Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[stavmanr]

Πρέπει όμως να υπάρχουν αυτοί οι ορισμοί, αλλιώς να διευκρινίζουμε ότι αποτελούν προσωπική άποψη.

Για παράδειγμα: Υπάρχει ο όρος "σοβαρή μουσική" ή είναι κάτι που επινόησες εσύ; Πώς ονομάζεται κανονικά η "σοβαρή μουσική" (εννοώ τον διεθνή όρο).

Για να μάθω τα ρωτάω.

Παρέθεσα ένα θεωρητικό κείμενο πολύ καλού Έλληνα θεωρητικού και συνθέτη και link προς το υπόλοιπο βιβλίο για να διαβάσει περισσότερα όποιος επιθυμεί. Δεν πρόκειται για προσωπικές απόψεις.

Έχω εξηγήσει μάλιστα πολλές φορές πως το σοβαρός δεν έρχεται σε αντιδιαστολή με το αστείος ή το ασόβαρος. Είναι ένας όρος που τον χρησιμοποιούμε πολύ.

Και σε παλαιότερες εποχές υπήρξαν ανάλογες κατηγοριοποιήσεις αλλά δεν έχει νόημα να επεκταθούμε γιατί θα μπλέξουμε πάρα πολύ και με πάρα πολλά. Γενικά υπάρχει πρόβλημα με την ορολογία το οποίο είναι μεγαλύτερο στην χώρα μας εξαιτίας πονηρού μάρκετινγκ.

Ας πούμε στο εξωτερικό εκτός του όρου serious music θα συναντήσεις και τα art music, classical music, contemporary classical music και άλλα. Και εγώ έχω γράψει σε κάποιο νήμα τον όρο λόγια μουσική ο οποίος επίσης μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις.

Αναλυτικά:
Δεν είναι σωστό να το πεις classical music γιατί κανονικά κλασσική μουσική είναι η μουσική της κλασσικής περιόδου που είναι πολύ συγκεκριμένη και οριοθετημένη χρονικά. Πολλοί όμως όταν λένε κλασσική μουσική εννοούν την σοβαρή μουσική και πριν και μετά την κλασσική περίοδο.

Επίσης το να πεις λόγια μουσική ή λόγια τέχνη δημιουργεί παρεξηγήσεις γιατί δεν είναι τέχνη που φτιάχνεται από λόγιους ούτε απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτούς.

Το art music θα μεταφραζόταν στην Ελλάδα ως έντεχνη μουσική. Αν αρχίσω να λέω η έντεχνη μουσική θα νομίζει αυτός που διαβάζει ότι αναφέρομαι στον Σαββόπουλο, το Μούτση και το Μικρούτσικο. Έξω φυσικά δεν θα γινόταν τέτοιου είδους παρεξήγηση.

Έτσι από όλους τους σχετικούς όρους που χρησιμοποιούνται επιλέγω τον όρο σοβαρή γιατί παρότι ενοχλεί πολλούς στο άκουσμα, τουλάχιστον δημιουργεί τις λιγότερες παρεξηγήσεις.

Σημείωσε ότι η κλασική μουσική ήταν κατά βάση η ποπ των πλουσίων/αριστοκρατών/εχόντων της εποχής.
Όλοι οι μεγάλοι κλασικοί ξεκίνησαν από τις αυλές των ηγεμόνων και αριστοκρατών για να τους αποδοθούν στη συνέχεια τιμές.

[hellegennes]

Αν παρακολουθούσες τα τερατώδη που έγραψε εδώ ο Χελιγκενίς που συμπεριλαμβάνουν: Το σκάκι είναι βαρετό και αργό παιχνίδι (που φυσικά δεν ισχύει αφού οι περισσότεροι καλοί παίχτες παίζουν στο chesscom παρτίδες των 5 ή δέκα λεπτών όπου ο θεατής δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τι γίνεται)

Πρέπει να αποφασίσεις αν το σκάκι είναι παιχνίδι που απαιτεί στρατηγική σκέψη και έχει άπειρους συνδυασμούς ή είναι οι ίδιοι 100 συνδυασμοί και οι κινήσεις είναι μηχανικές και το μόνο που μεταβάλλεται είναι σε ποια κουτάκια θα παιχτούν οι κινήσεις. Γιατί δεν γίνεται να ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα.

