Phorum.com.gr

Null έγραψε: 26 Ιούλ 2023, 18:35 Τι διάγνωση έχεις; Μόνο αποφευκτική διαταραχή;

Κυρίως ναι,βασικά δεν ήξερα τι είχα για πολλά χρόνια,μέχρι που χρειάστηκα κάποια στιγμή υποστήριξη γιατί είχα πέσει σε τέλμα.

Null έγραψε: 26 Ιούλ 2023, 18:54 Η ομαδική θεραπεία νομίζω θα σε ωφελήσει αρκετά, φρόντισε μόνο να παλέψεις το άγχος
που θα νιώθεις όταν θα ανοίγεσαι μπροστά σε άλλους και θα είσαι το επίκεντρο του group.
Μην το παρατήσεις, αποδεδειγμένα βοηθάει στην περίπτωση σου.

Το ελπίζω,αλλά σίγουρα στην αρχή θα είναι tough και θα έχω να αντιμετωπίσω προκλήσεις μέσα στην θεραπευτική ομάδα .

Garcia έγραψε: 26 Ιούλ 2023, 18:32 Δυστυχώς τα έχω δοκιμάσει και αυτά,δεν είναι θέμα να κάνω κάποια δραστηριότητα,μετά από λίγο καιρό τα παρατάω,χάνω το ενδιαφέρον μου έτσι ξαφνικά.

Είμαι σε μια φάση που δεν παίρνω καμιά ικανοποίηση η χαρά από κανέναν τομέα,επαγγελματικά δεν μπορώ να ανέβω άλλο,μένω ακόμη στο πατρικό,οι γονείς με πρήζουν για διάφορα,φίλοι δεν υπάρχουν,με γυναίκες δεν βγαίνω,με κάποιο χόμπυ δεν ασχολούμαι γιατί ξέρω πως θα ξεκινήσω και θα το σταματήσω σύντομα.

Ψυχική κούραση λόγω της διαταραχής,έλλειψη διάθεσης και ενέργειας γενικότερα.Εχω βάλει μετά τον κορωνοιο,μετά από υποθυρεοειδισμό,10 περιττά κιλά,παίρνω θεραπεία Τ4,όταν στρεσαρομαι στη δουλειά παίρνω λεξοτανιλ αραιά και που.

Η εσωστρέφεια και η ντροπαλότητα με έχουν καταστρέψει,δεν μπορώ να κοινωνικοποιηθω εύκολα,να κάνω διαπροσωπικές σχέσεις/επαφές,ας ελπισωνπωςνη ομαδική θεραπεία θα με βοηθήσει.

Οι θεραπείες είναι αποτελεσματικές και είναι ο μόνος τρόπος για να βοηθηθείς. Αυτοί που παιδεύονται για χρόνια με διαταραχές είτε δεν κάνουν θεραπείες, ή ξεκινάνε μια θεραπεία και στην πρώτη βελτίωση τα παρατάνε. Βρες ένα καλό ζεύγος ψυχίατρου-ψυχοθεραπευτή και μη σταματάς. Οι θεραπείες θέλουν πάνω από χρόνο για να δείξουν αποτελέσματα. Μη σταματάς τις θεραπείες.

Συζήτα τα προβλήματά σου μόνο με ειδικούς. Μην ακούς τον ένα και τον άλλο, και μη σου κάνει ο καθένας ψυχανάλυση. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτές που απαγορεύουν να συζητάς με άλλους εκτός από ειδικούς. Το μακρύ του και το κοντό του λέει ο καθένας και ζημιά κάνει.

Μακριά από τη θρησκεία. Πνευματικοί, εξομολογήσεις, προσευχές, μόνο χειρότερα κάνουν τα πράματα.

Όσον αφορά στους γονείς, αν μπορείς να απομακρυνθείς από αυτούς έχει καλώς. Αν όχι βρες ένα άτομο που να έχει επιρροή πάνω τους να τους πει να σταματήσουν να σε πρήζουν. Εμένα με είχε σώσει η αδελφή του πατέρα μου, μορφωμένη και αξιόλογη γυναίκα. Το συζήτησα μαζί της, και αυτή τον ξέχεσε και σταμάτησε να με πρήζει.
Θα πρέπει όμως και συ να δείξεις στο περιβάλλον σου οτι κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια. Αν δεν κάνεις θεραπείες δίνεις το μήνυμα οτι είναι συνειδητή επιλογή σου να είσαι έτσι, οπότε απογοητεύονται και αρχίζουν να σε πρήζουν.

