Phorum.com.gr

Chainis έγραψε: 08 Ιουν 2020, 00:51

περαστικος έγραψε: 01 Ιουν 2020, 22:13

Chainis έγραψε: 10 Φεβ 2020, 09:41 Μεγάλοι μάγκες!!!
Ρισπέκτ!

Σου κλεβουν την ζωη και εσυ τους λες μαγκες.
Σαν να λεμε, σου πηδανε την γυναικα και εσυ παιρνεις ματι...

Δεν ξέρω τι σου εκλεψαν εσένα αλλά εμένα δεν μου εχουν κλέψει τιποτα.
Οι τελευταίοι που πήγαν να κλέψουν κάτι από την χώρα μου ήταν οι κομουνιστές το 49 που γαμήθηκαν να την ακρωτηριάσουν.

Το σφυροδρέπανο θα σου γαμάει το μυαλό μέχρι να πεθάνεις. Εδώ είμαστε ακόμα υποστηρικτή των δοσίλογων.

Εμπεδοκλής έγραψε: 09 Ιουν 2020, 09:39

Chainis έγραψε: 09 Ιουν 2020, 09:15

Εμπεδοκλής έγραψε: 08 Ιουν 2020, 15:10

Για πες μας το προεδρείο του ΚΚΕ πριν τον πόλεμο
Κάτι θέλω να δω στα ονόματα τους...

Ζαχαριάδης.

Ένας Μπεναρόγια που γεννήθηκε λίγο πιο μακριά από το χωριό του Ζαχαριάδη και πέθανε λίγο έξω από το Τελ Αβίβ σου λέει κάτι;

Πολλά.
Οσον αφορά τον εμφυλιο και την προσπαθεια ακρωτηριασμού της Ελλαδας τιποτα.

NKVD_SMERSH έγραψε: 09 Ιουν 2020, 09:42

Chainis έγραψε: 08 Ιουν 2020, 00:51

περαστικος έγραψε: 01 Ιουν 2020, 22:13

Σου κλεβουν την ζωη και εσυ τους λες μαγκες.
Σαν να λεμε, σου πηδανε την γυναικα και εσυ παιρνεις ματι...

Δεν ξέρω τι σου εκλεψαν εσένα αλλά εμένα δεν μου εχουν κλέψει τιποτα.
Οι τελευταίοι που πήγαν να κλέψουν κάτι από την χώρα μου ήταν οι κομουνιστές το 49 που γαμήθηκαν να την ακρωτηριάσουν.

Το σφυροδρέπανο θα σου γαμάει το μυαλό μέχρι να πεθάνεις. Εδώ είμαστε ακόμα υποστηρικτή των δοσίλογων.

Το εχω χεσμένο μαζι με αυτους που το λατρεύουν.
Τραβα τώρα να μαθεις τα παιδια σου να σε καρφώνουν στο κόμμα αν παρεκλίνεις απο την γραμμή.

Δεν είμαι οργανωμένος και κάποτε ανήκα σε άλλο χώρο.
Αν είχα συγγενή δωσίλογο θα τον εκτελούσα εγώ ο ίδιος.
Λυπάμαι έχασες δεν είμαι παντρεμένος.

Chainis έγραψε: 09 Ιουν 2020, 12:00

Εμπεδοκλής έγραψε: 09 Ιουν 2020, 09:39

Chainis έγραψε: 09 Ιουν 2020, 09:15

Ζαχαριάδης.

Ένας Μπεναρόγια που γεννήθηκε λίγο πιο μακριά από το χωριό του Ζαχαριάδη και πέθανε λίγο έξω από το Τελ Αβίβ σου λέει κάτι;

Πολλά.
Οσον αφορά τον εμφυλιο και την προσπαθεια ακρωτηριασμού της Ελλαδας τιποτα.

Που να δεις τι έλεγε για τον ακρωτηριασμό της Ελλάδος και τους Νεότουρκους του Κεμάλ. Τότε ίσως σου έλεγε περισσότερα...

NKVD_SMERSH έγραψε: 09 Ιουν 2020, 13:06 Δεν είμαι οργανωμένος και κάποτε ανήκα σε άλλο χώρο.
Αν είχα συγγενή δωσίλογο θα τον εκτελούσα εγώ ο ίδιος.
Λυπάμαι έχασες δεν είμαι παντρεμένος.

Ποτέ δεν είναι αργά να αποκτήσεις ρουφιανάκια.
Αρχιδοσίλογοι ήταν πάντα οι κομουνιστές, έδιναν τους συντρόφους τους που είχαν άλλη άποψη από την κεντρική γραμμή στεγνά, κι άλλες φορές με κατασκευασμένα ψέματα για να τους φάνε την καρέκλα ή να μην χάσουν την δική τους και σε κάποιες περιπτώσεις τους έδιναν και στην ασφάλεια.
Από αυτούς διδάχτηκαν όλοι οι άλλοι.

Αερολογίες και αντικομμουνιστικές παρωπίδες περασμένων και σκοτεινών δεκαετιών. Μόνο αυτές τις αοριστίες και δήθεν έξυπνες απαντήσεις δίνεις.

Αερολογίες κι αοριστίες;
Ναι, ο Πλουμπίδης ήταν πράκτορας της ασφάλειας, ο Βαφειάδης των Αμερικανών, ο Καραγιώργης των Άγγλων, όλοι οι Τροτσκιστές πράκτορες όλων των ιμπεριαλιστών και το Μπούλκες τόπος αναψυχής με σάουνες και υδρομασάζ για να ξεκουράζονται οι ήρωες.
Ξου ρε αρχιρουφιάνοι που έχετε και μούτρα να κατηγορείτε άλλους.

9 Οκτωβρίου 2014 - από Ερανιστής.
Οι άγνωστοι Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης.

Υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη Εβραίοι που ντύνονται σαν Τούρκοι αλλά πιστεύουν στον Ιουδαϊσμό και τους αποκαλούν «ντονμέδες» ή «ψευδο-αποστάτες». (Cousinery)

Ως Ντονμέ (Dönme), επίσης Ντονμέχ ή αλλιώς Σαββατιανοί και Μαμίνοι, αναφέρονται στις πηγές οι εξισλαμισμένοι Εβραίοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά τον 17ο αιώνα, με ηγέτη έναν ικανότατο ραβίνο της Σμύρνης, τον Σαμπατάι Σεβή, αναπτύχθηκε μεσσιανικό κίνημα σε όλες σχεδόν τις εβραϊκές κοινότητες της Οθωμανικής επικράτειας, που οδήγησε σε ακραίες μαζικές εκδηλώσεις. Οι Εβραίοι που αλλαξοπίστησαν διατήρησαν πολλά ιουδαϊκά έθιμα και ακολούθησαν έναν ιδιαίτερο δρόμο στους κόλπους του Ισλάμ, φαίνεται όμως πως δεν έγιναν αποδεκτοί από τον ορθόδοξο μουσουλμανικό κόσμο ως αυθεντικοί μουσουλμάνοι. Διατήρησαν ωστόσο σχέσεις με πολλές ομόθρησκες εβραϊκές κοινότητες της Ευρώπης και λέγεται ότι συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα των Νεοτούρκων. Στη σύγχρονη τουρκική γλώσσα ο όρος είναι ταυτόσημος του εξισλαμισθέντος. Στη Θεσσαλονίκη σώζεται ακόμη το Τζαμί των Ντονμέ, γνωστό ως Γενί Τζαμί (=νέο τζαμί), χτισμένο από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Vitaliano Poselli.


Επιχρωματισμένη φωτογραφία των αρχών του 20ού αιώνα. Πίσω από τα δέντρα και τις μπουγάδες των ρούχων διακρίνεται το Γενί Τζαμί.

Πριν προχωρήσουμε, έχει σημασία να πούμε δυο λόγια για την πληθυσμιακή σύνθεση της Θεσσαλονίκης. Όπως είναι γνωστό, μετά την Οθωμανική κατάκτηση και την ερήμωση, ο πυρήνας των κατοίκων της πόλης αποτελέστηκε από 1.000 οικογένειες Γιουρούκων που μεταφέρθηκαν από τα Γιαννιτσά και από 1.000 οικογένειες Θεσσαλονικέων που μπόρεσαν να επαναπατριστούν μετά το διασκορπισμό τους.