το σκάκι δεν βοηθάει πουθενά ενώ πραγματικά δε χρειάζεσαι καν επιστημονικές έρευνες για να καταλάβεις ακόμα κι αν είσαι ερασιτέχνης πως έχει ένα σωρό ωφέλη

Χρειάζονται επιστημονικές έρευνες ακόμη και γι' αυτά που θεωρείς προφανή. Αν ήταν διαφορετικά, τώρα δεν θα είχαμε υπολογιστές να γράφεις αυτές τις ανιστόρητες ατάκες γιατί τίποτα στην κβαντομηχανική δεν είναι προφανές.

Το σκάκι δεν βοηθάει σε τίποτα ιδιαίτερο, πέρα από την παραχώρηση που έκανα για την μνήμη. Δεν υπάρχουν καν μελέτες που να υποστηρίζουν αυτά που λες. Υπάρχουν μόνο κάτι έρευνες της πούτσας που έχουν κρίνει τα οφέλη του σκακιού χωρίς κοντρόλ γκρουπ, δηλαδή συγκρίνοντας διαφορές μεταξύ ατόμων που παίζουν σκάκι και ατόμων που δεν κάνουν απολύτως τίποτα.

ότι το σκάκι δεν είναι παιχνίδι στρατηγικής όταν όλος ο κόσμος το ονομάζει έτσι

Κι όλος ο κόσμος ονομάζει τον ήλιο κίτρινο, αλλά δεν είναι.

απλά ο Χελιγκένι γουστάρει ένα μίκυ μαο βίντεο γκειμ που λέει ότι είναι ανώτερο σε στρατηγική ενώ κατά δική του ομολογία ποτέ δεν έχει παίξει σκάκι

Δεν τίθεται καν ζήτημα. Είπα τι συγκρίνεις. Μια καρακίτς πολυκατοικία 15 μέτρων με ένα απίστευτο επίτευγμα της σύγχρονης μηχανικής και αρχιτεκτονικής, 830 μέτρων. Το βιντεοπαιχνίδι αυτό είναι όχι μόνο ανώτερο σε στρατηγική, αλλά προσφέρει ιστορικές πληροφορίες, κουλτούρα, παιδεία.

Στο μεταξύ αυτό κατάλαβες εσύ, Μύριαμ; Ότι δεν έχω παίξει ποτέ σκάκι;

[stavmanr]

Αυτά τα επίπεδα που προφανώς δεν κατανοείς γιατί, είναι έργα τέχνης.

Μα δεν διαφώνησα κάπου.
Έγραψα ότι ακόμα και η μπανάνα μέσα στη γυάλα που εκτίθεται, είναι τέχνη. Ακόμα κι αυτό. Πόσο μάλλον ο καλλωπισμός του σώματος.

Τα μανικιούρ πεντικιούρ κομμωτική κτλ δεν είναι έργα τέχνης. Τουλάχιστον όχι στην εποχή που ζούμε.

Ενώ η μπανάνα στη γυάλα είναι...
Αυτό είναι που πρέπει να σε προβληματίσει στο σκεπτικό σου.

Σε προβληματίζει επειδή δεν έχεις ξεκαθαρίσει τις έννοιες.

Δόξα τω Θεώ που δεν έχω ξεκαθαρίσει τέτοιες έννοιες!
Αυτοί που τις έχουν ξεκαθαρίσει είναι το πρόβλημα της υπόθεσης: "αυτό δεν είναι τέχνη, το άλλο δεν είναι τέχνη, το παρ' άλλο δεν είναι τέχνη".

