Υπήρξαν Γίγαντες;

[Leporello]

Για να τελειώνουμε λοιπόν, θεωρώ ότι υπήρχε μια αρχική συντεχνία μεγαλιθικων κατασκευαστών που άρχισε είτε με τις κατασκευές στην Τουρκία που έφερε ο Αριστος είτε με την μεγάλη πυραμίδα αν αυτή τελικά είναι πολύ πιο αρχαία από όσο γνωρίζουμε
Όπως γίνεται παντα,οι γνώσεις πήγαιναν από γενιά σε γενιά και η αρχική συντεχνία διασπάστηκε σε πολλές σε όλο τον κόσμο.

Για να πω όμως και εγώ το μυστηριακο μου, πιστεύω οι οι ναιτες ιππότες στην πραγματικότητα αυτήν την γνώση βρήκαν και έφεραν από τους αγίους τόπους για αυτό δημιουργήθηκαν οι σύγχρονοι τέκτονες που έφτιαξαν τους υπέροχους γοτθικους ναούς με αποκορύφωμά το ναό της Σαρτρ και χρησιμοποιησαν την παράδοση ότι είναι συνεχιστές των τεκτονων της αρχαίας Αιγύπτου

Οσο και αν φαίνεται απίστευτο, υπάρχει ένας κόκκος αλήθειας σε αυτά που λες. Φαίνεται ότι οι ναΐτες μετέφεραν στην Δ.Ευρώπη την γνώση των μουσουλμάνων τεχνιτών γιά την αψίδα και τον θόλο. Η γνώση αυτή όμως δεν είναι τόσο αρχαία όπως υπαινίσεσαι. Οι Αιγύπτιοι δεν είχαν αψίδες, ούτε οι Αρχαίοι Ελληνες. Είχαν όμως διάφοροι λαοί τής Μ.Ανατολής, όχι σε μεγάλη κλίμακα όμως. Είδος αψίδας και θόλου είχαν και οι Μυκηναίοι, όχι όμως οι Μινωΐτες. Αυτό δείχνει ότι όντως υπήρξε κάποια χαμένη γνώση τής εποχής του χαλκού. Η μεγάλη έκρηξη στις αψίδες και τους θόλους συνέβη με τους Ρωμαίους. Ομως οι μουσουλμάνοι ήταν εκείνοι που πειραματίσθηκαν ακόμη περισσότερο και έκαναν αψίδες στενές, οι οποίες είχαν την δυνατότητα να μεταφέρουν ακόμη μεγαλύτερο φορτίο. Αυτήν ακριβώς την γνώση φαίνεται ότι μετέφεραν οι ναΐτες (οι οι λοιποί σταυροφόροι) στην Δ.Ευρώπη, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατόν να κτισθούν οι γοτθικοί ναοί.

Ουτε σε ενα πραγμα δεν εισαι μεσα ρε μεγαλε. Ξεχνας τον βασικο λαο που εισηγηθηκε την αψιδα: τους Ετρουσκους, απο αυτους την πηραν οι Ρωμαιοι.

Οντως, οι Ετρούσκοι είχαν αψίδες πριν από τους Ρωμαίους. Σε σχέση όμως με το τι έκαναν οι Ρωμαίοι, δεν θεώρησα σπουδαίο να τους αναφέρω.

[Leporello]

Ψεκ ξεψεκ, μαζί με το Χόλυγουντ έχουν πείσει την πλειοψηφία του κόσμου στις ΗΠΑ.



(Είναι λίγο ηλίθιος ο όρος paranormal σαν τσουβάλιασμα, βέβαια.)

Ψεκ και ο Αινσταιν με τον Οπενχαιμερ που πιστευαν σε εξαφανισμενους πολιτισμους της προιστοριας, οκευ.

Από που προκύπτει ότι πίστευαν σε ψευδοϊστορία;

Αντιθέτως, είναι διαπιστωμένο ότι ο Jack Parsons, ιδρυτής τού JPL ήταν όντως ψέκας.

