Έρχεται η εξαήμερη εργασία από τον Ιούλιο σε δημόσιο, δεκο και τράπεζες (και Ι.Τ.)..

[nyxtovios]

Για δημόσιο και δεκο δεν παίζει πάντως.
Είναι στη σφαίρα επιστημονικής φαντασίας, φάση μόλις βγει η ΝΔ θα διώξει τους ΔΥ.

[hellegennes]

Κατι πιο δραστικό πρεπει να γινει με αυτη την 6η μερα ομως, οταν οι προηγμένες χωρες της Ευρωπης ήδη τρέχουν μοντελα 4ήμερης εργασίας.

4 ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα ειναι το νορμαλ για το μέσο ανθρώπινο οργανισμό. Την 5η μερα πολλοί τη βγαζουν οριακά, άλλοι ήδη κλατάρουν. 6η κτλ δεν το συζητώ, και το τριπλό ημερομίσθιο να παίρνεις ειναι σκλαβιά, ακομα και με τη θέλησή σου. Αυτοσκλαβιά.

Όλα αυτα για όσους δουλευουν πραγματικά, όχι για τους ΔΥ.

Δεν είμαι σίγουρος ότι το μοντέλο 4ήμερης εργασίας είναι θετικό, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί τρόποι αλλά οι κύριοι είναι αυτοί:

1. συνεχόμενες 4 ημέρες και 3 ημέρες ρεπό (ΠΣΚ)
2. συνεχόμενες 3 ημέρες, 1 ρεπό (Πέμπτη), 1 μέρα εργασίας, 2 ρεπό (ΣΚ)
3. εναλλάξ εργασία-ρεπό
4. δύο διήμερα εργασίας (Δ-Τ και Π-Π)

Το 1 και το 3 είναι τα χειρότερα. Το 3 είναι ρόλερ κόστερ, δεν δίνει κανένα ουσιώδες πλεονέκτημα και καταστρέφει την παραγωγικότητα ενώ το 1 παρομοίως δημιουργεί κενό παραγωγικότητας και προσαρμογής.

Το 4 είναι αυτό που έχει το περισσότερο νόημα, δηλαδή μια ενδιάμεση μέρα ανάπαυσης και χρήσης για άλλες δουλειές. Στην πράξη όμως δημιουργεί πολλά προβλήματα αυτό το σύστημα. Καταρχήν δεν γίνεται να είναι όλοι σ' αυτό το πλάνο, θα έπρεπε να κλείνουν οι επιχειρήσεις μια μέρα παραπάνω, το οποίο δημιουργεί τρομερό πρόβλημα παραγωγικότητας, ρεαλιστικά θα πρέπει να είναι με ρότα και αυτό είναι άδικο γιατί το ιδανικό είναι ΔΤΠΠ, οτιδήποτε άλλο είναι μαλακία. Έπειτα αυτό το σύστημα είναι εφικτό μόνο για υπαλλήλους. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν είναι υπάλληλοι, που όμως συνεργάζονται με υπαλλήλους.

Συνολικά η απώλεια μιας έξτρα μέρας είναι παραγωγικό πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, όσο και πρόβλημα προσαρμογής. Ίσως να έχει ουσία μετά από κάποια ηλικία, π.χ. μετά τα 55, για λόγους ψυχικής και σωματικής αντοχής.

[Garcia]

Αν το μετρο της 6ημερης εργασιας και στο δημοσιο,επιβαλλοταν απο τη κομισιον,το μακαριτη σοιπλε,την ΕΕ,στην εκαστοτε κυβερνηση της Ελλαδας,τι θα εκαναν οι κηφηνες?

[vantono]

Κατι πιο δραστικό πρεπει να γινει με αυτη την 6η μερα ομως, οταν οι προηγμένες χωρες της Ευρωπης ήδη τρέχουν μοντελα 4ήμερης εργασίας.

4 ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα ειναι το νορμαλ για το μέσο ανθρώπινο οργανισμό. Την 5η μερα πολλοί τη βγαζουν οριακά, άλλοι ήδη κλατάρουν. 6η κτλ δεν το συζητώ, και το τριπλό ημερομίσθιο να παίρνεις ειναι σκλαβιά, ακομα και με τη θέλησή σου. Αυτοσκλαβιά.

Όλα αυτα για όσους δουλευουν πραγματικά, όχι για τους ΔΥ.