Για εμένα υψηλή τέχνη είναι ό,τι υπερβαίνει τους ισχύοντες ορισμούς.

[gassim]

Μα δεν διαφώνησα κάπου.
Έγραψα ότι ακόμα και η μπανάνα μέσα στη γυάλα που εκτίθεται, είναι τέχνη. Ακόμα κι αυτό. Πόσο μάλλον ο καλλωπισμός του σώματος.


Ενώ η μπανάνα στη γυάλα είναι...
Αυτό είναι που πρέπει να σε προβληματίσει στο σκεπτικό σου.

Σε προβληματίζει επειδή δεν έχεις ξεκαθαρίσει τις έννοιες.

Δόξα τω Θεώ που δεν έχω ξεκαθαρίσει τέτοιες έννοιες!
Αυτοί που τις έχουν ξεκαθαρίσει είναι το πρόβλημα της υπόθεσης: "αυτό δεν είναι τέχνη, το άλλο δεν είναι τέχνη, το παρ' άλλο δεν είναι τέχνη".

Για εμένα υψηλή τέχνη είναι ό,τι υπερβαίνει τους ισχύοντες ορισμούς.

Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην υπόθεση. Εννοείται οτι μπορείς να πιστεύεις οτι θέλεις.

[stavmanr]

Σε προβληματίζει επειδή δεν έχεις ξεκαθαρίσει τις έννοιες.

Δόξα τω Θεώ που δεν έχω ξεκαθαρίσει τέτοιες έννοιες!
Αυτοί που τις έχουν ξεκαθαρίσει είναι το πρόβλημα της υπόθεσης: "αυτό δεν είναι τέχνη, το άλλο δεν είναι τέχνη, το παρ' άλλο δεν είναι τέχνη".

Για εμένα υψηλή τέχνη είναι ό,τι υπερβαίνει τους ισχύοντες ορισμούς.

Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην υπόθεση. Εννοείται οτι μπορείς να πιστεύεις οτι θέλεις.

Μα κι εσύ πιστεύεις αυτό που θέλεις. Θα γράφουμε τα αυτονόητα;

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα στην υπόθεση και είναι θεμελιώδες.
Δεν μπορείς να ορίσεις, να περικλείσεις μία δημιουργική δραστηριότητα. Παύει να είναι δημιουργική.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να οριοθετήσουν αυστηρά την τέχνη είναι οι δήμιοι της τέχνης.

Κάθε ένας εκφράζει έντεχνα αυτό που θέλει να εκφράσει. Κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται αυτό που θέλει να εκφράσει ο πρώτος και κάποιοι όχι.
Για κάποιους είναι "υψηλή τέχνη" και για κάποιους άλλους "χαμηλής στάθμης".
Ανάλογα με το ποιοι θα αναλάβουν τα ηνία, επικρατεί η δική τους άποψη.

[ST48410]

Spoiler

Δεν μου φαίνονται ακαταλαβίστικα και τυχαία, είναι nonsensical και random και χρησιμοποιώ επίτηδες αυτές τις αγγλικές λέξεις γιατί σημαίνουν διαφορετικά πράγματα. Μπορεί να είναι τέλεια χρονισμένα και να ακολουθούν ένα λεπτομερές master plan, αλλά αυτό δεν τα κάνει λιγότερο nonsensical και random, όπως δεν κάνει λιγότερο nonsensical και random το παρακάτω, παρότι είναι εξίσου τέλεια χρονισμένο, στοιχειοθετημένο, με συγκεκριμένη λογική και ακολουθεί ένα λεπτομερές master plan.

Για βοήθα λίγο εδώ. Τι είναι random; To nonsensical νομίζω το καταλαβαίνω αλλά τι εννοείς όταν λες random και το διακρίνεις και δεν λες τυχαίο;

Random σημαίνει χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία. Η καλύτερη μετάφραση είναι το σύγχρονο "ό,τι να 'ναι":

-This is completely random.
-Είναι τελείως ό,τι να 'ναι.

