Phorum.com.gr

taxalata xalasa έγραψε: 13 Οκτ 2021, 06:29

Γκουερινο 4 έγραψε: 12 Οκτ 2021, 16:53

taxalata xalasa έγραψε: 11 Οκτ 2021, 07:08

Γελάει ο κόσμος

έλα τώρα και εσύ... άλλοι γελάνε, άλλοι κλαίνε, άλλοι είναι σαν ξυνάγγουρα, κτλ.

δεν έχει σημασία αυτό...

ρίξε κάρβουνο.

Εκείνο που είναι εκπληκτικό στην ελληνική γλώσσα είναι πόσα σύμφωνα έχουν χρησιμοποιηθει αντί για το διγαμμαγια στην ρίζα για το φως-λαμπρος-λευκος
Υπήρχε λοιπόν αρχικά μια ρίζα που είχε δασυνση,διγαμμα + αλ, ελ και σήμαινε λαμπρός

Από αυτήν έχουμε τα εξής στην ελληνική γλωσσα
Ηλιος

Διγαμμα=σ
Σελήνη, σελας,πολυ πιθανόν και σολων

Διγαμμα=τ
Ταλως,ο ήλιος
Ταλαιος ο ζευς

Ησυχιος
ταλῶς>· ὁ ἥλιος
Ταλαιός>· ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
https://el.m.wikisource.org/wiki/%CE%93 ... %B9/%CE%A4

Διγαμμα ως θ
Θαλασσα

Διγαμμα ως β
Ησυχιος

βέλα>· ἥλιος, gASn καὶ αὐγή, S ὑπὸ Λακώνων


Διγαμμα ως φ
Ησυχιος

φαλιόν>· [λαμπρόν]

φαλ[λ]ός>· λευκός


Διγαμμα ως δ
Ησυχιος


δαλός>· *ἢ λαμπάς,


Διγαμμα ως h
Έχουμε φυσικά το hελιος


Διγαμμα ως γ

Εχουμε τις λέξεις γαλα=λευκο
Γαλανός =λαμπρός

Γκουερινο 4 έγραψε: 28 Οκτ 2021, 14:26

Spoiler

Εκείνο που είναι εκπληκτικό στην ελληνική γλώσσα είναι πόσα σύμφωνα έχουν χρησιμοποιηθει αντί για το διγαμμαγια στην ρίζα για το φως-λαμπρος-λευκος
Υπήρχε λοιπόν αρχικά μια ρίζα που είχε δασυνση,διγαμμα + αλ, ελ και σήμαινε λαμπρός

Από αυτήν έχουμε τα εξής στην ελληνική γλωσσα
Ηλιος

Διγαμμα=σ
Σελήνη, σελας,πολυ πιθανόν και σολων

Διγαμμα=τ
Ταλως,ο ήλιος
Ταλαιος ο ζευς

Ησυχιος
ταλῶς>· ὁ ἥλιος
Ταλαιός>· ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
https://el.m.wikisource.org/wiki/%CE%93 ... %B9/%CE%A4

Διγαμμα ως θ
Θαλασσα

Διγαμμα ως β
Ησυχιος

βέλα>· ἥλιος, gASn καὶ αὐγή, S ὑπὸ Λακώνων


Διγαμμα ως φ
Ησυχιος

φαλιόν>· [λαμπρόν]

φαλ[λ]ός>· λευκός


Διγαμμα ως δ
Ησυχιος


δαλός>· *ἢ λαμπάς,


Διγαμμα ως h
Έχουμε φυσικά το hελιος


Διγαμμα ως γ

Εχουμε τις λέξεις γαλα=λευκο
Γαλανός =λαμπρός

κα θε λε ξη ε χει αλ λη εν νοι α

Latio . Λάσιο;

λάσιος: [ᾰ], -α, -ον και -ος, -ον (συγγενές προς δασύς)·
I. μαλλιαρός, δασύς, δασύτριχος, πυκνόμαλλος, σε Όμηρ., Σοφ., κ.λπ.
II. θαμνώδης, κατάφυτος, πυκνός από δέντρα, σε Ξεν., Θεόκρ.· τὰ λάσια, θάμνοι, σε Ξεν.