Δεν ασχολουμαι με πνευματικους και εξομολογησεις της θρησκειας μας,το εκανα μια φορα με κακη εμπειρια και απο τοτε δεν ασχοληθηκα αλλη φορα.Ειχα ξεκινησει καποια στιγμη με κλινικο ψυχολογο την θεραπεια σχηματων,μου ειχε πει αυτο που λες,οτι απαιτει 1 ετος το λιγοτερο να δωσω χρονο στη θεραπεια για να αποδωσει,επειδη ομως οικονομικα δεν μπορουσα να το υποστηριξω καποια περιοδο,σταματησα,αλλα μαλλον η συγκεκριμενη προσσεγγιση δεν μου εδωσε αυτο που περιμενα,οποτε επρεπε να στραφω σε κατι αλλο.

Οι χρονιες διαταραχες μπλοκαρουν το ατομο απο το να εχει μια νορμαλ καθημερινοτητα και ζωη και επειδη δεν ειναι ευκολες στην θεραπεια,ειναι αργη η προοδος,απαιτουν χρονο και χρημα ταυτοχρονα,δεν ειναι δηλαδη πως θα κανεις 5 συνεδριες επειδη δεν νιωθεις καλα η εισαι πεσμενος ψυχολογικα και θα θεραπευτεις.

Ο ψυχιατρος που με παρακολουθει,μου υποσχεθηκε πως τα συμπτωματα που εχω θεραπευονται και οτι θα δω με την ομαδικη θεραπεια σταδιακα βελτιωση,θα με δυσκολεψει αλλα ειναι μονοδρομος πλεον,η θα παλεψω και θα βγω νικητης,η θα μεινω στασιμος και πνιγμενος απο τα συμπτωματα της διαταραχης.

Garcia έγραψε: 26 Ιούλ 2023, 18:32 Δυστυχώς τα έχω δοκιμάσει και αυτά,δεν είναι θέμα να κάνω κάποια δραστηριότητα,μετά από λίγο καιρό τα παρατάω,χάνω το ενδιαφέρον μου έτσι ξαφνικά.

Είμαι σε μια φάση που δεν παίρνω καμιά ικανοποίηση η χαρά από κανέναν τομέα,επαγγελματικά δεν μπορώ να ανέβω άλλο,μένω ακόμη στο πατρικό,οι γονείς με πρήζουν για διάφορα,φίλοι δεν υπάρχουν,με γυναίκες δεν βγαίνω,με κάποιο χόμπυ δεν ασχολούμαι γιατί ξέρω πως θα ξεκινήσω και θα το σταματήσω σύντομα.

Ψυχική κούραση λόγω της διαταραχής,έλλειψη διάθεσης και ενέργειας γενικότερα.Εχω βάλει μετά τον κορωνοιο,μετά από υποθυρεοειδισμό,10 περιττά κιλά,παίρνω θεραπεία Τ4,όταν στρεσαρομαι στη δουλειά παίρνω λεξοτανιλ αραιά και που.

Η εσωστρέφεια και η ντροπαλότητα με έχουν καταστρέψει,δεν μπορώ να κοινωνικοποιηθω εύκολα,να κάνω διαπροσωπικές σχέσεις/επαφές,ελπιζω πως η ομαδική θεραπεία θα με βοηθήσει.

Και τι περιμένεις, δικέ μου; Κάποιον να σε παροτρύνει συνέχεια να κάνεις γυμναστική; Θα το κάνεις θέλεις δεν θέλεις, κάθε μέρα για 2 μήνες, ότι κι αν γίνει, μέχρι η χημεία του οργανισμού σου να αλλάξει και να το αποζητάς, αντί να ψάχνεις δικαιολογίες για να μην σηκωθείς από τον κώλο σου.

Δηλαδή, όταν σου γράφει ο γιατρός 5 φάρμακα και σου λέει σε βάθος χρόνου θα δεις βελτίωση, τον πιστεύεις και τα παίρνεις κι όταν σου λένε ότι και αυτά που συνιστώ, επιδρούν αποδεδειγμένα στον ψυχισμό σου, αλλάζοντας τις χημείες του οργανισμού, λες βαριέμαι και δεν θέλω.

Τι περιμένεις από εδώ; Συνταγογράφηση φαρμάκων; Μήπως να σου πούμε κάτι που δεν έχεις ακούσει είτε από επιστήμονες ιατρούς, είτε από φίλους και αγαπημένους; Κάτι πρέπει να κάνεις και συ από μόνος σου, παράλληλα με τις συμβουλές και την ιατρική βοήθεια που δέχεσαι.

Κουνήσου!

Η γυμναστική δεν είναι το ίδιο για όλους,κάποιος μπορεί να την βαριέται,άλλος να μην έχει την ώθηση η το κίνητρο να κάνει γυμναστική συνέχεια,πέρυσι έκανα συνδρομή 8 μήνες,πήγα τους 2 πρώτους μήνες και μετά αραίωσα μέχρι που το παράτησα,όπως και άλλες δραστηριότητες,έχει να κάνει με την ψυχολογία γενικότερα και αυτό.

