
όταν γύρναγε ο Ήλιος,
απο τη συννεφιά
ήσουν ο καλύτερος μου φίλος,
που μου κρατούσε το χέρι,
στην ώρα την κακιά,

μετράω τις στιγμές,
που θα σε δώ ξανά
στα παλιά μας τα μέρη
εκεί που σε γνώρισα,
κοιτώντας την αστροφεγγιά,

που ήταν του χρόνου πολλές,
κι αν δάκρυσα,μη με παρεξηγείς,
θα ήταν μήπως πόνεσα,
απο τους όρκους τους πολλούς,

κράτησέ με στην αγκαλιά σου,
να ταξιδέψω σε χώρες μακρινές,
χαιδεύοντας τα ξανθά μαλλιά σου,
τις νύχτες που έγιναν μαγικές

Γνώρισες την ιστορία μιας στιγμής;
διάβασες ένα ανέκδοτο βιβλίο...
που πρόβαλε η αλήθεια της ζωής
που αρχίζει και τελειώνει σαν την βροχή

Στιγμές, γεμάτες πίκρα, γλυκές
που δίνετε ζωή
είστε η αρχή και το τέλος μιας ζωής
μοιάζετε σαν να εικονίζετε αιώνες

Σαν να καθρεφτίζεται, η ιστορία μιας ψυχής
η ομορφιά μιας ολόκληρης ζωής
στιγμές όπως αυτή
όταν σε είδα να χαμογελάς

το νυχτολούλουδο


αντέχει,της ημέρας τα πάθη,
που γίνονται αγώνες για τη ζωή,
της δυστυχίας του,μοιραία λάθη,
σβήστηκαν σε μιά στιγμή,

θαλερά,παραδέχεται το κρίμα,
της ψυχής αμαρτία,η σιωπή,
καθώς πρόβαλε ,της θλίψης κύμα,
περνοντας τα όλα απο τη δική του τη ζωή,

βδομάδες επέρασαν,και πόνεσε και έκλαψε,
βραδιές,που το νυχτοκάματο,ήταν πικρό,
μα στο κρυφό του τραγούδι,έλαμψε,
της τύχης του το ριζικό

σαν ανθός,που τον ¨Ηλιο κοιτάζει,
κι οι μνήμες τον νού του καίνε,
όταν η ψυχή του σιγοβράζει,
γυναίκες πυθίες ,τη μοίρα του λένε