Latio . Λαθιον [ελαθον] ;
λάθομαι. λανθανω.

Γορδίας. φτωχός Φρύγας, δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του. Πατέρας του Μίδα.
Τόπος προέλευσης: Φρυγία, Κεντρικοδυτική Ανατολία.

Γόρδιος. [ελληνικά, αγνώστου ετυμολογίας].

Γόρδο. < Gordo [español] < Gurdus [Latin, αβέβαιης προέλευσης]

= χονδρό, γεμιστό, παχύσαρκο, παχύ, λιπαρό(λέγεται για λιπός κρέατος)

Φόρτον. «ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι». Fορτίον. Fορτίας. Γορδίας;

taxalata xalasa έγραψε: 23 Νοέμ 2021, 06:51 Γορδίας. φτωχός Φρύγας, δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του. Πατέρας του Μίδα.
Τόπος προέλευσης: Φρυγία, Κεντρικοδυτική Ανατολία.

Γόρδιος. [ελληνικά, αγνώστου ετυμολογίας].

Γόρδο. < Gordo [español] < Gurdus [Latin, αβέβαιης προέλευσης]

= χονδρό, γεμιστό, παχύσαρκο, παχύ, λιπαρό(λέγεται για λιπός κρέατος)

Φόρτον. «ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι». Fορτίον. Fορτίας. Γορδίας;

Η λέξη γόρδιος είναι από αυτές τις λέξεις που πραγματικά ενισχύουν πολύ την άποψη ότι η λεγόμενη ιε θεωρια δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι πολλές διαφορετικές διαλεκτοι που υπήρχαν στον ελληνικό χωρο

Γόρδιος είναι ο περιφραγμενος χωρος
Έχουμε το χορτος και τα τοπωνύμιο γορτυς σε Κρήτη και Αρκαδία αλλά και κορτυς με την ίδια σημασία
Δηλαδή έχουμε προφορά της ίδιας ριζας με με τα κ-γ-χ
και με δ-τ

Γκουερινο 4 έγραψε: 23 Νοέμ 2021, 15:55

taxalata xalasa έγραψε: 23 Νοέμ 2021, 06:51 Γορδίας. φτωχός Φρύγας, δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του. Πατέρας του Μίδα.
Τόπος προέλευσης: Φρυγία, Κεντρικοδυτική Ανατολία.

Γόρδιος. [ελληνικά, αγνώστου ετυμολογίας].

Γόρδο. < Gordo [español] < Gurdus [Latin, αβέβαιης προέλευσης]

= χονδρό, γεμιστό, παχύσαρκο, παχύ, λιπαρό(λέγεται για λιπός κρέατος)

Φόρτον. «ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι». Fορτίον. Fορτίας. Γορδίας;

Η λέξη γόρδιος είναι από αυτές τις λέξεις που πραγματικά ενισχύουν πολύ την άποψη ότι η λεγόμενη ιε θεωρια δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι πολλές διαφορετικές διαλεκτοι που υπήρχαν στον ελληνικόπελασγικό χωρο, πελα.

Γόρδιος είναι ο περιφραγμενος χωρος
Έχουμε το χορτος και τα τοπωνύμιο γορτυς σε Κρήτη και Αρκαδία αλλά και κορτυς με την ίδια σημασία
Δηλαδή έχουμε προφορά της ίδιας ριζας με με τα κ-γ-χ
και με δ-τ

χονδρο. γορδο. gordo. ειναι 100% σιγουρο.
Η λεξη gordo χρησιμοποιειται ως και σημερα απο 1 δισεκ. ομιλητες της δυτικης λατινικης συγχρονης διαλεκτου/γλωσσας, της ισπανικης.

