Phorum.com.gr

Η παρούσα κατάσταση έχει πολλές προεκτάσεις. Αυτό που παρατηρώ στα ελληνικών ΜΜΕ είναι η ισχνή αναφορά κάποιων παραμέτρων
που σχετίζονται με τη κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας, και ειδικά εκείνη που σχετίζεται κυρίως με τους εκεί Σύρους
πρόσφυγες. Πόσω μάλλον, πολιτικές και γεωστρατηγικές αναλύσεις, ανεξαρτήτως πολιτικού και ιδεολογικού προσανατολισμού. Δηλαδή,
δεν υπάρχει κάποια σφαιρική προσέγγιση στο όλο ζήτημα όπου να εμπεριέχεται και η συγκεκριμένη πτυχή, αλλά και άλλες, για να μπορεί
από εκεί και πέρα να υπάρξουν κάποιες εκτιμήσεις και συμπεράσματα που ανταποκρίνονται στη παρούσα πραγματικότητα.

Λόγω του περιορισμένου χρόνου που διαθέτω γενικότερα, δεν δύναμαι να μεταφράσω σχετικές ειδήσεις που αναφέρονται στη Τουρκία.
Θα αρκεστώ σε αποσπάσματα και στη παράθεση πηγών. Ούτε να αναλύσω τις πολιτικές κινήσεις της Άγκυρας. Έτσι και αλλιώς τέτοια
ζητήματα είναι πολυσύνθετα. Όπως και να έχει, η όποια απανθρωποποίηση και η αποδοχή ή ανοχή μίας σύγχρονης βιοπολιτικής που
μετατρέπεται σε μία θανατοπολιτική θα επηρεάσει αρνητικά και καταστροφικά όχι μόνο τους Άλλους, αλλά και τους Ίδιους που ζουν
σε μία τέτοια διαμορφωμένη κατάσταση (σημ. σαφώς μπορεί κάποιος να διαφωνεί καθέτως με όσα αναφέρονται στη τελευταία φράση
και να πει τι μεταμοντέρνες μπιμπ είναι αυτές· μόνο να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι φουκωϊκός, όπως σε άλλες περιπτώσεις κονδυλικός ή σε παράλλες όποιος/ό,τι νάναι-ικος: ένας απλός τρελός του χωριού είμαι ).

Στο εσωτερικό της Τουρκίας έχει λοιπόν αρχίσει να διαμορφώνεται και η παρακάτω κατάσταση.

Πριν παραθέσω κάποια αποσπάσματα από σχετικά δημοσιεύματα, ας παραθέσω δύο σχετικά σύντομα βίντεο, από τον Ιούλιο του 2019:





(σημ. ρίξτε και μία ματιά στα διάφορα σχόλια που υπάρχουν σε αυτά)

Συνεχίζεται

Ας ξεκινήσω με τέσσερα αποσπάσματα ενός αυγουστιάτικου άρθρου από την ιστοσελίδα του Foreign Policy:

για λόγους οικονομίας χώρου

Turkish government officials claim that they are only deporting criminals and people who do not have kimlik papers. Hilal and Mohammed were neither. Hilal says he was threatened, harassed, and beaten after being rounded up alongside other Syrian men, all of them under 35 years old, on a bus in Izmir. He also said he was forced to sign deportation papers after being detained arbitrarily for a week. Hilal is now in an area controlled by Turkish-backed opposition forces in northern Syria, where he feels extremely unsafe. “I am not safe here, even in Turkish-controlled areas, and I can’t leave this house out of fear of al-Nusra and other groups,” Hilal said.
Human Rights Watch has condemned these recent developments, and several Syrians have reported that hundreds of men have been deported summarily, with their legal documents and belongings confiscated. Human Rights Watch documented that they have returned to neighborhoods in northern Aleppo and Idlib, both of which are far from safe.

[…]

Istanbul’s recent mayoral elections exposed growing intolerance toward Syrian refugees in Turkey. The newly elected mayor of Istanbul, Ekrem Imamoglu of the Republican People’s Party (CHP), followed his landmark victory by describing the refugee situation in Turkey as a “severe trauma.” The newly elected mayor of Istanbul, Ekrem Imamoglu of the Republican People’s Party (CHP), followed his landmark victory by describing the refugee situation in Turkey as a “severe trauma.” Imamoglu also mentioned that many Syrians are working unofficially, without noting the hurdles they face to obtain work permits and legal documents.