Επίσης έχω δοκιμάσει ψυχολόγους,ψυχοθεραπευτές,έχω ξοδέψει αρκετά χρήματα,χωρίς να πάρω κάποια ουσιαστική βοήθεια,δεν είναι ότι απλά έχω αποδεχτεί την ψυχολογική μου μοίρα και δεν κάνω τίποτε για αυτό.

Εδώ μέσα,στο section,ερχόμαστε για να ανταλλάξουμε τυχόν εμπειρίες,κάποιος που ίσως αντιμετώπιζε κάτι παρόμοιο να βρήκε μια λύση και να την προτείνει σε άλλους να την δοκιμάσουν μήπως δουλέψει και για αυτούς.

Garcia έγραψε: 27 Ιούλ 2023, 20:17 Η γυμναστική δεν είναι το ίδιο για όλους,κάποιος μπορεί να την βαριέται,άλλος να μην έχει την ώθηση η το κίνητρο να κάνει γυμναστική συνέχεια,πέρυσι έκανα συνδρομή 8 μήνες,πήγα τους 2 πρώτους μήνες και μετά αραίωσα μέχρι που το παράτησα,όπως και άλλες δραστηριότητες,έχει να κάνει με την ψυχολογία γενικότερα και αυτό.

αν θεωρείς ότι έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα τότε πρέπει να βρεις το κίνητρο να τα δοκιμάσεις όλα. Όχι μόνο τα εύκολα.

Garcia έγραψε: 13 Αύγ 2023, 07:09 Επίσης έχω δοκιμάσει ψυχολόγους,ψυχοθεραπευτές,έχω ξοδέψει αρκετά χρήματα,χωρίς να πάρω κάποια ουσιαστική βοήθεια,δεν είναι ότι απλά έχω αποδεχτεί την ψυχολογική μου μοίρα και δεν κάνω τίποτε για αυτό.

Εδώ μέσα,στο section,ερχόμαστε για να ανταλλάξουμε τυχόν εμπειρίες,κάποιος που ίσως αντιμετώπιζε κάτι παρόμοιο να βρήκε μια λύση και να την προτείνει σε άλλους να την δοκιμάσουν μήπως δουλέψει και για αυτούς.

Εγώ έχω κατάθλιψη,εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Πήγα σε ψυχίατρο και μου έδωσε φάρμακα.Αλλά πέρα απο αυτό,είχα τη διάθεση να ασχοληθώ με χόμπυ .Εκανα windsurf ,έπαιζα μπάσκετ ,βόλλευ ,μπόουλινγκ ,σνούκερ,ασχολήθηκα με την ποίηση ,παίζω και πιάνο ,κιθάρα κτλ.Κάποια στιγμή έκανα και βάρη και τροχάδην.Είχα όμως την διάθεση να ασχοληθώ ,μου άρεσαν όλα αυτά που έκανα και τώρα είμαι καλά.Συνεχίζω βέβαια την αγωγή που μου έδωσε ο Γιατρός αλλά γενικά είμαι καλά.Τι να σου προτείνω ,αμα λές πως δεν σου αρέσει τίποτα.Πρέπει ν α βρείς μια διέξοδο ,ωστε να αποφύγεις τις αρνητικές σκέψεις .Να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν,μια βόλτα με τα πόδια σ΄ενα ωραίο και με πράσινο μέρος,μια βόλτα στη θάλασσα να περπατήσεις λιγάκι ,να αναπνεύσεις λίγο οξυγόνο ,λίγο καθαρό αέρα.Δεν ξέρω τι μπορεί να σου δώσει ευχαρίστηση ,ωστε να σου πώ κι άλλα πράγματα.Οπωσδηποτε χρειάζεσαι διέξοδο απο το τέλμα που έχεις πέσει.

το πιο βασικό για την κατάθλιψη είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής (εργασία, οικονομικό, αίσθημα σφάλειας και ανεξαρτησίας), το συναισθηματικό (συντροφος, φιλοι). γενικά η εκλπήρωση κάποιων από αυτά και το πέρασμα κάποιων λεβελς της ζωης, αν έχεις μείνει πίσω και αν αυτό είναι που επιθυμείς. αν είσαι άνεργος, άφραγκος κλπ, όσα χόμπυ και να βρεις, όση γυμναστική και να κάνεις στα ίδια επιστρέφεις (αυτα ισως σου δωσουν λιγη ωθηση για να προχωρήσεις, αλλα δεν αρκουν).

kongrosian έγραψε: 15 Αύγ 2023, 18:22 το πιο βασικό για την κατάθλιψη είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής (εργασία, οικονομικό, αίσθημα σφάλειας και ανεξαρτησίας), το συναισθηματικό (συντροφος, φιλοι). γενικά η εκλπήρωση κάποιων από αυτά και το πέρασμα κάποιων λεβελς της ζωης, αν έχεις μείνει πίσω και αν αυτό είναι που επιθυμείς. αν είσαι άνεργος, άφραγκος κλπ, όσα χόμπυ και να βρεις, όση γυμναστική και να κάνεις στα ίδια επιστρέφεις (αυτα ισως σου δωσουν λιγη ωθηση για να προχωρήσεις, αλλα δεν αρκουν).

