Ο άνθρωπος θα έπρεπε να ζει σαν τουρίστας

[Μηχανικός]

Όταν ταξιδεύεις μπορείς να βολευτείς άνετα σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου με τα πάντα όλα σου σε ένα μικρό βαλιτσάκι. Θα μπορούσε και η καθημερινότητά μας να μοιάζει με ένα ανάλαφρο στυλ ζωής; Τι είναι αυτό που τη βαραίνει κι εγκαθίσταται η ρουτίνα;

Το χω κανει για δυο χρονια. Ουτε καν επλενα τα ρουχα μου, καθε βδομαδα αγοραζα καινουρια και πεταγα τα βρωμικα. 100δες χιλιομετρα καθε βδομαδα. Γαμω ηταν, αν μπορουσα θα συνεχιζα ετσι. Οταν τελειωσε το παρτυ, μου πηρε λιγο καιρο να προσγειωθω στη μιζερη γκριζα πραγματικοτητα. Τα πραγματα ομως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πολυ χειροτερα, οποτε ας μην παραπονιεμαι.

Γι τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται τα επιδόματα του Σύριζα.

[blackpaint]

Όταν ταξιδεύεις μπορείς να βολευτείς άνετα σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου με τα πάντα όλα σου σε ένα μικρό βαλιτσάκι. Θα μπορούσε και η καθημερινότητά μας να μοιάζει με ένα ανάλαφρο στυλ ζωής; Τι είναι αυτό που τη βαραίνει κι εγκαθίσταται η ρουτίνα;

Το χω κανει για δυο χρονια. Ουτε καν επλενα τα ρουχα μου, καθε βδομαδα αγοραζα καινουρια και πεταγα τα βρωμικα. 100δες χιλιομετρα καθε βδομαδα. Γαμω ηταν, αν μπορουσα θα συνεχιζα ετσι. Οταν τελειωσε το παρτυ, μου πηρε λιγο καιρο να προσγειωθω στη μιζερη γκριζα πραγματικοτητα. Τα πραγματα ομως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πολυ χειροτερα, οποτε ας μην παραπονιεμαι.

Γι τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται τα επιδόματα του Σύριζα.

ας πουμε οτι ξοδευα σε μια μερα 4-5* τετοια επιδοματα, και δεν θα σου πω καν ποσα εβγαζα.
* στην τυχη το νουμερο, δεν ξερω σε τι ποσο ανερχονται τα επιδοματα

[Athos]

Το χω κανει για δυο χρονια. Ουτε καν επλενα τα ρουχα μου, καθε βδομαδα αγοραζα καινουρια και πεταγα τα βρωμικα. 100δες χιλιομετρα καθε βδομαδα. Γαμω ηταν, αν μπορουσα θα συνεχιζα ετσι. Οταν τελειωσε το παρτυ, μου πηρε λιγο καιρο να προσγειωθω στη μιζερη γκριζα πραγματικοτητα. Τα πραγματα ομως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πολυ χειροτερα, οποτε ας μην παραπονιεμαι.

Καρανίκα εσύ ;

[blackpaint]

Το χω κανει για δυο χρονια. Ουτε καν επλενα τα ρουχα μου, καθε βδομαδα αγοραζα καινουρια και πεταγα τα βρωμικα. 100δες χιλιομετρα καθε βδομαδα. Γαμω ηταν, αν μπορουσα θα συνεχιζα ετσι. Οταν τελειωσε το παρτυ, μου πηρε λιγο καιρο να προσγειωθω στη μιζερη γκριζα πραγματικοτητα. Τα πραγματα ομως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πολυ χειροτερα, οποτε ας μην παραπονιεμαι.

Καρανίκα εσύ ;

οχι, αλλα ειχα κανα δυο καρανικες στην ατζεντα μου, για παν ενδεχομενο.

[Ορέστης 35]

Το ροτι τι το ταιζες;

[Ορέστης 35]

Παντως εξυπνο θεμα. Το στοιχημα τη νεα εποχη που θα δουλευουν τα ρομποτ για εμας θα ειναι ειναι ζει ο ανθρωπος με φυσικο τροπο και να κοιμαται καλα για να εχει καλη υγεια.

