foscilis έγραψε: 27 Ιουν 2024, 23:30
Μια οικογενειακή εταιρεία, η Purdue Pharma, της οικογένειας Sackler έβγαλε αρχές της δεκαετίας του 2000 το oxycontin που είναι σαν την ηρωίνη αλλά σε χάπι και κάτι σαβουρομμύρια φορές πιο εθιστικό, και οι γιατροί πήγαινες με καρούμπαλο από στουκάρισμα σε ντουλάπι και σου έλεγαν πάρε πέντε χάπια την ημέρα για μια βδομάδα όπως γίνεται εδώ ξερωγω με τα ντεπόν, με αποτέλεσμα την "κρίση των οπιοειδών" δηλαδή όλα αυτά τα ζόμπι που βλέπετε στα βιντεάκια στα social και πάνω από 70.000 θανάτους τον χρόνο.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν τοπικές κυβερνήσεις, ιδρύματα, θύματα και συγγενείς ότι αυτό δεν ήταν ακριβώς νόμιμο και άρχισαν τις αγωγές στην Purdue και στην οικογένεια που τη διαχειρίζεται. Αυτοί τελικά κατέληξαν σε έναν εθνικό συμβιβασμό που έλεγε ότι θα δώσουν 6 δισεκατομμύρια αποζημίωση (δηλαδή περίπου 1-2 χιλιάρικα ανά θύμα μετρώντας μόνο τα άμεσα θύματα), η Purdue χρεωκοπεί, διαλύεται και επανιδρύεται σαν εταιρεία αφιερωμένη στο να γιατρέψει τη ζημιά που προκάλεσε το Oxycontin

και κυρίως η οικογένεια εξασφαλίζει 50 δισεκατομμύρια από τα ήδη μαζεμένα κέρδη (τα οποία έχει μεταφέρει σε άλλους, μη εταιρικούς λογαριασμούς) και το ακαταδίωκτο από περαιτέρω διεκδικήσεις μολονότι η εταιρεία δεν είναι ανώνυμη αλλά προσωπική τους κτήση.
Απ' ό,τι με πληροφόρησαν αυτή τη στιγμή τα Windows στις ειδήσεις κάτω αριστερά, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό τον συμβιβασμό με 5-4. Δεν έκρινε απ' ό,τι κατάλαβα την ουσία του προβλήματος αλλά το αστικό ζήτημα.
Την απόφαση την έγραψε ο Gorshuch που είναι το τελευταίο εναπομείναν παιδί των λουλουδιών στο δικαστήριο, αλλά συμφώνησαν ο Thomas που είναι ο πιο δεξιός δικαστής που έχει υπάρξει ποτέ, ο Alito που τον διόρισε ο Bush, η Amy Barett δλδ το μιλφόνι που διόρισε ο Τραμπ και η τρελο-Ketanji Jackson που ήταν ο woke διορισμός του Biden. Το βασικό τους επιχείρημα ήταν ότι η συμφωνία είναι εξωφρενικά παράνομη: επιλεκτικές χρεωκοπίες, προσωπική ασυλία ακόμα και από ποινικές ευθύνες, συμφωνία με μέρος των θυμάτων ενώ καταφανέστατα η πλειοψηφία ούτε καν ρωτήθηκε.
Οι 4 που διαφώνησαν ήταν επίσης ανάμικτοι συντηρητικοί-προοδευτικοί, με βασικό επιχείρημα ότι για τα θύματα κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά ο κυκεώνας δικών που ακολουθεί τώρα, όλες βέβαια με στόχο τον κώλο των Sackler.
https://en.wikipedia.org/wiki/Purdue_Pharma
https://www.documentcloud.org/documents ... due-pharma
Φοβερό read! Να γράψω εδώ κάποια πράγματα για όσους δεν θα διαβάσουν την απόφαση, δλδ το 99% των πόστερς
Τι ακριβώς έγινε:
Το 2007 ένας affiliate της Purdue κρίθηκε ένοχος για διαφήμιση του oxycontin ως πιο ασφαλούς από αντίστοιχα αναλγησικά (mega-lie). Οι Sackler αμέσως ατάλαβαν ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή και θα έρχονταν χιλιάδες μηνύσεις (ατσίδες) και από κει που παίρναν μόνο το 15% των κερδών πίσω, άρχισαν να παίρνουν το 70%(!) από 2008 ως 2016. Αυτά τα τα έβαζαν σε overseas trusts και σε άλλες οικογενειακές επιχειρήσεις.
(Προσέξτε ότι το παραπάνω δεν είναι παράνομο αλλά ΕΙΝΑΙ καρα-πούστικο!)
Το 2019, με την εταιρία να έχει πλέον πολύ λιγότερα κεφάλαια, αφού είχαν αφαιρέσει 11δις απ'αυτήν, υπέβαλαν αίτηση πτώχευσης, στην οποία έγινε παζάρι με την οικογένεια να προτείνει την επιστροφή 4.5 απ'τα 11δις στα "ταμεία" της εταιρίας ώστε κάθε θύμα να αποζημειωθεί με 3500 (ή και παραπάνω για τις σοβαρές υποθέσεις πχ θάνατοι).
Σε αντάλλαγμα, οι Sackler θα λάμβαναν αμνηστία για πάντα(!) από οποιαδήποτε claims για εξαπάτηση ή willful misconduct. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα.
