Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Tι μαλακίες είναι αυτές. Ο Χριστός είπε να μην ανοίξουν το κεφάλι της πόρνης με πέτρες στα δύο, όχι να μην λένε μεταξύ τους και στις κόρες τους ότι είναι λάθος η πορνεία και παράδειγμα προς αποφυγή και ένα χριστιανικό κράτος να μην την αφήνει ως πρακτική να διαβρώνει τις σχέσεις και τα άτομα. Ηθικιστικός σχετικισμός. Ακόμα το κράτος και η εκκλησία αν κρίνει πως πρέπει να έχει επιτίμια και ποινές για κάποιες πράξεις ας τις εφαρμόσει.Κόκκορας έγραψε: 26 Αύγ 2020, 16:35πατερας Λίβυος στο fcΕάν έστω και λίγο είχαμε γευθεί την Χάρη του Θεού θα γνωρίζαμε ότι εκείνο που την απομακρύνει είναι η κατάκριση, η αδελφοφαγία, το μίσος και η κακία. Το να περιμένεις με το χέρι στην σκανδάλη το λάθος του άλλου, έτοιμος να τον εξοντώσεις, αυτό δεν είναι ήθος Χριστού αλλά υποκόσμου.
Εάν έστω λίγο είχαμε γευθεί την Χάρη του Θεού, και γνωρίζαμε την γλυκύτητα αυτής, θα κάναμε τα πάντα ώστε να μην χάνεται απ' την ζωή μας. Θα βρισκόμαστε σε εγρήγορση και προσευχή, σε έλεγχο των λογισμών, ώστε να μην παγώνει η αγάπη μέσα μας και αποσύρεται το γλυκαίνων φως της Παρουσίας Του.
Εάν ζούσαμε κατά Χριστό, εάν πραγματικά ποθούσαμε την ένωση μαζί Του, θα γνωρίζαμε ότι τίποτε άλλο δεν μας απομακρύνει από κοντά του όσο η κατάκριση, η κακία, η ζήλια κι ο φθόνος. Έλεγε ο Άγιος Παίσιος, «όταν έχεις εχθρότητα, είναι σαν να βάζεις μονωτικό στην ψυχή σου και να μην περνάει σταγόνα Χάρης».
Οι άγιοι που τόσο λέμε ότι αγαπάμε και συχνά επικαλούμαστε, οι άγιοι πατέρες τους οποίους προτάσσουμε για να επιδείξουμε την εκκλησιαστικοφροσύνη μας, έτρεμαν την κατάκριση, την σκληρότητα και εχθρότητα, κυρίως δε την αλαζονεία της αρετής. Ο αμαρτωλός μπορεί να σωθεί, μα ο αλαζόνας θρησκευόμενος δύσκολα. Διότι ζει μέσα στην ψευδαίσθηση της τελειότητας του. Κάθεται πάνω στην καθέδρα των ψευδεπίγραφων αρετών του, κι από εκεί κρίνει, επιπλήττει, διορθώνει και νουθετεί τους πάντες. Γιατί, αυτός είναι "σωστός" και πάνω από όλα «ξέρει» και «γνωρίζει».
Εμένα όμως θα μου επιτρέψετε να μην πάρω μέρος στην κατακραυγή, την επίπληξη, την λοιδορία ή το θρησκευτικό λιθοβολισμό απέναντι στον «μεγάλο» αμαρτωλό. Θα προτιμήσω να συνοδοιπορήσω με τον Αββά Μωυσή που όταν στην σκήτη ένας αδελφός αμάρτησε βαριά και κάλεσαν σύναξη για να τον καταδικάσουν αυτός δεν ήθελε να πάει.
Μετα από πολλά παρακάλια πήγε. Μα πήρε μαζί του και μια κανάτα που έτρεχε νερό. Όταν οι άλλοι μοναχοί τον ρώτησαν, «τι σημαίνει αυτό, πάτερ;». Ο γέροντας τους είπε: «οι αμαρτίες μου χύνονται πίσω μου. Και δεν μπορώ να τις δω κι όμως έχω έρθει να κρίνω τα σφάλματα κάποιου άλλου..» Όταν άκουσαν αυτά οι πατέρες διέκοψαν την σύναξη για την τιμωρία».