Ο πολυεθνικός χαρακτήρας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η σχετική ανεκτικότητα έναντι των «λαών της Βίβλου» (ahl al-kitab), όπως υποδεικνυόταν από τον κυρίαρχο ισλαμικό νόμο, βοήθησαν τον 15ο αιώνα στην εγκατάσταση των διωκόμενων από τη βόρεια Ευρώπη και την Ιβηρική χερσόνησο Ιουδαϊκών φύλων. Κατόπιν συμφωνίας και με άδεια που τους παραχώρησε ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β΄ οι Εβραίοι Ασκεναζίμ και Σεφαραδίτες εγκαταστάθηκαν, σε διάφορες πόλεις της Αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Προς το μέσον τού 19ου αι. Ο σεφαρδίτικος πληθυσμός τής Θεσσαλονίκης είχε αυξηθεί σε περίπου 25.000-30.000 μέλη. Το τελετουργικό των Ντονμέδων παρουσιάζεται ως ένας ακαθόριστος συνδυασμός διαφόρων στοιχείων της Καμπάλα, εβραϊκών παραδόσεων του Ταλμούδ και του Σουφισμού.


Ο Σαμπατάι Σεβή το 1665.

Αξιοσημείωτη αναφορά σε εξισλαμισθέντες Εβραίους κάνει ο Άγγλος στρατιωτικός και συγγραφέας William Martin Leake. Ο Leake γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Ιανουαρίου 1777 και σταδιοδρόμησε ως αρχαιολόγος, τοπογράφος και στρατιωτικός. Μετά την αποφοίτηση του από την Στρατιωτική Βασιλική Ακαδημία του Woolwich στάλθηκε στις Δυτικές Ινδίες, ενώ η υπηρεσία του στον αγγλικό στρατό τον οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη, τη Μικρά Ασία, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Οι επίσημες εκθέσεις του συντάχθηκαν για λογαριασμό του υπουργείου εξωτερικών της Αγγλίας και θεωρούνται σχετικά ακριβείς. Δεν έχουμε να κάνουμε δηλαδή μ’ έναν απλό ξένο περιηγητή, αλλά με άνθρωπο που γνωρίζει την ιστορία και τους κατοίκους της περιοχής -έζησε πολλά χρόνια στην οθωμανική αυτοκρατορία- και είναι, σ’ ένα σημαντικό βαθμό, υποχρεωμένος να είναι λεπτομερής και έγκυρος. Ο Άγγλος ιστορικός κάνει λόγο για αλλαξοπιστίες Εβραίων που συνέβησαν τον 15ο αιώνα, δύο αιώνες δηλαδή πριν την εμφάνιση του Σαμπετάι Σεβή, χωρίς να αναφέρει τους λόγους. Γράφει επίσης για «εξωτερική συμμόρφωση» στα μουσουλμανικά θρησκευτικά έθιμα και για φήμες περί «μυστικών συναντήσεων»:

«Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης προέρχονται από τις μεγαλύτερες αποικίες που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη την εποχή της εκδίωξής τους από την Ισπανία στα τέλη του 15ου αιώνα. Όμως ένα σημαντικό τμήμα τους έγιναν Μουσουλμάνοι από εκείνη την εποχή, χωρίς να αγνοηθούν από τους Οσμανλήδες, και διαμόρφωσαν μια ξεχωριστή τάξη υπό την αίρεση των Μαμίνων. Kληρονομώντας το εβραϊκό πνεύμα της φιλαργυρίας και της εργατικότητας, είναι εύποροι και ανάμεσά τους είναι οι πιο πλούσιοι Τούρκοι της Θεσσαλονίκης. Ο Χασάν Ατζίκ, ένας υπουργός στην Κωνσταντινούπολη και ο αδερφός του, φοροσυλλέκτης στη Σαλονίκη είναι Μαμίνοι.

Είναι συνήθως άνθρωποι με έντονη απέχθεια στους αδρανείς, φτωχούς και σπάταλους Γενίτσαρους της κατώτερης τάξης. Πηγαίνουν τακτικά στο τζαμί και συμμορφώνονται με την θρησκεία στα εξωτερικά στοιχεία αλλά επικρίνονται από τους άλλους Τούρκους πως έχουν μυστικές συναντήσεις και τελετές με άλλους ιδιόρρυθμους, των οποίων η καλύτερη απόδειξη είναι η γνώση της ισπανικής γλώσσας. Λέγεται ότι διαχωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, δύο εκ των οποίων δεν εμπλέκονται με την τρίτη, αλλά ούτε και η τρίτη δίνει τις κόρες της για γάμο με Οσμανλήδες.» (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ.249-250)

Κατά τον ίδιο, ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης υπολογίζεται σε 80.000, αλλά πιθανότατα δεν υπερβαίνει τις 65.000 εκ των οποίων 35.000 είναι Τούρκοι, 15.000 είναι Έλληνες και 13.000 είναι Εβραίοι ενώ οι υπόλοιποι είναι Φράγκοι και Αθίγγανοι. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ.248)
http://eranistis.net/wordpress/wp-conte ... jpg?x59960


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014


Γενί Τζαμί, ο αύλειος χώρος με καθίσματα.

Η Mary Adelaida Walker ήταν ζωγράφος. Το 1856/7 ακολούθησε τον εφημέριο αδελφό της στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια επισκέφθηκε την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, το Αιγαίο και τη Ρουμανία. Αναφέρει περίπου 200 οικογένειες Ντουνμέκ και κάνει επίσης λόγο για επιφανειακή προσχώρηση τους στο Ισλάμ. Ο Σαμπατάϊ Σέβη χαρακτηρίζεται αγύρτης:

«Ντούνμεκ ή Μαμμίν: Πρόκειται για Ισραηλίτες, που είναι οπαδοί του Σαμπατάϊ Σέβη, ενός Εβραίου αγύρτη του 17ου αιώνα. Αυτός επειδή είχε πολλούς πιστούς, προκάλεσε τον φθόνο της τουρκικής κυβέρνησης, συνελήφθηκε με διαταγή του Μωάμεθ Δ’ και ρίχτηκε στη φυλακή όπου έγινε μουσουλμάνος για να σώσει τη ζωή του. Οι οπαδοί της διδασκαλίας του λέγονται από τους Εβραίους «Ντούνμεκ» (από το τουρκικό ρήμα ντούνμεκ που θα πει γυρίζω), ενώ οι ίδιοι λένε τον εαυτό τους «Μαμμίν», δηλαδή Αληθινοί Πιστοί.

Λέγεται επίσης ότι παρόλο που εξωτερικά έχουν προσχωρήσει στο μωαμεθανισμό, συνεχίζουν να κάνουν κρυφά τις τελετές της ιδιόμορφης αίρεσής τους και για αυτό τον σκοπό τα σπίτια τους συγκοινωνούν μεταξύ τους. Δεν κάνουν ποτέ γάμους με Τούρκους ή με Εβραίους, και φυσικά ούτε με Χριστιανούς. Είναι γύρω στις διακόσιες οικογένειες. Κάθε Παρασκευή μπορεί να δει κανείς μερικούς στα τζαμιά για να πάρουν μέρος στη λατρεία του Προφήτη με τους «Πιστούς». Στέλνουν επίσης κάθε χρόνο ένα ή δύο «χατζήδες» στη Μέκκα, αυτό όμως γίνεται μόνο και μόνο για να κρατήσουν τα προσχήματα και να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των Μωαμεθανών. Από την άλλη μεριά, όσοι Μαμμίν είναι καταστηματάρχες κρατάνε με τη σειρά τα μαγαζιά τους ανοιχτά το εβραϊκό Σάββατο, που είναι και δικό τους, απλώς για τους τύπους επειδή αν έκλειναν όλα τα καταστήματά τους την ίδια μέρα με τους Εβραίους θα φανέρωναν την προσήλωσή τους στην εβραϊκή πίστη.» (Walker,σ. 34-35)

Λίγο παρακάτω διαβάζουμε: «Οι Εβραίοι αποτελούν το πιο σπουδαίο στοιχείο του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης. Κρατάνε στα χέρια τους, αν εξαιρέσουμε μια πάμπλουτη οικογένεια αγγλολεβαντίνων εμπόρων, όλο σχεδόν το εμπόριο και τη βιομηχανία της τρίτης αυτής εμπορικής πόλης της αυτοκρατορίας. Οι περιουσίες τους είναι πολύ μεγάλες παρόλο που έχουν, εκτός από μερικές από τις καλύτερες οικογένειές τους, βρώμικη εξωτερική εμφάνιση τόσο οι ίδιοι όσο και τα σπίτια τους ελπίζοντας πως μ’αυτό τον τρόπο θα αποφύγουν ως ένα σημείο την απληστία των Τούρκων διοικητών τους. (Walker,σσ. 31-33)


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014, εσωτερικό.