[Καραμελίτσα]

Ψεκ ξεψεκ, μαζί με το Χόλυγουντ έχουν πείσει την πλειοψηφία του κόσμου στις ΗΠΑ.



(Είναι λίγο ηλίθιος ο όρος paranormal σαν τσουβάλιασμα, βέβαια.)

Ψεκ και ο Αινσταιν με τον Οπενχαιμερ που πιστευαν σε εξαφανισμενους πολιτισμους της προιστοριας, οκευ.

.

Χαχα.

[Αρίστος]

Tα εχουμε πει 100 φορες.

Μικρο αποσπασμα απο αρθρο μου:



Ο Αϊνστάιν και ο Οπενχάιμερ

O Άλμπερτ Αϊνστάιν ενδιαφέρθηκε στις αρχές των φίφτις για την υπόθεση της Ατλαντίδας και προσπάθησε να συγκεντρώσει γεωλογικά και άλλα στοιχεία που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτή την υπόθεση. Δυστυχώς πέθανε όμως το 1955 κι αυτό το "εκκεντρικό" χόμπυ του δεν βρήκε διέξοδο στο χώρο της δημοσιότητας...
Εξαιρείται μια περίπτωση που δεν πολυαναφέρεται στις βιογραφίες του. Το 1955 και λίγο πριν πεθάνει έγραψε τον πρόλογο στο βιβλίο του Τσαρλς Χάπγκουντ, “Earth's shifting crust: A key to some basic problems of Earth", ο οποίος υποστήριζε μια θεωρία που γοήτευε τον Αινστάιν. Ότι ο άξονας της Γης στο παρελθόν είχε μετατοπιστεί κάμποσες φορές και πως μέρη που τώρα είναι στις πολικές περιοχές μπορεί κάποτε να ήταν στις εύκρατες η τις τροπικές. Για παράδειγμα ο Χάπγκουντ θεωρούσε ότι η Ανταρκτική ήταν κάποτε κοντά στον Ισημερινό πριν την τελευταία μετατόπιση του άξονα της Γης και δεν ήταν άλλη από την Ατλαντίδα. Να λοιπόν που ο Αϊνστάιν είχε γράψει τον πρόλογο σε βιβλίο που δεχόταν την ύπαρξη της Ατλαντίδας.
Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, που αποκαλούνταν από πολλούς πατέρας της ατομικής βόμβας, θεωρούσε πως στα αρχαία ινδικά κείμενα διασώζονταν παραδόσεις για προϊστορικούς πυρηνικούς πολέμους. Γι’ αυτό το λόγο σπούδασε επί χρόνια σανσκριτικά για να μπορεί να διαβάζει τα ινδικά κείμενα από το πρωτότυπο. Την προσοχή του είχαν τραβήξει ιδιαίτερα κάποια κείμενα από το Μπαγκαβάντ Γκιτά (μέρος της Μαχαμπαράτα). Σε αυτά βρήκε αποσπάσματα για όπλα μαζικής καταστροφής που εκτοξεύονται από ιπτάμενες συσκευές και εκρήγνυνται πέφτοντας στο έδαφος και προκαλώντας πολλούς θανάτους. Αλλά και αποσπάσματα που τέτοια όπλα προκαλούσαν πτώση των μαλλιών και των νυχιών στους επιζήσαντες καθώς και μόλυνση των τροφίμων. Δηλαδή αποτελέσματα ανάλογα με όσα είδαμε στον 20ο αιώνα να προκαλεί η ραδιενέργεια μετά από πυρηνικές εκρήξεις.
Προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση οι δύο χαρακτηριστικές δηλώσεις του Οπενχάιμερ που φανερώνουν τις θέσεις του για το ζήτημα. Σε μιά διάλεξη που έδωσε, απάντησε με σαφέστατο υπαινιγμό σε ερώτηση που του έθεσε ένας φοιτητής…
-Μπορούμε να θεωρήσουμε την ατομική έκρηξη που συνέβηκε στο Αλαμογκόρντο, κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του σχέδιου Μανχάταν, σαν την πρώτη του είδους που έγινε στην ανθρώπινη ιστορία;
-Και βέβαια, αν με τη λέξη «ανθρώπινη ιστορία» εννοείτε τη σύγχρονη εποχή.
Επίσης σε τηλεοπτική εκπομπή, το 1965, ο Οπενχάιμερ δηλώσε πως όταν παρακολούθησαν οι επιστήμονες τη δοκιμή της πρώτης πυρηνικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, θυμήθηκε τους στίχους στο Μπαγκαβάντ Γκιτά που ο Κρίσνα λέει: «Τώρα γίνομαι ο Θάνατος, ο καταστροφέας των Κόσμων».

