Phorum.com.gr

EKPLIKTIKOS έγραψε: 05 Απρ 2020, 15:14 Μου άρεσε η ιστορια σου, εφηβική και νοσταλγική. Γράψε κ αλλα

Μηχανικός έγραψε: 14 Απρ 2020, 16:32

EKPLIKTIKOS έγραψε: 05 Απρ 2020, 15:14 Μου άρεσε η ιστορια σου, εφηβική και νοσταλγική. Γράψε κ αλλα

Βλέπω να αγοράζεις τα βιβλία του.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 05 Απρ 2020, 14:52


Εγώ πίστευα ότι θα πάω να σπουδάσω και θα δραπετεύσω απ' αυτήν την κωλοχώρα και θα πάω να ζήσω λαθραία στη Νορβηγία. Απλά θα έπαιρνα το αεροπλάνο, σκεφτόμουν.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 05 Απρ 2020, 14:52 Tatjana jeg elsker deg.


Υπάρχουν συναισθήματα μέσως ίντερνετ; Θα σας αποδείξω ότι υπάρχουν.


Είχα κάνει τότε επαφές με ένα ονλάιν παιχνίδι με το οποίο είχαμε κολλήσει άτομα από τις Φιλιππίνες μέχρι την Πολωνία. Γνώρίζω μέσω ίντερνετ δεκάδες άτομα καθημερινά και τσατάραμε μανιωδώς. Έτυχε μέσω διάφορων επαφών να γνωρίσω την Tatjana, τη Μούσα των εφηβικών μου χρόνων, που ήταν από τη Νορβηγία.
Δεθήκαμε διαδικτυακά σε ελάχιστο χρόνο. Μου έμαθε αυτό το τρυφερό jeg elsker deg και τα μηνύματα μας είχαν αυτή υπέροχη φράση. Την αγαπούσα, έτσι θαρρώ τώρα πλέον. Ήταν αληθινή αγάπη. Θα εξηγήσω στο τέλος γιατί.
Δε με επηρρέασε καμία γυναίκα στην κατοπινή ζωή. Ήταν γκοθού και εκεί στη Νορβηγία ήταν πολύ προχωρημένοι οι άνθρωποι. Ένας λόγος να την ερωτευτώ παράφορα.
Σκεφτόταν συνέχεια την αυτοκτονία, είχε κάνει κάτι σαν απόπειρα. Της ζητούσα να την έχω στη ζωή μου. Την παρακαλούσα να μην πεθάνει για μένα. Και το τήρησε.
Η αλήθεια είναι ότι είχε μεγάλα στήθη για την ηλικία της. Ήμασταν τότε 15-16 χρονών. Μια ανυπέρβλητη θηλυκή νταρντάνα.
Ακούγαμε μαζί Cradle of Filth και Black Sabbath. Είχαμε χάσει το μυαλό μας ο ένας στις σκέψεις του άλλου.
Εγώ πίστευα ότι θα πάω να σπουδάσω και θα δραπετεύσω απ' αυτήν την κωλοχώρα και θα πάω να ζήσω λαθραία στη Νορβηγία. Απλά θα έπαιρνα το αεροπλάνο, σκεφτόμουν.
Ήμασταν και οι δυο ρομαντικοί αυτοκαταστροφικοί, ναι. Γουστάραμε τη σαδομαζοχιστική κατάσταση της γενιάς μας. Ήμασταν καλλιτέχνες
Μέχρι που μια μέρα γύρισαν τα μυαλά μου ανάποδα, ψυχράνθηκε η ψυχή μου, και την ικέτευα να με κάνει μπλοκ γιατί εγώ δεν θα την έκανα ποτέ. Μπλοκ οριστικό και διαγραφή. Το ένιωσα σαν αυτοκτονία πραγματική. Η ψυχή μου τραυματίστηκε από τότε και είμαι ανάπηρος.


Μετά από χρόνια, ενήλικος για τα καλά. την έψαξα στο ίντερνετ. Βρήκα ίσαμε 100 φωτογραφίες σε ένα λογαριασμό σε ένα σάιτ. Έκλαψα όπως δεν έχω κλάψει ποτέ. Πόνεσα από το κλάμα. Έγινα ένας τιποτένιος, ένα μηδέν, ένας τιμωρημένος κατεργάρης. Την αγαπούσα.

EKPLIKTIKOS έγραψε: 05 Απρ 2020, 15:14 Μου άρεσε η ιστορια σου, εφηβική και νοσταλγική. Γράψε κ αλλα