Ο Sir Frazer Foster John γεννήθηκε το 1860 στην Αγγλία. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το 1896 ξεκίνησε τον γύρω του κόσμου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα συγκοινωνίας που υπήρχαν διαθέσιμα εκείνη την εποχή, και τον ολοκλήρωσε σε 774 ημέρες. Ο Frazer επισκέφθηκε διάφορες χώρες της Ευρώπης, την Αμερική και τα Βαλκάνια (1905) ως ειδικός απεσταλμένος εφημερίδων. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έφερε σε πέρας πολλές αποστολές που του ανατέθηκαν από την αγγλική κυβέρνηση. Αναφέρει πληθυσμό 10.000 Ντονμέδων ως ξεχωριστή τάξη και γράφει ότι οι υπόλοιποι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν επιδίωκαν καμιά επαφή μαζί τους:

«Άλλη μία κατηγορία γυναικών που διακρινόταν και διέφερε από τις υπόλοιπες στη Θεσσαλονίκη ήταν αυτή των Ντονμέδων. Πριν διακόσια πενήντα χρόνια ένας άνδρας εμφανίστηκε στους Εβραίους και τους είπε ότι είναι ο Μεσσίας. Οι Τούρκοι τότε προσπάθησαν να τον δοκιμάσουν και τον πρόσταξαν να κάνει ένα θαύμα. Αυτό ήταν αδύνατο από τη στιγμή που και ο ίδιος γνώριζε ότι δεν ήταν ο Μεσσίας. Έτσι, εκείνος ο Εβραίος στράφηκε στον ισλαμισμό και καθώς είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη επιρροή στους οπαδούς του, τον ακολούθησαν και αυτοί στο Ισλάμ. Όμως, ο Τούρκος περιφρονεί αυτόν που αλλάζει την πίστη του και ως αποτέλεσμα οι Ντονμέδες -παρ’ότι μουσουλμάνοι- δεν είχαν δικαίωμα να συνάπτουν γάμους με άλλους μουσουλμάνους και παρόλο που ήταν Εβραίοι στην καταγωγή, κανείς Εβραίος δεν επιδίωκε επαφή μαζί τους. Έτσι οι Ντονμέδες αποτέλεσαν μια ξεχωριστή τάξη. Δεν υπερέβαιναν τις 10.000 και το αρχηγείο τους ήταν στη Θεσσαλονίκη.» (Frazer, σ. 187-188)


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014, ταβάνι.

Οι Ντονμέδες εμφανίζονται ως πλούσιοι, καλλιεργημένοι και με σωστή ανατροφή. Ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση, ατυχώς, ο Frazer περιορίζεται στην περιγραφή των γυναικών, οι οποίες είναι ψηλές, όμορφες και νωχελικές:

«Εξοστρακισμένοι από Εβραίους και Τούρκους, οι Ντονμέδες -ζώντας στην απομόνωσή τους- είχαν γίνει πολύ έξυπνοι και οξύνοες και ήταν οι πιο ευφυείς επιχειρηματίες. Ήταν από τους πιο πλούσιους μέσα στην πόλη. Επιπλέον, ήταν καλλιεργημένοι με σωστή ανατροφή και απέπνεαν έναν αριστοκρατικό αέρα που δεν μπορούσε κανείς να βρει σε άλλους. Οι γυναίκες είχαν ωχρά και σκεφτικά πρόσωπα με τη φινέτσα του αλάβαστρου. Τα μάτια τους είναι μεγάλα, μαύρα και ονειροπόλα ενώ οι ίδιες είναι ψηλές, όμορφες και νωχελικές. Ο τρόπος που συνδυάζουν την αυστηρότητα στο ντύσιμο –που επιβάλλεται από τον ισλαμισμό-με την χαρακτηριστική αγάπη των Ισραηλιτισσών για την κομψότητα είναι πολύ εφευρετικός. Φορούν πάντα μαύρα και το κάλυμμα της κεφαλής τους είναι ένα λεπτό σάλι.

Ο τρόπος ραφής και τα στολίδια των ρούχων τους είναι εξαίσια. Το κάλυμμα της κεφαλής το τοποθετούν με γούστο στο κεφάλι τους ενώ αφήνουν τους βραχίονες τους ακάλυπτους. Μαύρες βεντάλιες ανεμίζουν και κρατιούνται ψηλά-όχι πάντα με μεγάλη αυστηρότητα όταν η κυρία είναι όμορφη και το γνωρίζει, κι αυτό είναι γενικά που συμβαίνει-ώστε να κρύβεται το γυναικείο πρόσωπο από τα μάτια των ανδρών. Όλα, λοιπόν, είναι μαύρα στην αμφίεση των γυναικών των Ντονμέδων αλλά η χάρη και κομψότητα που αποπνέουν τις κάνει να διακρίνονται.» (Frazer, σ. 187-188)


Ο Σαμπατάι Σεβή. Sabbatai Sevi.

Ο Victor Bérard γεννήθηκε στο Παρίσι το 1864. Υπήρξε πολιτικός, διπλωμάτης και ελληνιστής, οπαδός της ριζοσπαστικής σοσιαλιστικής Αριστεράς. Το 1920 εξελέγη γερουσιαστής. Αναφέρεται στο σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της Μακεδονίας και γράφει για 100.000 Μαμίν, όσοι περίπου και οι υπόλοιποι Εβραίοι. Θεωρεί ότι το βασικό κίνητρο της αλλαξοπιστίας ήταν οικονομικό:

«Όλες οι πόλεις της νότιας Μακεδονίας έχουν εβραϊκή παροικία. Καταρχήν η Θεσσαλονίκη, όπου ως προς τον αριθμό και τον πλούτο είναι οι κύριοι, με 15000-20000 σπίτια. Ύστερα η Βέροια, τα Σέρβια, η Καστοριά. Φτάνουν μάλιστα μέχρι την Ήπειρο, το Μέτσοβο και τα Γιάννινα. Ο συνολικός τους αριθμός ξεπερνά τις εκατό χιλιάδες και ο αριθμός αυτός διπλασιάζεται, αν προστεθούν και οι εξισλαμισθέντες Εβραίοι, οι Μαμίν. Οι Μαμίν αναγνώρισαν κάποτε τον προφήτη, για να σώσουν τα λεφτά τους. Και ως μουσουλμάνοι όμως διατήρησαν τα ήθη και το πνεύμα της φυλής τους. Μεγάλοι τοκιστές, οικονόμοι έως φιλάργυροι, έχουν γίνει οι πλουσιότεροι Μακεδόνες. Οι Εβραίοι αυτοί είναι πελάτες της Γαλλίας. Στέλνουν τα παιδιά τους και στα δικά μας λύκεια, της Μασσαλίας και του Παρισιού. Υπολογίζουν στη γαλλική υποστήριξη.» (Berard, σ.369)


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014, λεπτομέρεια κίονα.

Ο Esprit-Marie Cousinery (1747-1833) εργάστηκε στο Προξενείο της Θεσσαλονίκης από το 1773 έως το 1793. Ταξίδεψε ως πρόξενος από τη Γαλλία στη Σμύρνη, στη Ροζέτα και στη Θεσσαλονίκη (1773-1819). Καταγράφει 20.000 Εβραίους, χωρίς διαχωρισμό:

«Υπάρχουν πολλοί Εβραίοι στη Μακεδονία. Οι περισσότεροι ζουν στη Θεσσαλονίκη. Υπολογίζονται σε 20.000 περίπου. Ασχολούνται με το εμπόριο και με τον καθημερινό ανεφοδιασμό της αγοράς με όλων των ειδών τα αγαθά. Τους αναγνωρίζει εύκολα κάποιος από την κόμμωσή τους. Η Τουρκία πρόσφερε άσυλο σε πολλούς Εβραίους πρόσφυγες από την Ισπανία. Στη Θεσσαλονίκη κάθε συναγωγή φέρει το όνομα της περιοχής από όπου κατάγονται οι οικογένειες που την αποτελούν.» (Cousinery,τομ.Ι,σ. 19)

Οι Εβραίοι κατείχαν το προσοδοφόρο μονοπώλιο των μάλλινων υφασμάτων:

«Στους Εβραίους δόθηκε το μονοπώλιο της κατασκευής χοντρών μάλλινων υφασμάτων τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί αξιωματούχοι. Αργότερα, με την άνθηση του ευρωπαϊκού εμπορίου μειώθηκε η παραγωγή υφασμάτων στην πόλη. Επιπλέον, οι Εβραίοι ασχολούνταν με την κατασκευή χαλιών. Το γεγονός αυτό επέφερε πλήγμα στη αγορά χαλιών της Σμύρνης, καθώς τα χαλιά που κατασκευάζονταν εκεί ήταν ακριβά -αν και ιδιαίτερα καλής ποιότητας σε σύγκριση με αυτά της Θεσσαλονίκης που ήταν πιο φθηνά -αλλά είχαν μικρότερη διάρκεια ζωής.» (Cousinery, τομ.Ι,σ. 49)


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.