.

[Καραμελίτσα]

Tα εχουμε πει 100 φορες.

Μικρο αποσπασμα απο αρθρο μου:



Ο Αϊνστάιν και ο Οπενχάιμερ

O Άλμπερτ Αϊνστάιν ενδιαφέρθηκε στις αρχές των φίφτις για την υπόθεση της Ατλαντίδας και προσπάθησε να συγκεντρώσει γεωλογικά και άλλα στοιχεία που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτή την υπόθεση. Δυστυχώς πέθανε όμως το 1955 κι αυτό το "εκκεντρικό" χόμπυ του δεν βρήκε διέξοδο στο χώρο της δημοσιότητας...
Εξαιρείται μια περίπτωση που δεν πολυαναφέρεται στις βιογραφίες του. Το 1955 και λίγο πριν πεθάνει έγραψε τον πρόλογο στο βιβλίο του Τσαρλς Χάπγκουντ, “Earth's shifting crust: A key to some basic problems of Earth", ο οποίος υποστήριζε μια θεωρία που γοήτευε τον Αινστάιν. Ότι ο άξονας της Γης στο παρελθόν είχε μετατοπιστεί κάμποσες φορές και πως μέρη που τώρα είναι στις πολικές περιοχές μπορεί κάποτε να ήταν στις εύκρατες η τις τροπικές. Για παράδειγμα ο Χάπγκουντ θεωρούσε ότι η Ανταρκτική ήταν κάποτε κοντά στον Ισημερινό πριν την τελευταία μετατόπιση του άξονα της Γης και δεν ήταν άλλη από την Ατλαντίδα. Να λοιπόν που ο Αϊνστάιν είχε γράψει τον πρόλογο σε βιβλίο που δεχόταν την ύπαρξη της Ατλαντίδας.
Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, που αποκαλούνταν από πολλούς πατέρας της ατομικής βόμβας, θεωρούσε πως στα αρχαία ινδικά κείμενα διασώζονταν παραδόσεις για προϊστορικούς πυρηνικούς πολέμους. Γι’ αυτό το λόγο σπούδασε επί χρόνια σανσκριτικά για να μπορεί να διαβάζει τα ινδικά κείμενα από το πρωτότυπο. Την προσοχή του είχαν τραβήξει ιδιαίτερα κάποια κείμενα από το Μπαγκαβάντ Γκιτά (μέρος της Μαχαμπαράτα). Σε αυτά βρήκε αποσπάσματα για όπλα μαζικής καταστροφής που εκτοξεύονται από ιπτάμενες συσκευές και εκρήγνυνται πέφτοντας στο έδαφος και προκαλώντας πολλούς θανάτους. Αλλά και αποσπάσματα που τέτοια όπλα προκαλούσαν πτώση των μαλλιών και των νυχιών στους επιζήσαντες καθώς και μόλυνση των τροφίμων. Δηλαδή αποτελέσματα ανάλογα με όσα είδαμε στον 20ο αιώνα να προκαλεί η ραδιενέργεια μετά από πυρηνικές εκρήξεις.
Προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση οι δύο χαρακτηριστικές δηλώσεις του Οπενχάιμερ που φανερώνουν τις θέσεις του για το ζήτημα. Σε μιά διάλεξη που έδωσε, απάντησε με σαφέστατο υπαινιγμό σε ερώτηση που του έθεσε ένας φοιτητής…
-Μπορούμε να θεωρήσουμε την ατομική έκρηξη που συνέβηκε στο Αλαμογκόρντο, κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του σχέδιου Μανχάταν, σαν την πρώτη του είδους που έγινε στην ανθρώπινη ιστορία;
-Και βέβαια, αν με τη λέξη «ανθρώπινη ιστορία» εννοείτε τη σύγχρονη εποχή.
Επίσης σε τηλεοπτική εκπομπή, το 1965, ο Οπενχάιμερ δηλώσε πως όταν παρακολούθησαν οι επιστήμονες τη δοκιμή της πρώτης πυρηνικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, θυμήθηκε τους στίχους στο Μπαγκαβάντ Γκιτά που ο Κρίσνα λέει: «Τώρα γίνομαι ο Θάνατος, ο καταστροφέας των Κόσμων».

