Κουρκούας έγραψε: 22 Απρ 2019, 13:52
nik_killthemall έγραψε: 22 Απρ 2019, 12:45
Αυτό που λέει πιο πάνω ο σκίουρος ισχύει, στην αρχαία θρησκεία δεν υπήρχε διπολισμός. Και απόδειξη γι'αυτό είναι πως άνθισαν διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές που χρησιμοποιούσαν την λογική για να αναλύσουν τον θεό, και ουδεποτε διώχθηκαν οι φιλοσοφικές σχολές επειδή το έπραξαν, ούτε και τις κατέστρεψαν, πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε εκεινός ο φανατισμός του διπολισμού, που τον έφερε ο χριστιανισμός.
Εδώ υπάρχει ένα εσωτερικό αστείο, ότι ο χριστιανισμός ειναι ο διπολικός στα πλαίσια μιας αφήγησης της ιστορίας που είναι ακραία διπολική.
στην πραγματικότητα:
--οι φιλοσοφικές σχολές αφορούσαν μία μικρή κοινωνική τάξη, ενώ ο χριστιανισμός όλον τον πληθυσμό. Πολιτικά ποτέ δεν είχαν δυναμη (με μετρημένες στα δάκτυλα εξαιρέσεις μέσα στα 900 χρόνια), και δεν είχαν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη ζωή των μεγάλων μαζών του πληθυσμού. Ο χριστιανισμος από τον 3ο αιώνα ήταν ένα μαζικό κίνημα, που απευθυνόταν σε όλες τις τάξεις. Τελείως διαφορετική δυναμική και ρόλος στην κοινωνία.
---Παρά τη μικρή κοινωνική εμβέλεια τους, βεβαίως και διώκονταν οι φιλοσοφικές σχολές: τα παραδείγματα είναι γνωστά και πολλά. Και για εκπεφρασμένα λόγους είτε θρησκευτικούς είτε προσβολής στα παραδοσιακά ήθη.
Να προσθέσω επίσης ότι μέχρι την επικράτηση του χριστιανισμού δεν υπήρχε σοβαρή διαφοροποίηση πολιτικού-θρησκευτικού. η πολιτική ηγεσία ήταν και θρησκευτική ηγεσία, να μην πω ότι συχνά ήταν η ίδια αντικείμενο λατρείας. Να βρίσκει κανείς τέτοια διαφοροποίηση π.χ. στη δίκη του Σωκράτη είναι αναχρονισμός, οι Αθηναίοι δεν την έκαναν.
---Μετά τον 1ο πΧ αιώνα, οι περισσότερες φιλοσοφικές σχολές στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ασχολιούντουσαν αποκλειστικά με τη θεολογία και την ηθική. Η λογική αναζήτηση είτε είχε πάει σε εξειδικευμένα αντικείμενα είτε είχε εξοβελιστεί. Μέχρι τον 3ο αιώνα οι φιλόσοφοι είχαν καταντήσει να προσφέρουν σχεδόν αποκλειστικά υπηρεσίες life coaching για πλούσιους πάτρωνες(πλην των κυνικών ίσως). Γιατί να τσακωθούν, όσο υπήρχε φαί για όλους;
Μόνο από τον 4ο αιώνα ξαναπέκτησε ζωή η φιλοσοφία, όταν η παγανιστική αριστοκρατία υιοθέτησε μία αφήγηση της αρχαίας φιλοσοφίας ως αντίβαρο στην επικράτηση του χριστιανισμού, οπότε υπήρχε διακύβευμα στη φιλοσοφία με άμεσο αντίκρυσμα στην κοινωνία.
από τον 4ο αιώνα απέκτησε ζωή η φιλοσοφία ...
Είναι αληθές πως οι φιλόσοφοι και οι φιλοσοφικές σχολές και στην αρχαία ελλάδα αλλά και στην ελληνιστική εποχή απευθύνονταν στους πολίτες και όχι στους δούλους (αν και αυτό έχει πάρα πολλές εξαιρέσεις, ο Επίκτητος π.χ. δούλος ήταν, και στην Στωική φιλοσοφική σχολή που έφτιαξε στην Πρέβεζα μαθητή είχε τον Ρωμαίο έπαρχο Καπαδοκίας, ή στον κήπο του Επίκουρου ήταν δεκτοί δούλοι, γυναίκες, βάρβαροι οι πάντες, ο Πλάτωνας είχε πουληθεί ως δούλος στην Αίγινα κλπ. η ικανότητα εν ολίγοις ήταν αυτό που προείχε και όχι η κοινωνική τάξη), ωστόσο αυτό απέχει από το να λες εν ολιγοις πως η φιλοσοφία ήταν για τους ολιγάρχες, σε κοντραστ μάλιστα με τον χριστιανισμό που ήταν ανοικτός "στον λαό" (βλέπε πως προσυλητίζονταν στον χριστιανισμό επί Συμεών Στηλίτη) ...