Ο Abbott Frederick George γεννήθηκε το 1874 στο Tunbridge Wells. Ήταν πολεμικός ανταποκριτής και συγγραφέας. Φοίτησε στο Emmanuel College του Κέμπριτζ. Το 1900/1 το Πανεπιστήμιο του Cambridge τον έστειλε στη Μακεδονία προκειμένου να ερευνήσει την λαογραφία της περιοχής. Διετέλεσε ειδικός απεσταλμένος στη νοτιοδυτική Ευρώπη για αρκετές εφημερίδες του Λονδίνου μέχρι το 1903. Αναφέρεται στην ιστορία με τον Σαμπατάι και τον Σουλτάνο και γράφει ότι το κίνημα των Ντονμέ διασπάστηκε σε τρεις ομάδες και κάθε μια έλεγε για τον εαυτό της ότι ακολουθούσε τη διδασκαλία του Σεβή:

«Το δόγμα των Ντονμέ ιδρύθηκε από κάποιον ονόματι Σαμπετάι Σεβή, ο οποίος πριν από αιώνες εμφανίστηκε στην Αδριανούπολη ως προφήτης διαδίδοντας πως κάνει θαύματα. Η παρουσία του προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Άλλοι από τους ομοθρήσκους του πίστεψαν το νέο προφήτη ενώ άλλοι τον αποκήρυξαν ως απατεώνα. Η αναταραχή πήρε τέτοιες διαστάσεις, ώστε οι Αρχές αναγκάστηκαν να επιληφθούν της κατάστασης. Ο Σαμπετάι Σεβή κλήθηκε στην Πόλη και ανακρίθηκε από το Σουλτάνο. Ενώπιον της φοβερής παρουσίας του Πατισάχ, ο προφήτης έχασε το θάρρος του και σπεύδοντας να σώσει τον εαυτό του δήλωσε πως η αληθινή του αποστολή ήταν να στρέψει τους Εβραίους στον Ισλαμισμό.» (Abbott, σ. 23-24)


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014

«Ο Σουλτάνος πήρε τοις μετρητοίς τα λεγόμενά του και τον υποχρέωσε να δώσει ο ίδιος πρώτος το καλό παράδειγμα με το να ασπαστεί τον ισλαμισμό. Τριακόσιες οικογένειες τον ακολούθησαν αλλά το προφητικό του ένστικτο τον προειδοποίησε πως δεν ήταν σώφρον να γυρίσει στην Αδριανούπολη. Αντίθετα, πήγε στη Σμύρνη και έδωσε εντολή στους οπαδούς του να μεταβούν στη Θεσσαλονίκη και εκεί να περιμένουν την επιστροφή του. Ακόμη τον περιμένουν. Λέγεται πως οι απόγονοι εκείνων των προσήλυτων εξακολουθούν να στέλνουν κάθε βράδυ κάποιον στην προκυμαία με ένα φανάρι προκειμένου να οδηγήσει τα βήματα του περιπλανώμενου Εβραίου στην ακτή. Στο μεταξύ το ποίμνιο που είχε εγκαταλειφθεί από τον ποιμένα του έγινε έρμαιο δογματικών διενέξεων οι οποίες οδήγησαν στη δημιουργία τριών ελάσσονων δογμάτων υπό την καθοδήγηση τριών από τους πιο διακεκριμένους μαθητές του προφήτη, καθένας από τους οποίους ήταν πεπεισμένος και κατάφερε να πείσει και άλλους ότι μόνο αυτός ακολουθούσε τη διδασκαλία του δασκάλου του. Η διαίρεση εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα.» (Abbott, σ. 23-24)


Στο προαύλιό του φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων (σαρκοφάγοι, επιτύμβια, ανάγλυφα, τιμητικές και ταφικές στήλες κ.λ.π.) από ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί ή τζαμί των Ντομνέδων ή Μαμίνων – 2014.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί ή τζαμί των Ντομνέδων ή Μαμίνων – 2014.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί ή τζαμί των Ντομνέδων ή Μαμίνων - 2014.


Αστέρια του Δαβίδ στο Γενί Τζαμί.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί ή τζαμί των Ντομνέδων ή Μαμίνων – 2014.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η αποστασία συντάραξε τον εβραϊκό κόσμο. Φαίνεται μάλιστα ότι υπήρξε συστηματική προσπάθεια να εξαφανιστούν κυριολεκτικά όλα τα αποδεικτικά στοιχεία (κοινόχρηστο μητρώα, έγγραφα, θρησκευτικά κείμενα κλπ) ακόμη και οι απλές αναφορές στον «ψευδο – Μεσσία».

Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.

Τα προηγούμενα προφανώς δεν εξαντλούν το ζήτημα. Η περίπτωση των Ντομνέδων ή Μαμίνων -όπως και αμέτρητες άλλες περιπτώσεις αλλαξοπιστίας σε όλες τις εποχές- αποδεικνύουν ότι η ιστορία και η συγγραφή της είναι μια κατ’ εξοχήν ιδεολογική υπόθεση. Η αποσιώπηση, η επανάληψη, η συνειδητή παραποίηση στοιχείων, το ψέμα και κάποτε η αιματηρή καταστολή υπήρξαν πάντοτε αποτελεσματικά όπλα κατά των αιρέσεων και των εκπροσώπων τους – οι αιρέσεις που επικρατούν χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους, για τους ίδιους ακριβώς λόγους.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.


Η πεταλούδα, μυστικιστικό σύμβολο των Μαμίνων.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014. Πάνω από την κεντρική είσοδο διακρίνεται η πεταλούδα, σύμβολο των Ντονμέ.

Κατά την εκτίμησή μου, οι Μαμίνοι και οι προφήτες τους επένδυσαν ιδεολογικά την απόφασή τους να ενταχθούν επισήμως στο οθωμανικό σύστημα εξουσίας και να αναβαθμίσουν πρακτικά τους όρους επιβίωσης τους. Οι Ντονμέδες, αφού δεν κατάφεραν να επιβληθούν στις πολυάριθμες και σκληρές εβραικές συναγωγές, επέλεξαν να αλλάξουν την πίστη τους ή μάλλον να την προσαρμόσουν στις νέες συνθήκες. [Υπάρχουν πολλές ανάλογες μαρτυρίες Ορθοδόξων ιερέων που αλλαξοπίστησαν μαζί με ολόκληρο το ποίμνιό – συνήθως για να γλιτώσουν το κεφάλι τους, ενώ είναι πασίγνωστες οι αλλαξοπιστίες Ελλήνων της βυζαντινής αριστοκρατίας, όπως και πολλών Αλβανών πολέμαρχων, ειδικά την πρώτη περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης.]


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.


Ο Σαμπατάι Σεβή ευλογεί Μαμίνους στη Σμύρνη.

Όσο μπόρεσα να διακρίνω, ο κοσμοπολίτικος αέρας της Θεσσαλονίκης των αρχών του αιώνα είναι σ’ ένα βαθμό έργο των Μαμίνων, όπως μαρτυρείται από τα ευρωπαϊκά και κοσμοπολίτικα γούστα τους. Στο Γενί Τζαμί αποτυπώνεται η ανάμειξη εβραικών και ισλαμικών στοιχείων, όπως φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες. Στο κτίριο υπάρχουν δεκάδες αστέρια του Δαβίδ και βρίσκεται μάλλον στο κέντρο της παλιάς συνοικίας των Μαμίνων.