[User_601]

Πωωωωωωωω,αρχικα νομισα απο τον τιτλο οτι το θεμα ελεγε,πως θα επρεπε ο ανθρωπος να μην εχει αναγκη να δουλευει και απλα να ταξιδευει και να γνωριζει τον κοσμο! Καλα τελειο θα ηταν!
Οσον αφορα το πραγματικο νοημα του θεματος,οκ ουτε με τοσο λιγα,οσα παιρνουμε σε ενα ταξιδι μπορουμε να ζησουμε,με την εννοαι οτι στην μονιμη κατοικια αμς χρειαζομαστε πραγματα για να μην τα παιρνουμε απεξω,ομως και αυτο το σαβουριασμα που γινεται ειναι τραγικο πραγματικα.Υπαρχουν ατομα που εχουν το συνδρομο του συλλεκτη.Και εχω παραδειγμα απο κοντινο,συγγενικο περιβαλλον.Μαζευουν τα παντα,οχι μονο απο αγορες αλλα και απο δειγματα,κατι που διδεται δωρεαν κλπ.Και δεν μπορουν,δεν αντεχουν να πεταξουν το παραμικρο.Σιχαινομαι τα σπιτια με παρα πολλα πραγματα,ειμαι του μινιμαλ.Μινιμαλ με ανεσεις βεβαια,αλλα οκ μινιμαλ.
Καλα και εγω θα παρω αχρηστα πραγματα ενιοτε,αλλα σε τακτα χρονικα διαστηματα βαζω σε σακουλες οτι δνε το χρησιμοπιοω και βουρ για τους καδους,οχι μεσα,ΑΛΛΑ ΑΠΕΞΩ..για να τα παιρνει οποιος τα θελει και σας πληροφορω δν μενει τιποτα.
Κατα τα αλλα,ολα τα υπολοιπα ειναι ο υπερκαταναλωτισμος που μας εμαθαν,διοτι αυτο βολευει τις πολυεθνικες και ειναι γεγονος.Αλλα οκ,μυαλο εχουμε,επιλογες κανουμε,θυματα δνε ειμαστε.

Σήμερα θα συμφωνήσω μαζί σου Εσθήρ.
Τα μόνα πράγματα που δεν πορώ να πετάξω είναι όσα έχω συνδέσει με πολύτιμες αναμνήσεις.
Μπορεί λόγω χώρου να μην τα έχω πάντα πρόχειρα, αλλά θέλω να ξέρω ότι είναι εκεί και ότι μπορώ να τα επισκεφτώ όποτε θέλω...

Ω ναι ,και εγω με την σειρα μου θα συμφωνησω μαζι σου.Ακομα και το πιο αχρηστο πραγμα να ειναι,αν εχει αναμνησεις ή για καποιο λογο εχω δεθει με ενα αντικειμενο,ουτε κατα διαννοια να το πεταξω.Ακριβως το ιδιο και εγω,θελω να ξερω οτι οποτε θελω θα τα δω.

[sys3x]

Πες μας περισσοτερα.

δεν μπορω.

βαποράκι;

Τι λε φίλε;
Ιωνική Λαϊκή Εμπορική και πάσης Ελλάδος, Πίστεως και τέτοια δικέ μου;
Τσάμπα την έβγαλες ρε μάγκα, εδώ κότα κλέβεις και πας απόσπασμα μαλάκα ναούμ.

[Ασέβαστος]

Το χω κανει για δυο χρονια. Ουτε καν επλενα τα ρουχα μου, καθε βδομαδα αγοραζα καινουρια και πεταγα τα βρωμικα. 100δες χιλιομετρα καθε βδομαδα. Γαμω ηταν, αν μπορουσα θα συνεχιζα ετσι. Οταν τελειωσε το παρτυ, μου πηρε λιγο καιρο να προσγειωθω στη μιζερη γκριζα πραγματικοτητα. Τα πραγματα ομως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πολυ χειροτερα, οποτε ας μην παραπονιεμαι.

Πες μας περισσοτερα.

