ποιά στιγμή καταλάβατε οτι δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κατά βάση κακοί;

[esu]

Νομίζω δεν γίνεται να είναι οι περισσότεροι καλοί ή οι περισσότεροι κακοί.

Βγαίνει χοντρικά ένας μέσος όρος συμπεριφοράς από όλη την κοινωνία, κι όποιος συμπεριφέρεται χειρότερα τον λέμε κακό, όποιος καλύτερα, καλό. Κάτι σαν να λέμε γιατί οι περισσότεροι είναι ψηλοί; Δεν γίνεται, απλώς αλλάζει ο μέσος όρος και μετά ο ψηλός είναι χ απόκλιση παραπάνω.

Βέβαια μπορεί να μην μιλάς για κάτι παρατηρίσιμο όπως η συμπεριφορά, αλλά για συναισθήματα και προθέσεις. Εκεί ίσως αλλάζει η κουβέντα.

[OANNHSEA]

Δεν υπάρχει καλός ή κακός - υπάρχουν άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία τους διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους και τα πιστεύω τους.
Από εκεί και πέρα, είναι η θέση και οι καταστάσεις οι οποίες βγάζουν πολλές φορές αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα στην φόρα.

Το κακό είναι ότι ολόκληρη η κοινωνία υποστηρίζει ένα μεγάλο μέρος αυτών των ψυχολογικών προβλημάτων και τα θεωρεί λογικά.
Βάση αυτού είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν ένα σωρό περιπτώσεις στις οποίες να υπάρχει "κακία".

Πάρτε ένα παράδειγμα που μου το έλεγε παλαιός συνάδελφος:
Στη εταιρεία που δούλευε οι πωλητές έπαιρναν όποιο αυτοκίνητο υπήρχε διαθέσιμο - ίσος όμως αριθμός με τους πωλητές. Μία χρονιά στις αρχές του καλοκαιριού η εταιρεία έβαλε στο χέρι κάποια καλά αυτοκίνητα και τα έδωσε στους πωλητές. Τον Αύγουστο ακολούθησε βαρβάτος καυγάς για το ποιός θα πάρει το καλύτερο αυτοκίνητο στις διακοπές του!!! Έπεσε και ξύλο για αυτό - οι δύο εν λόγω πωλητές απολύθηκαν...
Ποιός είναι εδώ ο κακός της υπόθεσης;
α) η εταιρεία που κατάφερε να βάλει στο χέρι μεγάλα αυτοκίνητα των 1800 κυβικών, τα οποία ουσιαστικά δεν τα αγόρασε, ούτε τα είχε με leasing;
β) οι πωλητές, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν τον σπουδαίο στους συγγενείς με ξένο αυτοκίνητο;
γ) η εταιρεία (ουσιαστικά ο προϊστάμενος) ο οποίος τους απέλυσε;;;

Εάν σε αυτό το ισχνό παράδειγμα καταλάβετε το πρόβλημα, τότε μπορείτε να καταλάβετε και τον όρο "κακός" που βάζετε σαν τεμπέλα στον κόσμο.

.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Τι κακοί και καλοί βρε ταλ;

Οι άνθρωποι κοιτούν το συμφέρον τους και φοβούνται.

Εξελικτικό είναι το ζητημα.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Ο μέσος άνθρωπος είναι καλός, απολύτως αντικειμενικά, με βάση τον πιο απλό και ευρύ ορισμό της λέξης «καλός»*. Απλά από κάποια ηλικία κι έπειτα αρχίζεις να κρίνεις τον κόσμο με βάση την δική σου φύση (εξ ιδίων τα αλλότρια). Ειδικότερα μετά την μέση ηλικία. Αν βλέπεις τους πάντες γύρω σου μαλάκες ή κακούς...

χαζοι οχι κακοι.
ο ανθρωπος ειναι το πιο χαζο πλασμα της φυσης.
ακουγεται παραλογο αυτο που λεω το ξερω, αλλα δεν ειναι.

και κάπως έτσι ο χέλης επιβεβαιώθηκε αμέσως από το ακριβώς επόμενο ποστ

[Citroenakias]

οι περισσότεροι - υποθέτω - στα νιάτα μας θεωρούσαμε οτι κατά βαση ο μέσος άνθρωπος είναι καλός

κάποια στιγμή καθώς περνάνε τα χρόνια έρχεται η δυσάρεστη συνειδητοποίηση οτι κατά βάση ο μέσος άνθρωπος είναι κακός.