Η ιστορία των Ντονμέ χάνεται εύκολα στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας και αυτό είναι κάπως αναμενόμενο για ολιγομελείς θρησκευτικές ομάδες, οι οποίες είναι σχεδόν αναγκασμένες να κινούνται στην αφάνεια και να προσαρμόζονται στις πιο διαφορετικές ιστορικές συνθήκες. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω ούτε ένα αυθεντικό κείμενο των Ντονμέδων. Η πληροφορία λ.χ. ότι ο Σεβή τα έκανε όλα για τα χρήματα είναι κυρίαρχη.

Η μαζική και συντεταγμένη αλλαξοπιστία νομίζω έχει στενή σχέση με τους εμπορικούς και άλλους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της Ισραηλιτικής κοινότητας και τις αιώνιες διαμάχες μεταξύ των εβραϊκών κοινοτήτων – έχει ενδεχομένως σημασία ότι το κίνημα εκδηλώθηκε στη Μικρασία. Όπως είδαμε στην αρχή, είναι πιθανό ο ραβίνος της Σμύρνης να συμμάχησε με τους πρώτους που αλλαξοπίστησαν, ήδη απ’ το 15ο αιώνα. Το ζήτημα δεν ήταν ασφαλώς μόνον ή κυρίως δογματικό. Η επίσημη προσχώρηση στο Ισλάμ -έστω και τυπική- έδινε ασφαλώς πολλά υλικά πλεονεκτήματα σε όσους την επέλεγαν.

Μια τέτοια σταδιοδρομία στα ανώτατα οθωμανικά αξιώματα ήταν απλώς αδιανόητη για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό ή Εβραίο. Οι Ντομνέ διαρρηγνύουν τα δεσμά της ισχυρής θρησκευτικής παράδοσης και αναρριχώνται θεαματικά στην κοινωνική ιεραρχία, προκαλώντας την οργή των πρώην ομοθρήσκων τους. Μπορούμε να φανταστούμε την αντίδραση Ελλήνων Χριστιανών επισκόπων σε μια τέτοια πολυπληθή αποστασία, ειδικά αν συνοδευόταν και από σημαντικά οικονομικά προνόμια.


Θεσσαλονίκη, Γενί Τζαμί – 2014.


Η Χρυσή Πύλη ή Πύλη του Αξιού στη Θεσσαλονίκη. Από την έκδοση του E. M. Cousinéry, Voyage dans la Macédoine, Παρίσι 1831.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι η ακμή των Ντονμέ συμπίπτει σχεδόν με την προλεταριοποίηση των φτωχότερων Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο αριθμός και η προθυμία των πιστών του Σαμπατάι να τον ακολουθήσουν και η μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση της ομάδας είναι σοβαρές ενδείξεις ότι η αιματηρή σύγκρουση ήταν κάτι περισσότερο από προσωπική φιλοδοξία ενός ακόμα Μεσσία – άλλωστε είχαν εμφανιστεί μέχρι τότε εκατοντάδες μεσσιανικές εβραϊκές σέχτες. Όσα αναφέρονται για τις σχέσεις των Ντονμέδων με τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ, δεν μπόρεσα να τα διασταυρώσω. Θεωρώ επόμενο μια μειονότητα, φυλετική και θρησκευτική, να επιδιώκει έναν τύπο κοσμικού κράτους και να είναι αντίθετη λ.χ. σε διάφορες εκδοχές του πολιτικού Ισλάμ, εφόσον έτσι εξασφαλίζει τα συμφέροντά της. Γράφεται ακόμη -χωρίς καμία αναφορά σε πηγές- ότι οι Ντονμέδες ενήργησαν (άγνωστο πώς), ώστε να παραδοθεί η Θεσσαλονίκη στον Ελληνικό Στρατό (1912) και όχι στους Βούλγαρους, επειδή φοβήθηκαν τις άγριες διαθέσεις των βουλγαρικών στρατευμάτων.

Τέλος, όσο μπόρεσα να δω, ανεπιβεβαίωτα μένουν τα θρυλούμενα περί Τούρκων αξιωματούχων που είναι Ντονμέ. Όπως και να ‘χει, οι Μαμίνοι ανταλλάχθηκαν τελικά το 1924 -ως μουσουλμάνοι- και γλίτωσαν από τη φρίκη του ναζισμού, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το ολοκαύτωμα. Υπολογίζεται ότι απ’ τα 65.000.000 των νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, 6.000.000 περίπου ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ο Σαμπατάι Σεβή, είτε ήταν αγύρτης που ήθελε να γλιτώσει τα λεφτά του, είτε ο αληθινός Μεσσίας, κατάφερε να σώσει τη ζωή των πιστών που τον ακολούθησαν.


Ερειπωμένη βίλα , 200 περίπου μ. από το Γενί Τζαμί. 2014.


Ερειπωμένη βίλα στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, 200 περίπου μ. από το Γενί Τζαμί. 2014.

Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma’aminim of Salonika.


Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma'aminim of Salonika


Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma’aminim of Salonika.


Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma'aminim of Salonika.


Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma’aminim of Salonika.


Μαμίνοι της Θεσσαλονίκης. Ma'aminim of Salonika.
http://eranistis.net/wordpress/2014/10/ ... %B7%CF%82/
https://www.jewishvirtuallibrary.org/shabbetai-zvi
https://www.britannica.com/biography/Shabbetai-Tzevi
https://docs.google.com/file/d/0ByV5-S7 ... hiNHM/edit

το γενι τζαμι ειναι επισκέψιμο καθημερινά, σε ωράριο μουσείου;

25 Δεκ. 2017
Πόσοι είναι οι Ντονμέδες στην σημερινή Τουρκία και τι ρόλο παίζουν.



Ντομέδες είναι οι Εβραίοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που εξισλαμίστηκαν επιφανειακά τον 17ο αιώνα και ζούσαν κυρίως στην Θεσσαλονίκη. Η δημιουργία και η άνδρωση του νέου τουρκικού κράτους, ένα τεχνητό κράτος για πολλούς, οφείλει τα μέγιστα σε αυτή στην αίρεση των Εβραίων Ντονμέδων.

Μέχρι το 1912 πολλές οικογένειες Ντονμέδων διατηρούσαν πλούσια σπίτια στην Θεσσαλονίκη και έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Είχαν δικά τους σχολεία, φιλανθρωπικά ιδρύματα και τζαμιά, Μάλιστα, οι Ντονμέδες είχαν μεγάλη φήμη στην οθωμανική περίοδο ως διακεκριμένοι πολιτικοί και αρκετοί από αυτούς είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση των Νεότουρκων του 1908 που είχε ξεκινήσει από την Θεσσαλονίκη.



Στους Ντονμέδες συγκαταλέγονταν ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης στο τέλος του 19ου αιώνα, Χαμντί Μπει, και ένας από τους ηγέτες στο κίνημα των Νεότουρκων, ο Μοχάμεντ Τζαβίντ Μπει. Στον ντονμέ Μεχμέτ Καπαντζή ανήκε το αρχοντικό που στεγάζει σήμερα το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας στην Θεσσαλονίκη, στην Ανάληψη, το παλιό Ε’ Γυμνάσιο. Στις αρχές του εικοστού αιώνα οι Ντονμέδες ανέρχονταν σε 15-20000 άτομα, ενώ αρκετοί είχαν ήδη εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη και μετανάστευσαν σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.

Ο ολοκληρωτικός ξεριζωμός τους έγινε με τη Συνθήκη της Λοζάννης το 1923. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, οι Ντονμέδες εγκατέλειψαν την Θεσσαλονίκη ως μουσουλμάνοι και έφυγαν στην διαμορφούμενη τότε Τουρκία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, για τον οποίο πολλοί Τούρκοι υποστήριξαν ότι και ο ίδιος είναι Ντονμές. Οι περισσότεροι πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αρκετές ομάδες πήγαν στην Σμύρνη, στην Προύσα και το Ικόνιο, για να παίξουν έκτοτε σημαντικότατο, για πολλούς καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της σύγχρονης κεμαλικής Τουρκίας.