Το σημαντικό όμως είναι ότι και πάλι η απόφαση του Δικαστηρίου έπρεπε να στηριχθεί στο αν όντως νομικά κάτι τέτοιο στέκει και ΟΧΙ στο πόσο γιγαντιαία λαμόγια είναι οι Sackler!
Τελικά διάβασα και τα δύο arguments και η απόφαση πραγματικά κρίθηκε από μια κλωστή.
Τι λέει η απόφαση
1) Η πλειοψηφία έδειξε ότι στις 6 προτάσεις που καθορίζουν πως γίνεται ένας συμβιβασμός χρεωκοπίας, οι πρώτες 5 αφορούν μόνο τους debtors (εδώ την Purdue) και ΟΧΙ τους non-debtors (εδώ τα μέλη της οικογένειας που πρότειναν το εξωπραγματικό deal). Το πρόβλημα ήταν μόνο στην 6η πρόταση που λέει,
"είναι επίσης αποδεκτό όποιο πλάνο είναι APPROPRIATE και συνάδει με τα προηγούμενα".
Ε, η πλειοψηφία έκρινε ότι αυτό δεν μπορεί να μετατρέψει ξαφνικά provisions που αφορούν τους debtors (την εταιρία) σε provisions που αφορούν non-debtors (την οικογένεια).
Η μειοψηφία διαφώνησε και είπε ότι αυτό γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις, δλδ non-debtors να αναλάβουν την εκπροσώπηση debtors για διάφορους λόγους.
Η πλειοψηφία ανταπάντησε ότι και σε κείνες τις περιπτώσεις όμως, αυτό γίνεται για να επέλθει συμβιβασμός για τον debtor (εταιρία), όχι να εξασφαλισθούν και να προστατευούν από μηνύσεις οι non-debtors (οικογένεια)! Αυτό μου φαίνεται εξόχως λογικό.
2) Μετά η μειοψηφία αναφέρθηκε σε πάρα πολλές υποθέσεις που έχουν γίνει τέτοιοι συλλογικοί συμβιβασμοί, όπως με τον asbestos και άλλες. Επίσης, αναφέρθηκε στα προφανή πλεονεκτήματα: το κάλλιο "πέντε και στο χέρι" που είπε ο φόσι παρά τον δύσκολο δρόμο των μηνύσεων όπου δεν είναι σίγουρο αν θα τα πάρουνε ή που μπορεί κάποια ομάδα μηνυτών να προσλάβει τον Κούγια και να αδειάσουν το ταμείο, αφήνοντας ψίχουλα για τους επόμενους. Ακούγεται εξόχως pragmatic.
Όμως η πλειοψηφία, πχ για τον asbestos, κατέδειξε ένα νόμο του Κογκρέσου που explicitly έγραφε για εξαίρεση για το συγκεκριμένο, κάτι που δυναμώνει την άποψη ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η άνωθεν 6η πρόταση (περί "appropriate") για να ξεχειλώνονται πλήρως οι 5 προηγούμενες σούπερ-συγκεκριμένες. Ngl, το συγκεκριμένο περί asbestos, μου έφερε λίγο σε lie by omission απ'την πλευρά της μειοψηφίας.
3) Ίσως το πιο σημαντικό όμως επιχείρημα της πλειοψηφίας ήταν το εξής. Σε μια χρεοκωπία, ο debtor πάντα φέρνει ΟΛΑ τα assets του στο τραπέζι για διακανονισμό. Έστω λοιπόν ότι δεχόμαστε να κάνουμε deal με τους non-debtors (οικογένεια) στην θέση του αληθινού debtor (εταιρία), κάτι που θα έκανε νόμιμη την (ηθικά σκανδαλώδη) μελλοντική προστασία της οικογένειας από οποιαδήποτε μελλοντική μήνυση.
Δεν πρέπει τότε να φερθούμε το ίδιο και στα assets, δλδ η οικογένεια να φέρει στο τραπέζι τα 11δις της που έβγαλε προληπτικά έναντι των μόλις 4.5 που προτείνει να επιστρέψει?
Συμπέρασμα:
Είναι φοβερό πόσο κοντά στο να μην περάσει ήταν αυτό (από νομικής άποψης) και αυτό εξηγεί το 5-4 για μένα. Και όχι βέβαια αστείες κατηγορίες για πουλημένους δικαστές. Είναι θέμα μη πολιτικό (partisan) απ'αυτά που δείχνουν ποιοι δικαστές σκέφτονται πραγματικά με το γράμμα του νόμου και ποιοι με το πνεύμα (ας πούμε, γιατί εδώ νομίζω δεν έστεκε καν το 2ο). Όταν το θέμα είναι κομματικό, εκεί βλέπεις άλλες προτεραιότητες...
Για μένα είναι τέλεια απόφαση, αφού είμαι φανατικά υπέρ του γράμματος, και θεωρώ ότι οι διασταλτικές ερμηνείες (τα παραθυράκια) είναι που έχουν γαμήσει την δικαιοσύνη.
Αν θέλει το Κογκρέσο, μπορεί πάντα να το κάνει πιο secure, βγάζοντας νόμο που να λέει ότι είναι παράνομο να βγάζεις τόσα χρήματα αμυντικά έναντι σίγουρων μελλοντικών μηνύσεων (μλκ μου, έπαιρναν πίσω το 70% των κερδών!!!)
Βέβαια, μιλάμε για το ίδιο κογκρέσο που επιτρέπει στην Πελόζι να κάνει προφανές insider trading, οπότε δεν ξέρω πως θα έβγαζαν νόμο για το παραπάνω (που είναι της ίδιας τάξης προφανότητας)