[…]

Anti-refugee sentiment in Turkey is not exclusive to the CHP. President Recep Tayyip Erdogan’s ruling Justice and Development Party (AKP), often seen as sympathetic toward refugees, has also promoted returns, despite the United Nations’ position that Syria is not yet safe. After establishing a northern enclave in Syria along the Turkish border, patrolled by Turkish-backed opposition groups, Erdogan said up to 1 million Syrians would return home. So far, around 6,000 have received deportation orders, according to the official website of one of the main crossing points on the border, Bab al-Hawa.

[…]

As Turkey deports Syrians and Arab leaders warm to Assad, those who fled his regime have been left out to dry. As Turkey deports Syrians and Arab leaders warm to Assad, those who fled his regime have been left out to dry. Syrian refugees were once seen as a humanitarian problem but they are now regarded as a political one—as investments shift from aid organizations toward restoring economic ties with the Syrian government. Many countries are now simply turning a blind eye to human rights and the protection of Syrian refugees and civilians.

πηγή

(σημ. στο συγκεκριμένο άρθρο υπάρχει σχετική αναφορά και για την κατάσταση που επικρατεί για το συγκεκριμένο ζήτημα και σε Λίβανο
και Ιορδανία)

Επίσης σε ένα σχετικό άρθρο της New York Times από τις αρχές Σεπτεμβρίου 2019, μεταξύ των άλλων, αναφέρονται και τα εξής:

Spoiler

Mr. Erdogan was long seen as a champion for Syrian refugees. His tougher policy on them comes after his party suffered a humiliating defeat in the election for mayor of Istanbul in June, and as a deepening recession, soaring unemployment and inflation have stoked anti-Syrian feeling among Turks.
Officials are cracking down on Syrians working illegally or without residence papers, fining employers and forcing factories and workshops to close. Pro-government media have grown more critical of Syrians, landlords are raising their rents, and social media is bursting with anti-Syrian comments.

[…]

Local officials, many from Mr. Erdogan’s party, deny the government is deporting refugees but support the crackdown, saying Syrians must live within the law.
The change is evident in places like Esenyurt, a working-class district of Istanbul. A district spokesman, Fatih Yilmaz, said the municipality was providing buses for around 100 people a week to return to Syria. He said the departures had pleased Turkish citizens, even if factory owners complained they had lost workers and landlords had lost tenants.
For Syrians living in Turkey, the shift in policy and attitude is a painful shock.
“It’s a disaster for Syrian people,” said Mohanned Ghabash, an activist who works for a nongovernmental organization in the southern town of Gaziantep, near the Syrian border.
Syrian workers were being told to acquire work permits and pay social security, he said, but many say they cannot afford the extra costs, and even if they can, they fear more rules will be enforced, including one that demands five Turkish citizens have to be employed for every Syrian in a company.
Police officers in Gaziantep visited a street of Syrian grocery and pastry shops and told store owners to remove the Arabic lettering from their shop signs or face a fine, enforcing a local law that had been ignored for eight years. The Syrians complied, painting out the Arabic and hanging Turkish flags in solidarity, but some said they were angry since it would cost them business.

πηγή

Ακολουθεί αποσπάσματα ενός άρθρου στο οποίο υπάρχει ένα σχετικό ιστορικό και για αυτό το λόγο επιλέχτηκε:

Spoiler

When President Erdoğan raised the prospect of granting Syrian refugees Turkish citizenship in July 2016, public pushback was strong. Opposition parties objected, convinced that Erdoğan saw the refugees as a potential source of future political support, but even many of the president’s own supporters opposed the idea. Overwhelmingly, Turks just wanted the refugees to return home.

[…]

A September 2012 Metropoll survey found that 52 percent of Turks initially disagreed with the decision to allow the Syrians into the country, and 66 percent said additional refugees should be turned away. At that point, there were only about 80,000 Syrian refugees in Turkey, mostly in camps far from major Turkish cities. By contrast, there are now 50 times more, spread across all 81 provinces. Perhaps unsurprisingly, these negative attitudes have only intensified.