Δεν είμαι σίγουρος ότι το μοντέλο 4ήμερης εργασίας είναι θετικό, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί τρόποι αλλά οι κύριοι είναι αυτοί:

1. συνεχόμενες 4 ημέρες και 3 ημέρες ρεπό (ΠΣΚ)
2. συνεχόμενες 3 ημέρες, 1 ρεπό (Πέμπτη), 1 μέρα εργασίας, 2 ρεπό (ΣΚ)
3. εναλλάξ εργασία-ρεπό
4. δύο διήμερα εργασίας (Δ-Τ και Π-Π)

Το 1 και το 3 είναι τα χειρότερα. Το 3 είναι ρόλερ κόστερ, δεν δίνει κανένα ουσιώδες πλεονέκτημα και καταστρέφει την παραγωγικότητα ενώ το 1 παρομοίως δημιουργεί κενό παραγωγικότητας και προσαρμογής.

Το 4 είναι αυτό που έχει το περισσότερο νόημα, δηλαδή μια ενδιάμεση μέρα ανάπαυσης και χρήσης για άλλες δουλειές. Στην πράξη όμως δημιουργεί πολλά προβλήματα αυτό το σύστημα. Καταρχήν δεν γίνεται να είναι όλοι σ' αυτό το πλάνο, θα έπρεπε να κλείνουν οι επιχειρήσεις μια μέρα παραπάνω, το οποίο δημιουργεί τρομερό πρόβλημα παραγωγικότητας, ρεαλιστικά θα πρέπει να είναι με ρότα και αυτό είναι άδικο γιατί το ιδανικό είναι ΔΤΠΠ, οτιδήποτε άλλο είναι μαλακία. Έπειτα αυτό το σύστημα είναι εφικτό μόνο για υπαλλήλους. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν είναι υπάλληλοι, που όμως συνεργάζονται με υπαλλήλους.

Συνολικά η απώλεια μιας έξτρα μέρας είναι παραγωγικό πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, όσο και πρόβλημα προσαρμογής. Ίσως να έχει ουσία μετά από κάποια ηλικία, π.χ. μετά τα 55, για λόγους ψυχικής και σωματικής αντοχής.

Τι λόγους ψυχικής αντοχής για άνω των 55 μου λες, οι μπουμερς από ψυχική αντοχή άλλο τίποτα.
Εδώ μιλάμε για άτομα των 25 και άνω, που πάσχουν από ψυχική αντοχή.
Όλοι οι ψυχίατροι είναι φουλ στα ραντεβού από νεαρες ηλικίες. Οι περισσότεροι ασθενείς τους νέοι άνθρωποι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης και ηγετικά πόστα, ή νέοι επιχειρηματίες.
Και για αυτό θεωρώ ότι το 4ημερο εργασιας θα ξαλαφρώνει πολύ κόσμο, κυρίως ψυχικά.
Η πλειονότητα των μπουμερς μόνο σωματικά πάσχουν, ψυχικά είναι οι καλύτεροι του χωριού.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

[Dwarven Blacksmith]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

[mao mao]

Μακάρι να προλάβουμε το 1. Πόσο διαφορετικά είναι όταν έχεις τριήμερο αντί για απλό σουκού.

[vantono]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Τέλειο είναι. Απλώς θεωρώ αυτή την ενδιάμεση αποσυμπίεση-ξεκουραση του 2-1-2 πολύ πιο παραγωγική, σύμφωνα με δική μου εμπειρία, που το έχω κάνει σε παλιοτερες δουλειές μου με κάποια ρεπό.

Το μόνο αρνητικό του, είναι ότι σου σπάει το 3ημερο αν θες να πας κάπου να ξεφύγεις.
Εγώ θα εφάρμοζα το 1 ως θερινό εργασιακό καθεστώς και το 4 ως χειμερινό, μια και το χειμώνα δεν έχεις και τόσο ανάγκη να πολυ ξεφύγεις, γιατομπούτσο καιρος, δεν μπορούμε να πάμε παραλία να βγάλουμε τις κορμάρες μας να αράξουμε κτλ, γενικά τραβιέται περισσότερο το σπιτογατιλίκι.

[Feindflug]

Κατι πιο δραστικό πρεπει να γινει με αυτη την 6η μερα ομως, οταν οι προηγμένες χωρες της Ευρωπης ήδη τρέχουν μοντελα 4ήμερης εργασίας.

4 ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα ειναι το νορμαλ για το μέσο ανθρώπινο οργανισμό. Την 5η μερα πολλοί τη βγαζουν οριακά, άλλοι ήδη κλατάρουν. 6η κτλ δεν το συζητώ, και το τριπλό ημερομίσθιο να παίρνεις ειναι σκλαβιά, ακομα και με τη θέλησή σου. Αυτοσκλαβιά.