Οι Ντονμέδες απετέλεσαν την αφρόκρεμα του νέου τουρκικού κοσμικού εθνικού κράτους, καθώς κράτησαν τα σκήπτρα στον χώρο της οικονομίας, των ΜΜΕ, της πολιτικής, του στρατού, αλλά και της διανόησης. Είναι γεγονός πως μέχρι σήμερα, όπως αναφέρουν πολλοί Τούρκοι ερευνητές, διαμορφώνουν, συχνά παρασκηνιακά, την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας. Για τον ίδιο τον «πατέρα» της σύγχρονης Τουρκίας, τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, έχει υποστηριχτεί πολλές φορές στην ίδια την χώρα του, κυρίως από Τούρκους Ισλαμιστές, ότι ήταν Ντονμές.

Εκείνο πάντως που είναι σίγουρο και που έχει υποστηριχτεί και από πολλούς Τούρκους ιστορικούς και δημοσιογράφους, είναι ότι ο τουρκικός εθνικισμός, αλλά και η κεμαλική Τουρκία, στηρίχτηκε στους Ντονμένδες, οι οποίοι και μέχρι σήμερα παίζουν καθοριστικό ρόλο στις κατευθύνσεις της γειτονικής χώρας. Και πρώτα από όλα η κυριότερη σύντροφος του Κεμάλ και η εμψυχωτής του τουρκικού εθνικισμού που θα σημαδέψει την καριέρα του Τούρκου ηγέτη, η δυναμική και δραστήρια γυναίκα, η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, που λατρεύεται σαν μεγάλη ηρωίδα στην σημερινή Τουρκία, ήταν Ντονμές. Αλλά και πριν από αυτή, ο «σκληρός» πυρήνας των Νεότουρκων ήταν Ντονμέδες. Ο πρώτος πατέρας του θεωρητικού τουρκισμού και για πολλούς ο θεμελιωτής της τουρκικότητας και της τουρκικής εθνικής συνείδησης, ο Ζύγια Γκιοκάλπ, ήταν και αυτός Ντονμές, (από εκτενές δημοσίευμα αναφορά της τουρκικής εφημερίδας Σαμπάχ στις 17 Σεπτεμβρίου του 2000 με τίτλο : «Eygi’ den Sabetaycılar’ Kitabı»). Πριν από τον Γκιοκάλπ, οι μεγάλοι Οθωμανοί μεταρρυθμιστές, Αχμέτ Βεφίκ Πασά, Κιμπρισλί Καμίλ Πασά , Μεχμέτ Εντίπ Μπει, (πατέρας της Χαλιντέ), ήταν όλοι Ντονμέδες.



Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την μόνιμη πλέον εγκατάσταση των Ντονμέδων στην Τουρκία οι Ντονμέδες αναλαμβάνουν τα ηνία και καλύπτουν το κενό που άφησαν οι Χριστιανοί στους τομείς της οικονομίας, των ΜΜΕ, ενώ πολύ γρήγορα κυριαρχούν στην πολιτική αλλά και στον τουρκικό στρατό, αναδεικνύοντας γνωστά ονόματα στρατηγών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο τα τελευταία έτη στις πολιτικές εξελίξεις.

Οι γνωστές οικογένειες των Σιναβί και Μπιλγκίντς, που γίνονται ιδρυτές των δυο μεγαλύτερων τουρκικών εφημερίδων, της Χουριέτ και της Σαμπάχ, είναι Ντονμέδες από την Θεσσαλονίκη. Οι υπουργοί των κεμαλικών και μετακεμαλικών κυβερνήσεων, Τζαβίτ Μπει, Αχμέτ Εμίν Γιαλμάν, Αμντί Ιπεκτσί και στη συνέχεια στην περίοδο του Δημοκρατικού κόμματος, δηλαδή της δεκαετίας του πενήντα, Εμίν Καλαφάτ, Χαλίλ Μπεζμέν, Τουφάν Γιουραλτάι, όπως και η οικογένεια Μπιρντάλ, γόνος της οποίας είναι ο γνωστός Ακίν Μπιρντάλ πρώην πρόεδρος της οργάνωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ήταν όλοι Ντονμέδες.

Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία έχουν δει το φως της δημοσιότητας ορισμένα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα σύμφωνα με τα όποια το εβραϊκό στοιχείο και η γνωστή ομάδα των Ντονμέδων ή Σαμπεταϊστών, είχαν κυριαρχήσει μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας του 1921-22. Σήμερα οι κρυπτοεβραίοι δηλαδή οι Ντονμέδες υπολογίζονται σύμφωνα με τουρκικά στοιχεία περίπου στο ενάμιση εκατομμύριο. Στις 17 Απριλίου του 2001 η τουρκική εφημερίδα Ακίτ, δημοσίευσε ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της, με τίτλο, «ΤΟΥΣΙΑΔ μια μυστική οργάνωση», (η ΤΟΥΣΙΑΔ είναι η μεγαλύτερη Ένωση Τούρκων Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων), σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία ακόμα και σήμερα κυβερνάται ουσιαστικά από μια μυστική ομάδα Σαμπεταϊστών, δηλαδή Ντονμέδων.

Η εφημερίδα ισχυρίζονταν ότι το 1908 η Οθωμανική αυτοκρατορία οδηγήθηκε βάσει ενός οργανωμένου σχεδίου στην πλήρη διάλυση από τρεις Σαμπεταϊστές, δηλαδή τους Ταλάτ, Εμβέρ και Τζεμάλ, και στη συνέχεια υποστήριξε ότι και στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, διευθύνονταν πάλι από τρεις Σαμπεταϊστές, τους Κεμάλ Ντερβίς, (τον γνωστό νέο τσάρο της τουρκικής οικονομίας που ήρθε από την Αμερική για να «σώσει» την τουρκική οικονομία) , τον υπουργό Εξωτερικών, Ισμαήλ Τζεμ Ιπεκτσί και την «μυστήρια», Ραχσάν Ετσεβιτ, (η σύζυγος του Μπουλέντ Ετσεβίτ), οι οποίοι οδηγούσαν και αυτή την φορά την Τουρκιά σε οριστική διάλυση και διάσπαση, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Η τουρκική εφημερίδα παρέθετε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η μεγαλύτερη Ένωση Τούρκων Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων, ΤΟΥΣΙΑΔ, ελέγχεται πλήρως από τους Σαμπεταϊστές και τους Εβραίους. Όπως ανέφερε οι κυριότεροι Σαμπεταϊστές στην ΤΟΥΣΙΑΔ στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα ήταν οι οικογένεια του Ντιντς Μπιλγκίν, του πρώην ιδιοκτήτη του δημοσιογραφικού συγκροτήματος της Σαμπάχ ο οποίος βρίσκονταν εξ αιτίας μεγάλων σκανδάλων στην φυλακή και οι εξής μεγαλοεπιχειρηματίες :

Ομέρ Ακγκερμάν, Αλί Ντιντσκιόκ, Ομέρ Ντιντσκιόκ, Μπουλέντ Ετζατζίμπασι, Σακίρ Εζτατζίμπασι, Εσάτ Εντίν, Ερκέμ Ελγκινκάν, Φουάτ Μπεζμέν, Μεχμέτ Μπιρτζέντ, Τζαν Πακέρ, Νουρ Γκέρ, Οσμάν Καβαλά, Τζεμ Μποϊνέρ και Μεχμέτ Σουχουμπί.

Εκτός από αυτούς υπήρχαν και οι επίσημα Εβραίοι μέλη της ΤΟΥΣΙΑΔ όπως οι:

Ελί Ατζιμάν, Ισαάκ Αλατόν, Λεϊλά Αλατόν, Ισαάκ Αντίκα, Ουζεϊρ Γκαρίχ, Ελμπερ Μπιλέν και Λορί Μπουρλά με επίσης μεγάλη οικονομική δύναμη. Όσον αφορά την μεγάλη οικογένεια των μεγάλων μεγιστάνων Κοτς, έχει γραφεί ότι είναι επίσης Ντονμέδες εβραϊκής καταγωγής όπως επίσης και ότι οι Σαμπαντζήδες, η άλλη πασίγνωστη οικογένεια Τούρκων μεγιστάνων.

Παράλληλα σύμφωνα πάντα με τουρκικά στοιχεία οι Ντονμέδες κυριαρχούσαν τουλάχιστον μέχρι την πλήρη επικράτηση του Ερντογάν στον χώρο της διανόησης και των τουρκικών πανεπιστήμιων. Δημοσιευμένοι κατάλογοι ονομάτων Ντονμέδων καθηγητών πανεπιστημίων και πρυτάνεων, δείχνουν ότι αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία της τουρκικής ακαδημαϊκής κοινότητας.