[…]

As it stands, the largest obstacle to an overt program of integration is the Turkish public’s perception of the refugees. In a September 2018 poll, 83 percent of Turks said they view Syrian refugees negatively, while only 17 percent said they viewed them positively. Voters for all five major parties subscribed to negative views, to only slightly varying degrees. Those backing Erdoğan’s AKP and the Kurdish rights-focused Peoples’ Democracy Party (HDP) were only slightly less negative than supporters of the secularist opposition Republican People’s Party (CHP), the ethnic Turkish nationalists of the Nationalist Movement Party (MHP), and the similarly nationalist İyi (Good) Party.
This same poll echoed a November 2017 CAP-commissioned survey in which 79 percent of respondents had an unfavorable view of the Syrian refugees, making them among the least popular groups in Turkey.82 Meanwhile, a 2017 public opinion survey gauging Turks’ views toward Syrian refugees found “lazy,” “rude,” “dowdy/filthy,” and “untrustable/dangerous” among the adjectives topping the list, several percentage points ahead of positive attributes.
In the September 2018 survey, when asked what most upsets them about the refugees, Turkish respondents’ No. 1 complaint, at 28 percent, was rising unemployment among Turks, which they blamed on the Syrians. Begging came in second at 18 percent, followed by nonpayment of taxes at 16 percent, rising terrorism and security problems at 13 percent, and lower wages at 8 percent. Only 7 percent said, “nothing [about the refugees] upsets me.

[…]

According to a May 2018 CAP-commissioned poll, nearly 80 percent of Turks want the Syrians to return to Syria. Broken into categories, one-third said the Turkish government should send back the refugees “no matter what,” while 45 percent said the government should return the refugees only to safe zones set up by Turkey on the Syrian side of the border. Meanwhile, a paltry 9 percent thought the Syrians should “become citizens of Turkey and pay taxes,” and only 13 percent backed the status quo, advocating for the refugees to “continue to be treated as guests but not allowed citizenship.”
Asked in another recent poll about their government’s overall policy on Syrian refugees, 72 percent of Turks disapproved, including 56 percent of AKP voters. Just a year earlier, another poll reported a somewhat lower level of disapproval: 62 percent of Turks overall and 45 percent of AKP voters. The trend is clear.

[…]

Should Turkey fail to integrate its Syrian population effectively, it would likely face profound social consequences, some of which are already visible.

[…]

These social tensions play upon existing fault lines in Turkish society, which has yet to resolve its secular-religious animosities or fully integrate its Kurdish and Alevi citizens. In fact, a clumsy effort to integrate the majority-Sunni Syrians could simply sharpen those pre-existing tensions.

[…]

Meanwhile, the injection of so many Arabs has scrambled the demography of several southeastern provinces, including perhaps the emergence of Hatay as Turkey’s first Arab-majority province, according to Soner Cagaptay and Maya Yalkin. Kilis, which has nearly as many Syrian refugees as Turkish citizens, may also fit the Arab-majority category.
These economic and cultural tensions create real risks. A January 2018 International Crisis Group report noted a meaningful uptick in Turkish-Syrian violence, although the report finds it is not yet at dangerous levels. The smooth integration of Syrians into Turkish society is hampered by a profound difference in objectives and perceptions; the majority of Syrians want Turkish citizenship, while the majority of Turks want the Syrians to leave. Syrians say that they feel culturally close to the Turks—perhaps for reasons stemming from shared religious values and customs—whereas the Turks tend to say they see the Syrians as culturally alien

πηγή

(σημ. φυσικά στο συγκεκριμένο κείμενο θα βρείτε και άλλες πληροφορίες)

Συνεχίζεται

Σε ένα σχετικό άρθρο όσον αφορά το ζήτημα της ενσωμάτωσης των Σύρων προσφύγων στην Τουρκία, μεταξύ των άλλων αναφέρονται και τα εξής:

Spoiler

Legal status associated with different migrant groups might have an important role on integration processes. For example, Syrians in Turkey are not referred to as ‘refugees’; they are under temporary protection status. In this sense, their integration processes might differ from those of refugees. Conceptual discussions about integration especially within states are mostly dominated by the framework of nation states, which highlights differences between the members of the receiving society and newcomers. This understanding of integration defines the concept as a one-way process that places responsibility solely on newcomers and omits the experiences of newcomers throughout the so-called “integration” process.

[…]

The Turkish labor market also presents high exploitation risks for children, given the widespread phenomenon of child labor in areas such as agriculture, textile factories as well as restaurants in various Turkish cities.

[…]

Syrian women also face significant challenges in obtaining effective access to the labor market. According to the DSP-IGAM report on Syrian refugees’ economic participation in Turkey, Syrian women that mentioned having experienced physical and sexual harassment in the workplace were too scared to file complaints and left the workplace without getting paid for their work.

