Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Αν εξαιρέσω το γεγονός πως συχνά πυκνά ανά περιόδους φλερτάρω με την ιδέα του θανάτου, είμαι αισιόδοξη ναι. Πάντα ελπίζω και προσπαθώ για το καλύτερο. Και πλέον είμαι αισιόδοξη ακόμα και σε φάσεις που με πιάνουν παθητικές σκέψεις αυτοκτονίας γιατί σκέφτομαι "είμαι 27 χρονών, έζησα ό,τι έζησα μέχρι σήμερα, άλλοι άνθρωποι, ακόμη και βρέφη, ίσα που πρόλαβαν να αναπνεύσουν. Ακόμη κι' αν όλα πάνε στραβά στο τέλος, θα αποσυρθώ ήρεμα στην γωνία μου και θα το απολαύσω μέχρι το τέλος".
Σας ικανοποιεί δηλαδή πιο πολύ, να ταράξετε, να διαμαρτυρηθείτε, να καταγγείλετε, να καταδείξετε, να καταραστείτε, να αφορίσετε, να βρίσετε,
από το να χαβαλεδιάσετε;
Παλεύετε να περισώσετε κάτι ή δεν φοβάστε ότι θα καταστραφεί κάτι και νιώθετε σιγουριά με τον εαυτό σας;
Το φόρουμ είναι καταφύγιο και εθισμός/ψυχαναγκασμός για μένα. Εγωιστικά μπαίνω κυρίως, για να εκφράζομαι, να ξεφορτώνω, να μην με πνίγει η μοναξιά μου. Δεν υπάρχει προτίμηση σε κάτι απ' αυτά. Είναι αναλόγως της διάθεσης και τι διαβάζω.
(Συγχωρέστε με για τον εξομολογητικό χαρακτήρα του ποστ, είμαι στην φάση που νιώθω πως θέλω να εκφραστώ).
Re: Είστε αισιόδοξοι;
Δημοσιεύτηκε: 06 Νοέμ 2020, 21:17
από Καραμελίτσα
Νηματοθέτη, κανονικά ο τίτλος θα έπρεπε να είναι "Είστε αισιόδοξοι/ες;".
- Casper - έγραψε: 06 Νοέμ 2020, 21:15
Αν εξαιρέσω το γεγονός πως συχνά πυκνά ανά περιόδους φλερτάρω με την ιδέα του θανάτου, είμαι αισιόδοξη ναι. Πάντα ελπίζω και προσπαθώ για το καλύτερο. Και πλέον είμαι αισιόδοξη ακόμα και σε φάσεις που με πιάνουν παθητικές σκέψεις αυτοκτονίας γιατί σκέφτομαι "είμαι 27 χρονών, έζησα ό,τι έζησα μέχρι σήμερα, άλλοι άνθρωποι, ακόμη και βρέφη, ίσα που πρόλαβαν να αναπνεύσουν. Ακόμη κι' αν όλα πάνε στραβά στο τέλος, θα αποσυρθώ ήρεμα στην γωνία μου και θα το απολαύσω μέχρι το τέλος".
Σας ικανοποιεί δηλαδή πιο πολύ, να ταράξετε, να διαμαρτυρηθείτε, να καταγγείλετε, να καταδείξετε, να καταραστείτε, να αφορίσετε, να βρίσετε,
από το να χαβαλεδιάσετε;
Παλεύετε να περισώσετε κάτι ή δεν φοβάστε ότι θα καταστραφεί κάτι και νιώθετε σιγουριά με τον εαυτό σας;
Το φόρουμ είναι καταφύγιο και εθισμός/ψυχαναγκασμός για μένα. Εγωιστικά μπαίνω κυρίως, για να εκφράζομαι, να ξεφορτώνω, να μην με πνίγει η μοναξιά μου. Δεν υπάρχει προτίμηση σε κάτι απ' αυτά. Είναι αναλόγως της διάθεσης και τι διαβάζω.
(Συγχωρέστε με για τον εξομολογητικό χαρακτήρα του ποστ, είμαι στην φάση που νιώθω πως θέλω να εκφραστώ).
Ήδη πάθαμε το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαμε να πάθουμε, γεννηθήκαμε και υπάρχουμε ως άνθρωποι.
Από εδώ και πέρα μόνο βελτίωση μπορεί να υπάρξει στη ζωή.
Re: Είστε αισιόδοξοι;
Δημοσιεύτηκε: 06 Νοέμ 2020, 23:52
από - Casper -
Χαοτικός έγραψε: 06 Νοέμ 2020, 23:30
Τότε δεν σε ακουμπούν τα ερωτήματα
Γιατί να μην με ακουμπούν; Μαχαίρι στην καρδιά ήταν.
1451 έγραψε: 06 Νοέμ 2020, 23:41
Ήδη πάθαμε το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαμε να πάθουμε, γεννηθήκαμε και υπάρχουμε ως άνθρωποι.
Από εδώ και πέρα μόνο βελτίωση μπορεί να υπάρξει στη ζωή.
1451 έγραψε: 06 Νοέμ 2020, 23:41
Ήδη πάθαμε το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαμε να πάθουμε, γεννηθήκαμε και υπάρχουμε ως άνθρωποι.
Από εδώ και πέρα μόνο βελτίωση μπορεί να υπάρξει στη ζωή.
Αχ να ξέρες πόσες φορές έχω σκεφτεί το ίδιο.