Όλα αυτα για όσους δουλευουν πραγματικά, όχι για τους ΔΥ.

Δεν είμαι σίγουρος ότι το μοντέλο 4ήμερης εργασίας είναι θετικό, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί τρόποι αλλά οι κύριοι είναι αυτοί:

1. συνεχόμενες 4 ημέρες και 3 ημέρες ρεπό (ΠΣΚ)
2. συνεχόμενες 3 ημέρες, 1 ρεπό (Πέμπτη), 1 μέρα εργασίας, 2 ρεπό (ΣΚ)
3. εναλλάξ εργασία-ρεπό
4. δύο διήμερα εργασίας (Δ-Τ και Π-Π)

Το 1 και το 3 είναι τα χειρότερα. Το 3 είναι ρόλερ κόστερ, δεν δίνει κανένα ουσιώδες πλεονέκτημα και καταστρέφει την παραγωγικότητα ενώ το 1 παρομοίως δημιουργεί κενό παραγωγικότητας και προσαρμογής.

Το 4 είναι αυτό που έχει το περισσότερο νόημα, δηλαδή μια ενδιάμεση μέρα ανάπαυσης και χρήσης για άλλες δουλειές. Στην πράξη όμως δημιουργεί πολλά προβλήματα αυτό το σύστημα. Καταρχήν δεν γίνεται να είναι όλοι σ' αυτό το πλάνο, θα έπρεπε να κλείνουν οι επιχειρήσεις μια μέρα παραπάνω, το οποίο δημιουργεί τρομερό πρόβλημα παραγωγικότητας, ρεαλιστικά θα πρέπει να είναι με ρότα και αυτό είναι άδικο γιατί το ιδανικό είναι ΔΤΠΠ, οτιδήποτε άλλο είναι μαλακία. Έπειτα αυτό το σύστημα είναι εφικτό μόνο για υπαλλήλους. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν είναι υπάλληλοι, που όμως συνεργάζονται με υπαλλήλους.

Συνολικά η απώλεια μιας έξτρα μέρας είναι παραγωγικό πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, όσο και πρόβλημα προσαρμογής. Ίσως να έχει ουσία μετά από κάποια ηλικία, π.χ. μετά τα 55, για λόγους ψυχικής και σωματικής αντοχής.

Τι λόγους ψυχικής αντοχής για άνω των 55 μου λες, οι μπουμερς από ψυχική αντοχή άλλο τίποτα.
Εδώ μιλάμε για άτομα των 25 και άνω, που πάσχουν από ψυχική αντοχή.
Όλοι οι ψυχίατροι είναι φουλ στα ραντεβού από νεαρες ηλικίες. Οι περισσότεροι ασθενείς τους νέοι άνθρωποι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης και ηγετικά πόστα, ή νέοι επιχειρηματίες.
Και για αυτό θεωρώ ότι το 4ημερο εργασιας θα ξαλαφρώνει πολύ κόσμο, κυρίως ψυχικά.
Η πλειονότητα των μπουμερς μόνο σωματικά πάσχουν, ψυχικά είναι οι καλύτεροι του χωριού.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

Δεν είναι μόνο η εργασιακή πίεση και η οικονομική ανασφάλεια που παίζουν στις νεαρές ηλικίες, τύπε.

Είναι και η βαρεμάρα, ο πολύς ελεύθερος χρόνος που σε κάνει να φιλοσοφείς (με την κακή έννοια), το γεγονός ότι έχουν κάνει ήδη πολλά πράγματα σε πολύ νεαρή ηλικία και δεν βρίσκουν κάποιο νόημα μετά...

Τα περισσότερα λύνονται με γυμναστική και δεν χρειάζονται θεραπευτές ψυχικής υγείας παντός τύπου, αλλά τι να κάνουμε; Σε αυτήν την εποχή ζούμε...

[vantono]

Δεν είμαι σίγουρος ότι το μοντέλο 4ήμερης εργασίας είναι θετικό, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί τρόποι αλλά οι κύριοι είναι αυτοί:

1. συνεχόμενες 4 ημέρες και 3 ημέρες ρεπό (ΠΣΚ)
2. συνεχόμενες 3 ημέρες, 1 ρεπό (Πέμπτη), 1 μέρα εργασίας, 2 ρεπό (ΣΚ)
3. εναλλάξ εργασία-ρεπό
4. δύο διήμερα εργασίας (Δ-Τ και Π-Π)

Το 1 και το 3 είναι τα χειρότερα. Το 3 είναι ρόλερ κόστερ, δεν δίνει κανένα ουσιώδες πλεονέκτημα και καταστρέφει την παραγωγικότητα ενώ το 1 παρομοίως δημιουργεί κενό παραγωγικότητας και προσαρμογής.

