Είναι οι Ελληνες τόσο σπουδαίο έθνος στην Ιστορία;

[Annibas]

Το σπουδαιότερο με τεράστια διαφορά από το δεύτερο

Ποιο είναι το δεύτερο; Κάνε ένα τοπ 5

Οι Αιγύπτιοι που έφτιαξαν τις πυραμίδες.

[Νετο Γκουερινο]

Το σπουδαιότερο με τεράστια διαφορά από το δεύτερο

Ποιο είναι το δεύτερο; Κάνε ένα τοπ 5

Δεν ξέρω ρε συ
Όλους τους υπόλοιπους τους θεωρώ ζώα
Ναι μεν οι δύο μεγάλες θρησκείες οφείλουν την αρχή τους στους Εβραίους αλλά χωρίς την ύπαρξη του ελληνισμού ο χριστιανισμός δεν θα υπήρχε

Ακόμα και ο βουδισμός οφείλει πολλά στον ελληνισμό

Και η ίδια η αναγέννηση που ξύπνησε τη δύση κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται στον ελληνισμό που πήγε εκεί μετά την πτώση του Βυζαντίου

[Imperium]

Σου στελνει χαιρετισματα και μια αλοιφη για τον πρωκτικο πονο.

Κράτα την για πάρτη σου.

Ο,τι και να σου πουν στο σχολείο, το butthurt είναι εντελώς Ελληνικό.

Εγώ σαν Τουρκομόγγολος, γνήσιος απόγονος του Τζενγκις Χαν, τι ανάγκη να την έχω;
Α, ναι σου είπα; είμασταν και οι πρώτοι Χριστιανοί! Ε, ρε Thor, Χριστιανούτσι, και σ' αυτό τελευταίοι οι Greeks...

Καλα, μαθε πρωτα πώς γραφεται το ημασταν και μετα κανε μας και μαθηματα ιστοριας.

Έλα, μην κλαις πασά μου εσυ, και θα την διορθόσω την ορθογραφία μου. Δεν είμαι εδώ και για τίποτα αλλο, εξ άλλου. Το Ελληνικός δεν είναι το πρώτο μου γλώσσα.

Παρεμπιπτόντως, το μάθημα ήταν Γεωγραφίας και όχι Ιστορίας.
Ελπίζω να μην χεειάζεται να σου εξηγήσω την διαφορά, έστω και ανορθόγραφα.

[Σέλευκας]

Οι Έλληνες ήταν κάπου 2000 χρόνια το πιο σπουδαίο έθνος στη γη.

[Imperium]

Πολλαπλασίασες με το δέκα κατα λάθος.

[Iced Earth]

Πριν το καρκίνωμα που λέγεται Χριστιανισμός εισβάλλει στην καθημερινότητα των Ελλήνων.

[Thor]

Κράτα την για πάρτη σου.

Ο,τι και να σου πουν στο σχολείο, το butthurt είναι εντελώς Ελληνικό.

Εγώ σαν Τουρκομόγγολος, γνήσιος απόγονος του Τζενγκις Χαν, τι ανάγκη να την έχω;
Α, ναι σου είπα; είμασταν και οι πρώτοι Χριστιανοί! Ε, ρε Thor, Χριστιανούτσι, και σ' αυτό τελευταίοι οι Greeks...

Καλα, μαθε πρωτα πώς γραφεται το ημασταν και μετα κανε μας και μαθηματα ιστοριας.

Έλα, μην κλαις πασά μου εσυ, και θα την διορθόσω την ορθογραφία μου. Δεν είμαι εδώ και για τίποτα αλλο, εξ άλλου. Το Ελληνικός δεν είναι το πρώτο μου γλώσσα.

Παρεμπιπτόντως, το μάθημα ήταν Γεωγραφίας και όχι Ιστορίας.
Ελπίζω να μην χεειάζεται να σου εξηγήσω την διαφορά, έστω και ανορθόγραφα.