Μάλιστα. Εμένα δεν μου ακούγεται έτσι. Είναι πολύ χαρακτηριστική η χρήση από τραχιές συλλαβές (με ρ, με γρ, με τρ, ρτ, μέχρι και χδ έχεις), μοιάζει να έρχεται η κορύφωση στην αρχή και σιγά σιγά να ηρεμεί (μετρώντας τις συλλαβές των στίχων που γενικά μειώνονται όσο προχωράς προς το τέλος), αλλά να μην ηρεμεί πλήρως, μοιάζει να υπάρχουν παράταιρες λέξεις αλλά όχι τελείως αφού σε κάποιες διαβάζοντας βιαστικά περίμενα λέξεις με συγγενική ηχητική διάρθρωση, υπάρχουν στίχοι που επικρατούν ορισμένα σύμφωνα (ανέκαθεν για κάθε καναρίνι) και γενικά νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Όταν πριν πολλές δεκαετίες γίνονταν τυχαία πράγματα του στυλ σκίζω ένα χαρτί που έχει ένα κείμενο, πετάω τα κομμάτια στο πάτωμα, τα μαζεύω όπως να 'ναι και τα διαβάζω, τότε το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο χαοτικό.

Από ποίηση γνωρίζω ελάχιστα και μπορεί και να κάνω λάθος αλλά η αίσθησή μου είναι αυτή.

[ST48410]

Ένα γλυπτό για να είναι γλυπτό πρέπει να στηθεί κάπου και να το βλέπει ο κόσμος.

Όχι βέβαια. Τα ποιήματα που μπορεί να είχε ο Καβάφης στο συρτάρι του και δεν εξεδόθησαν ποτέ, δεν έπαψαν να είναι ποιήματα. Σπάνια κάποιος φτιάχνει γλυπτά και τα κρατάει κλειδωμένα για τον εαυτό αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο του αν κάτι είναι γλυπτό ή δεν είναι.

Αν το ίδιο ακριβώς γλυπτό (ή ένα καλύτερο) το έχεις σπίτι σου και το χρησιμοποιείς ως καλόγερο παύει να είναι γλυπτό και γίνεται καλόγερος.

Δηλαδή αν πάρω αυτό στο σπίτι και κρεμάσω επάνω το παλτό μου παύει να είναι γλυπτό;



Κάτι άλλο προσπαθείς να πεις και το διατυπώνεις ελλιπώς.

Ξέρω πολύ καλά τι λέω.
Το αντικειμενο που είναι χρηστικό ανήκει στον κόσμο του βιομηχανικού ντιζάιν.

Δεν το έγραψα για να σε προσβάλω. Από την συζήτησή σου με τον stavmanr υπέθεσα ότι αναφερόσουν στο ανάποδο φαινόμενο: κάποια αρχικώς χρηστικά αντικείμενα που εκτέθηκαν στο μουσείο σαν έργα τέχνης. Εκεί θαυμάζουμε άλλα πράγματα βέβαια και μόνο στην αρχή, όταν πρωτοέγινε αυτό. Σήμερα δεν έχει από μόνο του καμία αξία. Ο καθένας μπορεί να το επαναλάβει.

ΥΓ1. Για το βιομηχανικό design θα αναφερθώ κάποια στιγμή. Το σκέφτομαι λίγο γιατί δεν θέλω να γράψω βιαστικά κουταμάρες. Το ίδιο και για το ερώτημα με την μανικιουρίστα που ήταν αρκετά καλό. Αλλά απαιτεί σεντονάκι. Ελπίζω τις επόμενες μέρες.

[hellegennes]

Spoiler

Για βοήθα λίγο εδώ. Τι είναι random; To nonsensical νομίζω το καταλαβαίνω αλλά τι εννοείς όταν λες random και το διακρίνεις και δεν λες τυχαίο;

Random σημαίνει χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία. Η καλύτερη μετάφραση είναι το σύγχρονο "ό,τι να 'ναι":

-This is completely random.
-Είναι τελείως ό,τι να 'ναι.