συνδεση χονδρο με χορτον;

Χονδρός.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολογιας]
ΙΕ κωλοτουμπες για ρίζα ghren-dh- grind «τρίβω, θρυμματίζω, κοπανάω, αλέθω»
Τι δουλεια εχει ο Χονδρος ο Gordo με το «τρίβω, θρυμματίζω, κοπανάω, αλέθω»;
Με εναν χονδρο δηλαδη τρίβω, θρυμματίζω, κοπανάω, αλέθω το σταρι; Τον κοπαναω χαμου να τον γουλισω σα χταποδι;
Τι σχεση εχει η εννοια χονδρος με αυτα ; καμια.

Βάρβαρος

[ΕΤΥΜΟΛ. Ονοματοποιημένη λέξη που χαρακτηρίζεται από αναδιπλασιασμό της συλλαβής βαρ-]
και γιατι οχι αναδιπλασιασμο της συλλαβης Fαρ η γαρ η δαρ η ζαρ η καρ η οποιοδηποτε συμφωνο μπροστα απο το -αρ.
Και γιατι -α και οχι αλλο φωνηεν και γιατι -ρ και οχι αλλο συμφωνο;
Ποιος ο λογος να αναδιπλασιαστει η συγκεκριμενη συλλαβη;

Για να δουμε την αδερφη γλωσσα.

Barbarus. From Ancient Greek βάρβαρος. κολλησαμε.

Barbatus. From Proto-Italic *farβātos, from Proto-Indo-European *bʰardʰéh₂tos.
γενειο-φορος, μουσ-ατος

Barba. Farβa. From earlier *farba, with initial b- assimilated to -rb, from Proto-Italic *farβā, from Proto-Indo-European *bʰardʰéh₂ (“γενεια, μουσι”).

Barbarosa . φαρβα ροσα . γενεια ρουσα . μουσι καστανοκοκκινο . ο κουρσαρος Μπαρμπαροσα . ο Κοκκινογενης.

Rosa . ροδον.

Rosa . ρουσο . ερυθρο

ἐρεύθω (Α)
1. κάνω κάτι ερυθρό, το κοκκινίζω, το χρωματίζω κόκκινο («ὁ δὲ θ’ αἵματι γαῖαν ἐρεύθων» Ομ. Ιλ.)
2. (αμτβ.) είμαι ή γίνομαι ερυθρός, κοκκινωπός, κοκκινίζω («τὸ πρόσωπον ἐρεύθει», Ιπποκρ.).


Βαρβαρος . Ερυθρογενης ; Θρακες ; Τους έκατσε βαρύς ο Ευμολπος ο κοκκινογενης;

Αν και ειναι γλωσσολογικο ας δουμε και τα συνδρομα των αθηναιων (wannabes μονοι ελληνες).

ο μύθος. (που οι ιδιοι οι φυτρωμενοι αθηναιοι ηξεραν)

Εύμολπος. Γενάρχης του ιερατικού γένους των Ευμολπιδών.
Γιος του θεού Ποσειδώνα και της Χιόνης, μητρέγγονος του Βορέα και της Ωρειθυίας και πατροδισέγγονος του Αιόλου

Εύμολπος + Ίσμαρο, κόρη Τεγυρίου Βασιλέως Θρακών.

Καταφύγιο στην Ελευσίνα, φιλικούς δεσμούς. Επιστροφή στη Θράκη, διαδέχθηκε τον Τεγύριο.

Ελευσίνιοι πόλεμο με Αθηναίους. Ελευσίνιοι κάλεσαν Εύμολπο και αυτός προσέτρεξε με πολύ στρατό.
Ο ηγεμόνας των Αθηναίων, ο Ερεχθέας, θυσίασε ανθρωποθυσιες οι πολιτισμενοι αθηναιοι μετά από χρησμό μια κόρη του για να νικήσει και έτσι μπόρεσε να σκοτώσει τον Εύμολπο.