[…]

Increased racism against Syrian refugees is a threat to their safety in Turkey. Since the spring of 2014, anti-Syrian sentiments have increased in Turkey. Turkish citizens complain that refugees are a major factor in increasing rent prices, a reason for declining wages in the labor market and a source of rising social tensions. Local people forcibly restrict the presence of Syrian refugees in public spaces in many cities. Anti-Syrian sentiments and discriminatory discourses heavily foster the creation and maintenance of a violent atmosphere. Discrimination and violence against Syrian refugees are on the rise in the border cities of Sanliurfa and Kilis and have also spread to other cities. Recently, the City Councils of Antalya’s Gazipaşa district and Bursa’s Mudanya district prohibited Syrians from entering public beaches. Particularly during the election period, racism against Syrians in Turkey has been increasing and “I do not want Syrians in my country” became a trending topic on Twitter. Syrian refugees in Turkey are seen as criminals, beggars, burglars, exploiters, prostitutes, as tools for politics, but not as individuals. Syrian refugees have grown concerned about their individual safety and migrating away from Turkey is becoming a common coping strategy among them (Şimşek, 2018b). Experiencing racism in everyday life including at the workplace, on the street, and in the neighbourhood, has created obstacles in their settlement process.

πηγή

Και ας δούμε ένα σχετικό άρθρο από το Δεκέμβριο του 2019, το οποίο αναφέρεται για τη κατάσταση που επικρατεί
σε μία συνοικία στη Σταμπόλη:

Spoiler

Different forms of nationalism, and related boundaries of ‘belonging’ are called into being in strategic, fractured, relational and contradictory ways in response to the perceived characteristics of Syrians and Afghans. These are embedded, consciously or not, within economic, material and political realities.

“As MHP [Nationalist Movement Party] we are the reason why these lands are like this. Now people are coming here, sleeping in the parks, in need of bread, on the beach, on the street, as a whole family…. That man has left his wife and his child there, not taking care of them. …. You see people are hungry, or groups are wrestling for money, they are after different things. We can see everything with our own eyes, we see with our framework,” (Male MHP Youth member).

“You have trouble when you take your wife out to the street… This is a problem of Syrians. Other [migrants] mind their own business, we don’t have a problem with them. They are from our nation, they are Turkish. I don’t mean to exclude the Syrians, but there are many Syrians here right now,” (Turkish Male shop-owner).

“Someone wears a skirt, so on so forth, they stare at them [women] automatically. What are they looking at? We need to kick their ass. The most important thing for us is honor. You know, the horse, the wife, the gun,” (Turkish Male Café worker)

[…]

A Turkish woman spoken to while she was sitting on the street, directly linked her fear of ‘enemies’ within the foreign population to her nostalgia about a lost sense of neighbourhood, which she invokes as a space of sharing among known individuals.

“We don’t have much of our old comfort because there are lot of foreigners. Now it’s so complicated. I mean, there’s no ‘komşuluk’ [neighbourness, the social ethics of being a neighbour] dialogue. There is no sharing, so there is no such thing as a friendship or a family as it used to be. … [My acquaintances] mostly leave Istanbul because there is not much work for them, migrants are more suitable…. There were Afghans. Now people from Iran, even from Somalia come, I see them. Syrians are already everywhere. So we feel like we are in a foreign country…. From time to time, one can feel uneasy, we may think that there are enemies within us.”

[…]

Some people invoke a more universalising approach towards ‘foreigners’, judging not along identity lines, but based either on a universal idea of ‘morality’ (the binary division of ‘good’ and ‘bad’) or along temporal categories of ‘newcomer’ versus ‘established’ settler (shorthand for ‘integrated’). This bestows legitimacy over the right to live in a space along an unspoken code of worth. “Newcomers are coming because of the war, and we have good and bad between them,” (Afghan Male Bakkal owner). “The government treat Syrians and Afghans the same. Of course we have good and bad people everywhere… Even if the government views everyone the same, among the people it may depend.” (Afghan Male call centre owner who was born in Zeytinburnu).

“There are the good ones, my clients. But the bad guys, I’m sorry to say, bad people. Every human being has their bad sides, but the Syrians are a bit tougher… For example, new arrivals have more bad people, so that’s why many people were caught and deported back to Syria. But there are also good ones, those men work in the workshops, goes to work and in the evening goes back home,” (Second generation Male Turkman).

“I heard things about Syrians but I haven’t had any directly bad experience. I haven’t come across the so called ‘bad ones’. I heard some are thieves, that they can go to hospitals more easily,” (Female Turkish shop owner).

The required terms of belonging to this community, as an outsider, is presented by both Turkish and Afghan interviewees to be integration, and on the individual responsibility of the foreigner to adapt themselves.

