Γιατι υιοθετούμε προβληματικές γονεϊκές συμπεριφορές;

[Ερμής]

Παιδιά να συγκρίνουμε και κάτι άλλο το οποίο μετράει και στα καλά τους και στα κακά τους.
Μεγάλωσαν σε άλλες εποχές οι οποίες διαμόρφωσαν το χαρακτήρα τους.

[Custom_F]

Παιδιά να συγκρίνουμε και κάτι άλλο το οποίο μετράει και στα καλά τους και στα κακά τους.
Μεγάλωσαν σε άλλες εποχές οι οποίες διαμόρφωσαν το χαρακτήρα τους.

Αυτο εννοειται, ναι.

[Ερμής]

Ας πουμε εμένα, ανδρώθηκε επαγγελματικά στη λαχαναγορά τη δεκαετία του 80, πόσο πιθανό να αποφύγει καραμπαμπικές συμπεριφορές, ελάχιστες.
Άλλοι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε μια μεταπολεμική Ελλάδα με στερήσεις, λογικό να γίνουν σκληροί, αρκετά οικονόμοι.
Απο την άλλη ήταν εποχές που μπορούσαν πολύ ευκολότερα να δημιουργήσουν επαγγελματικά και να μας βοηθήσουν σήμερα, πράγμα που φυσικά τους ευγνωμονούμε.

[Custom_F]

Ας πουμε εμένα, ανδρώθηκε επαγγελματικά στη λαχαναγορά τη δεκαετία του 80, πόσο πιθανό να αποφύγει καραμπαμπικές συμπεριφορές, ελάχιστες.
Άλλοι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε μια μεταπολεμική Ελλάδα με στερήσεις, λογικό να γίνουν σκληροί, αρκετά οικονόμοι.
Απο την άλλη ήταν εποχές που μπορούσαν πολύ ευκολότερα να δημιουργήσουν επαγγελματικά και να μας βοηθήσουν σήμερα, πράγμα που φυσικά τους ευγνωμονούμε.

Ω ναι!

Εχω παρει πολλα καλα και απο τους δυο. Και υλικα. Και ασφαλως ηταν και ειναι μεγαλη βοηθεια και στηριγμα!

Απλως εχω κολλησει, γιατι να υιοθετουμε συμπεριφορες που εχουμε απορριψει... Πολλες απαντησεις με βοηθησαν και πιστευω θα το δουλεψω ακομη καλυτερα!

[lyna]

Γιατί μας ενώνουν.
Εγώ με τους δικούς μου δεν έχω πολλά κοινά παρά μόνο ότι είμαστε οικογένεια. Μου αρέσει που αντιγράφω κάποια πράγματα αλλά πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτώ ότι δεν ταιριάζουμε ρε φίλε, τραβά παρακάτω .
Άπαξ κ το έκανα , οι εκδηλώσεις αγάπης αυξήθηκαν. Γτ συναισθηματικά κ μόνο αυναντιομαατε . Σε όλα τα Λλα πετάμε χαρταετό

[Custom_F]

Γιατί μας ενώνουν.
Εγώ με τους δικούς μου δεν έχω πολλά κοινά παρά μόνο ότι είμαστε οικογένεια. Μου αρέσει που αντιγράφω κάποια πράγματα αλλά πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτώ ότι δεν ταιριάζουμε ρε φίλε, τραβά παρακάτω .
Άπαξ κ το έκανα , οι εκδηλώσεις αγάπης αυξήθηκαν. Γτ συναισθηματικά κ μόνο αυναντιομαατε . Σε όλα τα Λλα πετάμε χαρταετό

Απολυτως λογικο. Την οικογενεια δεν την διαλεγεις, αρα μπορεις και να μην ταιριαξεις. Μονο τους φιλους διαλεγεις. Ακομη ομως και να μην ταιριαζεις, τους αγαπας. Μπορει να μη θες να περνας χρονο μαζι τους, αλλα το ενδιαφερον, η ανησυχια και η αγαπη δε μπορει, ειναι εκει!

[vagabondo]

πχ για το Σ'αγαπαω που λεγατε δεν το λεγαμε ουτε το ακουγαμε και εμεις.
Ενω μπορω να το πω πχ εδω μεσα σε καποιον '' Custom Σ'αγαπω'' , ''Αγαπω Custom''
Δεν μπορω να το πω στον αδερφο μου,σε μια φιλη μου κτλ.Και οταν μου το λενε
μου φαινεται περιεργο ,νιωθω καπως αβολα! Μονο στον αντρα μου το λεω και το ακουω φυσιολογικα.

Τα ίδια κι εδώ.
Ίσως τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, πήξαμε στα ανούσια σ'αγαπώ.

