Phorum.com.gr

Παραμένουμε στο 1992. Paille in the Wind για τσέλο και πιάνο με δύο σπουδαίους εκτελεστές Rohan de Saram και Aki Takahashi.

Στην ίδια χρονιά. "Η θεά Αθηνά" σε κείμενα του Αισχύλου από την Ορέστεια για βαρύτονο και 11 μουσικούς. Θα ξενίσει το γεγονός ότι ο βαρύτονος κινείται στο πάνω και κάτω άκρο της έκτασή του (ένας τραγουδιστής είναι μόνο αυτός που ακούγεται).




Εδώ μπορείτε να το δείτε και από μία άλλη εκτέλεση που φαίνεται και ο τραγουδιστής:

Φτάνουμε στο 1993. Dämmerschein (Λυκόφως) για 89 μουσικούς

Στην ίδια χρονιά. Πλεκτό για 6 όργανα.




Κι εδώ μία περίεργη εκτέλεση του ίδιου έργου που το κάνει να μοιάζει γραμμένο 80-90 χρόνια πριν (σε κάποια τμήματα βέβαια).



Δεν έχω το score να δω αν μπορεί να σταθεί λογικά μια τέτοια ερμηνεία. Κάνει εντύπωση όμως.

Δεν μπορώ να βρω κάτι για τις Βάκχες του Ευρυπίδη που ανήκουν επίσης στο 1993. Αν κάποιος φίλος έχει υπόψη κάποια εκτέλεση κάπου στο διαδίκτυο ας παραθέσει link.

Οπότε προχωράμε στο 1994 με το έργο Νύμφες της θάλασσας για μεικτή χορωδία τουλάχιστον 24 χορωδών.




ΥΓ. Ακούγεται σχετικά εύκολα και από ανθρώπους μη εξοικειωμένους με τη μουσική του.

Στην ίδια χρονιά και σε ένα ηλεκτρακουσικό έργο, το S.709 που αν δεν κάνω λάθος είναι μάλλον η τελευταία τέτοια σύνθεση του Ξενάκη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που θα το ακούσουν οι λάτρεις του είδους αλλά για τους υπόλοιπους η ακρόαση θα είναι μάλλον δύσκολη.



S.709, for 2-track tape & at least 4 loudspeakers (1994)

After composing GENDY3, Xenakis extended the GENDY program, adding the possibility of modulating the parameters of the dynamic stochastic synthesis algorithm. With this version of the program, Xenakis created S.709.

S.709 premiered at a concert at La Maison de Radio-France in December 1994. Its title stands for Sequence 709. Sequence was the name that Xenakis gave to the sections created by the PARAG program. In a radio interview, Brigitte Robindoré, head of musical production at Les Ateliers UPIC, said about S.709: "It's unedited. It's unrestrained." It could then be inferred that S.709 consists of the output of only one PARAG program: it could be a PARAG section of 7 minutes in length. In this piece, the rapid and periodic modulation of the parameters creates voices that are constantly and widely fluctuating in pitch, amplitude and timbre.

In the same radio interview, Robindoré mentions that S.709 "produces quite a polemical reaction in the audience." This is not surprising; this work is extremely original in its materials and in its construction; it does not resemble any other piece by Xenakis, nor any other piece that I have ever heard. [Sergio Luque, "The Stochastic Synthesis of Iannis Xenakis."]

Παραμένουμε στο 1994, όπου τον Φεβρουάριο πεθαίνει ο Πολωνός συνθέτης Witold Lutosławski. Ο Ξενάκης γράφει το παρακάτω έργο για αυτόν.

Mnamas Xapin Witoldowi Lutoslavskiemu για δύο τρομπέτες και δύο κόρνα:




ΥΓ. Μικρό σε διάρκεια και ακούγεται σχετικά εύκολα από όλους.

Ίδια χρονιά. Έργμα για κουαρτέτο εγχόρδων

Επόμενη χρονιά, 1995. Voile (πέπλο) για 20 έγχορδα

1995 και πάλι. Kuïlenn για 9 πνευστά όργανα



Θα έχετε παρατηρήσει ίσως πως αρκετά από τα έργα αυτής της τελευταίας δημιουργικής περιόδου έχουν μια απλούστερη γλώσσα καθώς και ότι χρησιμοποιούνται λιγότερο extended techniques στα όργανα

Στην ίδια χρονιά το έργο Κοίρανοι (Koïranoï) για ορχήστρα 88 μουσικών.

Δεν βρίσκω να παραθέσω κάποια ηχογράφηση. Πιθανόν δεν έχει ηχογραφηθεί.

Ομοίως δεν βρίσκω να παραθέσω και το έργο Kaï για 9 όργανα επίσης του 1995. Αυτό έχει ηχογραφηθεί

https://www.discogs.com/release/7573067 ... n-New-York

Και φτάνουμε στο 1996. Ιωλκός (Ioolkos) για 89 μουσικούς.



Στο video έχουν κάνει λάθος διαβάζοντας το κεφαλαίο i για L

1996. Ζύθος για τρομπόνι και 6 κρουστούς που παίζουν μαρίμπα.



Ένα ακόμα έργο με μια γλώσσα αρκετά πιο "απλή" σε σχέση με εκείνα της νεότητάς του, καθώς πλησιάζουμε σιγά σιγά προς τα τελευταία δημιουργικά χρόνια.

Παραμένουμε στο 1996. Roscobeck για βιολοντσέλο και κόντρα μπάσο. Και εδώ η μουσική γλώσσα είναι πιο λιτή, όπως και σε αρκετά έργα αυτής της τελευταίας περιόδου.



και με μια πρώτη ματιά στην παρτιτούρα γίνεται κατανοητό αυτό. Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει συστηματικά το νήμα παραθέτω δύο παλαιότερα έργα, για να δουν τι έχει αλλάξει.

Χάρισμα για κλαρινέτο και βιολοντσέλο του 1971:




Κόττος για βιολοντσέλο του 1977:

1996. Ittidra για σεξτέτο εγχόρδων με 2 βιολιά, 2 βιόλες και 2 βιολοντσέλα