Μετά το αποτυχόν πραξικόπημα του 2016 πολλοί ισχυρίζονται ότι οι Ντονμέδες υπέστησαν σοβαρό πλήγμα στην επιρροή τους αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
https://nikosxeiladakis.gr/%CF%80%CE%BF ... %B9%CE%BD/

Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2015
"Η μυστική καταγωγή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ… και οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις!"



Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, o ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους, και ο «Πατέρας των Τούρκων» γεννήθηκε το 1881 στην πόλη της Θεσσαλονίκης και ήταν Εβραϊκής καταγωγής από την αίρεση των Ντονμέδων.

Οι Ντονμέδες αριθμούσαν κοντά στα 15,000 άτομα, και ήταν μια υπόγεια αίρεση Σαμπεταϊνών Εβραίων που είχαν μουσουλμανικά ονόματα, και που προς τα έξω συμπεριφέρονταν ως Μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πίστευαν στον Σαμπετάι Σέβι, τον ψευδή Μεσσία του 17 ου αιώνα, και διεξήγαγαν προσεκτικά φυλασσόμενες προσευχές και τελετουργίες στο όνομα του.

Οι Ντονμέδες ήταν απόγονοι των Σεφαρδιτών Εβραίων που ζούσαν στην Ισπανία και την Πορτογαλία (Ανδαλουσία) για αιώνες, μέχρι που οι Μουσουλμάνοι Άραβες έχασαν τον έλεγχο της Ανδαλουσίας από τους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί έδωσαν στους Εβραίους την δυνατότητα επιλογής μεταξύ θανάτου, αλλαξοπιστίας, και την εξορία, έτσι βρήκαν το άσυλο και την ευτυχία τους στις Οθωμανικές χώρες του Σουλτάνου, στην πόλη της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του 1492.

Τις μέρες της ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, οι Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης προσπάθησαν να αναγνωριστούν ως μη Μουσουλμάνοι για να αποφευχθεί η αναγκαστική μεταφορά τους προς την Ανατολία.

Οι παππούδες του Κεμάλ Ατατούρκ, από την πλευρά της μητέρας του, έγιναν μουσουλμάνοι το 1834, ώστε να μην φορολογούνται από την Οθωμανική Αρχή. Η μητέρα του Ατατούρκ, η Ζουμπεϊντέ προερχόταν από τα βουνά δυτικά των Ιωαννίνων, κοντά στα σημερινά Αλβανικά σύνορα. Για την προέλευση του πατέρα του, Αλί Ριζά, ελάχιστα είναι γνωστά.



Ο Ατατούρκ ήταν πάντοτε απρόθυμος να αποκαλύψει πράγματα σχετικά με το οικογενειακό του δέντρο. Ο Ατατούρκ θα είχε βάσιμους λόγους για να αποκρύψει τη προέλευση του από Ντονμέδες. Οι Ντονμέδες (οι οποίοι παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους) όχι μόνο περιφρονούνταν από την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά και ορίζονταν ως αιρετικοί και από τους Μουσουλμάνους και από τους Εβραίους. Επίσης είχαν τη φήμη για σεξουαλική ανηθικότητα που θα μπορούσε να είναι ελάχιστα κολακευτικό για τους απογόνους τους.

Το 1911, ένας Εβραίος εκδότης εφημερίδας που είχε το όνομα Ιταμάρ Μπέν- Αβί γράφει ότι συνάντησε τυχαία τον Ατατούρκ στο ξενοδοχείο Kamenitz στην Ιερουσαλήμ, όπου ο Ατατούρκ εξομολογείται για πρώτη και μοναδική φορά στην ενήλικη ζωή του, ότι ήταν Εβραϊκής καταγωγής. Ο Ιταμάρ Μπεν- Αβί περιγράφει δύο συναντήσεις με τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος δεν είχε ακόμη πάρει το όνομα του Ατατούρκ, «Πατέρας των Τούρκων». Και οι δύο συναντήσεις έγιναν στη Γαλλική γλώσσα, ήταν κυρίως για την Οθωμανική πολιτική, και συνοδεύονταν με μεγάλες ποσότητες άρακ, το Αραβικό τσίπουρο.

Στην πρώτη από αυτές τις δύο συναντήσεις, ο Κεμάλ εμπιστεύθηκε να εξομολογείσει τα εξής:
«Είμαι απόγονος του Σαμπετάι Σέβι, – δεν είμαι πραγματικά Εβραίος πλέον, αλλά εξακολουθώ να είμαι ένθερμος θαυμαστής αυτού του προφήτη σας. Η γνώμη μου είναι ότι κάθε Εβραίος στη χώρα αυτή καλά θα κάνει να ενταχθεί στο στρατόπεδο του».
Κατά τη δεύτερη συνάντηση που έγινε 10 μέρες αργότερα στο ίδιο ξενοδοχείο, ο Μουσταφά Κεμάλ είπε σε ένα σημείο:
«Έχω στο σπίτι μια Εβραϊκή Βίβλο που τυπώθηκε στη Βενετία. Είναι αρκετά παλιά, και θυμάμαι τον πατέρα μου που με έπαιρνε σε ένα Καραΐτη δάσκαλο που μου δίδαξε να τη διαβάζω.



Θυμάμαι ακόμα μερικά λόγια της, όπως…
» Και ο Ιταμάρ Μπεν-Αβί συνεχίζει: «Έχει διακόψει να μιλά για λίγο, τα μάτια του έψαχναν κάτι στο καινό. Στη συνέχεια θυμήθηκε»:
«Shema Yisra’el, Adonai Elohenu, Adonai Ehad»!
«Αυτή είναι η πιο σημαντική μας προσευχή, Λοχαγέ.»
«Και δική μου μυστική προσευχή , Cher Monsieur», απάντησε, ξαναγεμίζοντας τα ποτήρια μας. Αν και ο Ιταμάρ Μπεν-Αβί δεν θα μπορούσε να το γνωρίζει τότε, ο Ατατούρκ εννοούσε την έκφραση «μυστική προσευχή» στη κυριολεξία. Ανάμεσα στις απόκρυφες προσευχές των Ντονμέδων, που πρώτη φορά έγιναν γνωστές στον ακαδημαϊκό κόσμο, όταν ένα βιβλίο με αυτές κατέληξε στη Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ το 1935, είναι μια που περιέχει την ομολογία της πίστης: «Ο Σαμπετάι Σέβι και κανένας άλλος είναι ο αληθινός Μεσσίας. Άκουσε O Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός μας, ο Κύριος είναι ένας». Ήταν χωρίς αμφιβολία από αυτή την ομολογία της πίστης, και όχι από την Εβραϊκή Βίβλο, που ο Ατατούρκ θυμήθηκε τα λόγια της προσευχής Shema.



Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ίδρυσε μια κοσμική Τουρκική δημοκρατία όπου ήθελε να περιορίσει το Ισλάμ μια και για πάντα μόνο στα τζαμιά. Αρκετοί Ντονμέδες ήταν μεταξύ των Νεοτούρκων, Τούρκων διανοουμένων που προσπάθησαν να μεταρρυθμίσουν τη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά τη Ρεπουμπλικανική εποχή, θα υποστηρίξουν σθεναρά τις φιλοδυτικές μεταρρυθμίσεις του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Η Τουρκική κυβέρνηση, που για χρόνια μάχεται να προστατευθεί από μουσουλμανικές φονταμενταλιστικές επιθέσεις που υποσκάπτουν τη νομιμότητα και τις κοσμικές μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ, δεν έχει λόγο να χαιρετίσει την είδηση ότι ο πατέρας του «Πατέρα των Τούρκων» ήταν ένας κρυπτό-Εβραίος που πέρασε τα αντί-μουσουλμανικά του αισθήματα και στον γιο του. Το Μυστικό του Μουσταφά Κεμάλ θα είναι ασφαλώς για τη Τουρκική κυβέρνηση κάτι που θα προτιμούσε να συνεχίσει να διατηρείται έτσι.