δεν μπορω.

δεν τον αφηνει το ροντβαιλερ.

[stavmanr]

Όταν ταξιδεύεις μπορείς να βολευτείς άνετα σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου με τα πάντα όλα σου σε ένα μικρό βαλιτσάκι. Θα μπορούσε και η καθημερινότητά μας να μοιάζει με ένα ανάλαφρο στυλ ζωής; Τι είναι αυτό που τη βαραίνει κι εγκαθίσταται η ρουτίνα;

Ο εσωτερικός ανταγωνισμός του ανθρώπινου είδους που μετατρέπεται σε κοινωνικό εργαλείο και παράγει ψευδείς ανάγκες.

[νύχτα]

το έκανα πολλά χρόνια λόγω επαγγέλματος, κανονικός νομάς

υπάρχει μια χαλαρότητα, αναπόφευκτα γίνεσαι λίγο τυχοδιώκτης, συνηθίζεις
τα ευκαιριακά πραγματάκια, μαθαίνεις πολλά και κυρίως νομίζω να μην
ασχολείσαι με τα επουσιώδη, αλλά από κάποια ηλικία κι έπειτα,
σε μένα προσωπικά λειτούργησε σχεδόν καταστροφικά

αν κάποιος με αποκαλούσε τουρίστα, θα το εκλάμβανα ως τεράστια προσβολή

[Cavaliere]

Φυσικά και ζούμε ανάλαφρα.

[Athina__P]

Ο,τι καταλαβαίνει ο καθένας. Έχω φίλους που ακόμα και τα τριήμερα φεύγουν την τελευταία μέρα το πρωί, γιατί έχουν πλυντήρια. Πλυντήρια; Πλυντήρια; Whatever.... Ακόμα και η Μερκελ και ο Ζουκερμπεργκ δείχνουν να έχουν απλοποιήσει τη ζωή τους σε αυτό τον τομέα.

Έζησα για μερικα χρονάκια με μερικα ρούχα σε μια βαλίτσα, τέλεια ήτανε, κάπως έτσι το κρατάω με τα απολύτως απαραίτητα τώρα, σε ένα σπίτι με μια αποθήκη τιγκα όμως που δεν θα έχουν ποτέ χρόνο να ξεκαθαρίσουμε. Στα βασικά όμως έχουμε απλά πραγματάκια.

[- Casper -]

Δεν θα το χαρακτήριζα καθόλου ανάλαφρο. Νομίζω όμως πως είναι θέμα ανθρώπου. Εγώ είμαι τέρμα ψυχαναγκαστική. Ακόμη και σε διακοπές, θα σηκωθώ πιο γρήγορα για να ετοιμάσω τα πράγματά μου όπως τα θέλω, να διαλέξω ρούχα αξεσουάρ κλπ. Η φάση πριν το ταξίδι που πρέπει να τα ετοιμάσω όλα; Η χειρότερή μου. Θέλω τον χώρο μου. Να ξέρω πως η οδοντόβουρτσα είναι εκεί, τα συγκεκριμένα παπούτσια/παντελόνι στον τάδε χώρο, τα μαύρα σκουλαρίκια σε ξεχωριστό ντουλαπάκι από τα μπλε και μπλα μπλα μπλα... επίσης να φύγω από το σπίτι και να μην στρώσω το κρεβάτι (όοοοσο κι' αν βιάζομαι;). Ούτε κατά διάνοια. Μέχρι και σε ξενοδοχείο, ακόμη κι' αν ξέρω πως θα καθαρίσει η καμαριέρα, τα μισά πριν βγω τα κάνω εγώ. Τώρα μπορεί να σκεφτεί κσνείς "πωω πως αντέχει αυτή να ζει έτσι;" ή πως είναι θέμα άγχους και πως πρέπει "να ηρεμήσω". Αλλά θα επιμείνω πως είναι θέμα χαρακτήρα και του πώς λειτουργεί ο καθένας καλύτερα.