Περιεργο, συνήθως οσοι βαρβαροι υιοθετουσαν την ελληνικη, γινονταν ανθρωποι καποια στιγμη, εσυ φαινεται εισαι ιδιαιτερη περιπτωση.

[Ζαποτέκος]

Η ελληνική συνείδηση του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου
Γιώργος Καραμπελιάς
https://ardin-rixi.gr/archives/261349#_ftnref9

(...)

Tο έργο του Θεοτοκόπουλου στο σύνολό του προϋποθέτει τη βυζαντινή παράδοση, βυθίζεται σε αυτή και μας προϊδεάζει για τις δυνατότητές της. Επιπλέον, γνωρίζουμε σήμερα ότι ο Θεοτοκόπουλος, στα σχόλιά του στον Βαζάρι, επιμένει πως εκτιμά τη βυζαντινή ζωγραφική περισσότερο από εκείνη του Τζιότο· … Παράλληλα, ο Όττο Ντέμους μας έδειξε ότι η ζωγραφική της «δυτικότερης» εποχής του Γκρέκο, εκείνη της Βενετίας, ήταν και αυτή σε μεγάλο βαθμό σφραγισμένη από τη βυζαντινή παράδοση ( Otto Demus, Byzantine Art and the West, New York UP, Νέα Υόρκη 1970, σσ. 233-240. ). (...)

Και εάν έχει αποκατασταθεί πλέον η σημασία των απαρχών της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας στην Κρήτη, ωστόσο, και για το τέλος της διαδρομής του, θα υπάρξουν καινούργιες έρευνες, που επιβεβαιώνουν την εμμονή του στην ελληνική του ταυτότητα, όπως θα καταδειχθεί από το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης του στην Ισπανία, και προπαντός από τα σχόλιά του σε ορισμένα από τα βιβλία που περιλάμβανε. Γράφει ο Παλ Κέλεμεν σχετικά με τη βιβλιοθήκη:

Μια ένδειξη για τους πνευματικούς προσανατολισμούς του μας προσφέρει το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης του, το οποίο γνωρίζουμε εν μέρει από τον σχετικό κατάλογο που συνέταξε ο γιος του, Χόρχε Μανουέλ. Σε μια βιβλιοθήκη με 130 βιβλία, κατέγραψε τους τίτλους σαράντα τεσσάρων από αυτά, 27 στα ελληνικά και 17 στα ιταλικά. Ανάμεσα στα ελληνικά βιβλία, ο Όμηρος, οι μύθοι του Αισώπου, οι τραγωδίες του Ευριπίδη, έργα του Ξενοφώντα, του Ισοκράτη, του Αριστοτέλη, τα σχόλια του Ιωάννη Φιλόπονου πάνω στα Φυσικὰ και στα Περὶ ψυχῆς, οι Λόγοι του Δημοσθένους, οι Βίοι Παράλληλοι του Πλουτάρχου, οι Ἰουδαϊκοὶ πόλεμοι του Ιώσηπου Φλάβιου, η Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις του Αρριανού, τα Αἰθιοπικὰ του Ηλιοδώρου, τα Ὀνειροκριτικὰ του Αρτεμίδωρου, τα φιλοσοφικά έργα του Βοήθιου κ.ά. Στα οκτώ χριστιανικά έργα περιλαμβάνονται η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη καθώς και έργα του Ιουστίνου, του Μεγάλου Βασιλείου, του Ιωάννη Χρυσοστόμου καθώς και το Περὶ τῆς Οὐρανίου Ἱεραρχίας του (ψευδο)Διονυσίου του Αρεοπαγίτη…. Η βιβλιοθήκη του δεν περιείχε ούτε ένα έργο των δυτικών Πατέρων της Εκκλησίας, όπως του Αυγουστίνου ή του Ακινάτη ( Pál Kelemen, El Greco Revisited: His Byzantine Heritage, Macmillan, Ν. Υόρκη 1961, σσ. 104-113. ).