Με πλησιάζει μια φορά και με ρωτάει στο άσχετο η 6χρονη ανιψιά μου:
- η μαμά μου είπε πως όταν ήμουν μικρή, μ' αγαπούσες πολύ
- γιατί μωρή μαλακισμένο (αυτό το είπα από μέσα μου ), τώρα δεν σ' αγαπώ;
- όχι, γιατί όλο με μαλώνεις και λες τιμωρία
- καλά σε κάνω

έφυγε

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

πχ για το Σ'αγαπαω που λεγατε δεν το λεγαμε ουτε το ακουγαμε και εμεις.
Ενω μπορω να το πω πχ εδω μεσα σε καποιον '' Custom Σ'αγαπω'' , ''Αγαπω Custom''
Δεν μπορω να το πω στον αδερφο μου,σε μια φιλη μου κτλ.Και οταν μου το λενε
μου φαινεται περιεργο ,νιωθω καπως αβολα! Μονο στον αντρα μου το λεω και το ακουω φυσιολογικα.

Τα ίδια κι εδώ.
Ίσως τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, πήξαμε στα ανούσια σ'αγαπώ.

Με πλησιάζει μια φορά και με ρωτάει στο άσχετο η 6χρονη ανιψιά μου:
- η μαμά μου είπε πως όταν ήμουν μικρή, μ' αγαπούσες πολύ
- γιατί μωρή μαλακισμένο (αυτό το είπα από μέσα μου ), τώρα δεν σ' αγαπώ;
- όχι, γιατί όλο με μαλώνεις και λες τιμωρία
- καλά σε κάνω

έφυγε

κακούργε!

[vagabondo]

κακούργε!

[casper quantum]

Ο vagabondo δείχνει κακός ενώ καταβάθος είναι ψυχούλα

Εντομεταξύ και εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ να το πω. Βασικά το λέω μόνο σε φίλες (σπάνια) και σε οικογένεια με πλάγιο τρόπο όπως αυτά που λέτε αλλά αυτό συμβαίνει επειδή και εκείνοι δεν το λένε και έχουμε μεγαλώσει αλλιώς. Έχω μεγάλο πρόβλημα στην έκφραση συναισθημάτων όταν είμαι face to face με κάποιον και γι' αυτό ειδικά στην αρχή δυσκολεύτηκα πολύ με την ψυχολόγο μου. Το ίδιο και όταν ερωτεύτηκα και τα αισθήματα ήτανε αμοιβαία. Μέχρι να ανοιχτώ λίγο τον έσκασα. Και την κολλητή μου όταν γνωριστήκαμε στο λύκειο. Είχε πάρα πολλύ υπομονή μαζί μου. Αλλά επίτηδες το προσπαθώ. Είμαι σε καλό δρόμο και κάποιες περιόδους μου βγαίνει εντελώς φυσικά. Η πλάκα είναι πως ενώ ποτέ δεν είχα παράπονα και αμφιβολίες για την αγάπη των γονιών μου, τώρα κάνω σαν μωρό και τους λέω κάτι άκυρα "δεν μ' αγαπάτε", "σε μένα ποτέ δεν κάνατε/είπατε αυτό και το άλλο" και μπλα μπλα. Θεέ και κύριε!

[enaon]

πολύ ωραίο θέμα

Η δική μου θεωρία είναι ότι δεν γίνεται αλλιώς, κάποτε δεν γίνεται άλλο να έχουμε συνέχεια δίκιο ως παιδιά, οπότε συνεχίζουμε να έχουμε δίκιο ως μεγάλοι. Γενικά είναι φίτσουρ νομίζω, δεν είναι μπαγκ, απλά δεν θέλουμε να αποδεχθούμε την διαταραχή μας.
Όταν θέλεις να έχεις δίκιο όταν ήσουν μικρός ώστε να στέκει οτι οι γονείς έκαναν λάθη, αλλά θες ταυτόχρονα να μην είχες δίκιο όταν ήσουν μικρός για να έχεις τώρα που τα σκέφτεσαι αλλιώς απο τότε, γιατί τώρα ξέρεις και έχεις δίκιο, πάλι, αλλά τώρα είναι αλήθεια κλπ κλπ, αυτά παθαίνεις, πας με το δίκιο που θυμάσαι. Είναι η εκδίκηση της παράνοιας, θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια αλλά τα ζεις από την λογική του γονιού σου πλέον, του μαλάκα που τελικά δεν ήταν γιατί ήσουν εσύ, τότε, όχι τώρα, τώρα είσαι σαν τους κολλημένους που δεν καταλάβαιναν τότε, δηλαδή μια χαρά.

