Phorum.com.gr

Η στρατιωτική ηγεσία του ΥΕΘΑ (Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου), η οποία είναι η ίδια που είχε την ευθύνη για το εγκληματικό πραξικόπημα κατά Μακαρίου και τα τραγικά αποτελέσματα του ΑΤΤΙΛΑ Ι (τα οποία ασφαλώς επηρέασαν σημαντικά και τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ), έχουν κάθε συμφέρον να αποδείξουν προς την πολιτική ηγεσία της μεταπολίτευσης ότι οι θέσεις που υποστήριξαν στην περίοδο του
ΑΤΤΙΛΑ Ι (δηλαδή ότι δεν ήταν δυνατή η αποστολή οποιασδήποτε μορφής στρατιωτικής βοήθειας στην Κύπρο), ήταν οι ορθές.
2.3. Στην προσπάθειά τους αυτήν προέβησαν στις ακόλουθες πράξεις και παραλείψεις, για τις οποίες έχουν ευθύνες. Και συγκεκριμένα:
α. Παρά το γεγονός ότι ήταν αποδέκτες αναφορών και σημάτων από ΓΕΕΦ για αποστολή ενισχύσεων, υλικού και αντιαρματικών όπλων, αυτοί στέλνουν μόνο πυρομαχικά και άλλο υλικό. Όχι ενισχύσεις και αντιαρματικά όπλα, έστω και ελαφρά, τα οποία ήταν δυνατόν να μεταφερθούν με τον τρόπο που στάλθηκαν και τα άλλα υλικά.
β. Συνειδητά και «εν ομοφωνία» ενεργού ντες υποστηρίζουν μονίμως την αδυναμία αποστολής στρατιωτικών ενισχύσεων στην Κύπρο, επισείοντες παράλληλα τον κίνδυνο Ελληνοτουρκικού πολέμου, τον οποίο μάλιστα υπερτονίζουν. Έτσι, συνειδητά, παραπλανούν τον Πρωθυπουργό κ. Καραμανλή, του οποίου ήταν οι νόμιμοι σύμβουλοι, και τον οδηγούν να συνταχθεί με τις απόψεις τους.
γ. Συνειδητά, δεν εκτελούν την εντολή του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή της 3ης Αυγούστου για τη συγκρότηση Μεραρχίας. Δεν αρνούνται άμεσα μεν, πλην όμως, με τη σκόπιμη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση έκδοσης της διαταγής διοικητικής μέριμνας «σαμποτάρουν» την υλοποίηση της εντολής Καραμανλή, με αποτέλεσμα όταν τελικά συγκροτήθηκε η Μεραρχία να είναι άχρηστη για το σκοπό για τον οποίο προοριζόταν.
δ. Συνειδητά δεν ενημερώνουν τον Πρωθυπουργό κ. Καραμανλή για τη δυνατότητα αποστολής στην Κύπρο «μικρών επιλέκτων δυνάμεων με ελαφρύ οπλισμό» που αναφέρεται στην πιο πάνω έκθεση του αντιστράτηγου Επιτήδειου. Αντίθετα την αποκρύπτουν επιμελώς.
ε. Ενώ γνωρίζουν, ως πεπειραμένοι αξιωματικοί, ότι με την αποστολή κάποιων ενισχύσεων (ειδικές μονάδες, κατάλληλο υλικό για απόκρουση αρμάτων κλπ.), αφενός θα τονώνονταν το ηθικό των στρατιωτικών μονάδων που ήταν στην Κύπρο και αφετέρου υπήρχε η δυνατότητα επιβράδυνσης της επέκτασης του προγεφυρώματος και της προέλασης των Τούρκων, ώστε να δοθεί χρόνος για διπλωματικούς χειρισμούς, με σκοπό να περισωθεί ένα μέρος του εδάφους που κατέλαβαν και κατέχουν σήμερα οι Τούρκοι, παρά ταύτα όχι μόνο δεν αποστέλουν τις δυνάμεις και
το κατάλληλο υλικό αλλά παράλληλα δίνουν εντολή στον αρχηγό του ΓΕΕΦ Καραγιάννη για υποχωρητική κίνηση με παράλληλη τήρηση της επαφής και ο πωσδήποτε αποφυγή εγκλωβισμού. Δηλαδή παράδοση του Κυπριακού εδάφους στον Τουρκικό στρατό χωρίς άμυνα.
2.4. Για τις παραπάνω πράξεις και παραλείψεις τους οι προαναφερόμενοι αρχηγοί δεν μπορούν να επικαλεστούν ως δικαιολογία την ενδεχόμενη κάλυψή τους από τον ΥΕΘΑ. κ. Αβέρωφ ο οποίος είτε συμφώνησε μ’ αυτές είτε τις ανέχθηκε. Και αυτό γιατί είχαν ιδία ατομική ευθύνη ως εκ του
αξιώματος που έφεραν.