Έπειτα θα αποσυρθώ από την βοή του όχλου που μόλις εχθές χειροκροτούσε και σήμερα ζητά την σταύρωση, και θα περπατήσω πλάι στον Αββά Βησσαρίωνα που σαν καταδίκασε η σύναξη της σκήτης έναν μοναχό που είχε πέσει σε αμαρτήματα, εκείνος σηκώθηκε και βγήκε μαζί του έξω. «Που πας Αββά» τον ρώτησαν. «Πάω κι εγω έξω μαζί του, φεύγω κι εγώ, γιατί είμαι κι εγώ αμαρτωλός, σήμερα αυτός αύριο εγώ…»
Και να σας εξομολογηθώ κάτι; Κουραστικά από όλους εκείνους που πάνε εκκλησία κι όμως ζούνε μέσα στο ψέμα και την υποκρισία, την κακία και το μίσος, την μιζέρια και την απανθρωπιά. Από όλους εκείνους που σου χαμογελάνε ενώ θα ήθελαν να σε δαγκώσουν, που περιμένουν στην γωνία το πρώτο σου λάθος για να σε λιντσάρουν.
Εγώ ονειρεύομαι μια εκκλησία που θα μπορούμε να λέμε ο ένας στο άλλο τις αμαρτίες, τα λάθη και τα πάθη μας και να θεραπευόμαστε όχι να αλληλοεξοντωνόμαστε.
Θα πάω λοιπόν μαζί με τον Αββά Μωυσή, τον Αββά Βησσαρίωνα, τον Ποιμένα και Σαμψών, γιατί κοντά τους αναπνέω, παίρνω ανάσες ελευθερίας, χαράς, αγάπης και φωτός. Και να το θυμάστε τις φλόγες της κολάσεως δεν θα της ανάψει ο Θεός, αλλά οι άνθρωποι της «θρησκείας»
Δεν τον ξέρω αλλά φαίνεται πολύ ισορροπημένος. Και τέτοιοι άνθρωποι ίσως μπορούν να προσφέρουν πολύ περισσότερα ως πολίτες παρά ως κληρικοί.
Με λίγα λόγια, για να παραφράσω τον Βeria, μπορεί να θεώρησε ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να συναντήσει τον Θεό, εκτός του κλήρου. Ή να τον βρήκε ήδη.
Κρίμα, απογοητευτικό ακούγεται
Χρειαζόμαστε παπάδες αυθεντικούς, ψυχολόγους έχουμε μπόλικους
Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ακούγεται σαν πρωταπριλιάτικο αστείο.
"Δεν παύετε να είστε κληρικός έως του θανάτου σας"
Πανοσιολογιώτατε π. Ἀνδρέα Κονάνο,
Σᾶς προσφωνῶ μέ τόν Ἱερατικό σας τίτλο γιατί ὅσο κι ἄν θέλετε τό ἀντίθετο, ὅσο κι ἄν κρεμάσατε τά ράσα, ὅσο κι ἄν λέτε μέ λόγια φεῦ γλυκά ὅτι τά τιμᾶτε, κατά τό λαϊκό ὅμως «τα πετάξατε».
Εἴτε ὄμως τό θέλετε εἴτε ὄχι, δέν παύετε νά εἶστε κληρικός ἕως καί τοῦ θανάτου σας.
Ἡ Ἱερωσύνη σας εἶναι μέσα στήν ψυχή σας ἀνεξάλιπτη καί στήν ὕπαρξή σας ἀνεξάντλητη «ἕως καί τῆς Δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου», ὅτε μέλλεις ἀποδοῦναι λόγον ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίου ἐπαναπροσφέροντός Του τήν παρακαταθήκη πού λάβατε μέ τιμή καί δόξα στή χειροτονία σας στό δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης καί κατά τά ἔργα σας.
Τό ράσο ὄντως, πάτερ μου, εἶναι φυλακή καί ἡ Ἱερωσύνη βιώνεται στό κελί μας. Στό κελλί τῆς προσωπικῆς μας φυλακῆς. Στόν τόπο τῆς προσευχῆς, τῆς μαρτυρίας καί τοῦ μαρτυρίου μας.
Στό χῶρο τῆς ταπείνωσης, τῆς συντριβῆς καί τῆς μετανοίας μας καί ὄχι στά σαλόνια, στίς αἴθουσες, στά ξενοδοχεῖα, στήν πολυτέλεια, στά ἀεροπλάνα καί στά σπουδαῖα ἐστιατόρια στίς Πέντε Ἠπείρους, ἔτσι ὅπως σεῖς λέγατε.
