Στην Πάρο αρχές Ιουνίου , απέναντι στην Νάξο φαίνεται μεγάλη καταιγίδα, οι ομπρέλες μικρές , δεν αρκούν για το κατάλευκο Black metal δέρμα μου, οπότε ξεβρακώνομαι, μου βάζει η γυναίκα αντηλιακό, 50+ για μωρά , κάθομαι σε στάση Abbath Black Metal, και τραγουδάω
Surrounded by black and mourning moonfog
And the eyes of the dark ones
Sempiternal woods wait only for me
A path opens clearly
The sun no longer rises
Over cold and forgotten valleys
The sun no longer rises
Where I walk and where I come
Ήρθαν όλα τα σύννεφα απο πάνω μας οι τουρίστες έφυγαν , και ήταν τέλεια
