Re: Είσαι ρώσος; Πίνεις ακόμα τσάι; ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ!
Δημοσιεύτηκε: 22 Φεβ 2024, 15:00
https://www.facebook.com/permalink.php? ... cale=el_GR
Η επίσημη ανακοίνωση για τον «αιφνίδιο θάνατο» του Αλεξέι Ναβάλνι στη φυλακή του αρκτικού κύκλου, έδωσε την οριστική απάντηση στο ερώτημα αν ο εμβληματικός πολιτικός έπρεπε να επιστρέψει στην Ρωσία μετά την απόπειρα δολοφονίας του με το δηλητήριο «Νοβιτσόκ» στην πόλη Ομσκ, όπου έκανε περιοδεία το 2017.
Ο Αλεξέι Ναβάλνι την εποχή εκείνη, έφυγε από μία χώρα, επέστρεψε σε μία άλλη και πέθανε σε μία τρίτη. Η δολοφονία του στη φυλακή, είναι ένας ακόμη κρίκος στην μακρά αλυσίδα εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων του Πούτιν. Ταυτόχρονα, είναι μία υπενθύμιση πως στην Ρωσία σήμερα, σύμφωνα με τις καταγραφές του Ιδρύματος «Μεμοριάλ», βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές 1.426 άνθρωποι, καταδικασμένοι για διάφορα «εγκλήματα», μεταξύ των οποίων και εκείνα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, της συκοφαντίας των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων κ.λπ.
Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Βλαντίμιρ Καρά-Μουρζά ο νεότερος, επιφανής ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος γλίτωσε χάρη στις προσπάθειες των γιατρών από δηλητηριάση με «Νοβιτσόκ», καταδικασμένος σε 29 χρόνια κάθειρξη, αλλά και ο νεαρός πρώην δημοτικός σύμβουλος της Μόσχας Ιλιά Γιάσιν.
Η δολοφονία του Αλεξέι Ναβάλνι, έχει ιδιαίτερο συμβολικό φορτίο, αφού έγινε τις παραμονές αφενός της δεύτερης επετείου από την κήρυξη του πολέμου κατά της Ουκρανίας και, αφετέρου των προεδρικών εκλογών στην Ρωσία. Ουσιαστικά, το καθεστώς Πούτιν, για άλλη μία φορά μας υπενθυμίζει πως διεξάγει ένα πόλεμο σε δύο μέτωπα: το εξωτερικό κατά της Ουκρανίας και το εσωτερικό κατά της ρωσικής κοινωνίας.
Για το πρώτο, το εξωτερικό μέτωπο, δεν είναι η ώρα για απολογισμούς. Για το δεύτερο, το εσωτερικό μέτωπο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως η δολοφονία του Ναβάλνι ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τις χιλιάδες των Ρώσων πολιτών, οι οποίοι στάθηκαν σε πολύωρες ουρές, προκειμένου να υπογράψουν υπέρ της υποψηφιότητας ενός παντελώς άγνωστο μέχρι τη στιγμή εκείνη πολιτικού του Μπορίς Ναντιέζντιν, κύριο σύνθημα του οποίου ήταν η ειρήνη και η λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Οι «μάγοι» του Κρεμλίνου, θεώρησαν πως η ρωσική κοινωνία θα πρέπει να λάβει ένα συγκεκριμένο μήνυμα, το οποίο θα λειτουργήσει ως ένεση ενίσχυσης του παθητικού κομφορμισμού και η πορεία προς τις προεδρικές εκλογές θα κυλήσει ομαλά, δίχως δυσάρεστες εκπλήξεις.
Πολλοί ισχυρίζονται πως στην Ρωσία σήμερα επέστρεψαν οι ζοφερές εποχές του 1936 - 1938. Για λόγους ιστορικής ακρίβειας, ίσως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε πως ο θάνατος του πλέον γνωστού και προβεβλημένου πολιτικού της αντιπολίτευσης στη φυλακή, όπου τα τρία τελευταία χρόνια ζούσε σε απάνθρωπες συνθήκες, είναι ένα μεγάλο ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας. Η δολοφονία του Ναβάλνι ξεπερνάει σε σκληρότητα και κυνισμό ακόμη και το ύστερο σοβιετικό καθεστώς της δεκαετίας του 1980. Ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος που πέθανε σε σοβιετική φυλακή, ήταν ο συγγραφέας Ανατόλι Μάρτσενκο, το 1986 μετά από απεργία πείνας 100 ημερών. Την ίδια εποχή, ο Αντρέι Σάχαροφ ήταν εξόριστος στο Νίζνι Νόβγκοροντ, απ’ όπου τον επανέφερε στην Μόσχα ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Το ψυχικό σθένος του Ναβάλνι, η στάση του στις στημένες δίκες και στη φυλακή, το χιούμορ και η αυτοπεποίθησή του, ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον έκαναν γοητευτικό για ανθρώπους διαφορετικών γενιών, οι οποίοι έβλεπαν στο πρόσωπό του το μέλλον της Ρωσίας. Πολλοί ήλπιζαν πως αυτός θα αναλάμβανε τις τύχες της χώρας μετά την κατάρρευση της δικτατορίας του Πούτιν. Αυτό, όμως, ήταν κάτι που εκνεύριζε διαρκώς τη δικτατορία και η διάθεσή της να απαλλαγεί από αυτόν, φανερώνει πως δεν νιώθει τόσο μεγάλη σιγουριά για το μέλλον, όσο θέλουν να δείχνουν τα ελεγχόμενα από την ίδια ρωσικά ΜΜΕ.