πότε - αν - σας ήρθε η συνειδητοποίηση αυτή και πώς σας επηρέασε ;

Όταν κάποιοι πανηγύριζαν με τους νεκρούς στο Μάτι

[hellegennes]

Νομίζω δεν γίνεται να είναι οι περισσότεροι καλοί ή οι περισσότεροι κακοί.

Βγαίνει χοντρικά ένας μέσος όρος συμπεριφοράς από όλη την κοινωνία, κι όποιος συμπεριφέρεται χειρότερα τον λέμε κακό, όποιος καλύτερα, καλό. Κάτι σαν να λέμε γιατί οι περισσότεροι είναι ψηλοί; Δεν γίνεται, απλώς αλλάζει ο μέσος όρος και μετά ο ψηλός είναι χ απόκλιση παραπάνω.

Βέβαια μπορεί να μην μιλάς για κάτι παρατηρίσιμο όπως η συμπεριφορά, αλλά για συναισθήματα και προθέσεις. Εκεί ίσως αλλάζει η κουβέντα.

Η καλοσύνη δεν ορίζεται με κάποιον αριθμό για να το πεις αυτό. Ορίζεται από την ύπαρξη ή όχι συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που έχουμε αποφασίσει ότι είναι καλά. Μπορεί σε μια κοινωνία όλοι να είναι κακοί.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί φασίστες.

[πήζον bot]

θλιβερο ζωο ο ανθρωπος. για λυπηση πραγματικα.
καπνιζει, τρωει μαλακιες, αλλαζει φυλλο, σκοτωνει ανευ λογου, παντρευεται, αφιερωνεται σε ανοησιες, δουλευει, εκμεταλλευεται, τον εκμεταλλευονται..

δεν υπαρχουν αυτα στη φυση.
μονο ο ανθρωπος κανει τετοιες μαλακιες.

στη φύση επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας με τον δυνατό να τρώει κυριολεκτικά τον αδύναμο και ανυπεράσπιστο, επομένως ούτε και εκεί είναι τόσο ειδυλλιακά όσο νομίζεις.

και εμεις τον αδυναμο χοιρο την αδυναμη κοτα και αγελαδα τρωμε.
επισης ομως εμεις, τρωμε και τον αδυναμο ανθρωπο για να παρουμε τριτο αυτοκινητο να πανε τα παιδια μας στο χαρβαρντ και να εχουμε εξοχικο στα φιτζι.
τετοιες μαλακιες στη φυση δεν εχει. χορτασες? τελος. καθεσαι και απολαμβανεις το απαλο αερακι..
ο συγχρονος θλιβερος ανθρωπος δεν χορταινει με τιποτα.
ειδυλιακα ειναι αλλα δεν το χεις παει χαμπαρι.
θινκ ντιπερ

[vantono]

Ακριβώς και αμιγώς κακοί άνθρωποι (που πχ, θα έβλαπταν τον συνάνθρωπό τους εσκεμμένα και θα το χαίρονταν κιόλας) δύσκολο να υπάρχουν πολλοί κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον όχι στη δική μου καθημερινότητα. Άνθρωποι με μειωμένη συναισθηματική νοημοσύνη (συναισθηματικά κυνικοί δηλαδή) και κάποια έλλειψη ενσυναίσθησης ναι, υπάρχουν αρκετοί. Αυτό συνήθως πάει ανάλογα και με τον παρτακισμό και εγωισμό. Όσο παρτάκιας και εγωιστής ειναι ο άλλος, τόσο αδιαφορεί για τους γύρω του συνήθως, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι θέλει εσκεμμένα το κακό τους. Σαν τους αντιεμβολιαστές, ένα πράγμα.

Spoiler

Σας το φύλαγα για το τέλος το καλύτερο

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

οι περισσότεροι - υποθέτω - στα νιάτα μας θεωρούσαμε οτι κατά βαση ο μέσος άνθρωπος είναι καλός

κάποια στιγμή καθώς περνάνε τα χρόνια έρχεται η δυσάρεστη συνειδητοποίηση οτι κατά βάση ο μέσος άνθρωπος είναι κακός.

πότε - αν - σας ήρθε η συνειδητοποίηση αυτή και πώς σας επηρέασε ;

Κάνεις λάθος. Οι περισσότεροι είναι κατά βάση καλοί. Είναι οι φοβίες τους και οι ανασφάλειές τους που τους κάνουν επιφυλακτικούς. Όχι η κακία. Λίγοι άνθρωποι είναι γνήσια κακοί κι αυτοί είναι άρρωστοι. Η κακία τους τρώει.

[GoBack]

θλιβερο ζωο ο ανθρωπος. για λυπηση πραγματικα.
καπνιζει, τρωει μαλακιες, αλλαζει φυλλο, σκοτωνει ανευ λογου, παντρευεται, αφιερωνεται σε ανοησιες, δουλευει, εκμεταλλευεται, τον εκμεταλλευονται..