Ἡ τελευταῖα ἐνέργειά σας, πού δέν εἴχατε αἰσχύνη νά τήν κρύψετε οὔτε ἀπό τό Θεό οὔτε ἀπό τούς ἀνθρώπους, καί νά τήν ζήσετε μόνος σας, ἦταν πράγματι κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ καί σεισμός πολλῶν ρίχτερ.
Κάτω ἀπό τα συντρίμμια της θάψατε τον ἑαυτό σας καί δυστυχῶς καί τούς ὁπαδούς πού εἴχατε ἀποκτήσει ἐξ ὀνόματος βεβαίως τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς πίστης μας, καί ὄχι τούς πιστούς στό Θεό καί Πατέρα μας, καί πού προσπαθούσατε χρόνια μέ τά χαρίσματά σας νά τούς νουθετήσετε στόν Κύριό μας.
Ὄλοι τώρα δυστυχῶς μένουν ἀλειτούργητοι καί ἀπνευμάτιστοι καί ἀκοινώνητοι, ἀλλά καί ἀκατήχητοι γιατί πλέον δέν ἔχετε τά δικαιώματα πού εἴχατε πρίν.
Κάποιοι σᾶς ἐπαινοῦν γι’ αὐτή σας τήν ἀδικαιολόγητη πράξη. Αὐτοί δυστυχῶς εἶναι οἱ κατηχηθέντες ἀπό σᾶς.
Σ’ αὐτούς λέγατε μέ ὠραῖα παραδείγματα νά μήν παίρνουν διαζύγιο ἀπό τόν σύζυγο ἤ τήν σύζυγο, νά ὑπομένουν τήν πεθερά καί τή νύφη τους.
Ἐσεῖς ὅμως πρῶτος πήρατε διαζύγιο ἀπό τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, καί μάλιστα στήν πράξη, σ’ ἀντίθεση μ’ αὐτά πού λέγατε.
Ἐσεῖς μπορούσατε νά πεῖτε ὅ,τι θέλετε καί νά ὡραιοποιεῖτε τά πράγματα ὡς μιά νέα άρχή πέρα ἀπό νόμους καί κανόνες γιά νά δικαιολογήσετε καί σεῖς καί τόσοι ἄλλοι τήν ἀνομία σας καί τήν ἁμαρτία σας πού εἶναι ἐνώπιόν σας διά παντός.
Ξέρετε, Πανοσιολογιώτατε, ἐγώ δέν σᾶς γνωρίζω καί πολύ. Σᾶς κάλεσα ὄμως στή Μητρόπολή μου, ὕστερα ἀπό παρακλήσεις Χριστιανῶν μας, γιά νά βοηθήσετε μήπως καί σωθοῦν ἐν Κυρίῳ κάποιοι μαζί καί μέ τίς δικές μου προσπάθειες.
Ἐμεῖς, καθώς καί ὁ Χριστός λέει, τά λέμε καί δέν μᾶς πιστεύουν. Θέλουν νά ἔρθει ὁ Σωτῆρας πού δέν εἶναι σάν κι ἐμᾶς.
Καί σεῖς ἦλθατε καί σέ μᾶς καί σέ ἄλλους τόπους κοντινούς καί μακρινούς γιά νά σώσετε τά πρόβατα τά δικά μας.
Αὐτή δυστυχῶς εἶναι ἡ νοοτροπία τῶν Χριστιανῶν μας. Ἀγάπη κάνουμε. ‘Υπακοῦμε στά αἰτήματα τῶν πιστῶν μας.
Ἀλλά καί σεῖς δέν φύγατε ποτέ ἀπό ἐκδήλωση ζημιωμένος. Μέ γεμάτη τήν ψυχή καί τίς ἀποσκευές σας φύγατε.
Δέν θέλω νά ὑπεισέλθω σέ λεπτομέρειες, ἀλλά σεῖς ἐμφανιστήκατε σάν ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καί θέλετε καί, μετά ἀπό αὐτό πού προσφάτως ἐπράξατε, πάλιν νά εἶστε ὁ Σωτῆρας τους.
Γιά ἀφελεῖς μᾶς περνᾶτε ἤ γιά βλάκες; Προσέξτε τήν ἐσχάτη πλάνη. Προσέξτε γιατί θἆναι μεγαλύτερη τῆς πρώτης.
Πανοσιολογιώτατε, ἀφήνετε, ἄν δέν κάνω λάθος ἀπ’ ὅσα διάβασα, κάποιες αἰχμές κατά τῆς προϊσταμένης σας ἀρχῆς, δηλ. τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.