Ο Ποσειδώνας όμως οργίσθηκε για τον θάνατο του παιδιού του και γι' αυτό χτύπησε με την τρίαινά του τον Ερεχθέα και τον σκότωσε (ή, κατά άλλη εκδοχή, μεσολάβησε στον Δία και εκείνος κεραυνοβόλησε τον Ερεχθέα).
Ο Εύμολπος τάφηκε στην Αθήνα, αλλά τόσο οι Ελευσίνιοι όσο και οι Αθηναίοι κατά τους ιστορικούς χρόνους έδειχναν το «μνήμα» του (Παυσανίας Α 38,2).

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτός ήταν και ο ιδρυτής των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Ο Εύμολπος εξάγνισε και τον Ηρακλή για τον φόνο των Κενταύρων.
Σε άλλη παράδοση, είχε και άλλο γιο, τον Κήρυκα, που έγινε ο γενάρχης των Κηρύκων, οι οποίοι είχαν την επίβλεψη των μυούμενων στα Μυστήρια. Κάποιες συγκεχυμένες παραδόσεις εμφανίζουν τον Κήρυκα ως πατέρα του Ευμόλπου και τον Εύμολπο ως πατέρα του Μουσαίου, ενώ άλλες θέλουν τον Εύμολπο γιο της Δηιόπης και εγγονό του Τριπτολέμου.
Τέλος, αναφέρεται ως γιος του Ευμόλπου ο Ιμμάραδος.

Το όνομα του Ευμόλπου έχει σχέση με τη γλυκύτατη φωνή του, πράγμα που ταιριάζει και είναι προσόν για ένα ιεροφάντη όπως αυτός. Στην Ακρόπολη των Αθηνών υπήρχε ένα σύμπλεγμα από δύο χάλκινους ανδριάντες, αντιμέτωπους ο ένας προς τον άλλο. Ο Παυσανίας (Α 27,4) γράφει ότι ο ένας παριστάνει τον Ερεχθέα και ο άλλος τον Ιμμάραδο, και ότι κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι παριστάνεται ο Εύμολπος, ενώ στην πραγματικότητα παριστάνεται ο γιος του να μονομαχεί με τον Αθηναίο βασιλιά.

Οι βαρβαροι / μουσατοι για τους ψωνισμενους αθηναιοι....

τι οχι;

καλα ενταξει... αγνωστου ετυμολογιας και προελευσης...

Κέκροψ ή Κέκροπας.

Κρούω. κρούσω. ἔκρουσα, κέκρουκα. + οπή.

Κεκρομενη οπη = κτυπημενη τρυπα = κτυπημενο ματι = μαυρομάτης = καραγκιοζης = [καρα. τουρκ. μαυρο + γκιοζ. τουρκ. ματι] = Κεκροπας = Κεκροψ


Τωρα εξηγουνται ολα...

Γκουερινο 4 έγραψε: 23 Νοέμ 2021, 15:55

taxalata xalasa έγραψε: 23 Νοέμ 2021, 06:51 Γορδίας. φτωχός Φρύγας, δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του. Πατέρας του Μίδα.
Τόπος προέλευσης: Φρυγία, Κεντρικοδυτική Ανατολία.

Γόρδιος. [ελληνικά, αγνώστου ετυμολογίας].

Γόρδο. < Gordo [español] < Gurdus [Latin, αβέβαιης προέλευσης]

= χονδρό, γεμιστό, παχύσαρκο, παχύ, λιπαρό(λέγεται για λιπός κρέατος)

Φόρτον. «ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι». Fορτίον. Fορτίας. Γορδίας;

Η λέξη γόρδιος είναι από αυτές τις λέξεις που πραγματικά ενισχύουν πολύ την άποψη ότι η λεγόμενη ιε θεωρια δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι πολλές διαφορετικές διαλεκτοι που υπήρχαν στον ελληνικό χωρο

Γόρδιος είναι ο περιφραγμενος χωρος
Έχουμε το χορτος και τα τοπωνύμιο γορτυς σε Κρήτη και Αρκαδία αλλά και κορτυς με την ίδια σημασία
Δηλαδή έχουμε προφορά της ίδιας ριζας με με τα κ-γ-χ
και με δ-τ

1. Γορδιας = Χορτιας = ἀρότης [αυτος που οργωνει χορτον, χωραφια].