δεν υπαρχουν αυτα στη φυση.
μονο ο ανθρωπος κανει τετοιες μαλακιες.

στη φύση επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας με τον δυνατό να τρώει κυριολεκτικά τον αδύναμο και ανυπεράσπιστο, επομένως ούτε και εκεί είναι τόσο ειδυλλιακά όσο νομίζεις.

και εμεις τον αδυναμο χοιρο την αδυναμη κοτα και αγελαδα τρωμε.
επισης ομως εμεις, τρωμε και τον αδυναμο ανθρωπο για να παρουμε τριτο αυτοκινητο να πανε τα παιδια μας στο χαρβαρντ και να εχουμε εξοχικο στα φιτζι.
τετοιες μαλακιες στη φυση δεν εχει. χορτασες? τελος. καθεσαι και απολαμβανεις το απαλο αερακι..
ο συγχρονος θλιβερος ανθρωπος δεν χορταινει με τιποτα.
ειδυλιακα ειναι αλλα δεν το χεις παει χαμπαρι.
θινκ ντιπερ

Μλκ δες κάνα νασιοναλ τζεογκραφικ να μορφωθεις, τα περισσότερα ζώα είναι μουνοπανα

[πήζον bot]

στη φύση επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας με τον δυνατό να τρώει κυριολεκτικά τον αδύναμο και ανυπεράσπιστο, επομένως ούτε και εκεί είναι τόσο ειδυλλιακά όσο νομίζεις.

και εμεις τον αδυναμο χοιρο την αδυναμη κοτα και αγελαδα τρωμε.
επισης ομως εμεις, τρωμε και τον αδυναμο ανθρωπο για να παρουμε τριτο αυτοκινητο να πανε τα παιδια μας στο χαρβαρντ και να εχουμε εξοχικο στα φιτζι.
τετοιες μαλακιες στη φυση δεν εχει. χορτασες? τελος. καθεσαι και απολαμβανεις το απαλο αερακι..
ο συγχρονος θλιβερος ανθρωπος δεν χορταινει με τιποτα.
ειδυλιακα ειναι αλλα δεν το χεις παει χαμπαρι.
θινκ ντιπερ

Μλκ δες κάνα νασιοναλ τζεογκραφικ να μορφωθεις, τα περισσότερα ζώα είναι μουνοπανα

ψευδες.

[Πασιφάη]

Πλέον δύσκολα εμπιστεύομαι άνθρωπο. Έχει γίνει τελείως σκατένια η κοινωνία.

[Ασέβαστος]

Δεν υπάρχει καλός ή κακός - υπάρχουν άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία τους διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους και τα πιστεύω τους.
Από εκεί και πέρα, είναι η θέση και οι καταστάσεις οι οποίες βγάζουν πολλές φορές αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα στην φόρα.

Το κακό είναι ότι ολόκληρη η κοινωνία υποστηρίζει ένα μεγάλο μέρος αυτών των ψυχολογικών προβλημάτων και τα θεωρεί λογικά.
Βάση αυτού είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν ένα σωρό περιπτώσεις στις οποίες να υπάρχει "κακία".

Πάρτε ένα παράδειγμα που μου το έλεγε παλαιός συνάδελφος:
Στη εταιρεία που δούλευε οι πωλητές έπαιρναν όποιο αυτοκίνητο υπήρχε διαθέσιμο - ίσος όμως αριθμός με τους πωλητές. Μία χρονιά στις αρχές του καλοκαιριού η εταιρεία έβαλε στο χέρι κάποια καλά αυτοκίνητα και τα έδωσε στους πωλητές. Τον Αύγουστο ακολούθησε βαρβάτος καυγάς για το ποιός θα πάρει το καλύτερο αυτοκίνητο στις διακοπές του!!! Έπεσε και ξύλο για αυτό - οι δύο εν λόγω πωλητές απολύθηκαν...
Ποιός είναι εδώ ο κακός της υπόθεσης;
α) η εταιρεία που κατάφερε να βάλει στο χέρι μεγάλα αυτοκίνητα των 1800 κυβικών, τα οποία ουσιαστικά δεν τα αγόρασε, ούτε τα είχε με leasing;
β) οι πωλητές, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν τον σπουδαίο στους συγγενείς με ξένο αυτοκίνητο;
γ) η εταιρεία (ουσιαστικά ο προϊστάμενος) ο οποίος τους απέλυσε;;;

Εάν σε αυτό το ισχνό παράδειγμα καταλάβετε το πρόβλημα, τότε μπορείτε να καταλάβετε και τον όρο "κακός" που βάζετε σαν τεμπέλα στον κόσμο.