Γιατί; Γιά νά ὑπονοήσουμε ἐμεῖς ὅ,τι θέλουμε;
Μά ἐσεῖς καί κάποιοι ἄλλοι κληρικοί στόν τόπο τῆς διακονίας σας καί ἀδέσποτοι εἶστε καί οἱ πλέον εὐεργετημένοι. Ποιός τολμάει νά θίξει καί μιάν τρίχα τῆς κεφαλῆς σας;
Οἱ ὀπαδοί σας θά μᾶς κατασπαράξουν. Θά μᾶς ποῦν ὁπισθοδρομικούς, σκοταδιστές. Ὄτι δέν θέλουμε νέα μυαλά, νέες ἰδέες.
Ἐπιτρέψτε μου Πανοσιολογιώτατε π. Ἀνδρέα νά σᾶς πῶ κάτι τελευταῖο: Θέλατε νά κάνετε τό μετέωρο βῆμα τού πελαργοῦ;
Φρόνιμο θά ἦτο νά ἀπομακρυνόσασταν ἱεροκρυφίως νά μήν σᾶς πάρουν εἴδηση οἱ χιλιάδες πού σᾶς πίστεψαν καί σᾶς ἀγάπησαν.
Χάθηκε ἕνα μικρό Μοναστηράκι νά ἀποσυρθεῖτε καί νά ζήσετε μόνος;
Δέν μπορούσατε νά εἴχατε ἕνα μικρό ἤ μεγάλο σπίτι κοντά στή θάλασσα νά σᾶς βοηθήσει ὁ ἥλιος καί ἡ θάλασσα νά καθαρίσει τό μυαλό σας γιά ὅσο καιρό, ἤ καί ἐφ’ὄρου ζωῆς, ζήσετε;
Ἤ νά μείνετε σέ ἕνα χῶρο σέ κάποιο μαγευτικό βουνό γιά νά ζήσετε εὐχάριστα χωρίς νά δημιουργούσατε τό σκάνδαλο πού κατ’ ἐμέ εἶναι μεγαλύτερο καί ἀπό αὐτό τοῦ κορονοϊοῦ γιά τήν Ἐκκλησία;
Ἐκτός κι ἄν ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση σᾶς προσφέρει εὐχαρίστηση. Ἰκανοποίηση τρόπον τινά.
Τώρα καί νά θέλετε δέν ἐπιστρέφει τίποτε πίσω. Τό κακό ἔγινε. Ἔπεσαν οἱ μάσκες. Ἀλλοίμονο.
Οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται. Ἀλλοίμονο. Δέν εἴσασταν ἕνας ἁπλός καί ἄσημος κληρικός μέ δύο ἤ τρία χρόνια ὑπηρεσίας. Μεγαλόσχημος εἴσασταν μέ εἰκοσαετῆ διακονία. Μιά ζωή.
Εἴσασταν ὁ μεγάλος καί σπουδαῖος π. Ἀνδρέας Κονάνος πού θέλησε νά κοντύνει τόν ἑαυτό του καί ἀπό πατέρας Ἀνδρέας νά γίνει Ἀνδρέας –Κο-Νάνος
Αυτά εγώ, ο Θεός να με συγχωρέσει, τα είχα σκεφτεί όταν ακόμα ο Πατήρ Ανδρέας μεσουρανούσε.Κόκκορας έγραψε: 27 Αύγ 2020, 20:20 o Σιδηροκάστρου για το θέμα
ος."Δεν παύετε να είστε κληρικός έως του θανάτου σας"
Πανοσιολογιώτατε π. Ἀνδρέα Κονάνο,
Σᾶς προσφωνῶ μέ τόν Ἱερατικό σας τίτλο γιατί ὅσο κι ἄν θέλετε τό ἀντίθετο, ὅσο κι ἄν κρεμάσατε τά ράσα, ὅσο κι ἄν λέτε μέ λόγια φεῦ γλυκά ὅτι τά τιμᾶτε, κατά τό λαϊκό ὅμως «τα πετάξατε».
Εἴτε ὄμως τό θέλετε εἴτε ὄχι, δέν παύετε νά εἶστε κληρικός ἕως καί τοῦ θανάτου σας.