“In Turkey, generally, in Zeytinburnu, there were a lot of Afghans. Kazakhs as well. We were comfortable with them. Those who came lately, they’re a little bit more greedy. Because Since they came in 1960-70, they have been here for four generations, now these people have kids or grandchildren and inevitably they adapt to the dress codes and customs we have. Muslim people [from outside] experience Islam a bit more intensely. The problems we have are with the newcomers… they have heavier religious duties…. They can’t live here, with white dresses, saying “yallah habibi yallah” They can’t walk around like that. [Local] people would be bothered.” (Turkish Male Café Worker).

“Of course there’s a difference between newcomers and those who’ve lived here for several years. Those who came here before, they gradually managed to adapt themselves to Turkish culture. But of course the newcomers might not be able to adjust to the new system, new culture and traditions… If they want to survive they need to adjust themselves. …For example Afghans who came here before, they dress like Turks. The way they talk, the way they carry themselves and dress is like Turks. Syrians did not adapt themselves to Turkish society. They engage in criminal acts, there is bullying on the street. This is why Turkish people don’t like them. Syrians here have no impact on me and they would never impact me because I’m complying with Islamic Shar’ia laws, Islamic culture.” (Afghan Male working in call centre/visa shop)
This comment, spoken by an Afghan man who has lived in Istanbul for eleven years, indicates both the quick criminalisation of Syrians which constructs them as a ‘dangerous’ group, and the different overlapping communities of belonging within which he locates himself (in this case ‘Turkish society’ and ‘Islamic culture’).

[…]

The articulations of attitudes of Afghans towards Syrians employ various strands of logic, some of which counter-pose Syrians against Afghans in a relational manner, using the same stereotypes which are aligned with a Turkish perspective largely taken from mainstream media; others which invoke a shared space; others which list both grievances and acceptances in an incompatible and discordant way. The articulations of shared space range from a notion of co-habitation, to solidarity over shared circumstances, to a sense of superiority or alliance with Turkish people. For these Afghans, the justifications of accepting Syrians are fragile and rest on shifting parameters which are largely relational to the security of their own position.

“The Turkish government has provided a lot of benefits to Syrians, in contrast to Afghans. They [Syrians] create some problems. They can be bullies in the neighbourhood, or can sexually harass people in the neighbourhood. Afghans, when they come here, they come for work. They try their best to avoid creating any kind of problems for others. And we pay for everything, even healthcare and hospitals… Syrians don’t affect us at all. We don’t harm them, they don’t harm us either. They’ve not created any problem for us, and the same of us to them. I don’t say that Syrians should be kicked out and we should stay. No. We are quite harmless and Syrians are harmless here,” (Afghan man employed by call shop with a sick son).

“Initially their [Syrian] impact was not tangible, but now Afghans have started feeling it. Because they’re saying they’re going to kick out many Syrians from Istanbul, so Afghans have started to fear this… There has always been resentment between Afghans and Syrians, even from Adam and Eve… But they did not have serious conflict here. They can feel each other, they have the same conditions,” (Afghan Bakkal owner).

The presence of Syrians has not changed the relationship between Turkish people and Afghans. … Syrians had a zero affect on Afghan market jobs. Even when I go to apply for a job in a Turkish company and they ask me if I’m Syrian or from Afghanistan … When I tell them I’m from Afghanistan they like me more,” (Afghan man working in a call/visa shop).

Some Afghans directly link Turkish resentment towards Syrians with a change in attitude towards their community. They have the perception, mainly as a result of the increasing numbers of newcomers of all nationalities, that the Turkish residents of Zeytinburnu are increasingly conflating the identities of Afghans and Syrians into one negatively defined ‘foreigner’ status.

“From the very beginning, Turks were quite ok with Afghans here and they never had problems. But with Syrians they have problems because they blame them for ruining the country. Syrians have definitely impacted on Afghans. The number of foreigners, asylum seekers has increased in Turkey and it affected Afghans because Turks don’t have a positive impression of foreigners in general. Initially they loved Afghans, when the number was low. But then they started hated everyone including Afghans,” (Afghan shop worker).

“Turkish people’s attitude [to Afghans] was so good until the war in Syria started. And then lots of Syrians started entering Turkey. Since then Turkish people’s attitudes towards refugees and foreigners in general changed. Everyday we hear from the news that Syrians are committing crimes, they rape women, they harass people on the street, they’re fighting on the street. Because of Syrians, my situation is also affected. Now the police stop me on the street and ask for my kimlik [identity card]…” (Afghan call shop owner who has lived in Istanbul for fifteen years).

