Phorum.com.gr

όχι, εγώ αναφέρομαι συνολικά στην τετραλογία.

Δε νομίζω ότι έχει ξαναγραφτεί κάτι καλύτερο.

Το Endymion είχε βαρετό εώς ανύπαρκτο πρωταγωνιστή που το agency του εξαντλείται στο να πηγαίνει από δω εκεί ανάλογα με τις ανάγκες του σεναρίου, mystery box πλοκή που πρέπει να περιμένεις να περάσει σχεδόν όλη η ιστορία για να πάρεις αυτούσιο το «κλειδί» του τι υποτίθεται ότι συμβαίνει, ενώ (αν θυμάμαι καλά) υποβαθμίζει το hyperion σε απλό in-universe document, εισάγοντας αχρείαστα retcon και αποδομήσεις του κώλου, μάλλον επειδή παραείχε καλογραμμένους χαρακτήρες και πετυχημένα ευρήματα το hyperion και αποφάσισε να τα σαμποτάρει εκ των υστέρων.

Επίσης το αρκετά αυθαίρετο μυστικιστικοδιαστημοοικολογικό φινάλε ήταν αρκετά meh.

Οπότε θα έλεγα ότι είχε περιθώρια βελτίωσης, μια καλή κίνηση θα ήταν να μην είχε γραφτεί ποτέ. Αν μη τι άλλο τα retcon και οι αποδομήσεις με το στανιό δείχνουν ότι πιθανόν να ήθελε να γράψει κάτι καινούριο, αλλά βρέθηκε προ τετελεσμένου να καβαλήσει την επιτυχία των hyperion με σήκουελ.

Κόκκορας έγραψε: 16 Μάιος 2020, 18:20 μόλις τελείωσα τα Καθ'εαυτόν του Γιανναρά

και δηλώνω "μαγεμένος"

ίσως το ωραιότερο βιβλίο του ήταν αυτή η αυτοβιογραφική συλλογή κειμένων(που γράφονται σε χρονολογική σειρά )

μιλάει για τα πάντα!από τον Μάη του 68(που τον έζησε εκεί)και μια ιλαροτραγική ελληνική συμμετοχή,που ερχόταν σε κωμική αντίθεση με το κίνημα,από την γερμανία(που επίσης έζησε 3 χρόνια(εμπειρία που αντιπαραθέτει με τα του οίκου μας),για την γενεύη
για την θρησκεία μας και τις διαφορές της από τις δυτικές παρεκκλίσεις,για τους ρώσους ορθόδοξους που έφτασαν μετά την οκτωβριανή επανάσταση στο Παρίσι και την αναγέννηση που φέραν στον χώρο(την γνωριμία του με έναν από τους εναπομείναντες),για την σοκαριστική εκκλησιαστική εμπειρία που παρέδιδε η ελληνική κοινότητα ,για το Παρίσι!Για τα παιδιά του,για τα Κύθηρα ,περιγράφει συναρπαστικά την μετάλλαξη του αγαπημένου του χωριού!
για όλα τα απίθανα που συνέβησαν με την ορκομωσία του, με ονόματα και αναλυτικές περιγραφές που σε αφήνουν ενεο!
μας φανερώνει και το λογοτεχνικό του ταλέντο,ιδίως στις περιγραφές για τα κύθηρα,το διακοφτι,όπως και στο συναρπαστικό βουκολικό σκηνικό σε ένα χωριατόσπιτο κάπου στην δ.ευρώπη!
και εκεί όταν μιλά για τα παιδιά του,αφήνεται!το καταλαβαίνεις δεν θέλει να μετρήσει την κάθε του λέξη,όπως τον έχουμε συνηθίσει.

για όποιον απορεί για το ιδιαίτερο ύφος γραφής τους,να πω εδώ πως όπως δηλώνει μέσα έκανε έξι χρόνια να ολοκληρώσει ένα βιβλίο!κάθε του λέξη την μετράει,γράφει πάμπολλες φορές την κάθε σελίδα..

τελος παντων είναι υπέροχο αυτό το βιβλίο,μου άρεσε πολύ(περισσότερο από τις επιφυλλίδες του,πολύ περισσότερο)

πάντως σίγουρα τα παραπάνω,όπως γράφτηκαν από μένα μόνο να το αδικήσουν μπορούν.

Χαίρομαι γιά τις εντυπώσεις σου.
Αν και φανατικός του δεν έχω τολμήσει κάτι τόσο προσωπικό και η περιέργειά μου γιά την "συμμετοχή μας" στο '68 (το οποίο μου φαίνεται γενικότερα ιλαροτραγικό) με φέρνει ένα βήμα πιό κοντά

Μπίστης έγραψε: 05 Ιουν 2020, 18:37
Κόκκορας έγραψε: 16 Μάιος 2020, 18:20 μόλις τελείωσα τα Καθ'εαυτόν του Γιανναρά

και δηλώνω "μαγεμένος"

ίσως το ωραιότερο βιβλίο του ήταν αυτή η αυτοβιογραφική συλλογή κειμένων(που γράφονται σε χρονολογική σειρά )