.

Πηγές; Σϊγουρα τον πρόλογο του Αϊνστάιν τον έχεις, να δούμε τι άποψη εξέφρασε.

Και σίγουρα και την αναφορά στο "σύγχρονη εποχή" από τον Οπενχάιμερ. Που είναι καταγεγραμμένη;

Η αφήγηση από την Γκίτα είναι απλά λογοτεχνική αναφορά.

[Αρίστος]

To βιβλιο του Χαπγκουντ στο οποιο ειχε κανει προλογο ο Αινσταιν.

Για τα δικα μου γουστα ο Χαπγκουντ ηταν καραψεκας και δεν τον συστηνω.

Ο Αινσταιν ομως ειχε παθιαστει με οσα ελεγε, ενα απο τα οποια ηταν πως η Ατλαντιδα μετατοπιστηκε και εγινε η Ανταρκτικη.





.

[Καραμελίτσα]

Στο λιμπτζέν το βρήκα αμέσως ολόκληρο, όχι το εξώφυλλο.

Αυτή είναι η εισαγωγή του Αϊνστάιν. Το πάθος για την Ατλαντίδα δεν το βλέπω.

Ι frequently receive communications from people who wish to consult me concerning their unpublished ideas. It -goes
without saying that these ideas are very seldom possessed of scientific validity. The very first communication, however,
that I received from Mr. Hapgood electrified me. His idea is original, of great simplicity, and if it continues to prove itself of great importance to everything that is related to the history of the earth's surface.

A great many empirical data indicate that at each point on the earth's surface that has been carefully studied, many cli-
matic changes have taken place, apparently quite suddenly. This, according to Hapgood, is explicable if the virtually
rigid outer crust of the earth undergoes, from time to time, extensive displacement over the viscous, plastic, possibly fluid
inner layers. Such displacements may take place as the consequence of comparatively slight forces exerted on the crust,
derived from the earth's momentum of rotation, which in turn will tend to alter the axis of rotation of the earth's crust.
In a polar region there is continual deposition of ice, which is not symmetrically distributed about the pole. The earth's
rotation acts on these unsymmetrically deposited masses, and produces centrifugal momentum that is transmitted to the
rigid crust of the earth. The constantly increasing centrifugal momentum produced in this way will, when it has reached a
certain point, produce a movement of the earth's crust over the rest of the earth's body, and this will displace the polar
regions toward the equator. Without a doubt the earth's crust is strong enough not to give way proportionately as the ice is deposited. The only
doubtful assumption is that the earth's crust can be moved easily enough over the inner layers.

