Phorum.com.gr

νύχτα έγραψε: 22 Οκτ 2023, 21:12

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 21:03 Θα πρόσθετα και την ένταση που δίνει στα παραπάνω το κοντράστ με ένα ευρύχωρο, αψεγάδιαστο σπίτι, όπου είτε ως κυρά είτε ως υπηρέτρια η φιγούρα της γυναίκας εκπέμπει ακριβώς την ίδια αίσθηση.

πράγματι, μοιάζουν όλες τους δυστυχισμένες

είναι κι αυτός που μου αρέσει πάρα πολύ
Bertel Mathias Hansen-Svaneke, 1883 - 1937, Δανός κι αυτός

[img]https://i.postimg.cc/vHXrfxnM/bert ... webp[/img]

[img]https://i.postimg.cc/sD2QF6Bd/bert ... webp[/img]

[img]https://i.postimg.cc/xTFk9vHk/hans ... webp[/img]

Δεν τον ήξερα, ευχαριστώ για τη προσθήκη.

Αναφορικά με την πρώτη αίσθηση, λάτρεψα το κοντράστ της κόκκινης πετσέτας (;) στο τραπέζι με τα μπουκάλια, στο αμιγώς εικαστικό πλαίσιο. Στο αμέσως επόμενο συναίσθημα και από τους τρεις πίνακες, η επιθυμία επικράτησε της μελαγχολίας. Το παρακμιακό στοιχείο γενικώς δεν με μελαγχολεί αλλά με ζωντανεύει...

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 21:33 Δεν τον ήξερα, ευχαριστώ για τη προσθήκη.

Αναφορικά με την πρώτη αίσθηση, λάτρεψα το κοντράστ της κόκκινης πετσέτας (;) στο τραπέζι με τα μπουκάλια, στο αμιγώς εικαστικό πλαίσιο. Στο αμέσως επόμενο συναίσθημα και από τους τρεις πίνακες, η επιθυμία επικράτησε της μελαγχολίας. Το παρακμιακό στοιχείο γενικώς δεν με μελαγχολεί αλλά με ζωντανεύει...

κι εγώ πρόσφατα τον έμαθα

επιθυμία ε; ενδιαφέρον

εμένα κάτι τέτοιες εικόνες και σκηνικά γενικώς με κάνουν να αισθάνομαι
σαν στο σπίτι μου, οικειότητα αλλά και ενθουσιασμό

με ανακουφίζουν πολύ

νύχτα έγραψε: 22 Οκτ 2023, 21:51

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 21:33 Δεν τον ήξερα, ευχαριστώ για τη προσθήκη.

Αναφορικά με την πρώτη αίσθηση, λάτρεψα το κοντράστ της κόκκινης πετσέτας (;) στο τραπέζι με τα μπουκάλια, στο αμιγώς εικαστικό πλαίσιο. Στο αμέσως επόμενο συναίσθημα και από τους τρεις πίνακες, η επιθυμία επικράτησε της μελαγχολίας. Το παρακμιακό στοιχείο γενικώς δεν με μελαγχολεί αλλά με ζωντανεύει...

κι εγώ πρόσφατα τον έμαθα

επιθυμία ε; ενδιαφέρον

εμένα κάτι τέτοιες εικόνες και σκηνικά γενικώς με κάνουν να αισθάνομαι
σαν στο σπίτι μου, οικειότητα αλλά και ενθουσιασμό

με ανακουφίζουν πολύ

Αυτό ακριβώς εννοώ όταν γράφω επιθυμία.

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:05 Αυτό ακριβώς εννοώ όταν γράφω επιθυμία.

αααχά! οκ τότε καταλαβαίνω απόλυτα

νύχτα έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:14

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:05 Αυτό ακριβώς εννοώ όταν γράφω επιθυμία.

αααχά! οκ τότε καταλαβαίνω απόλυτα

Για να το κάνω πιο σαφές, δεν εννοώ την επιθυμία με την έννοια της στέρησης αλλά με την έννοια του "θέλω κι άλλο". Όπως ένα γλυκό που τρως αλλά ποτέ δεν το χορταίνεις επειδή δεν το βαριέσαι.