2.5. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Αβέρωφ έχει ευθύνες γιατί:
α. Ανεξάρτητα από τις απόψεις και θέσεις του σχετικά με τη δυνατότητα αποστολής στρατιωτικής βοήθειας στην Κύπρο (ενδεικτικά επισημαίνεται η άποψή του ότι η απόσυρση της Μεραρχίας το 1967 ορθά έγινε γιατί δεν χρησίμευε σε τίποτα, ό φειλε), ως ΥΕΘΑ, να πα ρακολουθήσει την
εκτέλεση της εντολής του Πρωθυπουργού της 3ης Αυγούστου και να μην ανεχθεί (αν όχι να προκαλέσει) την κωλυσιεργία της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ούτε να αποκρύψει από τον Πρωθυπουργό τη μη εκτέλεση της εντολής του.
β. Δεν ενημέρωσε ούτε πρότεινε στον Πρωθυπουργό τη δυνατότητα αποστολής στην Κύπρο μικρών επίλεκτων μονάδων, όπως μνημονεύεται στην έκθεση του Αντιστράτηγου Επιτήδειου, με ελαφρύ οπλισμό και αντιαρματικά, οι ο ποίες, όπως προαναφέρεται, θα ήταν δυνατόν να προσφέρουν τη δυνατότητα προβολής ισχυρής σαρανταοκτάωρης άμυνας που ζήτησε ο Πρωθυπουργός στις 13 Αυγούστου και έτσι να διασωθεί τουλάχιστον η Αμμόχωστος. Τη δυνατότητα αυτή δέχεται και ο Στρατηγός Καραγιάννης στην παραπάνω μνημονευόμενη έκθεσή του προς το ΑΕΔ.
γ. Παρέλειψε, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις και άλλα στοιχεία, να εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό την αντικατάσταση της χουντικής στρατιωτικής η γεσίας καίτοι εγνώριζε ότι βαρύνοντανμε την επιτυχία της απόβασης των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο και την εδραίωση του προγεφυρώματος και ως εκ τούτου δεν θα ήταν ανεπηρέαστοι στις εισηγήσεις τους για τους αναγκαίους χειρισμούς που θα έπρεπε να γίνουν από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Σχετικά με τη δυνατότητα αντικατάστασης της στρατιωτικής ηγεσίας παραπέμπουμε
στα όσα αναφέρονται παραπάνω.

3.4. Με τα δεδομένα αυτά στην Επιτροπή παραμένουν το ακόλουθα ερωτήματα:
α. Γιατί ο κ. Κ. Καραμανλής, έμπειρος πολιτικός, μια και δεν προχώρησε στην αντικατάσταση της χουντικής στρατιωτικής ηγεσίας για τους λόγους που, κατά τη γνώμη της Επιτροπής, υπερτονίζει στην από 3.5.1987 επιστολή του, δεν επέλεξε στρατιωτικούς της εμπιστοσύνης
του ως προσωπικούς του συμβούλους, ώστε να μπορεί να ελέγχει την ορθότητα των εισηγήσεων της στρατιωτικής ηγεσίας και κατ’ επέκταση και τις εισηγήσεις του ΥΕΘΑ κ. Αβέρωφ. Τέτοια δυνατότητα επιλογής και πρόσληψης είχε γιατί υπήρχαν άριστα επαγγελματικά καταρτισμένα και δημοκρατικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία είχε αποστρατεύσει η Χούντα, μεταξύ των οποίων ήταν και μερικοί από αυτούς που χρησιμοποίησε στη συνέχεια σε καίριες θέσεις.
β. Γιατί ο κ. Κ. Καραμανλής, έμπειρος πολιτικός, δεν αντελήφθη τη μεθοδευμένη και συνεχή υπονόμευσή του από τη χουντική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων που είχε ως συνέπεια να πάρει τις γνωστές αποφάσεις του σύμφωνα με τις εισηγήσεις τους με τα παραπάνω αποτελέσματα (απώλεια
του 38% της Κύπρου κλπ.). Δεν γνωρίζουμε εάν το κόστος της αντικατάστασης της στρατιωτικής ηγεσίας θα ήταν μεγαλύτερο από το κόστος της διατήρησής της. Από το αποτέλεσμα όμως κρίνουμε ότι η αντικατάσταση θα είχε μικρότερο κόστος. Δεν παραβλέπουμε φυσικά τις δύσκολες συνθήκες της εποχής εκείνης.