Σχολιο > φτωχός [ανευ γης] φρύγας με δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε [ἀρότης, χορτιας, γορδιας], με το άλλο έσερνε την άμαξά του [φτωχος νομαδας ανευ γης].

2. Γορδιας = Χορτιας = Γορδος = Χονδρος [ ο πολυ χορτατος που χονδρυνε και εγινε χονδρος, γορδος, gordus, γορδιας] ;

Σχολιο > φτωχός και πολυ χορτατος δεν παιζει.

Κερδιζει το 1.

Παραυτα η λεξη και η εννοια στο 2 εμεινε φωνητικα και εκτος απο το garden [περιφραγμενος κηπος], gorod [πολη] εδωσε μαλλον και τη αγνωστου προελευσεως λατινικη Gordus που σημανει Χονδρος και εννοειται Χορτατος για να εισαι χονδρος και αμεσα συνδεδεμενη με την λεξη Χόρτος.
;

Γκουερινο 4 έγραψε: 28 Οκτ 2021, 14:26

Spoiler

Εκείνο που είναι εκπληκτικό στην ελληνική γλώσσα είναι πόσα σύμφωνα έχουν χρησιμοποιηθει αντί για το διγαμμαγια στην ρίζα για το φως-λαμπρος-λευκος
Υπήρχε λοιπόν αρχικά μια ρίζα που είχε δασυνση,διγαμμα + αλ, ελ και σήμαινε λαμπρός

Από αυτήν έχουμε τα εξής στην ελληνική γλωσσα
Ηλιος

Διγαμμα=σ
Σελήνη, σελας,πολυ πιθανόν και σολων

Διγαμμα=τ
Ταλως,ο ήλιος
Ταλαιος ο ζευς

Ησυχιος
ταλῶς>· ὁ ἥλιος
Ταλαιός>· ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
https://el.m.wikisource.org/wiki/%CE%93 ... %B9/%CE%A4

Διγαμμα ως θ
Θαλασσα

Διγαμμα ως β
Ησυχιος

βέλα>· ἥλιος, gASn καὶ αὐγή, S ὑπὸ Λακώνων


Διγαμμα ως φ
Ησυχιος

φαλιόν>· [λαμπρόν]

φαλ[λ]ός>· λευκός


Διγαμμα ως δ
Ησυχιος


δαλός>· *ἢ λαμπάς,


Διγαμμα ως h
Έχουμε φυσικά το hελιος


Διγαμμα ως γ

Εχουμε τις λέξεις γαλα=λευκο
Γαλανός =λαμπρός

ϝελλας;

συνεχιζουμε μεχρι να βρεθει αντιλογος.
𐀀𐀳𐀙 a-te-na
𐀀𐀲𐀙 a-ta-na

Αθην -α, -αι, -ας,...

α + θην . αβεβαιη. αθεμελιωτη, αθεσμη, αθεμις, αθεσπιστη, αθεση, αθεμη, αθετη,...

θήν: εγκλιτικό μόριο, κυρίως Επικ. = δή, εκφράζει ισχυρή πεποίθηση, βέβαιη αντίληψη, βεβαίως τώρα, σε Όμηρ., Θεόκρ.· ειρωνικά, λείψετέ θην νέας, ώστε έπειτα θα αφήσετε τα πλοία, σε Ομήρ. Ιλ.· επιτετ., ἦ θην, με μεγάλη αλήθεια, στον ίδ.· οὔ θην, βεβαίως όχι, σε Όμηρ.