The author has not confined himself to a simple presentation of this idea. He has also set forth, cautiously and compre-
hensively, the extraordinarily rich material that supports his displacement theory. I think that this rather astonishing, even
fascinating, idea deserves the serious attention of anyone who concerns himself with the theory of the earth's development.
To close with an observation that has occurred to me while writing these lines: If the earth's crust is really so easily dis-
placed over its substratum as this theory requires, then the rigid masses near the earth's surface must be distributed in
such a way that they give rise to no other considerable centrifugal momentum, which would tend to displace the crust by
centrifugal effect. I think that this deduction might be capable of verification, at least approximately. This centrifugal
momentum should in any case be smaller than that produced by the masses of deposited ice

[Καραμελίτσα]

Όσο για το in modern times του Οπενχάιμερ, τουλάχιστον εδώ https://en.wikiquote.org/wiki/Robert_Oppenheimer η πρώτη αναφορά φαίνεται να είναι σε ψεκοβιβλίο, για καταστροφή του κόσμου στο μιλένιουμ.

Well — yes. In modern times, of course.
Answer to a student at Rochester University who asked whether the bomb exploded at Alamogordo was the first one to be detonated, as quoted in Doomsday, 1999 A.D. (1982) by Charles Berlitz, p. 129

[Αρίστος]

Στο λιμπτζέν το βρήκα αμέσως ολόκληρο, όχι το εξώφυλλο.

Αυτή είναι η εισαγωγή του Αϊνστάιν. Το πάθος για την Ατλαντίδα δεν το βλέπω.

Ι frequently receive communications from people who wish to consult me concerning their unpublished ideas. It -goes
without saying that these ideas are very seldom possessed of scientific validity. The very first communication, however,
that I received from Mr. Hapgood electrified me. His idea is original, of great simplicity, and if it continues to prove itself of great importance to everything that is related to the history of the earth's surface.

A great many empirical data indicate that at each point on the earth's surface that has been carefully studied, many cli-
matic changes have taken place, apparently quite suddenly. This, according to Hapgood, is explicable if the virtually
rigid outer crust of the earth undergoes, from time to time, extensive displacement over the viscous, plastic, possibly fluid
inner layers. Such displacements may take place as the consequence of comparatively slight forces exerted on the crust,
derived from the earth's momentum of rotation, which in turn will tend to alter the axis of rotation of the earth's crust.
In a polar region there is continual deposition of ice, which is not symmetrically distributed about the pole. The earth's
rotation acts on these unsymmetrically deposited masses, and produces centrifugal momentum that is transmitted to the
rigid crust of the earth. The constantly increasing centrifugal momentum produced in this way will, when it has reached a
certain point, produce a movement of the earth's crust over the rest of the earth's body, and this will displace the polar
regions toward the equator. Without a doubt the earth's crust is strong enough not to give way proportionately as the ice is deposited. The only
doubtful assumption is that the earth's crust can be moved easily enough over the inner layers.

The author has not confined himself to a simple presentation of this idea. He has also set forth, cautiously and compre-
hensively, the extraordinarily rich material that supports his displacement theory. I think that this rather astonishing, even
fascinating, idea deserves the serious attention of anyone who concerns himself with the theory of the earth's development.
To close with an observation that has occurred to me while writing these lines: If the earth's crust is really so easily dis-
placed over its substratum as this theory requires, then the rigid masses near the earth's surface must be distributed in
such a way that they give rise to no other considerable centrifugal momentum, which would tend to displace the crust by
centrifugal effect. I think that this deduction might be capable of verification, at least approximately. This centrifugal
momentum should in any case be smaller than that produced by the masses of deposited ice

Aφου συμφωνει με τις ιδεες του Χαπγκουντ (ουσιαστικα προμοταρει τοσο το μοντελο του Χαπγκουντ οσο και τον ιδιο το συγγραφεα), συμφωνει και με την ιδεα της Ατλαντιδας που ειναι η κεντρικη ιδεα στο βιβλιο.

Περισσοτερα για τη σχεση των δυο:

https://www.physicsforums.com/threads/t ... ft.113751/

.

[Καραμελίτσα]

Στο λιμπτζέν το βρήκα αμέσως ολόκληρο, όχι το εξώφυλλο.

Αυτή είναι η εισαγωγή του Αϊνστάιν. Το πάθος για την Ατλαντίδα δεν το βλέπω.

