Phorum.com.gr

σσσσσσς, έχει τραγουδήσει ΑΥΤΟ


Current 93 - Chewing On Shadows




Current 93 - Chewing On Shadows (Unreleased Acoustic Version)

Nodding God - 2019 - Play Wooden Child [House Of Mythology, 2019] FLAC

Current 93 - The Signs in the Stars

<3

The Time Of The Last Persecution · Current 93




σπαρακτικός εδώ γι άλλη μια φορά

Current 93 - Larkspur and Lazarus

It Is Time, Only Time · Current 93












[It was no dream]

Current 93 - When the May Rain Comes












[ήρθε, μόνητης]

And so all of your suffering
And all of your pain
All of your pleasures
And all of your gain
All of your losses
All of your pastures
All of your plains
All of your fields
All of your bodies
All of your joys
All of your countries
All of your flags
And all of your waters
All of your tunnels
All of your worlds
All of your seahorses
All of your breasts
All of your beasts
All of your dustmotes
All of your colours
All of your troubles
All of your rains
All of your comets
All of your moons
All of your birds
All of your rents
All of your marvels
All of your winds
And all of your nothings
All of your everythings
All of your gods
All of your angels
All of your masters
All of your slaves
All of your islands
All of your waves
All of your machines
All of your dreams
All of your laws
All of your loves
And all of the dead
Have pity for the dead
And sleep has his house
Sleep has his house
Overwhelm me
Overwhelm me
Forever
Forever

Μεταμφιεσμένο άλμπουμ των C93, δεν τρελαίνομαι για δαύτους μ' αρέσουν σε κάποιες στιγμές τους,
αλλά εσύ ίσως το βρεις ενδιαφέρον αν δε το ξέρεις ήδη. (Nature and Organisation - 1994 - Beauty Reaps the Blood of Solitude)

anathematismeno_morio έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 10:31 Μεταμφιεσμένο άλμπουμ των C93, δεν τρελαίνομαι για δαύτους μ' αρέσουν σε κάποιες στιγμές τους,
αλλά εσύ ίσως το βρεις ενδιαφέρον αν δε το ξέρεις ήδη. (Nature and Organisation - 1994 - Beauty Reaps the Blood of Solitude)

ναι, το ξέρω, κι αυτό , και το άλλο



(κι εμένα σε στιγμές τους μου αρέσουν, υπάρχουν κάποια άλμπουμς
που δεν ακούγονται με τίποτα)

Steven Stapleton & David Tibet - The Dead Side Of The Moon

Ενδιαφέροντα τα posts καθότι όλα προσφέρουν κάτι στη συζήτηση.

Σε ένα γενικότερο επίπεδο, η punk έσωσε τη μουσική. Μιλάω μόνο για το attitude απέναντί της (απέναντι στη μουσική), εντελώς διαφορετικό από εκείνο του progressive rock που απειλούσε την ίδια της την ύπαρξη. Οι sex pistols ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να βγει εκείνη την εποχή, ο δε Rotten δικαιώνεται περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη εποχή, πράγμα που δείχνει πόσο μπροστά ήταν.

Από εκεί κ πέρα, ο Tibet προερχόμενος από την punk, ήδη έχει τα απαραίτητα διαπιστευτήρια για να περάσει στην επόμενη πίστα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ΠΣΚ της ζωής μου ήταν όταν ως φοιτητής είχα προσπαθήσει να καταλάβω ποια ακριβώς είναι η ιδεολογία του Tibet διαβάζοντας όσους περισσότερους στίχους μπορούσα από τα κομμάτια των C93.

Φυσικά, δεν είχα βγάλει καμία άκρη, καθότι φαντάζομαι ούτε ο ίδιος είναι σίγουρος γι' αυτή. Αν έχει καεί από τα ναρκωτικά δεν γνωρίζω (έβλεπε τον Noddy στον ουρανό λέει, καθισμένος στην ταράτσα), απλώς ελπίζω να το εννοεί πως έγινε Χριστιανός. Αν και τι ακριβώς εννοεί λέγοντάς το αυτό, μόνο ο Θεός γνωρίζει.