Εντάξει μικρή σε είχα. Κατάλαβες ότι δεν το περίμενα. Δεν είναι αυτό που μου τη δίνει. Είναι ότι είσαι
Τι μαλακία ζωή; Τότε ήμουν λούζερ και είχα πέραση. Τώρα που είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν με κοιτάνε οι καριόλες.
1451 έγραψε: 06 Νοέμ 2020, 23:41
Ήδη πάθαμε το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαμε να πάθουμε, γεννηθήκαμε και υπάρχουμε ως άνθρωποι.
Από εδώ και πέρα μόνο βελτίωση μπορεί να υπάρξει στη ζωή.
Αχ να ξέρες πόσες φορές έχω σκεφτεί το ίδιο.
Εντάξει μικρή σε είχα. Κατάλαβες ότι δεν το περίμενα. Δεν είναι αυτό που μου τη δίνει. Είναι ότι είσαι
Τι μαλακία ζωή; Τότε ήμουν λούζερ και είχα πέραση. Τώρα που είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν με κοιτάνε οι καριόλες.
Κατάλαβα, με είχες για μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ τώρα.
Δεν μπορώ να σας καταλάβω που θέλετε επιπλέον έγνοιες στο κεφάλι σας (ειδικά σαν "ολοκληρωμένοι" άνθρωποι).
Κατάλαβα, με είχες για μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ τώρα.
Δεν μπορώ να σας καταλάβω που θέλετε επιπλέον έγνοιες στο κεφάλι σας (ειδικά σαν "ολοκληρωμένοι" άνθρωποι).
Σου είπα βλαμμένο. Το ήξερα ότι είσαι πιπίνι. Απλά ζηλεύω λέμε!
Επειδή δεν το περίμενες, με μπέρδεψες.
Τι να ζηλέψεις μωρέ. Εγώ πλέον θα χαίρομαι κάθε φορά που κλείνω χρόνια. Εδώ πεθαίνουν βρέφηηηη.
(Μην πεις πάλι για τις καριόλες γιατί θα σου απαντήσω το ίδιο)
Είναι λίγο περίεργο αυτό που θα σου πω. Αλλά δεν πιστεύω στις γρουσουζιές και δεν το φοβάμαι.
Μετά από το πρώτο κορίτσι που χάσαμε, σήμερα 13 χρόνια μετά έρχεται στο μυαλό μου που και που η σκέψη για τα κορίτσια "Την είδανε την Ακρόπολη". "Είδαν το πλανητάριο". "Γελάσανε". "Παίξανε". "Συγκινηθήκανε".
Μετά με βρίζω που κάνω μαλακισμένες σκέψεις αλλά μετά με συγχωρώ και λέω καλά κάνω. Έπειτα το κάνω για μένα
Σου είπα βλαμμένο. Το ήξερα ότι είσαι πιπίνι. Απλά ζηλεύω λέμε!
Επειδή δεν το περίμενες, με μπέρδεψες.
Τι να ζηλέψεις μωρέ. Εγώ πλέον θα χαίρομαι κάθε φορά που κλείνω χρόνια. Εδώ πεθαίνουν βρέφηηηη.
(Μην πεις πάλι για τις καριόλες γιατί θα σου απαντήσω το ίδιο)
Είναι λίγο περίεργο αυτό που θα σου πω. Αλλά δεν πιστεύω στις γρουσουζιές και δεν το φοβάμαι.
Μετά από το πρώτο κορίτσι που χάσαμε, σήμερα 13 χρόνια μετά έρχεται στο μυαλό μου που και που η σκέψη για τα κορίτσια "Την είδανε την Ακρόπολη". "Είδαν το πλανητάριο". "Γελάσανε". "Παίξανε". "Συγκινηθήκανε".
Μετά με βρίζω που κάνω μαλακισμένες σκέψεις αλλά μετά με συγχωρώ και λέω καλά κάνω. Έπειτα το κάνω για μένα
(Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο, σε νιώθω αφού τα ίδια σκέφτομαι, αν είχα και παιδιά θα τρελαινόμουν).
Επειδή δεν το περίμενες, με μπέρδεψες.
Τι να ζηλέψεις μωρέ. Εγώ πλέον θα χαίρομαι κάθε φορά που κλείνω χρόνια. Εδώ πεθαίνουν βρέφηηηη.
(Μην πεις πάλι για τις καριόλες γιατί θα σου απαντήσω το ίδιο)
Είναι λίγο περίεργο αυτό που θα σου πω. Αλλά δεν πιστεύω στις γρουσουζιές και δεν το φοβάμαι.
Μετά από το πρώτο κορίτσι που χάσαμε, σήμερα 13 χρόνια μετά έρχεται στο μυαλό μου που και που η σκέψη για τα κορίτσια "Την είδανε την Ακρόπολη". "Είδαν το πλανητάριο". "Γελάσανε". "Παίξανε". "Συγκινηθήκανε".
Μετά με βρίζω που κάνω μαλακισμένες σκέψεις αλλά μετά με συγχωρώ και λέω καλά κάνω. Έπειτα το κάνω για μένα
(Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο, σε νιώθω αφού τα ίδια σκέφτομαι, αν είχα και παιδιά θα τρελαινόμουν).
Νομίζω θα ήσουν πολύ δυνατή και δεν θα τρελαινόσουν καθόλου.
27 είσαι; 