Ἡ Ἱερωσύνη σας εἶναι μέσα στήν ψυχή σας ἀνεξάλιπτη καί στήν ὕπαρξή σας ἀνεξάντλητη «ἕως καί τῆς Δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου», ὅτε μέλλεις ἀποδοῦναι λόγον ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίου ἐπαναπροσφέροντός Του τήν παρακαταθήκη πού λάβατε μέ τιμή καί δόξα στή χειροτονία σας στό δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης καί κατά τά ἔργα σας.
Τό ράσο ὄντως, πάτερ μου, εἶναι φυλακή καί ἡ Ἱερωσύνη βιώνεται στό κελί μας. Στό κελλί τῆς προσωπικῆς μας φυλακῆς. Στόν τόπο τῆς προσευχῆς, τῆς μαρτυρίας καί τοῦ μαρτυρίου μας.
Στό χῶρο τῆς ταπείνωσης, τῆς συντριβῆς καί τῆς μετανοίας μας καί ὄχι στά σαλόνια, στίς αἴθουσες, στά ξενοδοχεῖα, στήν πολυτέλεια, στά ἀεροπλάνα καί στά σπουδαῖα ἐστιατόρια στίς Πέντε Ἠπείρους, ἔτσι ὅπως σεῖς λέγατε.
Ἡ τελευταῖα ἐνέργειά σας, πού δέν εἴχατε αἰσχύνη νά τήν κρύψετε οὔτε ἀπό τό Θεό οὔτε ἀπό τούς ἀνθρώπους, καί νά τήν ζήσετε μόνος σας, ἦταν πράγματι κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ καί σεισμός πολλῶν ρίχτερ.
Κάτω ἀπό τα συντρίμμια της θάψατε τον ἑαυτό σας καί δυστυχῶς καί τούς ὁπαδούς πού εἴχατε ἀποκτήσει ἐξ ὀνόματος βεβαίως τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς πίστης μας, καί ὄχι τούς πιστούς στό Θεό καί Πατέρα μας, καί πού προσπαθούσατε χρόνια μέ τά χαρίσματά σας νά τούς νουθετήσετε στόν Κύριό μας.
Ὄλοι τώρα δυστυχῶς μένουν ἀλειτούργητοι καί ἀπνευμάτιστοι καί ἀκοινώνητοι, ἀλλά καί ἀκατήχητοι γιατί πλέον δέν ἔχετε τά δικαιώματα πού εἴχατε πρίν.
Κάποιοι σᾶς ἐπαινοῦν γι’ αὐτή σας τήν ἀδικαιολόγητη πράξη. Αὐτοί δυστυχῶς εἶναι οἱ κατηχηθέντες ἀπό σᾶς.
Σ’ αὐτούς λέγατε μέ ὠραῖα παραδείγματα νά μήν παίρνουν διαζύγιο ἀπό τόν σύζυγο ἤ τήν σύζυγο, νά ὑπομένουν τήν πεθερά καί τή νύφη τους.
Ἐσεῖς ὅμως πρῶτος πήρατε διαζύγιο ἀπό τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, καί μάλιστα στήν πράξη, σ’ ἀντίθεση μ’ αὐτά πού λέγατε.
Ἐσεῖς μπορούσατε νά πεῖτε ὅ,τι θέλετε καί νά ὡραιοποιεῖτε τά πράγματα ὡς μιά νέα άρχή πέρα ἀπό νόμους καί κανόνες γιά νά δικαιολογήσετε καί σεῖς καί τόσοι ἄλλοι τήν ἀνομία σας καί τήν ἁμαρτία σας πού εἶναι ἐνώπιόν σας διά παντός.
Ξέρετε, Πανοσιολογιώτατε, ἐγώ δέν σᾶς γνωρίζω καί πολύ. Σᾶς κάλεσα ὄμως στή Μητρόπολή μου, ὕστερα ἀπό παρακλήσεις Χριστιανῶν μας, γιά νά βοηθήσετε μήπως καί σωθοῦν ἐν Κυρίῳ κάποιοι μαζί καί μέ τίς δικές μου προσπάθειες.
Ἐμεῖς, καθώς καί ὁ Χριστός λέει, τά λέμε καί δέν μᾶς πιστεύουν. Θέλουν νά ἔρθει ὁ Σωτῆρας πού δέν εἶναι σάν κι ἐμᾶς.
Καί σεῖς ἦλθατε καί σέ μᾶς καί σέ ἄλλους τόπους κοντινούς καί μακρινούς γιά νά σώσετε τά πρόβατα τά δικά μας.