Μάλιστα. Εμένα δεν μου ακούγεται έτσι. Είναι πολύ χαρακτηριστική η χρήση από τραχιές συλλαβές (με ρ, με γρ, με τρ, ρτ, μέχρι και χδ έχεις), μοιάζει να έρχεται η κορύφωση στην αρχή και σιγά σιγά να ηρεμεί (μετρώντας τις συλλαβές των στίχων που γενικά μειώνονται όσο προχωράς προς το τέλος), αλλά να μην ηρεμεί πλήρως, μοιάζει να υπάρχουν παράταιρες λέξεις αλλά όχι τελείως αφού σε κάποιες διαβάζοντας βιαστικά περίμενα λέξεις με συγγενική ηχητική διάρθρωση, υπάρχουν στίχοι που επικρατούν ορισμένα σύμφωνα (ανέκαθεν για κάθε καναρίνι) και γενικά νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Όταν πριν πολλές δεκαετίες γίνονταν τυχαία πράγματα του στυλ σκίζω ένα χαρτί που έχει ένα κείμενο, πετάω τα κομμάτια στο πάτωμα, τα μαζεύω όπως να 'ναι και τα διαβάζω, τότε το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο χαοτικό.

Από ποίηση γνωρίζω ελάχιστα και μπορεί και να κάνω λάθος αλλά η αίσθησή μου είναι αυτή.

Σου είπα, δεν αφορά τυχαιότητα. Δεν είναι ότι δεν επιλέχθηκαν με κάποια λογική και κάποια φόρμα, είναι ότι δεν έχει κανένα νόημα σαν έργο. Είναι κενό περιεχομένου, είναι απλώς άσκηση ύφους.

[ST48410]

Σημείωσε ότι η κλασική μουσική ήταν κατά βάση η ποπ των πλουσίων/αριστοκρατών/εχόντων της εποχής.

Όχι βέβαια. Δεν είναι αυτά ελαφρά μουσική.











Μπορεί να σε μπερδεύει το κάπως πιο ανάλαφρο ύφος σε σχέση με την προηγούμενη και την επόμενη εποχή αλλά καμία σχέση.

Όλοι οι μεγάλοι κλασικοί ξεκίνησαν από τις αυλές των ηγεμόνων και αριστοκρατών για να τους αποδοθούν στη συνέχεια τιμές.

Δε λέει κάτι αυτό με τον τρόπο που το φαντάζεσαι. Gενικά αν ήσουν/είσαι καλός συνθέτης και σου παραγγείλει κάποιος έργο είτε είναι ο αυτοκράτορας, είτε ο δήμος της τάδε πόλης, θα κοιτάξεις να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Όχι εκπτώσεις για να τον ευχαριστήσεις. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πράγματα που θαυμάζουμε στους σπουδαίους καλλιτέχνες.

[stavmanr]

Σημείωσε ότι η κλασική μουσική ήταν κατά βάση η ποπ των πλουσίων/αριστοκρατών/εχόντων της εποχής.

Όχι βέβαια. Δεν είναι αυτά ελαφρά μουσική.

Όπως έγραψα παραπάνω, η κλασική μουσική ήταν η ποπ των πλουσίων.
Οι αριστοκράτες μίσθωναν τους μουσικούς για να παράγουν νέα έργα κατά ...παραγγελία, και να την λένε ο ένας στον άλλο στο στυλ "είδες ο δικός μου τι έγραψε πάλι;".
Απλά, ειδικά στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να μυθοποιούμε τα πάντα και να μην βλέπουμε την πραγματικότητα πίσω από την ανάπτυξη αυτής της τεχνοτροπίας.