τίθημι: Το ρ. τί+θη+μι, με ενεστ. διπλασιασμό (πρβλ. δί+δω+μι) ανάγεται στην ΙΕ μακρόφωνη ρίζα dhē- με αρχική σημ. «το+πο+θε+τώ κάτι σε μέρος μόνιμο και στα+θε+ρό», από όπου «ιδρύω, θε+μελιώνω, δημιουργώ» (πρβλ. θε+μέλιο, θέ+μις, θε+σμός). Στη συνέχεια το ρ. χρησιμοποιήθηκε γενικά με τη σημ. «τοπο+θε+τώ».
ἔθηκα, που μαρτυρείται και στη Μυκηναϊκή: te+ke και po+ro+te+ke (= πρόθηκε ή προθήκη;)
θήσω, τέθηκα, τέθημαι, θῆμα, ἀνάθημα, θημών, θημωνιά, ἔθετο, θέσις, θέμα, θέτης, θετός, θεμός (απ' όπου τα θέμεθλον, θεμέλιον), θέμις, θήκη, θωμός, θᾶκος, θαμά, θάμνος, θέτω,.....

αρχ. θετήρ, θήμα, θημών

αρχ.μεσαιων. θέτης

νεοελλ. αποσυντίθεμαι + εναποτίθεμαι + υποτίθεται = αθηναιος νεοελληνοναιος ευρωπαιος...

φορουμικα. νηματο+θε+της.

taxalata xalasa έγραψε: 24 Νοέμ 2021, 06:16 συνεχιζουμε μεχρι να βρεθει αντιλογος.
𐀀𐀳𐀙 a-te-na
𐀀𐀲𐀙 a-ta-na

Αθην -α, -αι, -ας,...

α + θην . αβεβαιη. αθεμελιωτη, αθεσμη, αθεμις, αθεσπιστη, αθεση, αθεμη, αθετη,...

θήν: εγκλιτικό μόριο, κυρίως Επικ. = δή, εκφράζει ισχυρή πεποίθηση, βέβαιη αντίληψη, βεβαίως τώρα, σε Όμηρ., Θεόκρ.· ειρωνικά, λείψετέ θην νέας, ώστε έπειτα θα αφήσετε τα πλοία, σε Ομήρ. Ιλ.· επιτετ., ἦ θην, με μεγάλη αλήθεια, στον ίδ.· οὔ θην, βεβαίως όχι, σε Όμηρ.

τίθημι: Το ρ. τί+θη+μι, με ενεστ. διπλασιασμό (πρβλ. δί+δω+μι) ανάγεται στην ΙΕ μακρόφωνη ρίζα dhē- με αρχική σημ. «το+πο+θε+τώ κάτι σε μέρος μόνιμο και στα+θε+ρό», από όπου «ιδρύω, θε+μελιώνω, δημιουργώ» (πρβλ. θε+μέλιο, θέ+μις, θε+σμός). Στη συνέχεια το ρ. χρησιμοποιήθηκε γενικά με τη σημ. «τοπο+θε+τώ».
ἔθηκα, που μαρτυρείται και στη Μυκηναϊκή: te+ke και po+ro+te+ke (= πρόθηκε ή προθήκη;)
θήσω, τέθηκα, τέθημαι, θῆμα, ἀνάθημα, θημών, θημωνιά, ἔθετο, θέσις, θέμα, θέτης, θετός, θεμός (απ' όπου τα θέμεθλον, θεμέλιον), θέμις, θήκη, θωμός, θᾶκος, θαμά, θάμνος, θέτω,.....

αρχ. θετήρ, θήμα, θημών

αρχ.μεσαιων. θέτης

νεοελλ. αποσυντίθεμαι + εναποτίθεμαι + υποτίθεται = αθηναιος νεοελληνοναιος ευρωπαιος...

φορουμικα. νηματο+θε+της.