Λογικό.Δεν παίζει να είσαι αφραγκος.Και πως να κάνεις γυμναστική αμα δεν έχεις χρήματα για το Γυμναστήριο.Μόνος σου και μες την τρελλή χαρά να γυμνάζεσαι λίγο δύσκολο.Ενω αν έχεις μια οικονομική επιφάνεια σου δίνει την ώθηση να ξεκινήσεις κάτι.Εννοείται ότι τα βασικά είδη επιβίωσης πρέπει να τα έχεις εξασφαλίσει

Πάντως με την κατάθλιψή μου το παλεύω στο να μη σκέφτομαι. Να μη σκέφτομαι μαλακωδώς, όχι να μη σκέφτομαι πώς π.χ. θα πάω γρηγορότερα στη δουλειά, ή πώς θα βελτιώσω την απόδοσή μου. Αυτές οι σκέψεις που δεν είναι τίποτα άλλο από λογισμοί, φαντασίες, υποθέσεις. Αν συνέχεια κάνεις κάτι, βοηθάει. Στην παρούσα φάση είμαι τυχερός που έχω την οικογένειά μου, λειτουργεί.

kongrosian έγραψε: 15 Αύγ 2023, 18:22 το πιο βασικό για την κατάθλιψη είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής (εργασία, οικονομικό, αίσθημα σφάλειας και ανεξαρτησίας), το συναισθηματικό (συντροφος, φιλοι). γενικά η εκλπήρωση κάποιων από αυτά και το πέρασμα κάποιων λεβελς της ζωης, αν έχεις μείνει πίσω και αν αυτό είναι που επιθυμείς. αν είσαι άνεργος, άφραγκος κλπ, όσα χόμπυ και να βρεις, όση γυμναστική και να κάνεις στα ίδια επιστρέφεις (αυτα ισως σου δωσουν λιγη ωθηση για να προχωρήσεις, αλλα δεν αρκουν).

Δεν είμαι άνεργος,εργάζομαι φουλ ταιμ,ασχέτως αν δεν με γεμίζει αυτό που κάνω,δεν είμαι και ο μόνος άλλωστε,αρκετοί έχουν συμβιβαστεί με δουλειές που δεν τους αρέσουν,όμως αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποια στιγμή σε κατάθλιψη,έλλειψη διάθεσης,καταπίεση συναισθημάτων κοκ.

Απλώς έχω μείνει πίσω σε κάποια πράγματα όπως αυτά που ανέφερες,ανεξαρτησία,μένω ακόμα με γονείς,οικονομική στασιμότητα,έλλειψη σταθερών φίλων και συντρόφου.

Επίσης,έχω δοκιμάσει χόμπυ,kick boxing,γυμναστήρια,μαθήματα ηλ.κιθαρας,περιπάτους στη φύση,δεν μου πρόσφεραν ικανοποίηση και τα παρατούσα σε 2-3 μήνες.Δεν μπορουσα απο μικρη ηλικια να καταλαβω τι ζητημα υπαρχει αν και μου ερχονταν σημαδια και μηνυματα οτι κατι δεν παει καλα,οπως για παραδειγμα,οτι δεν μπορουσα ευκολα να κοινωνικοποιηθω,να ανηκω η να συμμετεχω σε παρεες,να εχω σταθερους φιλους οπου θα κανουμε κοινες δραστηριοτητες μαζι,καποιο χομπυ,διακοπες,διασκεδαση.

Οι διαταραχες προσωπικοτητες ειναι δυσκολες και χρονοβορες στην θεραπεια,μπορει να αλλαζεις θεραπευτες και να μην βρισκεις βοηθεια και αμεση ανακουφιση,τα αντικαταθληπτικα αργουν μηνες ολοκληρους να δρασουν και εχουν επισης παρενεργιες,στην δικη μου περιπτωση μου χαλασαν τον μεταβολισμο και πηρα αποτομα 10-12 κιλα τα οποια εκτοτε δυσκολευτηκα να χασω παρα τις οποιες προσπαθειες.