Βάλε στη wikipedia ή όπου αλλού θέλεις τις βιογραφίες των μεγάλων συνθετών. Όλοι τους σχεδόν πέρασαν κι ανδρώθηκαν σε αυλές αριστοκρατών ή κάτι παρόμοιο.

Αυτό φυσικά δεν έχει σχέση με το πόσο έντεχνο ή άτεχνο είναι το τελικό προϊόν. Σε καμία εποχή.

[ST48410]

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα στην υπόθεση και είναι θεμελιώδες.
Δεν μπορείς να ορίσεις, να περικλείσεις μία δημιουργική δραστηριότητα. Παύει να είναι δημιουργική.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να οριοθετήσουν αυστηρά την τέχνη είναι οι δήμιοι της τέχνης.

Κάθε ένας εκφράζει έντεχνα αυτό που θέλει να εκφράσει. Κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται αυτό που θέλει να εκφράσει ο πρώτος και κάποιοι όχι.
Για κάποιους είναι "υψηλή τέχνη" και για κάποιους άλλους "χαμηλής στάθμης".

Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Μπορεί να σου αρέσει ό,τι θέλεις και δεν έχεις καμία υποχρέωση να δικαιολογήσεις τίποτα και σε κανέναν. Όμως άλλο πράγμα η ελευθερία των επιλογών σου και άλλο αυτή η απαξιωτική ισοπέδωση. Κάθε ανθρώπινο καλλιτεχνικό έργο αναμετράται αναπόφευκτα με τα άλλα δίπλα του. Τα βάζεις κάτω και τα κοιτάς (αν έχεις μια μικρή τριβή και ξέρεις τι να δεις). Και τα δομικά τους στοιχεία αναλύονται με έναν σωρό τρόπους και εργαλεία. Ρώτα κάποιον που έχει πάει μερικά χρόνια σε ένα ωδείο και έχει περάσει από ανώτερα θεωρητικά να σου πει. Δεν είναι καμιά απόκρυφη γνώση ή κάτι περίεργο ή ασύνηθες.

Ανάλογα με το ποιοι θα αναλάβουν τα ηνία, επικρατεί η δική τους άποψη.

Στη χιτλερική Γερμανία ή στην ΕΣΣΔ αυτά. Σήμερα ακούς ό,τι θέλεις. Δεν σε υποχρεώνει κάποιος να ακούσεις αυτούς με τα εκατομμύρια πληρωμένα views στο yt

[gassim]

Όχι βέβαια. Τα ποιήματα που μπορεί να είχε ο Καβάφης στο συρτάρι του και δεν εξεδόθησαν ποτέ, δεν έπαψαν να είναι ποιήματα. Σπάνια κάποιος φτιάχνει γλυπτά και τα κρατάει κλειδωμένα για τον εαυτό αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο του αν κάτι είναι γλυπτό ή δεν είναι.



Δηλαδή αν πάρω αυτό στο σπίτι και κρεμάσω επάνω το παλτό μου παύει να είναι γλυπτό;



Κάτι άλλο προσπαθείς να πεις και το διατυπώνεις ελλιπώς.

Ξέρω πολύ καλά τι λέω.
Το αντικειμενο που είναι χρηστικό ανήκει στον κόσμο του βιομηχανικού ντιζάιν.

Δεν το έγραψα για να σε προσβάλω. Από την συζήτησή σου με τον stavmanr υπέθεσα ότι αναφερόσουν στο ανάποδο φαινόμενο: κάποια αρχικώς χρηστικά αντικείμενα που εκτέθηκαν στο μουσείο σαν έργα τέχνης. Εκεί θαυμάζουμε άλλα πράγματα βέβαια και μόνο στην αρχή, όταν πρωτοέγινε αυτό. Σήμερα δεν έχει από μόνο του καμία αξία. Ο καθένας μπορεί να το επαναλάβει.