Το τοπωνύμιο Αθήνα σαφέστατα έχει το επιθημα ην, όπως πάρα πολλα τοπωνυμια
Π. χ μυκηνη, Κυλλήνη,κυρηνη,
πελληνη, Παλλήνη, έτσι και η Αθήνα.
Το πιθανότερο είναι να είναι δάνειο από τους αιγυπτιους
Υπάρχουν όμως σοβαρές ενδείξεις ότι μπορεί να προήλθε από την μεταλλαγη ακτή, Αττική, ατθις, αθις
Όπου η αρχική ρίζα ακ(τ), μετατράπηκε σε αττ, ατθ και στο τέλος σε αθ

https://lsj.gr/wiki/%CE%B1%CF%84%CF%84% ... F%8C%CF%82

ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για κτητικό επίθετο σε -ικός, αντίστοιχο προς το Αθηναίος, που ανάγεται στο Ατθίς και που δηλώνει αυτό που ανήκει στους Αθηναίους «αττικαί νήες, δραχμαί κ.λπ.». Η λ. Ατθίς χαρακτηρίζεται από εκφραστικό διπλασιασμό του δασέος (πρβλ. άπφα, τίτθη κ.ά.), άρα η αναμενόμενη μορφή του παράγωγου επιθέτου υπάρχει στο ατθικός (ή αθικός, χωρίς διπλασιασμό), ενώ στο αττικός, όπου λείπει η δασύτητα, παρατηρείται διπλασιασμός του ψιλού -τ-, πράγμα που μπορεί να ερμηνευθεί από τη μεγάλη συχνότητα του συμπλέγματος -ττ- στην αττική διάλεκτο.

Γκουερινο 4 έγραψε: 25 Νοέμ 2021, 15:30

Spoiler

taxalata xalasa έγραψε: 24 Νοέμ 2021, 06:16 συνεχιζουμε μεχρι να βρεθει αντιλογος.
𐀀𐀳𐀙 a-te-na
𐀀𐀲𐀙 a-ta-na

Αθην -α, -αι, -ας,...

α + θην . αβεβαιη. αθεμελιωτη, αθεσμη, αθεμις, αθεσπιστη, αθεση, αθεμη, αθετη,...

θήν: εγκλιτικό μόριο, κυρίως Επικ. = δή, εκφράζει ισχυρή πεποίθηση, βέβαιη αντίληψη, βεβαίως τώρα, σε Όμηρ., Θεόκρ.· ειρωνικά, λείψετέ θην νέας, ώστε έπειτα θα αφήσετε τα πλοία, σε Ομήρ. Ιλ.· επιτετ., ἦ θην, με μεγάλη αλήθεια, στον ίδ.· οὔ θην, βεβαίως όχι, σε Όμηρ.

τίθημι: Το ρ. τί+θη+μι, με ενεστ. διπλασιασμό (πρβλ. δί+δω+μι) ανάγεται στην ΙΕ μακρόφωνη ρίζα dhē- με αρχική σημ. «το+πο+θε+τώ κάτι σε μέρος μόνιμο και στα+θε+ρό», από όπου «ιδρύω, θε+μελιώνω, δημιουργώ» (πρβλ. θε+μέλιο, θέ+μις, θε+σμός). Στη συνέχεια το ρ. χρησιμοποιήθηκε γενικά με τη σημ. «τοπο+θε+τώ».
ἔθηκα, που μαρτυρείται και στη Μυκηναϊκή: te+ke και po+ro+te+ke (= πρόθηκε ή προθήκη;)
θήσω, τέθηκα, τέθημαι, θῆμα, ἀνάθημα, θημών, θημωνιά, ἔθετο, θέσις, θέμα, θέτης, θετός, θεμός (απ' όπου τα θέμεθλον, θεμέλιον), θέμις, θήκη, θωμός, θᾶκος, θαμά, θάμνος, θέτω,.....

αρχ. θετήρ, θήμα, θημών

αρχ.μεσαιων. θέτης

νεοελλ. αποσυντίθεμαι + εναποτίθεμαι + υποτίθεται = αθηναιος νεοελληνοναιος ευρωπαιος...

φορουμικα. νηματο+θε+της.

Το τοπωνύμιο Αθήνα σαφέστατα έχει το επιθημα ην, όπως πάρα πολλα τοπωνυμια
Π. χ μυκηνη, Κυλλήνη,κυρηνη,
πελληνη, Παλλήνη, έτσι και η Αθήνα.