Το 4 είναι αυτό που έχει το περισσότερο νόημα, δηλαδή μια ενδιάμεση μέρα ανάπαυσης και χρήσης για άλλες δουλειές. Στην πράξη όμως δημιουργεί πολλά προβλήματα αυτό το σύστημα. Καταρχήν δεν γίνεται να είναι όλοι σ' αυτό το πλάνο, θα έπρεπε να κλείνουν οι επιχειρήσεις μια μέρα παραπάνω, το οποίο δημιουργεί τρομερό πρόβλημα παραγωγικότητας, ρεαλιστικά θα πρέπει να είναι με ρότα και αυτό είναι άδικο γιατί το ιδανικό είναι ΔΤΠΠ, οτιδήποτε άλλο είναι μαλακία. Έπειτα αυτό το σύστημα είναι εφικτό μόνο για υπαλλήλους. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν είναι υπάλληλοι, που όμως συνεργάζονται με υπαλλήλους.

Συνολικά η απώλεια μιας έξτρα μέρας είναι παραγωγικό πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, όσο και πρόβλημα προσαρμογής. Ίσως να έχει ουσία μετά από κάποια ηλικία, π.χ. μετά τα 55, για λόγους ψυχικής και σωματικής αντοχής.

Τι λόγους ψυχικής αντοχής για άνω των 55 μου λες, οι μπουμερς από ψυχική αντοχή άλλο τίποτα.
Εδώ μιλάμε για άτομα των 25 και άνω, που πάσχουν από ψυχική αντοχή.
Όλοι οι ψυχίατροι είναι φουλ στα ραντεβού από νεαρες ηλικίες. Οι περισσότεροι ασθενείς τους νέοι άνθρωποι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης και ηγετικά πόστα, ή νέοι επιχειρηματίες.
Και για αυτό θεωρώ ότι το 4ημερο εργασιας θα ξαλαφρώνει πολύ κόσμο, κυρίως ψυχικά.
Η πλειονότητα των μπουμερς μόνο σωματικά πάσχουν, ψυχικά είναι οι καλύτεροι του χωριού.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

Δεν είναι μόνο η εργασιακή πίεση και η οικονομική ανασφάλεια που παίζουν στις νεαρές ηλικίες, τύπε.

Είναι και η βαρεμάρα, ο πολύς ελεύθερος χρόνος που σε κάνει να φιλοσοφείς (με την κακή έννοια), το γεγονός ότι έχουν κάνει ήδη πολλά πράγματα σε πολύ νεαρή ηλικία και δεν βρίσκουν κάποιο νόημα μετά...

Τα περισσότερα λύνονται με γυμναστική και δεν χρειάζονται θεραπευτές ψυχικής υγείας παντός τύπου, αλλά τι να κάνουμε; Σε αυτήν την εποχή ζούμε...

Ποια βαρεμάρα πύτε μου, που έχουμε φτάσει να παρακαλάμε γονατιστοί να βαρεθουμε
Με αυτή τη λογική, οι αρχαίοι Έλληνες (και όχι μόνο Έλληνες) θα αυτοκτονούσαν όλοι πριν προλάβουν να δημιουργήσουν πολιτισμό.
Φαντάσου ενας Μ.Αλεξανδρος ή ένας Αριστοτέλης πχ, να γεννιόντουσαν σε εποχή με καθεστώς που θα έπρεπε να δουλεύουν 5-6/7. Ούτε το μισό πλανήτη θα είχε το κουράγιο να πάει να κατακτήσει ο πρώτος, ούτε αυτή την επιστημονική παρακαταθήκη θα άφηνε ποτέ ο δεύτερος κτλ.

Η γυμναστική λύνει όντως πάρα πολλά θέματα, αλλά δεν είναι όλοι της γυμναστικής σαν εμάς, τι να κάνουμε.
Αν τους βάλεις να κάνουν γυμναστική χωρίς να το γουστάρουν και χωρίς να θέλουν να το εντάξουν στο πρόγραμμα τους σαν τρόπο ζωής, πιθανόν να τους κάνεις και χειρότερα.