Η φιλοσοφία ήταν για όλους τους πολίτες και απόδειξη γιαυτό είναι πως το Βυζάντιο έβγαλε σε 1000+ χρόνια πολύ λιγότερους φιλοσόφους (έβγαλε φιλοσόφους ή μόνο θεολόγους του χριστιανισμού ? ), απόσους έβγαλε κλασικη ελλαδα και ελληνιστικη εποχή.
Αυτό το οποίο ξύπνησε από τον 4ο αιώνα και μετά ήταν η θεολογία και αποκλειστικά η χριστιανική (και ΟΧΙ η φιλοσοφία η οποία ΠΕΘΑΝΕ), και μάλιστα η θεολογία ήταν χιλιάδες φορές πιο δυσπρόσιτη προς τον λαό που ειδικά τους πρώτους αιώνες πλειοψήφησης του χριστιανισμού γνώρισε ρεκόρ αναλφαβητισμού, απ'ότι ήταν η φιλοσοφία επί κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.
Ατζαμής εντελώς και η ταύτιση θρησκευτικής ηγεσίας και πολιτικής ηγεσίας, ήταν το μαντείο των Δελφών πολιτική ηγεσία ? (άλλο αν ασκούσε επί χρήμασι πολιτική όπως ακριβως και η εκκλησία επί Βυζαντίου), ή μήπως λατρευόταν ως θεός ο Αλκιβιάδης και ο Αγησίλαος ... ? Εδώ είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια ταύτισης της πολιτικής με την θρησκευτική δίωξη, επειδή έτσι ... Το τι είναι μια δίωξη όμως το καθορίζει το αίτιο της δίωξης και τίποτα άλλο.
Τέλος καμιά μαζικότητα δεν είχε ο χριστιανισμός, μέχρι το 300μ.χ. η μαζικότητά του περιοριζόταν στο 8-10% της αυτοκρατορίας. Η μαζικότητα του χριστιανισμού έγινε πράξη και εκτινάχθηκε μόνο όταν ο Κωνσταντίνος έθεσε τον πλούτο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στη διάθεσή του, και τότε φόρεσαν όλοι την χριστιανική φανέλα, χωρίς καμιά επίγνωση και συνείδηση. Ο Χριστιανισμός που εδραιώθηκε δηλ. αυτός από τον ισαπόστολο Κωνσταντίνο και μετά, είναι ο ορισμός του χρηματοτροφούμενου κινήματος χωρίς καμιά έμφαση στο περιεχόμενο συνείδησης, με ανάλογο αποτέλεσμα ("
Όταν η εκκλησία του Χριστού πειήλθε σε χέρια χριστιανών ηγεμόνων αυξήθηκαν η δύναμη και ο πλούτος της, αλλά μειώθηκαν οι αρετές της" Άγιος Ιερώνυμος 390.μ.χ.) Μέσα σε 70-80 χρόνια ο χριστιανισμός άγγιξε το 50% της αυτοκρατορίας.
Δεν ισχύει τέλος ούτε αυτό που λες περί φιλοσοφικού "τέλματος" μέχρι τον 1ο αι.π.χ. έλεος ... χαμός γινόταν, καταρχήν φτιάχτηκαν οι 2 μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του τότε γνωστού κόσμου της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Η έξαρση Στοάς και Επικούρειων είχε εκτοπίσει σε τέτοιο βαθμό τους υπολοιπους που ακόμα κι ο Παύλος όταν πήγε να κυρήξει στην Αθήνα περί το 50μ.χ. μόνο αυτούς αναφέρει. Ο Φίλων ο Αλεξανδρευς, ελληνόφωνος Ιουδαίος συγκαιρινός του Χριστού απ'την άλλη στην Αλεξάνδρεια, αντιγράφει τον Στωικισμό και εκσυγχρονίζει τον Ιουδαϊσμό στρώνοντας τον δρόμο ιδεολογικά για τον χριστιανισμό. Ο δούλος ο Στωικός Επίκτητος που προανέφερα τον 1οαι.μ.χ. έδρασε.
(Ουδεμία σχέση όλα αυτά με την διπολικότητα του πιστεύσας και μη πιστεύσας, που ξεκινησαμε βέβαια)
These attacks occurred in the context of widespread violence and destruction in Magna Graecia. Following the political instability in the region, some Pythagorean philosophers fled to mainland Greece while others regrouped in Rhegium. By about 400 BC the majority of Pythagorean philosophers had left Italy. Archytas remained in Italy and ancient sources record that he was visited there by young Plato in the early 4th century BC. The Pythagorean schools and societies died out from the 4th century BC. Pythagorean philosophers continued to practice, albeit no organized communities were established.