Με τα "σατανιστικά" του ποτέ δεν ασχολήθηκα - μου προκαλούν αποστροφή τέτοιες αηδίες (μπορείς να είσαι μία χαρά σκοτεινός χωρίς να υμνείς τον σατανά). Πρώτη φορά έτυχε να ακούσω C93 από τον Επικοινωνία στα FM, στην εκπομπή του Ανεστόπουλου, τέλη 90s, που καλούσε ακροατές να βάλουν μουσική. Σε εκείνη την εκπομπή είχε καλέσει λοιπόν δύο παιδιά (γκοθάδες, κορίτσι αγόρι) που είχαν βάλει το Oh coal Black smith - τρομερό κομμάτι, απίστευτα υπνωτικό, είχα μείνει μαλάκας - και μάλιστα είχαν αφιερώσει κομμάτι σε πρώην μέλος πολιτικής τότε οργάνωσης που βρισκόταν εκείνη την εποχή στη φυλακή. Freedom of speech...

Διστακτικά αγόρασα νομίζω πρώτο τον καλύτερο δίσκο τους, την επιτομή του neofolk, το Thunder Perfect Mind, που κατά τη γνώμη μου είναι μέσα στους 10 κορυφαίους δίσκους μουσικής των 90s. Έπειτα αγόρασα αρκετά δικά τους, άλλα ακούγονται ακόμη άλλα όχι, αλλά θεωρώ μία καλή χαλαρά αποκαλούμενη τριλογία το "Of Ruine...", το "Soft black stars" κ το "Thunder".

Νομίζω ότι ο Tibet είναι μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, έχει καλές ιδέες μουσικά, αλλά θα έπρεπε να περιοριστεί μόνο στη μουσική. Τους είχα δει το 2006 στην Αθήνα, δεν θυμάμαι τπτ, ήταν σε ένα θέατρο στην Αμερικής, κ μάλλον είχα αρχίσει να τους βαριέμαι, το μόνο π θυμάμαι ότι δεν φορούσε παπούτσια, πράγμα που με εκνεύριζε.

Για τη φιλοσοφία του, όπως είπα, δίνει την αίσθηση πως είναι λίγο ΟΦΑ. Συνεργάστηκε με τον Ligotti, ο οποίος θεωρείται cult ανάμεσα στους ακολούθους του, έβγαλε ένα "The great conspiracy against the human race" και είναι μισάνθρωπος. Λίγο boring όλα αυτά όταν η μόδα είναι να είσαι μισάνθρωπος - εννοώ δεν βλέπουν μακροσκοπικά και νομίζουν πως έχουν το πάνω χέρι.

Για το Thunder Perfect Mind κ μόνο παραβλέπουμε τα νεανικά του ατοπήματα και ίσως παραβλέψουμε μελλοντικά επερχόμενα λάθη της επερχόμενης γήρανσης.

Στο Soft Black Stars αναφέρει τον μεγαλύτερο δυτικό φιλόσοφο, τον Kierkegaard. Ένα ακόμη point δλδ για τον Mr Tibet.

Θα μπορούσε να είχε παραλείψει με κάποιο τρόπο το 93 από το Current, σαν να μην αποκήρυξε δλδ ακριβώς το θέλημα. Δεν μπορείς να υπηρετείς δύο αφέντες, όπως έλεγε και ο αντιπαθής James Joyce (η pub καλή είναι, ο συγγραφέας χμ ακατάσχετη ροή συνειδήσεως κλπ).

Όλα σκοτεινά είναι, αφού βλέπουμε ως δι' εσόπτρου εν αινιγμάτι, αλλά ναι είναι καλύτερα να ασχολείσαι με συναισθηματικά ασανσέρ τύπου Robert Smith, ως προς τα κοσμικά τουλάχιστον, αν θέλεις οπωσδήποτε να βλέπεις το φως στο τέλος της σήραγγας.

αυτο μου αρεσει που μπηκε στο νημα