Σελίδα 4 από 4

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:14
από Κόκκορας
ενταξει αμα τρως μια στο τοσο δεν τρεχει καστανο

και αυτο το καθε μερα που λες δεν το βασταει ο οργανισμος!ωραια θα ηταν :lol: ,αλλα δεν

μας ανοιξες την ορεξη

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:15
από Planis
Οι καλές και φημισμένες πιτσαρίες πάντα ψήνουν σε φούρνο με ξύλα... Το γράφουν και στο διαφημιστικό. Κανείς στο σπίτι δεν μπορεί να πετύχει το γευστικό αποτέλεσμα μιας καλής πιτσαρίας.

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:16
από Κόκκορας
ναι ωραιος ο ξυλοφουρνος,αλλα προτιμω λεπτη ζυμη,την καναδεζικη δεν την παλευω

αν και η καναδεζικη ειναι η δυνατη εδω που τα λεμε ,η φορτωμενη! :lol:

εντωμεταξυ μονο η μανα μου εκανε κατι πιτσες σφουγγαρια :lol: νοστιμες βεβαια,χορταινες και με δυο κομματια

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:19
από waldorf
Όχι.
Τρώω από μιά αλυσίδα της σειράς που έχει ξυλόφουρνο.
Οι "Ιταλοί" της παρέας μάλλον θα μ`έπερναν στο ψιλό,αλλά για τα μέτρα του Καραμπαμπισμού μου μιά χαρά "πίτσα" τρώω.
Όταν δε την φτιάχνω στο σπίτι θυμάμαι τα μικράτα μου...80`s λιπαρό κακοψημένο ζυμάρι με δυό τόνους σαλαμοτύρια και ότι υπάρχει στο ψυγείο από πάνω.

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:32
από Antares
Ηπειρώτικες πίτες σε ξυλόφουρνο, της αυλής. Άλλη νοστιμιά. Αυτά είχαμε τότε, τώρα ίσως εστιατόρια, ξενοδοχεία και ορισμένες νοικοκυρές με πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, τα διατηρούν.

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:37
από Naida
waldorf έγραψε: 04 Δεκ 2020, 19:19 Όχι.
Τρώω από μιά αλυσίδα της σειράς που έχει ξυλόφουρνο.
Οι "Ιταλοί" της παρέας μάλλον θα μ`έπερναν στο ψιλό,αλλά για τα μέτρα του Καραμπαμπισμού μου μιά χαρά "πίτσα" τρώω.
Όταν δε την φτιάχνω στο σπίτι θυμάμαι τα μικράτα μου...80`s λιπαρό κακοψημένο ζυμάρι με δυό τόνους σαλαμοτύρια και ότι υπάρχει στο ψυγείο από πάνω.
Εμ είδες; δεν ξέρεις εσύ να φτιάξεις πίτσα και βάζεις ζυμάρια με σαλαμοτυρια. Ίου δηλαδή.

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:40
από Κόκκορας
Antares έγραψε: 04 Δεκ 2020, 19:32 Ηπειρώτικες πίτες σε ξυλόφουρνο, της αυλής. Άλλη νοστιμιά. Αυτά είχαμε τότε, τώρα ίσως εστιατόρια, ξενοδοχεία και ορισμένες νοικοκυρές με πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, τα διατηρούν.
εχω φαει σαρακατσανικες!

αυτες τα μαθαν απο κατι γιαγιαδες,που ηταν τοτε νομαδες!
ανοιγουν φυλλο μεχρι να πεις το ονομα σου.φοβερα πραγματα :lol:

και κατι ποντιακες δυνατες,με ενα περιεργο φυλλο
ηπειρωτικη δεν θυμαμαι...

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 19:59
από Antares
Κόκκορας έγραψε: 04 Δεκ 2020, 19:40
Antares έγραψε: 04 Δεκ 2020, 19:32 Ηπειρώτικες πίτες σε ξυλόφουρνο, της αυλής. Άλλη νοστιμιά. Αυτά είχαμε τότε, τώρα ίσως εστιατόρια, ξενοδοχεία και ορισμένες νοικοκυρές με πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, τα διατηρούν.
εχω φαει σαρακατσανικες!

αυτες τα μαθαν απο κατι γιαγιαδες,που ηταν τοτε νομαδες!
ανοιγουν φυλλο μεχρι να πεις το ονομα σου.φοβερα πραγματα :lol:

και κατι ποντιακες δυνατες,με ενα περιεργο φυλλο
ηπειρωτικη δεν θυμαμαι...
Νομίζω φτιάχνουν πίτες και φαγητά σε ξυλόφουρνο παντού στην Ελλάδα. Σε ντοκιμαντέρ έχω δει να φτιάχνουν γιατί δεν έχω περιηγηθεί δυστυχώς. :)
Στην Ήπειρο παλαιότερα ήταν ανάγκη, δεν ήταν πολυτέλεια. Οπότε θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια την διαδικασία. Ο φούρνος στην αυλή υπάρχει ακόμη ερειπωμένος. Είχαμε ηλεκτρική κουζίνα νομίζω την οποία δεν χρησιμοποιούσαμε πολύ, αλλά και σόμπα ξύλων όπου και εκεί μπορούσε να ψηθεί φαγητό. Άλλες καταστάσεις, μεταβατικές.

Re: Γεύση ή υγεία;

Δημοσιεύτηκε: 04 Δεκ 2020, 20:02
από Ερμής
waldorf έγραψε: 04 Δεκ 2020, 19:19 Όχι.
Τρώω από μιά αλυσίδα της σειράς που έχει ξυλόφουρνο.
Οι "Ιταλοί" της παρέας μάλλον θα μ`έπερναν στο ψιλό,αλλά για τα μέτρα του Καραμπαμπισμού μου μιά χαρά "πίτσα" τρώω.
Όταν δε την φτιάχνω στο σπίτι θυμάμαι τα μικράτα μου...80`s λιπαρό κακοψημένο ζυμάρι με δυό τόνους σαλαμοτύρια και ότι υπάρχει στο ψυγείο από πάνω.
Και όμως φίλος μόλις πρωτοεφαγα καναδεζικη πίτσα κάπου στα τέλη δημοτικού τρελάθηκα, νόμιζα ότι η μάνα φτιάχνει μλκιες για να τα κάνει γρήγορα με λίγα πράματα. Ειδικα η κλασσικη καναδεζικη νονεημ απο πιτσαρια γειτονικη τοτε στην Αχαρνων, δλδ της κακιας ωρας, ηταν η λατρεια μου. Μεγαλώνοντας επανήλθα στις ρίζες μου αλλά που και που κάνω κέφι τέτοιες παρακμιακες καναδεζικες