Phorum.com.gr

Fluffy έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 11:01 14/11/1973

Το μεσημέρι αρχίζουν στο Πολυτεχνείο γενικές συνελεύσεις, ενώ στο προαύλιο εκατοντάδες φοιτητές πραγματοποιούν συγκέντρωση φωνάζοντας αντιδικτατορικά συνθήματα. Η αστυνομία περικυκλώνει το κτίριο.

Στο άκουσμα ότι γίνονται επεισόδια, οι φοιτητές που μετείχαν στην παμφοιτητική συγκέντρωση στη Νομική αποφασίζουν να κατέβουν προς το Πολυτεχνείο για συμπαράσταση στους συναδέλφους τους. Το απόγευμα, όταν τελειώνουν οι γενικές συνελεύσεις, αρχίζει να συζητιέται η παραμονή στο χώρο του Πολυτεχνείου για το βράδυ της Τετάρτης. Προς αυτή την εξέλιξη ευνοεί το γεγονός ότι γύρω από το ίδρυμα μαζεύεται κόσμος και υπάρχει συμπαράσταση.

Όταν λαμβάνεται η απόφαση για κατάληψη, στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν πια 1.500 φοιτητές. Ακολούθως, με πρωτοβουλία της ΚΝΕ και της Αντί-ΕΦΕΕ, συγκροτείται η πρώτη Συντονιστική Επιτροπή και οργανώνονται μια σειρά λειτουργίες (μεγάφωνα, σταθμός, σίτιση, περιφρούρηση, κ.ά.). Τυπώνονται χιλιάδες προκηρύξεις και κολλούνται αφίσες, ενώ ο κόσμος που είναι συγκεντρωμένος έξω από το Πολυτεχνείο παραμένει ως και τη 1 τα ξημερώματα

Να τα λέμε όλα για όσα έγιναν στις 14 Νοεμβρίου - και για τους προβοκάτορες του Ρουφογάλη.


https://www.liberal.gr/apopsi/to-kke-ka ... ia-/335772

pylothess έγραψε: 12 Νοέμ 2020, 00:50Ο Μάης του ' 68 , αν και δεν γνωρίζω πολλά γι ' αυτόν πρέπει να ήταν πολύ λουμπεναριό του κερατά.

Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:03

pylothess έγραψε: 12 Νοέμ 2020, 00:50Ο Μάης του ' 68 , αν και δεν γνωρίζω πολλά γι ' αυτόν πρέπει να ήταν πολύ λουμπεναριό του κερατά.

Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Ήταν counter-culture αυτό, δεν ήταν όλοι έτσι.
Και αυτοί που ήταν όμως, ήθελαν σεξ, ντραγκς και ροκ εν ρολλ. Τα οποία δεν ήταν καμια φοβερή απαίτηση, τελικώς αυτό που ήθελαν ήταν απλά η ησυχία τους, κάτι που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:03

pylothess έγραψε: 12 Νοέμ 2020, 00:50Ο Μάης του ' 68 , αν και δεν γνωρίζω πολλά γι ' αυτόν πρέπει να ήταν πολύ λουμπεναριό του κερατά.

Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Καραβανας ανθρώπος μιλάς για μπουμερισμους; Δηλαδή αν σου έρθει μπουμερ στο στράτευμα τι θα κανεις;

Σοβαρά τώρα, στην αληθινή ζωή γνωρίζετε τέτοιο γραφικό και καμμένο κόσμο που ασχολείται με την ημέρα του πολυτεχνείου; Γιατί εγώ δεν γνωρίζω κανέναν ( η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν συχνάζω και σε έντεχνα ή σκυλάδικα, οπότε μπορεί και να υπάρχουν)

Dwarven Blacksmith έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:10

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:03

pylothess έγραψε: 12 Νοέμ 2020, 00:50Ο Μάης του ' 68 , αν και δεν γνωρίζω πολλά γι ' αυτόν πρέπει να ήταν πολύ λουμπεναριό του κερατά.

Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Ήταν counter-culture αυτό, δεν ήταν όλοι έτσι.
Και αυτοί που ήταν όμως, ήθελαν σεξ, ντραγκς και ροκ εν ρολλ. Τα οποία δεν ήταν καμια φοβερή απαίτηση, τελικώς αυτό που ήθελαν ήταν απλά η ησυχία τους, κάτι που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Ποτέ δεν είναι ''όλοι έτσι'' σε τέτοιες περιπτώσεις, σε κάθε μαζική κινητοποίηση μαζεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως σήμερα είναι πλέον γνωστό πως όλο αυτό το κίνημα ήταν διάτρητο από την KGB, που το χρησιμοποιούσε για να σπείρει χάος στη Δύση εν μέσω Ψυχρού Πολέμου. Η ουσία όμως ήταν πως αυτοί που κατέβηκαν στους δρόμους τον Μάιο και τον Αύγουστο του ΄68 εξέφραζαν την εμπροσθοφυλακή του επαναστατικού μπουμερισμού, που ζητούσε έναν άλλο κόσμο. Σήμερα το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς κοιτάνε την AOC και τους λοιπούς μιλένιαλς-αντίστοιχους της δικής τους γενιάς και λένε α ρε νεολέρα, στα χρόνια μου... It's just the way of things.

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:26

Dwarven Blacksmith έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:10

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:03
Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Ήταν counter-culture αυτό, δεν ήταν όλοι έτσι.
Και αυτοί που ήταν όμως, ήθελαν σεξ, ντραγκς και ροκ εν ρολλ. Τα οποία δεν ήταν καμια φοβερή απαίτηση, τελικώς αυτό που ήθελαν ήταν απλά η ησυχία τους, κάτι που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Ποτέ δεν είναι ''όλοι έτσι'' σε τέτοιες περιπτώσεις, σε κάθε μαζική κινητοποίηση μαζεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως σήμερα είναι πλέον γνωστό πως όλο αυτό το κίνημα ήταν διάτρητο από την KGB, που το χρησιμοποιούσε για να σπείρει χάος στη Δύση εν μέσω Ψυχρού Πολέμου. Η ουσία όμως ήταν πως αυτοί που κατέβηκαν στους δρόμους τον Μάιο και τον Αύγουστο του ΄68 εξέφραζαν την εμπροσθοφυλακή του επαναστατικού μπουμερισμού, που ζητούσε έναν άλλο κόσμο. Σήμερα το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς κοιτάνε την AOC και τους λοιπούς μιλένιαλς-αντίστοιχους της δικής τους γενιάς και λένε α ρε νεολέρα, στα χρόνια μου... It's just the way of things.

Αυτό που λεώ εγώ πάντως είναι ότι δεν υπάρχουν αντιστοιχίες. Ο άλλος κόσμος που ονειρεύονταν ήταν εξ' αρχής ατομικιστικός, αντίθετα με αυτόν των γονιών τους. Ήθελαν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της κοινωνίας και να πετάξουν ως άτομα. Γι αυτό και την αποδόμησαν τόσο όλα αυτά τα χρόνια.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:34

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:26

Dwarven Blacksmith έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:10
Ήταν counter-culture αυτό, δεν ήταν όλοι έτσι.
Και αυτοί που ήταν όμως, ήθελαν σεξ, ντραγκς και ροκ εν ρολλ. Τα οποία δεν ήταν καμια φοβερή απαίτηση, τελικώς αυτό που ήθελαν ήταν απλά η ησυχία τους, κάτι που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Ποτέ δεν είναι ''όλοι έτσι'' σε τέτοιες περιπτώσεις, σε κάθε μαζική κινητοποίηση μαζεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως σήμερα είναι πλέον γνωστό πως όλο αυτό το κίνημα ήταν διάτρητο από την KGB, που το χρησιμοποιούσε για να σπείρει χάος στη Δύση εν μέσω Ψυχρού Πολέμου. Η ουσία όμως ήταν πως αυτοί που κατέβηκαν στους δρόμους τον Μάιο και τον Αύγουστο του ΄68 εξέφραζαν την εμπροσθοφυλακή του επαναστατικού μπουμερισμού, που ζητούσε έναν άλλο κόσμο. Σήμερα το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς κοιτάνε την AOC και τους λοιπούς μιλένιαλς-αντίστοιχους της δικής τους γενιάς και λένε α ρε νεολέρα, στα χρόνια μου... It's just the way of things.

Αυτό που λεώ εγώ πάντως είναι ότι δεν υπάρχουν αντιστοιχίες. Ο άλλος κόσμος που ονειρεύονταν ήταν εξ' αρχής ατομικιστικός, αντίθετα με αυτόν των γονιών τους. Ήθελαν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της κοινωνίας και να πετάξουν ως άτομα. Γι αυτό και την αποδόμησαν τόσο όλα αυτά τα χρόνια.