Η επίσημη ανακοίνωση για τον «αιφνίδιο θάνατο» του Αλεξέι Ναβάλνι στη φυλακή του αρκτικού κύκλου, έδωσε την οριστική απάντηση στο ερώτημα αν ο εμβληματικός πολιτικός έπρεπε να επιστρέψει στην Ρωσία μετά την απόπειρα δολοφονίας του με το δηλητήριο «Νοβιτσόκ» στην πόλη Ομσκ, όπου έκανε περιοδεία το 2017.
Ο Αλεξέι Ναβάλνι την εποχή εκείνη, έφυγε από μία χώρα, επέστρεψε σε μία άλλη και πέθανε σε μία τρίτη. Η δολοφονία του στη φυλακή, είναι ένας ακόμη κρίκος στην μακρά αλυσίδα εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων του Πούτιν. Ταυτόχρονα, είναι μία υπενθύμιση πως στην Ρωσία σήμερα, σύμφωνα με τις καταγραφές του Ιδρύματος «Μεμοριάλ», βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές 1.426 άνθρωποι, καταδικασμένοι για διάφορα «εγκλήματα», μεταξύ των οποίων και εκείνα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, της συκοφαντίας των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων κ.λπ.
Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Βλαντίμιρ Καρά-Μουρζά ο νεότερος, επιφανής ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος γλίτωσε χάρη στις προσπάθειες των γιατρών από δηλητηριάση με «Νοβιτσόκ», καταδικασμένος σε 29 χρόνια κάθειρξη, αλλά και ο νεαρός πρώην δημοτικός σύμβουλος της Μόσχας Ιλιά Γιάσιν.
Η δολοφονία του Αλεξέι Ναβάλνι, έχει ιδιαίτερο συμβολικό φορτίο, αφού έγινε τις παραμονές αφενός της δεύτερης επετείου από την κήρυξη του πολέμου κατά της Ουκρανίας και, αφετέρου των προεδρικών εκλογών στην Ρωσία. Ουσιαστικά, το καθεστώς Πούτιν, για άλλη μία φορά μας υπενθυμίζει πως διεξάγει ένα πόλεμο σε δύο μέτωπα: το εξωτερικό κατά της Ουκρανίας και το εσωτερικό κατά της ρωσικής κοινωνίας.
Για το πρώτο, το εξωτερικό μέτωπο, δεν είναι η ώρα για απολογισμούς. Για το δεύτερο, το εσωτερικό μέτωπο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως η δολοφονία του Ναβάλνι ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τις χιλιάδες των Ρώσων πολιτών, οι οποίοι στάθηκαν σε πολύωρες ουρές, προκειμένου να υπογράψουν υπέρ της υποψηφιότητας ενός παντελώς άγνωστο μέχρι τη στιγμή εκείνη πολιτικού του Μπορίς Ναντιέζντιν, κύριο σύνθημα του οποίου ήταν η ειρήνη και η λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Οι «μάγοι» του Κρεμλίνου, θεώρησαν πως η ρωσική κοινωνία θα πρέπει να λάβει ένα συγκεκριμένο μήνυμα, το οποίο θα λειτουργήσει ως ένεση ενίσχυσης του παθητικού κομφορμισμού και η πορεία προς τις προεδρικές εκλογές θα κυλήσει ομαλά, δίχως δυσάρεστες εκπλήξεις.
Πολλοί ισχυρίζονται πως στην Ρωσία σήμερα επέστρεψαν οι ζοφερές εποχές του 1936 - 1938. Για λόγους ιστορικής ακρίβειας, ίσως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε πως ο θάνατος του πλέον γνωστού και προβεβλημένου πολιτικού της αντιπολίτευσης στη φυλακή, όπου τα τρία τελευταία χρόνια ζούσε σε απάνθρωπες συνθήκες, είναι ένα μεγάλο ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας. Η δολοφονία του Ναβάλνι ξεπερνάει σε σκληρότητα και κυνισμό ακόμη και το ύστερο σοβιετικό καθεστώς της δεκαετίας του 1980. Ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος που πέθανε σε σοβιετική φυλακή, ήταν ο συγγραφέας Ανατόλι Μάρτσενκο, το 1986 μετά από απεργία πείνας 100 ημερών. Την ίδια εποχή, ο Αντρέι Σάχαροφ ήταν εξόριστος στο Νίζνι Νόβγκοροντ, απ’ όπου τον επανέφερε στην Μόσχα ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Το ψυχικό σθένος του Ναβάλνι, η στάση του στις στημένες δίκες και στη φυλακή, το χιούμορ και η αυτοπεποίθησή του, ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον έκαναν γοητευτικό για ανθρώπους διαφορετικών γενιών, οι οποίοι έβλεπαν στο πρόσωπό του το μέλλον της Ρωσίας. Πολλοί ήλπιζαν πως αυτός θα αναλάμβανε τις τύχες της χώρας μετά την κατάρρευση της δικτατορίας του Πούτιν. Αυτό, όμως, ήταν κάτι που εκνεύριζε διαρκώς τη δικτατορία και η διάθεσή της να απαλλαγεί από αυτόν, φανερώνει πως δεν νιώθει τόσο μεγάλη σιγουριά για το μέλλον, όσο θέλουν να δείχνουν τα ελεγχόμενα από την ίδια ρωσικά ΜΜΕ.