Here they describe a shift in the boundaries of a community in which they had previously understood themselves to be a member, but which has now been redrawn to exclude them. Systems of legitimating and distributing roles, which is done literally through institutional policing, as mentioned above, but also through the invisible policing mechanisms of individuals, determine who is permitted to cross the boundary and who not. This is an inherently political question. The repercussions of the examples above are that the interests of Afghans are set squarely against those of Syrians.

πηγή

(σημ. τα αποσπάσματα εστιάζονται στα όσα ισχυρίστηκαν πληροφορητές στο συγκεκριμένο κείμενο)

Και έτσι λοιπόν, στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε ειδήσεις από διεθνή πρακτορεία του τύπου:

Syrian migrants in Turkey face deadline to leave Istanbul

και

Syrians highlight racism after boy dies in Turkey

Την ίδια στιγμή, τα ελληνικά ΜΜΕ…

Αυτά!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Τρελός_του_Χωριού έγραψε: 29 Φεβ 2020, 03:09

Αυτά τ' αναφέρεις για ποιο λόγο;

blackpaint έγραψε: 28 Φεβ 2020, 20:27

Echelon έγραψε: 28 Φεβ 2020, 18:34

blackpaint έγραψε: 28 Φεβ 2020, 18:19

πως τα καταφερνετε ρε μαλακες; επαιζες μπαλα μικρος κι εριχνες συνεχως κεφαλιες; ησουν πυγμαχος; εκανες κατακορυφες βουτιες απο υψος; η απλα σε ταραζαν στη σφαλιαρα στο δημοτικο;

Μου κλαναν τα @@ κάτι τυπακια σαν και εσένα. Αυτό.

γι αυτο σου μαραθηκανε και σου πεσανε ε; ας προσεχες.

Μια χαρά είναι, αν και ο χρόνος θα τα μαράνει και αυτά. Μέχρι τότε, ισλαμολάγνοι σαν την πάρτι σου, μπορούν να συνεχίζουν να τα κλάνουν.

Northern Spirit έγραψε: 29 Φεβ 2020, 01:45 Eλ εξωτερικη πολιτικη για dummies. ΒΑλαμε βετο στο ΝΑΤΟ..

https://www.defence-point.gr/news/nato- ... to-intlimp

ΝΑΤΟ: Ελληνικό ΒΕΤΟ σε έκδοση ανακοίνωσης υποστήριξης της Τουρκίας στο Ιντλίμπ της Συρίας (ΑΝΑΝΕΩΣΗ)

dpoint | 28/02/2020 22:24

58
SHARES
FacebookTwitterEmailMore
Αλγεινές εντυπώσεις προκαλούνται από τις πληροφορίες που θέλουν ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία να έχουν διαφωνήσει στη φάση των διαβουλεύσεων για την ανακοίνωση, με το να περιληφθεί αναφορά στο προσφυγικό πρόβλημα. Αυτό είναι προφανώς ένα κομβικό θέμα που οδήγησε την ελληνική πλευρά στην προβολή του δικαιώματος της “αναβλητικής αρνησικυρίας” (βέτο).

Η Τουρκία φέρεται να έθεσε το θέμα ενίσχυσης της αεράμυνάς της με συστήματα όπως τα αμερικανικά Patriot, ενώ ζήτησε και την επιτήρηση του συριακού εναέριου χώρου από αεροπορικές δυνάμεις της Συμμαχίας, ώστε να μην αντιμετωπίζει απειλή από τα μαχητικά αεροσκάφη του συριακού καθεστώτος και της Ρωσίας.


Η μη αναφορά στο προσφυγικό από την πλευρά των Συμμάχων, πιθανότατα επελέγη ώστε να αποφευχθεί ένα θέμα που προκαλεί αντιδράσεις, καθώς το έθεσε η ίδια η Τουρκία! Παρότι στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας έκανε ξεκάθαρα αναφορά σε σκόπιμη αντεκδικητική πολιτική, με το σύνηθες θράσος και την υποκρισδία, η τουρκική αντιπροσωπεία δήλωσε αδυναμία συντήρησης τεσσάρων εκατ. περίπου μεταναστών και προσφύγων εντός της επικράτειάς της.

Η κατανόηση από την πλευρά των ισχυροτέρων χωρών του ΝΑΤΟ είναι σχεδόν σκανδαλώδης, ιδίως από τη στιγμή που δεν βρήκαν μια κουβέντα συμπαράστασης να αναφέρουν για το ζωτικό πρόβλημα εθνικής ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Είναι προφανές, ότι προτεραιότητα έχει η με κάθε τρόπο προσέλκυση της Τουρκίας πίσω στους κόλπους του ΝΑΤΟ.



ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Η ελληνική αντιπροσωπεία μπλόκαρε την έκδοση κοινής ανακοίνωσης των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ στην οποία θα καταδικαζόταν… η βάρβαρη επιθετικότητα του καθεστώτος Άσαντ στην Ιντλίμπ και η έκφραση συμπαράστασης της Ατλαντικής Συμμαχίας στην Τουρκία. Αναμένονται ανακοινώσεις από το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ελληνική πλευρά ήταν η μοναδική που έθεσε το θέμα ότι η παρουσία του τουρκικού στρατού δεν είναι εντός των συνόρων, αλλά εντός γειτονικής χώρας. Ενδεχομένως να εκφράστηκαν και αντιρρήσεις με βάση τη συνεργασία της Αθήνας με αιμοσταγείς ισλαμιστικές ομάδες μαχητών οι οποίες έχουν σχέση με την Αλ Κάιντα και το “Ισλαμικό Κράτος”.

Θα πρέπει να θεωρείται όμως βέβαιο, ότι η ελληνική στάση έχει υπαγορευθεί από την ανάγκη επίδειξης παρόμοιας συμμαχικής αλληλεγγύης και απέναντι στην Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει από μια συμμαχική -υποτίθεται- χώρα, την Τουρκία, οργανωμένη απόπειρα εισβολής από μεταναστευτικές – προσφυγικές ορδές, οι οποίες προκλήθηκαν απ’ό αυτή καθαυτή τη συμπεριφορά και τις ενέργειες της συμμάχου…

Σε τσούζει γιουσουφακι μου,σε τσούζει;

Βέτο στο ΝΑΤΟ; Ένα μικρό αρχιδάκι φάνηκε να φυτρώνει. +1 για την κυβέρνηση.

https://twitter.com/g_christides/status ... 9450917888 https://twitter.com/g_christides/status ... 1353239553 https://twitter.com/g_christides/status ... 6307424260

Όσοι φτάσανε Μυτιλήνη εν τω μεταξύ είναι όλοι αφρικανοί.

Καπου εδω να θυμησουμε οτι την επομενη των εκλογων οι ροες απο Τουρκια εκτιναχτηκαν στα υψη.

https://www.protothema.gr/world/article ... -Y.twitter Ερντογάν: Πάρτε τους πρόσφυγες, μαζί με €100 εκατ. - Μέχρι 30.000 μπορεί να περάσουν σήμερα τα σύνορα «Η Μέρκελ μας υποσχέθηκε 25 εκατ. ευρώ για το μεταναστευτικό, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα» ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος το πρωί του Σαββάτου - «1,5 εκατ. πρόσφυγες βρίσκονται τώρα στα σύνορα μας, δεν αντέχουμε άλλο κύμα μετανάστευσης, δεν κλείνουμε τα σύνορα» πρόσθεσε. Αναφορικά με την αλλαγή στάσης της Τουρκίας σχετικά με τη συμφωνία της με την ΕΕ για το μεταναστευτικό, ο Τούρκος πρόεδρος είπε: «Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μετακινηθεί στα σύνορά μας, χάρη στις αιματηρές επιθέσεις του καθεστώτος στη Συρία. Αυτή τη στιγμή, 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες βρίσκονται στα σύνορα. Εμείς δεν μπορούμε να σηκώσουμε άλλο ένα κύμα μετανάστευσης. Κάναμε ειδικές προσπάθειες για να τους κρατήσουμε μακριά από εκεί και ακόμα σχεδιάζουμε πράγματα. Υπάρχει μαζική συσσώρευση σε στρατόπεδα και θέλαμε να τους κρατήσουμε εκεί με την κατασκευή νέων καταφυγίων. Είπα στη Μέρκελ πως μας παρουσίασε σχέδια και μας είπε μεγάλα λόγια. Συμφωνήσαμε να μας υποστηρίξουν. Μας είπε πως θα μας ενίσχυε με 25 εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν στο αρχηγείο του ΟΗΕ και από εκεί στον Ερυθρό Σταυρό. Τελικά, τα χρήματα αυτά δεν ήρθαν ποτέ σε εμάς. Τους είπα πως αν δεν θέλετε, σας δίνουμε εμείς 100 εκατομμύρια ευρώ και σας στέλνουμε τους πρόσφυγες. Μας είπατε πως ξοδεύετε 1 δισεκατομμύριο ευρώ για τους πρόσφυγες. Που είναι αυτά τα χρήματα; Μονάχα εμείς, φιλοξενούμε 3,7 εκατομμύρια Σύριους στα εδάφη μας».