Το πιθανότερο είναι να είναι δάνειο από τους αιγυπτιους
Υπάρχουν όμως σοβαρές ενδείξεις ότι μπορεί να προήλθε από την μεταλλαγη ακτή, Αττική, ατθις, αθις
Όπου η αρχική ρίζα ακ(τ), μετατράπηκε σε αττ, ατθ και στο τέλος σε αθ

Spoiler

https://lsj.gr/wiki/%CE%B1%CF%84%CF%84% ... F%8C%CF%82

ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για κτητικό επίθετο σε -ικός, αντίστοιχο προς το Αθηναίος, που ανάγεται στο Ατθίς και που δηλώνει αυτό που ανήκει στους Αθηναίους «αττικαί νήες, δραχμαί κ.λπ.». Η λ. Ατθίς χαρακτηρίζεται από εκφραστικό διπλασιασμό του δασέος (πρβλ. άπφα, τίτθη κ.ά.), άρα η αναμενόμενη μορφή του παράγωγου επιθέτου υπάρχει στο ατθικός (ή αθικός, χωρίς διπλασιασμό), ενώ στο αττικός, όπου λείπει η δασύτητα, παρατηρείται διπλασιασμός του ψιλού -τ-, πράγμα που μπορεί να ερμηνευθεί από τη μεγάλη συχνότητα του συμπλέγματος -ττ- στην αττική διάλεκτο.

ενδιαφερον.

εχω ενα που με ταλαιπωρει.

ελληνικα. αλεξω . αλεκσω. αλεχσω. απομακρυνω
español. alejo - αλεχω . απομακρυνω
español. lejoς - λεχος . μακρυα < lat. laxus

lat. laxus (θηλ. laxa, ουδ. laxum) ευρύχωρο, ελευθερο, χαλαρο, λακσα, λασκα μας λασκαρισε η βιδα.

ελλ. λασκω/χαλω/χαλωρωνω; ανοίγω με χαλάρωση τών ἀρμῶν («πύλας μοχλοῖς χαλᾶτε», Αισχύλ.)

español. jalο . χαλω . τραβω

ελλ. χαλω
(«χαλᾷ κρεμαστὴν ἀρτάνην», Σοφ.)
(«πύλας μοχλοῖς χαλᾶτε», Αισχύλ.)
(«καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν», ΚΔ)
(«οί δ'... ὡς εἶδον τὰς πύλας χαλώσας εἰσπίπτουσι», Ξεν.)
(«τοῦ βασιλέως χαλῶντος καὶ παραλυόμενου πρὸς τὰ λεγόμενα», Διόδ.)
(«ἡ θέρμη ἐχάλασεν», Ιπποκρ.).
ελευθερώνω, αποδεσμεύω, γλυτώνω και γιατι οχι τραβαω, μετακινω κατι απο καπου, καπου αλλου, πιο περα

ελλ. λεχωνα. απομακρυσμενη απο τους υπολοιπους;

ελλ. λέχρις (Α) επίρρ. πλαγίως, λοξά («λέχρις τέμνων ἄπο μήδεα πατρός», Αντίμ.).

λεχρις, ο λεχος, ο λοξος, ο μακρινος, που δεν παει ισαθε και παει λοξα = μακρυα;

δηλαδη ο φιλος σου ο Λοξιας ειναι ο τραβηχτος, ο λεχρις, ο μακρυνος, o Laxus ;

διοτι σιγουρα ο Αλοξιας ειναι ο ατραβηχτος, ο αλεχρις, ο αμακρυς, ειναι ο Alaxus.

απο Laxus > La r g us > Large;

Μπουρδουκλωνεις ανόμοια πράγματα
Ο λοξιας είναι ο φωτεινός ,από το λευκός, λυκ, λουξ
Λεχος είναι το κρεβάτι, η φωλιά που μπορεί να κοιμηθεί κάποιος, εξου και η λεχώνα, ο λοχος κτλ