μιλάει για τα πάντα!από τον Μάη του 68(που τον έζησε εκεί)και μια ιλαροτραγική ελληνική συμμετοχή,που ερχόταν σε κωμική αντίθεση με το κίνημα,από την γερμανία(που επίσης έζησε 3 χρόνια(εμπειρία που αντιπαραθέτει με τα του οίκου μας),για την γενεύη
για την θρησκεία μας και τις διαφορές της από τις δυτικές παρεκκλίσεις,για τους ρώσους ορθόδοξους που έφτασαν μετά την οκτωβριανή επανάσταση στο Παρίσι και την αναγέννηση που φέραν στον χώρο(την γνωριμία του με έναν από τους εναπομείναντες),για την σοκαριστική εκκλησιαστική εμπειρία που παρέδιδε η ελληνική κοινότητα ,για το Παρίσι!Για τα παιδιά του,για τα Κύθηρα ,περιγράφει συναρπαστικά την μετάλλαξη του αγαπημένου του χωριού!
για όλα τα απίθανα που συνέβησαν με την ορκομωσία του, με ονόματα και αναλυτικές περιγραφές που σε αφήνουν ενεο!
μας φανερώνει και το λογοτεχνικό του ταλέντο,ιδίως στις περιγραφές για τα κύθηρα,το διακοφτι,όπως και στο συναρπαστικό βουκολικό σκηνικό σε ένα χωριατόσπιτο κάπου στην δ.ευρώπη!
και εκεί όταν μιλά για τα παιδιά του,αφήνεται!το καταλαβαίνεις δεν θέλει να μετρήσει την κάθε του λέξη,όπως τον έχουμε συνηθίσει.

για όποιον απορεί για το ιδιαίτερο ύφος γραφής τους,να πω εδώ πως όπως δηλώνει μέσα έκανε έξι χρόνια να ολοκληρώσει ένα βιβλίο!κάθε του λέξη την μετράει,γράφει πάμπολλες φορές την κάθε σελίδα..

τελος παντων είναι υπέροχο αυτό το βιβλίο,μου άρεσε πολύ(περισσότερο από τις επιφυλλίδες του,πολύ περισσότερο)

πάντως σίγουρα τα παραπάνω,όπως γράφτηκαν από μένα μόνο να το αδικήσουν μπορούν.
Χαίρομαι γιά τις εντυπώσεις σου.
Αν και φανατικός του δεν έχω τολμήσει κάτι τόσο προσωπικό και η περιέργειά μου γιά την "συμμετοχή μας" στο '68 (το οποίο μου φαίνεται γενικότερα ιλαροτραγικό) με φέρνει ένα βήμα πιό κοντά

Μπι, μα νίγκα, που είσαι συ ρε ψυχή!

sys3x έγραψε: 05 Ιουν 2020, 18:49
Μπι, μα νίγκα, που είσαι συ ρε ψυχή!

Δεν με άφηνε ο Σπύρος να μπω, ήθελε νέο κωδικό που έπρεπε να τον επιβεβαιώσω με τον παλιό μου που είχα ξεχάσει...

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 05 Ιουν 2020, 19:12

Σου ρίξανε ισόβια ;

«Αυτά τα κείμενα γράφτηκαν για ανθρώπους που αγαπάω και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Γυναίκα".

»Κανένα δεν είναι κατασκευασμένο, και η γλωσσική τους ακράτεια είναι αποτέλεσμα της άκρατης αγάπης, που δεν έχει άλλο τρόπο να φωταγωγηθεί και να επιδείξει την αίγλη της.

»Βεβαίως και αντιφάσκω από σελίδα σε σελίδα. Γιατί αυτό μου επιβάλλει ο μεταβαλλόμενος εαυτός μου. Και επίσης γιατί όλες οι θέσεις ζωής που υποστηρίζω με πάθος θα μου δημιουργούσαν μεγάλο ζόρι αν με εμπεριείχαν.

»Έτσι, με τον καιρό κατάλαβα, γράφοντας αυτά τα κείμενα, πως η ειλικρίνεια της στιγμής δεν συνιστά αλήθεια.»
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

μου αρέσει, αρκεί που καταφέρνω μετά από αιώνες να διαβάσω κάτι,
κι ας μοιάζει με περιοδικό που απευθύνεται σε μεγαλοκοπέλες με γάτες

«Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς»

Εξαιρετική νουβέλα του Τολστόι. Αξίζει να διαβασθεί...

Θελω να διαβασω καποιο βιβλιο για την αλωση της πολης . δεν εχω διαβασει κανενα μεχρι στιγμης .

λογικα αυτο ειναι το καλυτερο για ξεκινημα ?

Εικόνα

Θα πρότεινα το βιβλίο «Περί Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως» του Ν.Β. Τωμαδάκη το οποίο περιλαμβάνει τα συγκεκριμένα αποσπάσματα από όλους τους συγγραφείς οι οποίοι έγραψαν για το γεγονός καθώς και εισαγωγή και σχόλια δικά του. Το μόνο θέμα για κάποιους ίσως είναι ότι τα σχόλια του Τωμαδάκη είναι γραμμένα σε (απλή) καθαρεύουσα ενώ και τα κείμενα δεν συνοδεύονται από μετάφραση, αλλά από την άλλη δεν φρονώ ότι διαβάζονται με ιδιαίτερη δυσκολία ως προς τη γλώσσα.

Εικόνα