Στη βιβλιοθήκη του περιλαμβάνονταν πολλά λατινικά και ιταλικά βιβλία για τη ζωγραφική, όπως οι Βίοι του Βαζάρι, και για την αρχιτεκτονική – ο Βιτρούβιος υπήρχε σε μια λατινική και τρεις ιταλικές εκδόσεις. Σε μία από αυτές ανακαλύφθηκαν σημειώσεις του Γκρέκο, οι οποίες δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1991 ( Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, «Σχόλια περί τέχνης και αρχιτεκτονικής», στο Δομήνικος Θεοτόκοπουλος: Κρης εποίει. 450 χρόνια της γέννησής του, Τετράδια Ευθύνης 31, 1991, σσ. 95-137. ) · και στις οποίες μιλώντας για τους αρχαίους Έλληνες αναφέρεται διαρκώς στους «Έλληνες προγόνους» του («mis padres Griegos»). Τέλος, στα σχόλιά του, στους Βίους του Βαζάρι (μεταφράστηκαν στα ελληνικά το 2001), υπερασπίζεται τη βυζαντινή ζωγραφική έναντι του «απλουστευτικού» Τζιότο και δηλώνει πως γνωρίζει αυτή τη ζωγραφική, σε αντίθεση με τον Βαζάρι, που την αγνοεί ( Φερνάρντο Μαρίας, Ο Γκρέκο και η τέχνη της εποχής του. Τα σχόλια στους Βίους του Βαζάρι, εισ.-μτφρ. Νίκος Χατζηνικολάου, ΠΕΚ, Ηράκλειο 2001, σ. 19. ) . Κατά τον Ν. Χατζηνικολάου, εκδότη του βιβλίου στα ελληνικά, αποτελεί τη «μοναδική περίπτωση υπεράσπισης της ανωτερότητας της ζωγραφικής βυζαντινού τύπου κατά τον 16ο αιώνα στη Δυτική Ευρώπη».

Εν κατακλείδι, ο Γκρέκο θα ζωγραφίσει στην Κρήτη έργα που ανήκουν στη βυζαντινή παράδοση και τεχνοτροπία, έχοντας διαμορφώσει ήδη το ιδιαίτερο ύφος που θα σφραγίσει και το επιγενέστερο έργο του. θα περάσει μια «δυτική» φάση στην Ιταλία, συνεχίζοντας και εμβαθύνοντας τη maniera latina των Κρητών ζωγράφων. τέλος, στην ισπανική του περίοδο, θα επιτύχει την ολοκληρωμένη εκδίπλωση του προσωπικού του ύφους, σε μια ευτυχή σύνθεση της βυζαντινής με τη δυτική τέχνη. Παραμένει πάντως πιστός στο πνεύμα της βυζαντινής παράδοσης, την ανάδυση δηλαδή του «ακτίστου φωτός» μέσα από την υλική, τετριμμένη πραγματικότητα – ακόμα και όταν έρχεται σε ρήξη με τη φόρμα της . ( Προφανώς, το πνευματικό κλίμα της Ισπανίας της εποχής της Αντιμεταρρύθμισης και της απόρριψης του αναγεννησιακού «παγανισμού» επέτρεπε την ευκολότερη σύνδεση με τη μεταβυζαντινή παράδοση της αυστηρότητας και της ιερής φύσης της ζωγραφικής. ) Σύμφωνα με τον Μάνο Στεφανίδη:

Ο Γκρέκο αγαπούσε να βιάζει τα ισχύοντα αισθητικά σχήματα και σαφώς να ανατρέπει την καλλιεπή μίμηση της βενετσιάνικης σχολής υπέρ μιας «ομοιότητος» με ένα κάλλος αρχαίο που δεν εξαντλείται στην επιφάνεια των πραγμάτων. … Οι συνθέσεις του πυρπολούνται από ένα εσωτερικό «άκτιστον» φως ( Μ. Στεφανίδης, Ελληνομουσείον, τόμ. Α΄, ό.π., σσ. 106-109. ) .