Kotas έγραψε: 24 Απρ 2022, 00:30
πολυ γονιμος διαλογος και πιστευω στο τελος καποιος εκ των δυο θα μεταπεισθει
Κανείς δεν πρόκειται να μεταπειστεί, τον χριστιανισμό δεν τον δέχεσαι βάσει ορθολογισμού και νόησης, αλλά βάση προ-απόφασης, φανατισμού και ασυνειδησίας. Όποιος δεν διαθέτει αυτά τα "χαρίσματα" δεν μπορεί να μυηθεί στον κόσμο των θρησκειών.
Αν αντίθετα ο ορθολογισμός η νόηση και η συνειδητότητα ήταν προαπαιτούμενα τότε δεν θα υπήρχε νηπιοβαπτισμός, ούτε και η μεταστροφή στον Χριστιανισμό θα γινόταν ασυνείδητα επειδή πριν 16 αιώνες έβλεπαν εναν σκουληκοφαγωμένο να στέκεται πανω σε έναν στύλο στο λιοπύρι ή επειδή 16 αιώνες μετά θαυματουργές εικόνες και θαυματουργές παντούφλες θα θεράπευαν θα πέταγαν και θα έσβηναν φωτιές και άγιοι αναπτήρες θα αναβαν το αγιο φως.
Προφανώς η θρησκεία προαπαιτεί φανατισμό και ασυνειδησία αυτό ειναι το οξυγονο που την συντηρεί στη ζωή ! Αν επικρατούσε συνειδητοτητα και ορθολογισμός οι χιλιάδες αντιφάσεις της θα την γκρέμιζαν σε λίγες στιγμές.
Ο Χριστιανισμός είναι ένα χάος άπειρων διαστρεβλώσεων και παραλογισμού, εξού και ο εξωπραγματικός αριθμός αντιφάσεων που περιέχει. Δεν έχει ξανα-υπάρξει ανθρώπινη σύλληψη με τόσες πολλές αντιφάσεις !
Μάλιστα η αντίφαση του Χριστιανισμού ξεκίνησε εν τη γενέσει του !
Ο Ιησούς στα κηρύγματά του, με μια επαναστατική διάθεση, ξεκαθαρίζει τη θέση του: «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη. Και τί δε θά 'δινα για να 'χε κιόλας ανάψει. Θέλω να πάρω βάφτισμα και πως λαχταρώ ώσπου να συμβεί. Φαντάζεστε πως ήρθα να δώσω ειρήνη στη γη. Όχι, σας λέγω, αλλά διχόνοια. Από τώρα κι έπειτα θά 'ναι πέντε σ' ένα σπίτι διχασμένοι, τρεις εναντίον δυο, δυο εναντίον τριών. Θα συγκρουστούν ο πατέρας κατά του γιου κι ο γιος κατά του πατέρα, η μητέρα κατά της θυγατέρας κι η θυγατέρα κατά της μάνας, η πεθερά κατά της νύφης κι η νύφη κατά της πεθεράς» (Λουκ., ιβ', 49-54).
Θα πει ακόμη: «Και ο μη έχων πωλησάτω το ιμάτιον αυτού και αγορασάτω μάχαιραν» (Λουκ., 37).
"λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν (Ιω 19, 10-11)
αμήν λέγω υμίν, ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται (Ματθ. Μαρκ. Λουκ)
Αναμφισβήτητα, ανεξάρτητα από το αν συμφωνει κανεις με το οποιο Χριστιανικό περιεχόμενο σε φιλοσοφικο και θεολογικό επίπεδο (εγώ δεν συμφωνω), αυτά δείχνουν εναν κοινωνικό επαναστάτη που τον χαρακτηρίζει η δράση στο ΤΩΡΑ !
Και μετά από αυτόν εμφανίζεται ένας Παύλος που δεν προφητεύτηκε από τον Ιησου (που ήταν και άσσος στις προφητειες εδω που τα λεμε), για να αναποδογυρίσει κάθε επαναστατική διάθεση και κάθε ΤΩΡΑ που ο πρώτος έθεσε : «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, υπέρ βασιλέων και πάντων των όντων εν αξιώμασι διά να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» (Τιμόθ., α', 2, 1-7).
Οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ, μὴ κατ᾿ ὀφθαλμοδουλίαν ὡς ἀνθρωπάρεσκοι, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, ποιοῦντες τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκ ψυχῆς,» Προς Εφεσσιους 6, 5-6
Εμφανίστηκε μια άλλη πέτρα μετά Χριστόν : "Υποτάγητε ουν πάση ανθρωπίνη κτίσει, διά τον Κύριον, είτε βασιλεί, ως υπερέχοντι, είτε ηγεμόνι" (Πετρ. Α, 2,13)
Οι οικέται, υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοις δεσπόταις, ου μόνον τοις αγαθοίς και επιεικέσιν, αλλά και τοις σκολιοίς (Πετρ. Α, 2,18)
Ο πρώτος ακόμα κι αν ήταν ονειροπόλος δον κιχώτης ήρθε χωρίς φόβο να ανατρέψει τις κατεστημένες αρχές συμφωνα με τα πιστευω του, να ταρακουνήσει τον κατεστημενο κόσμο, και μερικά χρόνια μετά οι εργολαβικοί οικοιοποιητές του εμφανίζονται να θέλουν το ακριβώς αντίστροφο και η ώρα της ανατροπής να μετατεθει στην αιωνιοτητα.
Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού είναι μια άπειρη αλυσιδα στρεβλωσης και προπαγάνδας από κάθε λογής τυχοδιώκτες, οπότε όπως κι αν αυτή ξεκίνησε ή ήταν (αν ηταν) στην αρχη της, 20 αιώνες μετά προϊοντος ενός άφαντου θεού και άπειρων τυχοδιωκτικών διαστρεβλώσεων, χάθηκε και έμεινε μόνο ενας παρανοϊκος αμορφος μπόγος ασυνδετης προπαγάνδας που στις μέρες μας αποκαλείται Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.
Εδώ και 20 αιώνες τον θεό υποδύεται η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, που αποτελείται κατά κανόνα από τα πολύ ανθρώπινα κατακάθια του ανθρωπίνου είδους.