Υπήρχε διάστημα που δεν ένιωθα ασφάλεια ούτε στο ίδιο μου το σπίτι. Πάντα υπήρχε στο αμάξι ένα μικρό βαλιτσάκι με τα απαραίτητα. Ένιωθα πραγματικά τουρίστας. Μια κοιμόμουν στην γιαγιά, την άλλη ξαφνικά στις 1 τα μεσάνυχτα θα έπρεπε π.χ να πάω στη θεία. Ξανά να τα "τακτοποιήσω" όλα. Την επόμενη πρωί δουλειά. Επίσης επί ένα χρόνο τα ρούχα μου στο δωμάτιο που μένω ήταν σε βαλιτσάκι. Δεν έβγαιναν από εκεί. Να ζήσω εγώ έτσι; Ακόμη κι' αν ήμουνα για μια ζωή σε διακοπές ή σε επαγγελματικά ταξίδια από την μια χώρα στην άλλη; Δεν θα το ευχαριστιόμουν με τίποτα. Μόνο την πρώτη εβδομάδα, άντε δύο, για την "φάση" και μόνο. Όσο μ' αρέσει η περιπέτεια (είμαι και δίδυμος, την ΛΑΤΡΕΥΩ και βαριέμαι την ρουτίνα), άλλο τόσο τα θέλω όλα τακτοποιημένα.

[Feindflug]

Δεν θα το χαρακτήριζα καθόλου ανάλαφρο. Νομίζω όμως πως είναι θέμα ανθρώπου. Εγώ είμαι τέρμα ψυχαναγκαστική. Ακόμη και σε διακοπές, θα σηκωθώ πιο γρήγορα για να ετοιμάσω τα πράγματά μου όπως τα θέλω, να διαλέξω ρούχα αξεσουάρ κλπ. Η φάση πριν το ταξίδι που πρέπει να τα ετοιμάσω όλα; Η χειρότερή μου. Θέλω τον χώρο μου. Να ξέρω πως η οδοντόβουρτσα είναι εκεί, τα συγκεκριμένα παπούτσια/παντελόνι στον τάδε χώρο, τα μαύρα σκουλαρίκια σε ξεχωριστό ντουλαπάκι από τα μπλε και μπλα μπλα μπλα... επίσης να φύγω από το σπίτι και να μην στρώσω το κρεβάτι (όοοοσο κι' αν βιάζομαι;). Ούτε κατά διάνοια. Μέχρι και σε ξενοδοχείο, ακόμη κι' αν ξέρω πως θα καθαρίσει η καμαριέρα, τα μισά πριν βγω τα κάνω εγώ. Τώρα μπορεί να σκεφτεί κσνείς "πωω πως αντέχει αυτή να ζει έτσι;" ή πως είναι θέμα άγχους και πως πρέπει "να ηρεμήσω". Αλλά θα επιμείνω πως είναι θέμα χαρακτήρα και του πώς λειτουργεί ο καθένας καλύτερα.

Υπήρχε διάστημα που δεν ένιωθα ασφάλεια ούτε στο ίδιο μου το σπίτι. Πάντα υπήρχε στο αμάξι ένα μικρό βαλιτσάκι με τα απαραίτητα. Ένιωθα πραγματικά τουρίστας. Μια κοιμόμουν στην γιαγιά, την άλλη ξαφνικά στις 1 τα μεσάνυχτα θα έπρεπε π.χ να πάω στη θεία. Ξανά να τα "τακτοποιήσω" όλα. Την επόμενη πρωί δουλειά. Επίσης επί ένα χρόνο τα ρούχα μου στο δωμάτιο που μένω ήταν σε βαλιτσάκι. Δεν έβγαιναν από εκεί. Να ζήσω εγώ έτσι; Ακόμη κι' αν ήμουνα για μια ζωή σε διακοπές ή σε επαγγελματικά ταξίδια από την μια χώρα στην άλλη; Δεν θα το ευχαριστιόμουν με τίποτα. Μόνο την πρώτη εβδομάδα, άντε δύο, για την "φάση" και μόνο. Όσο μ' αρέσει η περιπέτεια (είμαι και δίδυμος, την ΛΑΤΡΕΥΩ και βαριέμαι την ρουτίνα), άλλο τόσο τα θέλω όλα τακτοποιημένα.