Ακόμη μια πηγή για την Εβραική καταγωγή του Κεμάλ
Θέμα: Η Εβραϊκή καταγωγή του Μουσταφά Κεμάλ και του Ενβέρ Πασά γραμμένη σε αμερικανικές εφημερίδες
Πηγή: The Literary Digest (μαγκαζίνο εφημερίδας που δημοσιευόταν στις ΗΠΑ)14 Οκτωβρίου 1922, σελίδα: 50

Ισπανός Εβραίος στην Καταγωγή, ορθόδοξος (σουνίτης) Μουσουλμάνος από γεννησιμιού και ανατροφής, ο οποίο έχει εκπαιδευτεί σε μια πολεμική γερμανική σχολή, πατριώτης, μαθητής των εκστρατειών των παγκοσμίως μεγάλων στρατηγών, συμπεριλαμβανομένου του Ναπολέοντα, και του Κραντ Λι – αυτά λέγονται ότι είναι μερικά έξοχα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του νέου «έφιππου άνδρα» που έχει εμφανιστεί στην Εγγύς Ανατολή.

Είναι ένας πραγματικός δικτάτορας, όπως οι ανταποκριτές μαρτυρούν, ένας άνδρας του τύπου ο οποίος είναι ταυτόχρονα η ελπίδα και ο φόβος για έθνη που έχουν κατασπαραχτεί από ανεπιτυχείς πολέμους. Η ενότητα και η δύναμη είχε επανέλθει σε μεγάλο βαθμό πίσω στην Τουρκία μέσω της θέλησης του Μουσταφά Κεμάλ Πασά.
…………
Εκεί ήταν ο ίδιος ο Πασάς, ψηλός, ακόμη νέος, όμορφος, με στενούς γλουτούς, πλατιούς ώμους, με γκρι, μάλλον λυπημένα μάτια που μιλούσε εύγλωττα για την Ισπανική-εβραϊκή του καταγωγή – γιατί ο Κεμάλ, όπως και ο Ενβέρ Πασά, αν και ορθόδοξος Μωαμεθανός, κατάγεται από εκείνες τις Ισπανο-εβραϊκές οικογένειες που, δεδομένου ότι τους δόθηκε από τον Χριστιανισμό η επιλογή μεταξύ θανάτου, προσηλυτισμού και εξορίας, βρήκαν άσυλο και ευτυχία στις χώρες του Σουλτάνου – και έχει δυνατά, φλεβώδη χέρια, πλατιά γύρο από τον καρπό – χέρια καλλιτέχνη, ονειροπόλου, από εκείνα που πράττουν, ενός ανθρώπου που ξέρει να πλάθει τα όνειρα του σε πραγματικότητα.



Ο Ατατούρκ είχε προτίμηση για άτομα του δικού του φύλου, με έγγραφα σχετικά με αυτό, από την Οθωμανική μυστική στρατιωτική αστυνομία η οποία τον κατατάσσει ως «ένα πολύ γνωστό ομοφυλόφιλο». Όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, είχε ερωτική σχέση με έναν Έλληνα ψαρά με το όνομα Ιωάννης Τίκκης από τη πόλη του Λαγκαδά.
https://ellaniapili.blogspot.com/2015/1 ... t_621.html

Spoiler

Mustafa Kamel Ataturk, the founder of the modern Turkish State, and the» Father of the Turks» was born in 1881 at the city of Salonika and was of Doenme Jewish descent. The Doenme numbered close to 15,000, and were an underground sect of Sabbetaians Jews who took Muslim names and outwardly behaved like Muslims but secretly believed in Sabbetai Zevi, the 17th-century false messiah, and conducted carefully guarded prayers and rituals in his name. The Doenme were discentants of Sephardi Jews who lived in Spain and Portugal (Andalusia) for centuries until the Muslim Arabs lost control of Andalusia to the Christians. The Christians gave them the choice between death, conversion and exile, and the Jews found asylum and happiness in the Ottoman Sultan’s domains at the city of Salonica in Greece during 1492. At the time of the interchange of Greek and Turkish populations between Turkey and Greece, the Salonika The Doenme tried to be recognized as not Muslims to avoid forced transport to Anatolia.
Kemal Ataturk’s grandparents became Muslims in 1834 so as not to be taxed by the Otomman authorities.Ataturk’s mother Zubeyde came from the mountains west of the town of Ioannina, close to the current Albanian frontier, of the origins of his father, Ali Riza, little is known. Ataturk was always reluctant to disclose about his family background. Ataturk would have had good reasons for concealing his Doenme origins. Not only were the Doenmes (who married only among themselves) looked down on as heretics by both Muslims and Jews, they had a reputation for sexual profligacy that could hardly have been flattering to their offspring.
In 1911 , a Jewish newspaper publisher by the name of Itamar Ben-Avi writes that he met Ataturk in at Kamenitz Hotel in Jerusalem where Ataturk confecess for the first and only time of his adult life, that he was of Jewish ancestry.
Itamar Ben-Avi describes two meetings with Mustafa Kemal, who had not yet taken the name of Ataturk, «Father of the Turks.» Both were conducted in French, were largely devoted to Ottoman politics, and were doused with large amounts of arak. In the first of these, Kemal confided:
«I” m a descendant of Sabbetai Zevi – not indeed a Jew any more, but an ardent admirer of this prophet of yours. My opinion is that every Jew in this country would do well to join his camp. «During their second meeting, held 10 days later in the same hotel, Mustafa Kemal said at one point:
«I have at home a Hebrew Bible printed in Venice. It’s rather old, and I remember my father bringing me to a Karaite teacher who taught me to read it. I can still remember a few words of it, such as …»
«And Itamar Ben-Avi continues: «He paused for a moment, his eyes searching for something in space. Then he recalled:»Shema Yisra’el, Adonai Elohenu, Adonai Ehad!»
«That’s our most important prayer, Captain.»
«And my secret prayer too, cher monsieur,” he replied, refilling our glasses.»
Although Itamar Ben-Avi could not have known it, Ataturk no doubt meant «secret prayer» quite literally. Among the esoteric prayers of the Doenme, first made known to the scholarly world when a book of them reached the National Library in Jerusalem in 1935, is one containing the confession of faith: Sabbetai Zevi and none other is the true Messiah. Hear O Israel, the Lord our God, the Lord is one». It was undoubtedly from this creed prayer, rather than from the Hebrew Bible, that Ataturk remembered the words of the Shema prayer.
Mustafa Kemal Ataturk founded a secular Turkish republic in which he wanted Islam to be banished once and for all, to the mosques. Several Doenme were among the Young Turks, Turkish intellectuals who tried to reform the Ottoman Empire. In the Republican era, they strongly supported the pro-Western reforms of Mustafa Kemal Ataturk. The Turkish government, which for years has been fending off Muslim fundamentalist assaults on its legitimacy and on the secular reforms of Ataturk, has little reason to welcome the news that the father of the «Father of the Turks» was a crypto-Jew who passed on his anti-Muslim sentiments to his son. Mustafa Kemal’s secret is no doubt one that it would prefer to continue to be kept.
More sources about Kemal’s Jewish ancestry
Subject: Mustafa Kemal and Enver Pasha’s Jewishness written in American Newspapers.
Source : The Literary Digest (a journal published in USA)
October 14, 1922, page: 50
A Spanish Jew by ancestry, an orthodox Moslem by birth and breeding, trained in a German war college, a patriot, a student of the campaigns of the world’s great generals, including Napoleon, Grant and Lee – these are said to be a few outstanding characteristics in the personality of the new «Man on Horseback» who has appeared in the Near East. He is a real dictator, the correspondents testify, a man of the type which is at once the hope and fear of nations torn to pieces by unsuccessful wars. Unity and power have come back to Turkey largely through the will of Mustafa Kemal Pasha.
…………
There was the pasha himself, tall, still young, good-looking, narrow-hipped, wide-shouldered, with gray, rather sad eyes that spoke eloquently of his Spanish-Jewish ancestry – for Kemal, like Enver Pasha, tho an orthodox Moslem, is descended from those Spanish-Jewish families that, given by Christianity the tolerant choice between death, conversion and exile, found asylum and happiness in the Sultan’s domains – and with strong, high-veined hands, broad and flat across the wrist – the hands of an artist, a dreamer, yet, too, those of a doer, a man who knows how to clout his dreams into facts.
Note
Ataturk had a preference for members of his own sex with records about it from the Ottoman secret military police which classify him as «a well known homosexual». When he was young he had an affair with a Greek fisherman Named Ioannis Tikis from Lagadas town.