ΥΓ1. Για το βιομηχανικό design θα αναφερθώ κάποια στιγμή. Το σκέφτομαι λίγο γιατί δεν θέλω να γράψω βιαστικά κουταμάρες. Το ίδιο και για το ερώτημα με την μανικιουρίστα που ήταν αρκετά καλό. Αλλά απαιτεί σεντονάκι. Ελπίζω τις επόμενες μέρες.

Εννοείται οτι δεν με προσέβαλες, κουβέντα κάνουμε.
Η ιστορία της τέχνης είναι αλυσίδα με τον ένα κρίκο να οδηγεί στον άλλο είτε οργανικά είτε απο επιλογή των θεωρητικών, των καλλιτεχνών ή ακόμα και των πολιτικών. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η πρωτοπορία της τέχνης είναι στενότερη συγγενής της φιλοσοφίας απ ότι της χειροτεχνίας ή της απλής πρωτοτυπίας.
Περιμένω με ενδιαφέρον την συνέχεια της συζήτησης.

[stavmanr]

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα στην υπόθεση και είναι θεμελιώδες.
Δεν μπορείς να ορίσεις, να περικλείσεις μία δημιουργική δραστηριότητα. Παύει να είναι δημιουργική.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να οριοθετήσουν αυστηρά την τέχνη είναι οι δήμιοι της τέχνης.

Κάθε ένας εκφράζει έντεχνα αυτό που θέλει να εκφράσει. Κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται αυτό που θέλει να εκφράσει ο πρώτος και κάποιοι όχι.
Για κάποιους είναι "υψηλή τέχνη" και για κάποιους άλλους "χαμηλής στάθμης".

Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Μπορεί να σου αρέσει ό,τι θέλεις και δεν έχεις καμία υποχρέωση να δικαιολογήσεις τίποτα και σε κανέναν. Όμως άλλο πράγμα η ελευθερία των επιλογών σου και άλλο αυτή η απαξιωτική ισοπέδωση. Κάθε ανθρώπινο καλλιτεχνικό έργο αναμετράται αναπόφευκτα με τα άλλα δίπλα του. Τα βάζεις κάτω και τα κοιτάς (αν έχεις μια μικρή τριβή και ξέρεις τι να δεις). Και τα δομικά τους στοιχεία αναλύονται με έναν σωρό τρόπους και εργαλεία. Ρώτα κάποιον που έχει πάει μερικά χρόνια σε ένα ωδείο και έχει περάσει από ανώτερα θεωρητικά να σου πει. Δεν είναι καμιά απόκρυφη γνώση ή κάτι περίεργο ή ασύνηθες.

Αυτό που μάλλον δεν καταλαβαίνεις είναι ότι έτσι έμαθες εσύ να λειτουργείς.
Κάποιοι άλλοι λειτουργούμε λίγο διαφορετικά: Σε άγγιξε το έργο; Σου είπε κάτι; Ένιωσες κάτι που σε συντάραξε;

Άλλωστε πάντοτε πίστευα ότι οι χειρότεροι ακροατές ενός μουσικού είναι οι ...μουσικοί.
Είναι οι μόνοι που μπορεί να απορρίπτουν το 90% της πληροφορίας ενός κομματιού για να ασχοληθούν με τις τεχνοτροπίες, τις τεχνικές κλπ.
Τους τραγουδάς

"κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, και 'δε βαριέσαι αδελφέ...'"

κι ο άλλος αναρωτιέται αν η Ντο ήταν έβδομη ή ένατη...

[ST48410]

Όπως έγραψα παραπάνω, η κλασική μουσική ήταν η ποπ των πλουσίων.
Οι αριστοκράτες μίσθωναν τους μουσικούς για να παράγουν νέα έργα κατά ...παραγγελία, και να την λένε ο ένας στον άλλο στο στυλ "είδες ο δικός μου τι έγραψε πάλι;".
Απλά, ειδικά στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να μυθοποιούμε τα πάντα και να μην βλέπουμε την πραγματικότητα πίσω από την ανάπτυξη αυτής της τεχνοτροπίας.