.

β, οι πωλητες. ευκολακι.

[omg kai 3 lol]

οι περισσότεροι - υποθέτω - στα νιάτα μας θεωρούσαμε οτι κατά βαση ο μέσος άνθρωπος είναι καλός

κάποια στιγμή καθώς περνάνε τα χρόνια έρχεται η δυσάρεστη συνειδητοποίηση οτι κατά βάση ο μέσος άνθρωπος είναι κακός.

πότε - αν - σας ήρθε η συνειδητοποίηση αυτή και πώς σας επηρέασε ;

Οὐδεὶς ἑκὼν κακός

Η αρχαία ελληνική ηθική είναι γενικά ευδαιμονιστική. Ξεκινάει από την αντίληψη ότι κάθε ζωντανός οργανισμός τείνει προς μια φυσική τελειότητα ή «ακμή». [...] Η τελειότητα του ανθρώπου συνίσταται στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των νοητικών και ψυχοφυσιολογικών λειτουργιών του. Όταν συνειδητοποιεί ότι την έχει πραγματοποιήσει ή έστω πλησιάσει, ο άνθρωπος είναι ευδαίμων. Η ευδαιμονία λοιπόν είναι η συνείδηση ότι έχουμε πραγματοποιήσει ή πλησιάσει προς την τελειότητά μας. Η συνείδηση αυτή, εκφράζεται με ένα συναίσθημα χαράς ή ευχαρίστησης, δηλαδή διαρκούς ηδονής. Σύμφωνα λοιπόν με τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους ο άνθρωπος γυρεύει την ευδαιμονία του. Οι αντιλήψεις τους διαφέρουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να την επιτύχει ή να την πλησιάσει. Ειδικώτερα οι αντιλήψεις τους διαφέρουν ως προς τη σχέση ευδαιμονίας και ηδονής και ως προς τη σχέση ευδαιμονίας και «ευτυχίας».

Το πραγματικό αγαθό εξασφαλίζεται όταν η ψυχή «κυβερνάει» ή αποφασίζει, το σώμα ικανοποιείται, τα εξωτερικά αγαθά χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις εντολές της ψυχής για την ικανοποίηση του σώματος. Ωφέλιμο είναι ό,τι οδηγεί στο αγαθό. Το αγαθό για τον Σωκράτη δεν χωρίζεται από την ηδoνή. [...] Με το αγαθό όμως μπορούμε να υπολογίσουμε ή να «μετρήσουμε» σωστά τις ηδονές. Το αγαθό λοιπόν θα ήταν δυνατό να χαρακτηριστή σαν «μέτρο» των ηδονών. [...] Από την αντίληψη του Σωκράτη για το αγαθό συνάγεται ότι όλοι οι άνθρωποι το επιδιώκουν εφ' όσον το γνωρίζουν. Κανείς δεν βλάπτει τον εαυτό του ζητώντας το κακό, αν γνωρίζει πως είναι κακό. Κανείς δεν πράττει με τη θέλησή του ό,τι οδηγεί στη νοσηρή κατάσταση της ψυχής του (Πρωταγόρας 354 a). Κατά παρόμοιο τρόπο ο γιατρός σαν γιατρός δεν εφαρμόζει θεραπευτική μέθοδο που δεν ωφελεί τον άρρωστο. Όταν το κάνει δεν πράττει σαν γιατρός αλλά σαν έμπορος ή τύραννος. Οι κακοί λοιπόν είναι αμαθείς. Πράττουν το κακό γιατί δεν γνωρίζουν το αγαθό όπως ένα μικρό παιδί που καταπίνει χάπια νομίζοντας πως είναι καραμέλες. Οι κακοί αφού πράττουν από αμάθεια ή άγνοια πράττουν και ακούσια, χωρίς τη θέλησή τους, όπως το μικρό παιδί πράττει χωρίς τη θέλησή του, όταν καταπίνει χάπια αντί για καραμέλες.


για αλλη μια φορα λοιπον αποδεικνυεται οτι η αγνοια-ελλειψη γνωσης ειναι η μεγαλυτερη πηγη κακου σε ολον τον πλανητη
γιατι ακομα και εμεις που υποτιθεται ειμαστε "μορφωμενοι" κανουμε πραγματα που αν ειχαμε πληρη γνωση και επιγνωση δεν θα τα καναμε ποτε
απλα μας αρεσει να επαναπαυομαστε συγκρινομενοι με αυτον που εκανε μεγαλυτερο κακο απο εμας