talaipwros έγραψε: 04 Μάιος 2023, 17:04
Δημοκράτης έγραψε: 04 Μάιος 2023, 17:02
Ναι αλλά σε φανταστικές ψεκοχωρες που ξέρει μόνο ο ψεκαριστος αν πεις τέτοια πράγματα πληρώνουν πρόστιμο μεχρι και τα τρισεγγονα σου
Εσυ φταις που δεν τον εχεις κανει ακομα αόρατο ( και τον κανεις και quote να ταλαιπωρείται η αισθητική μας )
Ουτε στους δημοσιογραφους δεν επιτρεπεται να αποκαλουν ενοχους οσους δεν εχουν καταδικαστει αμετακλητα.
Το τεκμήριο αθωότητας προβλέπεται επίσης και στην εσωτερική νομοθεσία
που ρυθμίζει θέματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, δηλαδή τους ηθικούς κανόνες
που σχετίζονται με την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Ήδη από το
Μάιο του 1998 εφαρμόζεται ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής
Ευθύνης των δημοσιογράφων – μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α., ο οποίος έχοντας ως στόχο
την κατοχύρωση της ελευθερίας της πληροφόρησης και της έκφρασης, στο αρ. 2
στοιχ. γ’ προβλέπει ότι ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να σέβεται το
τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις14. Ο
κώδικας αυτός τον Ιούλιο του ίδιου έτους ψηφίστηκε ομόφωνα και από την
Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών, ώστε να δεσμεύει τους
δημοσιογράφους όλης της χώρας. Στο αρ. 8 του κώδικα διαβάζουμε ότι οι
παραβάσεις των υποχρεώσεων ελέγχονται από το Εποπτικό Όργανο Δεοντολογίας, το
οποίο αποτελείται από αιρετά μέλη των Πειθαρχικών Συμβουλίων.
Επιπλέον, με το Προεδρικό Διάταγμα 77/2003 κυρώθηκε ο Κώδικας
δεοντολογίας ειδησεογραφικών και άλλων δημοσιογραφικών και πολιτικών
εκπομπών που καταρτίστηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (στο εξής
Ε.Σ.Ρ.) και στο αρ. 11 παρ. 1 προβλέπεται ότι «η αρχή ότι ο κατηγορούμενος
τεκμαίρεται αθώος μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του γίνεται σεβαστή και συνεπώς
δεν προεξοφλείται το αποτέλεσμα της δίκης ούτε οι κατηγορούμενοι αναφέρονται,
13 Στην υπόθεση «Krause εναντίον της Ελβετίας», 03.10.1978 (αίτηση αρ. 7986/77) ο επικεφαλής της
Ομοσπονδιακής υπηρεσίας δικαιοσύνης και αστυνομίας της Ελβετίας σε συνέντευξη Τύπου
αναφέρθηκε χωρίς επιφύλαξη στη συμμετοχή της προσφεύγουσας σε αεροπειρατεία, ενώ οι σχετικές
κατηγορίες εναντίον της εκκρεμούσαν ακόμη ενώπιον των ελβετικών δικαστηρίων. Έτσι, σε κάποιες
περιπτώσεις δηλώσεων – ανακοινώσεων των Αρχών η Επιτροπή έχει αποφανθεί ότι επρόκειτο περί
απλής ενημερωτικής ανακοίνωσης. Βλ. Τριανταφυλλίδη Μ., οπ. π., σελ 87-88 και Σισιλιάνο Λ. – Α.,
Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, 2017, σελ. 311.
14 Παρόμοια διάταξη συναντάμε και στον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της Κύπρου, ο
οποίος εφαρμόζεται επί όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Εντύπων και Ηλεκτρονικών,
συμπεριλαμβανομένων των διαδικτυακών, Κρατικών, Ημικρατικών ή Ιδιωτικών κ.α.). Στο αρ. 9 του
κώδικα προβλέπεται ρητά το εξής: «Οι λειτουργοί των Μ.Μ.Ε. σέβονται πλήρως την αρχή ότι ο ύποπτος
ή κατηγορούμενος για διάπραξη αδικήματος είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου κατόπιν
νόμιμης διαδικασίας και συνεπώς αποφεύγουν να δημοσιοποιήσουν οτιδήποτε το οποίο να οδηγεί σε
συμπεράσματα ως προς την ενοχή ή αθωότητα του υπόπτου ή/και κατηγορουμένου ή τείνει να τον
διασύρει ή διαπομπεύσει».
11
άμεσα ή έμμεσα, ως ένοχοι». Τέλος, το νομικό καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης
και της τοπικής ραδιοφωνίας ρυθμίζεται με το Ν. 2328/1995 και οι αποφάσεις του
Ε.Σ.Ρ. που διαπιστώνουν παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας επικαλούνται τη
διάταξη του αρ. 3 του νόμου αυτού15. Ο τρόπος με τον οποίο το Ε.Σ.Ρ. ελέγχει κατά
πόσο τηρείται η αρχή του τεκμηρίου αθωότητας θα αναλυθεί παρακάτω (βλ.
κεφάλαιο 6).
Από την ανωτέρω νομοθετική επισκόπηση προκύπτει ότι, μέχρι να έρθει η
ώρα της κρίσης των δικαστών, ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζεται ως αθώος, σαν
αντιστάθμισμα στη δυσχερή θέση στην οποία περιέρχεται λόγω της εμπλοκής του σε
μία αξιόποινη πράξη16. Διαφορετικά, η πολιτεία θα μπορούσε άμεσα να προβεί στην
επιβολή ποινής. Το νόημα του τεκμηρίου, δηλαδή, είναι ότι στον εφαρμοστή του
νόμου επιβάλλεται όχι να θεωρεί τον κατηγορούμενο αθώο, αλλά να τον
μεταχειρίζεται ως τέτοιο, ακόμη και όταν οι ενδείξεις σε βάρος του τελευταίου έχουν
πυκνώσει τόσο, ώστε η ενοχή του να είναι βέβαιη κατά την υποκειμενική αντίληψη
του εφαρμοστή17. Το ποινικοδικονομικό σύστημα, λοιπόν, οφείλει να διασφαλίζει ότι
ο δημόσιος στιγματισμός και οι συνέπειες της καταδίκης (π.χ. κοινωνικοηθική
αποδοκιμασία) δεν επιβάλλονται πριν την κρίση περί ενοχής του κατηγορουμένου.
.