[hellegennes]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Το έχω δοκιμάσει το 1 και με αποδιοργανώνει. Χάνεις το momentum σου κι αυτό είναι πρόβλημα.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

Ιδανικό είναι ατομικά, συλλογικά όμως δεν γίνεται να εφαρμοστεί, θα πρέπει να υπάρχει στην ουσία μια έξτρα ημέρα αργίας για όλους κι αυτό θα δημιουργήσει παραγωγικό κενό.

[Dwarven Blacksmith]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Το έχω δοκιμάσει το 1 και με αποδιοργανώνει. Χάνεις το momentum σου κι αυτό είναι πρόβλημα.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

Ιδανικό είναι ατομικά, συλλογικά όμως δεν γίνεται να εφαρμοστεί, θα πρέπει να υπάρχει στην ουσία μια έξτρα ημέρα αργίας για όλους κι αυτό θα δημιουργήσει παραγωγικό κενό.

Όλοι έχουμε κάνει τριήμερα. Σαφώς χάνεις το μομεντουμ σου, αλλά και τι έγινε που ορίζεται ως "πρόβλημα"; Απλά βαριέσαι πιο πολύ τη Δευτέρα.

[hellegennes]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Το έχω δοκιμάσει το 1 και με αποδιοργανώνει. Χάνεις το momentum σου κι αυτό είναι πρόβλημα.

Το ιδανικό από τα παραπάνω που γράφεις είναι το 4, το είχα γράψει και σε παλιότερο νήμα. Ότι υπάρχει ανάγκη για μια μεσοβδόμαδη έξτρα αργία, ουσιαστικά. Μια δεύτερη Κυριακή.
Θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά για πολλους εργαζόμενους.

Ιδανικό είναι ατομικά, συλλογικά όμως δεν γίνεται να εφαρμοστεί, θα πρέπει να υπάρχει στην ουσία μια έξτρα ημέρα αργίας για όλους κι αυτό θα δημιουργήσει παραγωγικό κενό.

Όλοι έχουμε κάνει τριήμερα. Σαφώς χάνεις το μομεντουμ σου, αλλά και τι έγινε που ορίζεται ως "πρόβλημα"; Απλά βαριέσαι πιο πολύ τη Δευτέρα.

Σκέψου το σαν ένα αγαλματίδιο που το φορτίζεις με καλή ενέργεια. Όσο περισσότερο εντείνεις την γλύκα της καλής ενέργειας τόσο πιο μίζερος θα νιώθεις όταν έρχεται η κακή ενέργεια την Δευτέρα.

Κάτσε, κάτι μου θυμίζει αυτό.

[Dwarven Blacksmith]

Το έχω δοκιμάσει το 1 και με αποδιοργανώνει. Χάνεις το momentum σου κι αυτό είναι πρόβλημα.



Ιδανικό είναι ατομικά, συλλογικά όμως δεν γίνεται να εφαρμοστεί, θα πρέπει να υπάρχει στην ουσία μια έξτρα ημέρα αργίας για όλους κι αυτό θα δημιουργήσει παραγωγικό κενό.

Όλοι έχουμε κάνει τριήμερα. Σαφώς χάνεις το μομεντουμ σου, αλλά και τι έγινε που ορίζεται ως "πρόβλημα"; Απλά βαριέσαι πιο πολύ τη Δευτέρα.

Σκέψου το σαν ένα αγαλματίδιο που το φορτίζεις με καλή ενέργεια. Όσο περισσότερο εντείνεις την γλύκα της καλής ενέργειας τόσο πιο μίζερος θα νιώθεις όταν έρχεται η κακή ενέργεια την Δευτέρα.

Κάτσε, κάτι μου θυμίζει αυτό.

Άσε που θα πρέπει ΚΑΘΕ Παρασκευή να απαντάς την ερώτηση "θα πας πουθενά το τριήμερο;"

[mao mao]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Το έχω δοκιμάσει το 1 και με αποδιοργανώνει. Χάνεις το momentum σου κι αυτό είναι πρόβλημα.

αυτό είναι το ζητούμενο , όχι το πρόβλημα.

[Beria]

Μια χαρά είναι και το 1. Η εξαημερη είναι το ρεζίλι του πλανήτη, δεν υπάρχουν λόγια.

Είναι άλλος κόσμος (ταξικά και κοινωνικά) αυτός που ρυθμίζει τα 6ημερα του και άλλος αυτός που διεκδικεί 4ημερη εργασία.