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:18 Για να το κάνω πιο σαφές, δεν εννοώ την επιθυμία με την έννοια της στέρησης αλλά με την έννοια του "θέλω κι άλλο". Όπως ένα γλυκό που τρως αλλά ποτέ δεν το χορταίνεις επειδή δεν το βαριέσαι.

ναι, ακριβώς αυτό, τέλεια και πολύ εύστοχη περιγραφή!

νύχτα έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:24

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:18 Για να το κάνω πιο σαφές, δεν εννοώ την επιθυμία με την έννοια της στέρησης αλλά με την έννοια του "θέλω κι άλλο". Όπως ένα γλυκό που τρως αλλά ποτέ δεν το χορταίνεις επειδή δεν το βαριέσαι.

ναι, ακριβώς αυτό, τέλεια και πολύ εύστοχη περιγραφή!

Τη βρίσκεις εύστοχη επειδή εσύ την καταλαβαίνεις. Άλλοι θα την θεωρήσουν αρλούμπα.

Στην τελική, αυτό ακριβώς είμαστε και οι άνθρωποι, μάτια μου. Κάτι σαν έπιπλα στο περιβάλλον που θεωρεί "σπίτι του" ο καθένας.

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:35 Τη βρίσκεις εύστοχη επειδή εσύ την καταλαβαίνεις. Άλλοι θα την θεωρήσουν αρλούμπα.

Στην τελική, αυτό ακριβώς είμαστε και οι άνθρωποι, μάτια μου. Κάτι σαν έπιπλα στο περιβάλλον που θεωρεί "σπίτι του" ο καθένας.

καλά, αν περιμέναμε να μας καταλάβαιναν/ ένιωθαν πολλοί...
προσωπικά θα είχα άλλον ένα λόγο να με πιάνει απελπισία

με στενοχώρησε η αλληγορία στη δεύτερη φράση, με λύπησε για να είμαι ακριβής

νύχτα έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:49

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:35 Τη βρίσκεις εύστοχη επειδή εσύ την καταλαβαίνεις. Άλλοι θα την θεωρήσουν αρλούμπα.

Στην τελική, αυτό ακριβώς είμαστε και οι άνθρωποι, μάτια μου. Κάτι σαν έπιπλα στο περιβάλλον που θεωρεί "σπίτι του" ο καθένας.

καλά, αν περιμέναμε να μας καταλάβαιναν/ ένιωθαν πολλοί...
προσωπικά θα είχα άλλον ένα λόγο να με πιάνει απελπισία

με στενοχώρησε η αλληγορία στη δεύτερη φράση, με λύπησε για να είμαι ακριβής

Μα έτσι είναι. Γιατί στην τελική, αυτό κάνουμε όλοι. Κάποιες φορές λειτουργούμε ως αντικείμενα επειδή δεν έχουμε μάθει να κάνουμε κάτι άλλο και πάμε όπου φυσάει ο τρέντυ άνεμος και κάποιες άλλες λειτουργούμε ως αντικείμενα στο πλαίσιο στήριξης της δικής μας υποκειμενικότητας.

Αν μπορείς να παραμείνεις με το ένα πόδι έξω από τη φάση (όπου πλέον δεν παίζεις μόνον ως παρατηρητής αλλά και ως φαινόμενο) το πράγμα δεν είναι πλέον λυπηρό αλλά σχεδόν αστείο. Και κάπου εκεί χαλαρώνεις.

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Οκτ 2023, 22:18 δεν εννοώ την επιθυμία με την έννοια της στέρησης αλλά με την έννοια του "θέλω κι άλλο".

Η εκ πλησμονής επιθυμία του "ίδιου" ως άλλου

John Atkinson Grimshaw. Nightfall on the Thames (1880)

Jules Lefebvre, Servant 1880

Daniel Valentine Rivière - Phanariot Greek Ladies, Mid-19th Century

Ivan Konstantinovich Aivazovsky
"The Bay Of Naples", 1878