Είχα γράψει μια απάντηση, αλλά την έσβησα γιατί αν και δεν συμφωνώ απολύτως, μου φαίνεται ενδιαφέρουσα αυτή η προσέγγιση. Ας μπει κανένας εκπρόσωπος της γενιάς να δούμε τι έχει να πει.

Scouser έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:03

pylothess έγραψε: 12 Νοέμ 2020, 00:50Ο Μάης του ' 68 , αν και δεν γνωρίζω πολλά γι ' αυτόν πρέπει να ήταν πολύ λουμπεναριό του κερατά.

Εγώ από όσα έχω καταλάβει, ήταν το αποκορύφωμα του μπουμερισμού στην Ευρώπη (τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ ακολούθησαν μόλις τρεις μήνες αργότερα με τα τρομερά επεισόδια που έγιναν στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος). Το πιο αστείο είναι πως εκείνη η ''επαναστατημένη'' γενιά κατηγορείται σήμερα από τους μιλένιαλς ως συντηρητική, αντιδραστική κτλ.

Είχα ρωτήσει μια φίλη μου πρώην ΕΑΑΚίτισα και νυν ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , για το κίνημα των αγανακτισμένων, επειδή συμμετείχε και αυτή ,ποιά ήταν τα αιτήματά τους ,τι ζητούσαν ρε αδερφέ. Η απάντησή της ήταν ,ότι ζητούσαν άμεση δημοκρατία!!! Η συγκεκριμμένη μου κατηγορούσε το ΚΚΕ/ΠΚΣ ,ότι στις συνελεύσεις της σχολής της ,όταν σπούδαζε, η ΠΚΣ μιλούσε με ξύλινο λόγο και κανείς δεν καταλάβαινε ... Ενώ τα ΕΑΑΚ ανέβαιναν στο βήμα και φώναζαν κατάληψη. Αμέσως όλοι ζητωκραύγαζαν!!! Από εκεί βγάλε τα συμπεράσματά σου!!!

Ο Μάης του 68, τι αιτήματα είχε; Γιατί ξεσηκώθηκε ο κόσμος;

15/11/1973

Η λαϊκή συμπαράσταση στους φοιτητές στο Πολυτεχνείο μεγαλώνει. Σε αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει η κατεύθυνση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας υπέρ των φοιτητών. Στο χώρο του Πολυτεχνείου φτάνουν οργανωμένα εργάτες (ιδιαίτερα οικοδόμοι), νέοι κάθε ηλικίας, μαθητές που μόλις έχουν σχολάσει από τα σχολεία τους, κ.ά.

Η συνεχώς αυξανόμενη συμπαράσταση του λαού ανεβάζει το αγωνιστικό φρόνημα. Τα συνθήματα των συγκεντρωμένων αποκτούν συγκεκριμένο αντιχουντικό-αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ενώ ο νέος ακόμα ισχυρότερος πομπός που εγκαθίσταται στο Πολυτεχνείο, τα μεταφέρει ακόμα πιο μακριά. Το βράδυ γίνονται γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες προκύπτει νέα Συντονιστική Επιτροπή, αποτελούμενη από 32 μέλη, εκ των οποίων 7 είναι της Αντί-ΕΦΕΕ.

Την ίδια μέρα 800 περίπου φοιτητές ξεκινούν κατάληψη και στο πανεπιστήμιων Πατρών.

@Πατησιώτη
πες αλήθεια, οι κομμουνιστές με τις καταλήψεις στο πολυτεχνείο δεν έπρεπε να κατασταλούν και να επιβληθεί νόμος και τάξη;

Sid Vicious έγραψε: 14 Νοέμ 2020, 23:24 Σοβαρά τώρα, στην αληθινή ζωή γνωρίζετε τέτοιο γραφικό και καμμένο κόσμο που ασχολείται με την ημέρα του πολυτεχνείου; Γιατί εγώ δεν γνωρίζω κανέναν ( η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν συχνάζω και σε έντεχνα ή σκυλάδικα, οπότε μπορεί και να υπάρχουν)

Ούτε έναν.Αναγκάζομαι να τους δουλεύω στο Τουίτερ και δεν έχει την ίδια γλύκα με το live.

Ὁ Γιῶργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».