Για το άνοιγμα των συνόρων: «Τι είπαμε μερικούς μήνες πριν; Αν το πράγμα συνεχιστεί έτσι, θα ανοίξουμε τα σύνορα. Αισθάνθηκαν άβολα. Δεν μας πίστεψαν. Τι κάναμε χθες; Ανοίξαμε τα σύνορα. Μέχρι σήμερα το πρωί, περίπου 18.000 άτομα κινήθηκαν για να περάσουν απέναντι και πιστεύω πως σήμερα ο αριθμός αυτός μπορεί να φτάσει στις 30.000. Δεν θα κλείσουμε τα σύνορα στο μέλλον».

Για το θέμα της Συρίας, είπε: «Λυπούμαστε που υπάρχουν ακόμα κάποιοι, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν το νόημα του αγώνα που δίνουμε στη Συρία. Μας ρώτησαν τι κάνουμε εκεί. Δεν πήγαμε εκεί σαν καλεσμένοι του Άσαντ, αλλά μας προσκάλεσε ο συριακός λαός. Η Τουρκία δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τα πετρέλαια στη Συρία. Αυτό που θέλουμε είναι να διασφαλίσουμε τα σύνορά μας, με τη δημιουργία ασφαλούς ζώνης».

Για τις συνομιλές με Πούτιν και Τραμπ: «Είπα στον Πούτιν χθες να κάνει στην άκρη και να μας αφήσει μόνους με το καθεστώς. Αν θέλει να στήσει βάση, ας το κάνει. Χθες, ο Τραμπ με ρώτησε τι θέλει εκεί ο Πούτιν και του είπα πως βρίσκονται πετρέλαια στο Καμισλί. Έχουν διαλύσει ένα μέρος, το Ιντλίμπ, που ζουν 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Ωστόσο, δεν είναι μόνο εκεί το πρόβλημα. Δίνουμε μάχες σε Αΐν ελ Αράμπ και Μανμπίτζ. Ο στόχος δεν είναιθ η Συρία, αλλά η Τουρκία. Έχουμε νεκρούς και προσευχόμαστε γι' αυτούς. Όμως έχουμε χτυπήσει άσχημα το καθεστώς, έχουμε σκοτώσει 2.100 στρατιώτες τους. Χθες το απόγευμα, καταστρέψαμε 7 εγκαταστάσεις χημικών. Δεν θέλαμε να εξελιχθεί έτσι η κατάσταση. Μιλήσαμε με όλους τους ηγέτες χθες».

Τη μαζική επίθεση που δέχθηκαν το βράδυ της Παρασκευής οι συνοριοφύλακες στις Καστανιές Εβρου από ανθρώπους που επιχειρούσαν να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα από την τουρκική πλευρά αποτυπώνει βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Οπως φαίνεται στο βίντεο οι μετανάστες πετούσαν πυρακτωμένα ξύλα, πέτρες ακόμη και δακρυγόνα τουρκικής προέλευσης προς τις δυνάμεις της Αστυνομίας.





Σύμφωνα με πληροφορίες επρόκειτο για άνδρες 18-25 ετών.

Δείτε το βίντεο



Στο μεταξύ σε ανάρτησή του στο Twitter ο ανταποκριτής του Spiegel στην Ελλάδα ανέβασε ένα βίντεο όπου φαίνεται το συγκεντρωμένο πλήθος μεταναστών στις Καστανιές Εβρου ενώ κάνει το σχόλιο ότι «αναβιώνει ο εφιάλτης της Ειδομένης».

Αναρωτιέται επίσης εάν είναι τόσο δύσκολο να δώσει η Κομισιόν και η Frontex ένα χέρι βοηθείας στην Ελλάδα.

https://www.kathimerini.gr/1067013/gall ... -ston-evro

Οι πρόσφυγες, τα γυναικόπαιδα

Otto Weininger έγραψε: 29 Φεβ 2020, 11:33 Όσοι φτάσανε Μυτιλήνη εν τω μεταξύ είναι όλοι αφρικανοί.

σύριοι μετά από σολαριουμ

Ζαίοι... δεν είναι η μέρα σας...

Ημέρες ντροπής για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για όλο τον Δυτικό κόσμο, που επιτρέπει σ'έναν καριόλη δικτάτορα να εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αντί να του τον φτάσουν μέχρι τον οισοφάγο.

Δυστυχώς, θα δούμε πολύ χειρότερα.