Ι frequently receive communications from people who wish to consult me concerning their unpublished ideas. It -goes
without saying that these ideas are very seldom possessed of scientific validity. The very first communication, however,
that I received from Mr. Hapgood electrified me. His idea is original, of great simplicity, and if it continues to prove itself of great importance to everything that is related to the history of the earth's surface.

A great many empirical data indicate that at each point on the earth's surface that has been carefully studied, many cli-
matic changes have taken place, apparently quite suddenly. This, according to Hapgood, is explicable if the virtually
rigid outer crust of the earth undergoes, from time to time, extensive displacement over the viscous, plastic, possibly fluid
inner layers. Such displacements may take place as the consequence of comparatively slight forces exerted on the crust,
derived from the earth's momentum of rotation, which in turn will tend to alter the axis of rotation of the earth's crust.
In a polar region there is continual deposition of ice, which is not symmetrically distributed about the pole. The earth's
rotation acts on these unsymmetrically deposited masses, and produces centrifugal momentum that is transmitted to the
rigid crust of the earth. The constantly increasing centrifugal momentum produced in this way will, when it has reached a
certain point, produce a movement of the earth's crust over the rest of the earth's body, and this will displace the polar
regions toward the equator. Without a doubt the earth's crust is strong enough not to give way proportionately as the ice is deposited. The only
doubtful assumption is that the earth's crust can be moved easily enough over the inner layers.

The author has not confined himself to a simple presentation of this idea. He has also set forth, cautiously and compre-
hensively, the extraordinarily rich material that supports his displacement theory. I think that this rather astonishing, even
fascinating, idea deserves the serious attention of anyone who concerns himself with the theory of the earth's development.
To close with an observation that has occurred to me while writing these lines: If the earth's crust is really so easily dis-
placed over its substratum as this theory requires, then the rigid masses near the earth's surface must be distributed in
such a way that they give rise to no other considerable centrifugal momentum, which would tend to displace the crust by
centrifugal effect. I think that this deduction might be capable of verification, at least approximately. This centrifugal
momentum should in any case be smaller than that produced by the masses of deposited ice

Aφου συμφωνει με τις ιδεες του Χαπγκουντ (ουσιαστικα προμοταρει τοσο το μοντελο του Χαπγκουντ οσο και τον ιδιο το συγγραφεα), συμφωνει και με την ιδεα της Ατλαντιδας που ειναι η κεντρικη ιδεα στο βιβλιο.

Περισσοτερα για τη σχεση των δυο:

https://www.physicsforums.com/threads/t ... ft.113751/

.

[George_V]

Λογικά άλματα level 9000

[Αρίστος]

.

[Leporello]

Ανεξαρτήτως του τι έλεγε ο Αϊνστάϊν, το 1952 δεν είχε επικρατήσει η θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών. Αρα, ό,τι και να ελέχθη τότε, μετά την επικράτηση των λιθοσφαιρικών πλακών, είναι άκυρο.

[Αρίστος]

Οταν ο Αινσταιν λεει το παρακατω:

Nevertheless, Albert Einstein wrote about Charles
Hapgood’s theory of Earth Crust Displacement in a letter
to William Farrington (Flem-Ath 2002) of the Department
of Geology and Mineralogy at the University of Massa-
chusetts: “I think that the idea of Mr. Hapgood has to be
taken quite seriously.”

Και οταν βασικο κομματι της θεωριας της μετατοπισης του Γηινου Φλοιου του Χαπγκουντ ειναι οτι η Ατλαντιδα μετατραπηκε στην Ανταρκτικη...

τοτε υποχρεωτικα ο Αινσταιν δεχεται και αυτο το σεναριο.

.

[Αρίστος]

Ανεξαρτήτως του τι έλεγε ο Αϊνστάϊν, το 1952 δεν είχε επικρατήσει η θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών. Αρα, ό,τι και να ελέχθη τότε, μετά την επικράτηση των λιθοσφαιρικών πλακών, είναι άκυρο.

Συμφωνω.

.