Βάλε στη wikipedia ή όπου αλλού θέλεις τις βιογραφίες των μεγάλων συνθετών. Όλοι τους σχεδόν πέρασαν κι ανδρώθηκαν σε αυλές αριστοκρατών ή κάτι παρόμοιο.

Αυτό φυσικά δεν έχει σχέση με το πόσο έντεχνο ή άτεχνο είναι το τελικό προϊόν. Σε καμία εποχή.

Όχι φίλε μου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις καταλάβει την διάκριση μεταξύ σοβαρής και ελαφράς/δημοφιλούς δημιουργίας. Αλλιώς δεν θα έγραφες στο ίδιο ποστ τις δύο γραμμές στην αρχή και το τέλος που είναι τονισμένες. Δεν έχεις ξεκάθαρη γνώση του τι σημαίνουν αυτοί οι όροι και έτσι γράφεις δύο προτάσεις που αναιρούν η μία την άλλη.
Το αν είναι κάτι popular μουσική/τέχνη έχει ακριβώς να κάνει με τον μεγάλο βαθμό τυποποίησης ή την έλλειψη πρωτοτυπίας. Αν κάτι λοιπόν είναι πολύ έντεχνο (για να χρησιμοποιήσω τις δικές σου λέξεις) δεν μπορεί να είναι popular/δημοφιλές. Εδώ ο όρος δεν ορίζει αν κάτι αρέσει σε πολλούς αλλά αν φτιάχνεται με σκοπό να αρέσει σε πολλούς και γίνονται και οι κατάλληλες εκπτώσεις προς αυτό.

[stavmanr]

Spoiler

Random σημαίνει χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία. Η καλύτερη μετάφραση είναι το σύγχρονο "ό,τι να 'ναι":

-This is completely random.
-Είναι τελείως ό,τι να 'ναι.

Μάλιστα. Εμένα δεν μου ακούγεται έτσι. Είναι πολύ χαρακτηριστική η χρήση από τραχιές συλλαβές (με ρ, με γρ, με τρ, ρτ, μέχρι και χδ έχεις), μοιάζει να έρχεται η κορύφωση στην αρχή και σιγά σιγά να ηρεμεί (μετρώντας τις συλλαβές των στίχων που γενικά μειώνονται όσο προχωράς προς το τέλος), αλλά να μην ηρεμεί πλήρως, μοιάζει να υπάρχουν παράταιρες λέξεις αλλά όχι τελείως αφού σε κάποιες διαβάζοντας βιαστικά περίμενα λέξεις με συγγενική ηχητική διάρθρωση, υπάρχουν στίχοι που επικρατούν ορισμένα σύμφωνα (ανέκαθεν για κάθε καναρίνι) και γενικά νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Όταν πριν πολλές δεκαετίες γίνονταν τυχαία πράγματα του στυλ σκίζω ένα χαρτί που έχει ένα κείμενο, πετάω τα κομμάτια στο πάτωμα, τα μαζεύω όπως να 'ναι και τα διαβάζω, τότε το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο χαοτικό.

Από ποίηση γνωρίζω ελάχιστα και μπορεί και να κάνω λάθος αλλά η αίσθησή μου είναι αυτή.

Σου είπα, δεν αφορά τυχαιότητα. Δεν είναι ότι δεν επιλέχθηκαν με κάποια λογική και κάποια φόρμα, είναι ότι δεν έχει κανένα νόημα σαν έργο. Είναι κενό περιεχομένου, είναι απλώς άσκηση ύφους.

Εδώ οφείλουμε να πούμε ότι και το κενό νοήματος είναι είδος τέχνης, με συγκεκριμένη πληροφορία και ολόκληρο φιλοσοφικό υπόβαθρο από πίσω.

Βασικά δεν υπάρχει "κενό νοήματος". Ο νους μας είναι ρυθμισμένος να παράγει νόημα και στο κενό.
Βασικά ο ίδιος όρισε το κενό ως έννοια...