Phorum.com.gr

Πάνας έγραψε: 17 Ιαν 2021, 22:52 Εκτός του κράνους φυσικά μη τα κάνουμε όλα ίσωμα.

Naida έγραψε: 17 Ιαν 2021, 22:37

Πάνας έγραψε: 17 Ιαν 2021, 22:36

μεγαλοστελεχος ιστιοπλοΐας έγραψε: 17 Ιαν 2021, 22:30 η ασφάλεια θα του κάνει μηνυση για σκηνοθέτηση ατυχήματος
ακου εκει με 15 χλμ

Όχι ρε συ δεν με πήραν χαμπάρι, δεν ήρθε αστυνομία.

Κακώς έπρεπε να την καλέσεις

- Casper - έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:23 Είναι τρομακτικά ίδιος με εμένα. Μα εγώ που φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό μήπως θα έπρεπε να φοβάμαι και εκείνον; Ίσως αυτός είναι ο λόγος που κάνω πίσω ή κάτι βαθύτερο; Πως γίνεται να νιώθω τόσο άνετα και ταυτόχρονα τόσο έξω απ' τα νερά μου; Από την άλλη, αν ζω τα συναισθήματα μόνο στην σκέψη μου, πως θα μάθω την αλήθεια και τα όριά μου;

Ποτέ δεν θα καταλάβω το εξής. Ενώ ο πόνος μου είναι τόσο γνώριμος και οικείος και δεν τον φοβάμαι, πώς γίνεται να τρέμω και μόνο στην ιδέα πως θα πληγώσω κάποιον ή ότι θα πληγωθώ; Είναι κουσούρια από το παρελθόν; Τραυματικές εμπειρίες; Ή απλά... δειλία χαρακτήρα; Και γιατί αυτή η δειλία να απευθύνεται αποκλειστικά σε τέτοιου είδους σχέσεις; Πρέπει να τολμήσω κι' ας φάω τα μούτρα μου. Αυτή άλλωστε να ήταν η συμβουλή μου σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Γιατί εγώ να κάνω πίσω; Εξάλλου ο πόνος σαν συναίσθημα δεν είναι κάτι κακό. Αν μη τι άλλο δεν νιώθεις άδειος. Δεν είναι χίλιες φορές προτιμότερο από τις αμέτρητες γκρίζες μέρες που περνάνε χωρίς χρώμα; Ας βαφτούν στην τελική τουλάχιστον με μαύρο...


(Παρηγοριά στον άρρωστο όλα αυτά. Μονόλογος)

Πάνας έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:31 Το ΜΑΥΡΟ μπορεί και να μην είναι χρώμα. Έχει πάντως δικές του τις ιστορίες με τα πιο φοβερά και τα πιο περιπετειώδη χρώματα. Του μαύρου είναι οι ιστορίες της νύχτας και οι ιστορίες του φόβου και οι ιστορίες του μυστηρίου. Δικά του τα αινίγματα τα άλυτα και τα ονόματα τα άδικα. Το μαύρο είναι που δίνει δύναμη και ζωή σ’ όλα τ’ άλλα χρώματα. Το μαύρο απαγορεύει. Διατάζει αυστηρά. Επιβάλλει. Περιορίζει. Το μαύρο φυλακίζει. Κι ελευθερώνει. Γιατί μαύρο είναι το χρώμα του άγνωστου και του ξένου και του κρυφού. Το χρώμα του αναπάντεχου. Το χρώμα του βάρους και το χρώμα της σκλαβιάς. Το χρώμα των γραμμάτων πάνω στο άσπρο χαρτί. Το χρώμα που γράφει, που κάνει σχέδια. Το μόνο χρώμα που έχει φωνή. Και μιλάει. Το μαύρο, που μπορεί χρώμα να μην είναι, είναι σίγουρα ο αρχηγός των χρωμάτων.

ksk έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:34 Μήπως ειναι κατι βαθύτερο; Μήπως δεν φοβάσαι οτι θα πληγωθεις ´η θα πληγωσεις;

ksk έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:38 Καλή τύχη...

the comet the course the tail έγραψε: 18 Ιαν 2021, 01:08

ksk έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:38 Καλή τύχη...

- Casper - έγραψε: 18 Ιαν 2021, 00:23 Είναι τρομακτικά ίδιος με εμένα. Μα εγώ που φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό μήπως θα έπρεπε να φοβάμαι και εκείνον; Ίσως αυτός είναι ο λόγος που κάνω πίσω ή κάτι βαθύτερο; Πως γίνεται να νιώθω τόσο άνετα και ταυτόχρονα τόσο έξω απ' τα νερά μου; Από την άλλη, αν ζω τα συναισθήματα μόνο στην σκέψη μου, πως θα μάθω την αλήθεια και τα όριά μου;

Ποτέ δεν θα καταλάβω το εξής. Ενώ ο πόνος μου είναι τόσο γνώριμος και οικείος και δεν τον φοβάμαι, πώς γίνεται να τρέμω και μόνο στην ιδέα πως θα πληγώσω κάποιον ή ότι θα πληγωθώ; Είναι κουσούρια από το παρελθόν; Τραυματικές εμπειρίες; Ή απλά... δειλία χαρακτήρα; Και γιατί αυτή η δειλία να απευθύνεται αποκλειστικά σε τέτοιου είδους σχέσεις; Πρέπει να τολμήσω κι' ας φάω τα μούτρα μου. Αυτή άλλωστε να ήταν η συμβουλή μου σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Γιατί εγώ να κάνω πίσω; Εξάλλου ο πόνος σαν συναίσθημα δεν είναι κάτι κακό. Αν μη τι άλλο δεν νιώθεις άδειος. Δεν είναι χίλιες φορές προτιμότερο από τις αμέτρητες γκρίζες μέρες που περνάνε χωρίς χρώμα; Ας βαφτούν στην τελική τουλάχιστον με μαύρο...


(Παρηγοριά στον άρρωστο όλα αυτά. Μονόλογος)