Γενικά νομίζω οτι στην λαχτάρα μας να μην δεχθούμε οτι είμαστε διαταραγμένες προσωπικότητες, χάνουμε και τις προσωπικότητες.
https://youtu.be/jJ6K_f7oSdg?t=396

[enaon]

είναι το μαθημένο μας, μας προσφέρει
την ψευδαίσθηση της ασφάλειας

αυτό που ντυνόμαστε όσο μεγαλώνουμε,
σαν στρώσεις ρούχων, το ένα πάνω απ τ άλλο,
και που έχουμε υποχρέωση να αφαιρούμε
όσο μεγαλώνουμε, μέχρι ν απομείνουμε γυμνοί
και να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε

απίθανο, μα όχι αδύνατο

όταν ήμουν μικρός, έπαιζα arcade games και υπήρχε μία επιρροή, σκεφτόμουν οτι αν η ζωή ήταν ένα παιχνίδι, θα ήταν περίπου έτσι:

Θα άρχιζες πλαδαρός με χέρια άδεια, καθώς προχώραγαν οι πίστες θα νίκαγες κακούς, θα έλυνες γρίφους, θα πέρναγες δυσκολίες, θα δυνάμωνες και θα έπαιρνες διάφορα οπλάκια. Σταδιακά ο χαρακτήρας θα γινόταν πολύ ισχυρός και τα εφόδια θα ήταν απίστευτα, τηλεκατευθυνόμενες βόμβες, ρουκέτες, γιατί όχι και ένα μεκ. Όταν τα κατάφερνες και είχες γίνει ραμπο, 3% ποσοστό λίπους και αρματωμένος σαν αστακός, το παιχνίδι θα σου ζητούσε να κολυμπήσεις μερικές δεκάδες μέτρα για να φτάσεις στο επόμενο επίπεδο, και τότε θα έπρεπε να αποφασίσεις. Θα πας το λίπος σου στo 15% για να επιπλέεις άνετα, θα πετάξεις όλα σου τα όπλα για να μην πας στον πάτο, θα γίνεις πάλι όσο αβοήθητος έμοιαζες στην αρχή για να πας παραπέρα, ή θα κάτσεις εκεί να τους σκοτώσεις όλους και να το κάνεις shootemup;

[YouOnlyLiveOnce]

πχ για το Σ'αγαπαω που λεγατε δεν το λεγαμε ουτε το ακουγαμε και εμεις.
Ενω μπορω να το πω πχ εδω μεσα σε καποιον '' Custom Σ'αγαπω'' , ''Αγαπω Custom''
Δεν μπορω να το πω στον αδερφο μου,σε μια φιλη μου κτλ.Και οταν μου το λενε
μου φαινεται περιεργο ,νιωθω καπως αβολα! Μονο στον αντρα μου το λεω και το ακουω φυσιολογικα.

Τα ίδια κι εδώ.
Ίσως τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, πήξαμε στα ανούσια σ'αγαπώ.

Με πλησιάζει μια φορά και με ρωτάει στο άσχετο η 6χρονη ανιψιά μου:
- η μαμά μου είπε πως όταν ήμουν μικρή, μ' αγαπούσες πολύ
- γιατί μωρή μαλακισμένο (αυτό το είπα από μέσα μου ), τώρα δεν σ' αγαπώ;
- όχι, γιατί όλο με μαλώνεις και λες τιμωρία
- καλά σε κάνω

έφυγε

καημενο ανηψακι τι τραβας

[lyna]

πχ για το Σ'αγαπαω που λεγατε δεν το λεγαμε ουτε το ακουγαμε και εμεις.
Ενω μπορω να το πω πχ εδω μεσα σε καποιον '' Custom Σ'αγαπω'' , ''Αγαπω Custom''
Δεν μπορω να το πω στον αδερφο μου,σε μια φιλη μου κτλ.Και οταν μου το λενε
μου φαινεται περιεργο ,νιωθω καπως αβολα! Μονο στον αντρα μου το λεω και το ακουω φυσιολογικα.

Τα ίδια κι εδώ.
Ίσως τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, πήξαμε στα ανούσια σ'αγαπώ.

Με πλησιάζει μια φορά και με ρωτάει στο άσχετο η 6χρονη ανιψιά μου:
- η μαμά μου είπε πως όταν ήμουν μικρή, μ' αγαπούσες πολύ
- γιατί μωρή μαλακισμένο (αυτό το είπα από μέσα μου ), τώρα δεν σ' αγαπώ;
- όχι, γιατί όλο με μαλώνεις και λες τιμωρία
- καλά σε κάνω

έφυγε

"καλά ΣΕ κάνω; "
οϊμε ..

ρε, όταν σας ζητάνε γουτσου γούτσου να νιωθετε υπερήφανοι και να δίνετε πίσω, μετά ο άλλος ξενερώνει και φεύγει, σε όποια ηλικία και να είναι
γουτσου γούτσου ζητησε το μικρό, όχι να της πάρεις δώρο μια σκατούλα

[Custom_F]

Μα αντι να την παρει αγκαλια, να τη γαργαλησει λιγο, να της δωσει κανα φιλι και να της πει ποσο πολυ την αγαπαει, ο στριτζος ειπε... Καλα σκανω;

Επρεπε να την καθησυχασεις λεγοντας της οτι την αγαπας το ιδιο πολυ οπως παλια και πως α τη μαλωνεις και αν τη βαζεις τιμωρια ειναι επειδη κατι εχει κανει λαθος εκεινη κτλ. Το τελευταιο δεν ξερω κατα ποσο το λεμε με τετοιο τροπο, αλλα ειναι η αληθεια.