Αὐτή δυστυχῶς εἶναι ἡ νοοτροπία τῶν Χριστιανῶν μας. Ἀγάπη κάνουμε. ‘Υπακοῦμε στά αἰτήματα τῶν πιστῶν μας.
Ἀλλά καί σεῖς δέν φύγατε ποτέ ἀπό ἐκδήλωση ζημιωμένος. Μέ γεμάτη τήν ψυχή καί τίς ἀποσκευές σας φύγατε.
Δέν θέλω νά ὑπεισέλθω σέ λεπτομέρειες, ἀλλά σεῖς ἐμφανιστήκατε σάν ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καί θέλετε καί, μετά ἀπό αὐτό πού προσφάτως ἐπράξατε, πάλιν νά εἶστε ὁ Σωτῆρας τους.
Γιά ἀφελεῖς μᾶς περνᾶτε ἤ γιά βλάκες; Προσέξτε τήν ἐσχάτη πλάνη. Προσέξτε γιατί θἆναι μεγαλύτερη τῆς πρώτης.
Πανοσιολογιώτατε, ἀφήνετε, ἄν δέν κάνω λάθος ἀπ’ ὅσα διάβασα, κάποιες αἰχμές κατά τῆς προϊσταμένης σας ἀρχῆς, δηλ. τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.
Γιατί; Γιά νά ὑπονοήσουμε ἐμεῖς ὅ,τι θέλουμε;
Μά ἐσεῖς καί κάποιοι ἄλλοι κληρικοί στόν τόπο τῆς διακονίας σας καί ἀδέσποτοι εἶστε καί οἱ πλέον εὐεργετημένοι. Ποιός τολμάει νά θίξει καί μιάν τρίχα τῆς κεφαλῆς σας;
Οἱ ὀπαδοί σας θά μᾶς κατασπαράξουν. Θά μᾶς ποῦν ὁπισθοδρομικούς, σκοταδιστές. Ὄτι δέν θέλουμε νέα μυαλά, νέες ἰδέες.
Ἐπιτρέψτε μου Πανοσιολογιώτατε π. Ἀνδρέα νά σᾶς πῶ κάτι τελευταῖο: Θέλατε νά κάνετε τό μετέωρο βῆμα τού πελαργοῦ;
Φρόνιμο θά ἦτο νά ἀπομακρυνόσασταν ἱεροκρυφίως νά μήν σᾶς πάρουν εἴδηση οἱ χιλιάδες πού σᾶς πίστεψαν καί σᾶς ἀγάπησαν.
Χάθηκε ἕνα μικρό Μοναστηράκι νά ἀποσυρθεῖτε καί νά ζήσετε μόνος;
Δέν μπορούσατε νά εἴχατε ἕνα μικρό ἤ μεγάλο σπίτι κοντά στή θάλασσα νά σᾶς βοηθήσει ὁ ἥλιος καί ἡ θάλασσα νά καθαρίσει τό μυαλό σας γιά ὅσο καιρό, ἤ καί ἐφ’ὄρου ζωῆς, ζήσετε;
Ἤ νά μείνετε σέ ἕνα χῶρο σέ κάποιο μαγευτικό βουνό γιά νά ζήσετε εὐχάριστα χωρίς νά δημιουργούσατε τό σκάνδαλο πού κατ’ ἐμέ εἶναι μεγαλύτερο καί ἀπό αὐτό τοῦ κορονοϊοῦ γιά τήν Ἐκκλησία;
Ἐκτός κι ἄν ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση σᾶς προσφέρει εὐχαρίστηση. Ἰκανοποίηση τρόπον τινά.
Τώρα καί νά θέλετε δέν ἐπιστρέφει τίποτε πίσω. Τό κακό ἔγινε. Ἔπεσαν οἱ μάσκες. Ἀλλοίμονο.
Οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται. Ἀλλοίμονο. Δέν εἴσασταν ἕνας ἁπλός καί ἄσημος κληρικός μέ δύο ἤ τρία χρόνια ὑπηρεσίας. Μεγαλόσχημος εἴσασταν μέ εἰκοσαετῆ διακονία. Μιά ζωή.
Εἴσασταν ὁ μεγάλος καί σπουδαῖος π. Ἀνδρέας Κονάνος πού θέλησε νά κοντύνει τόν ἑαυτό του καί ἀπό πατέρας Ἀνδρέας νά γίνει Ἀνδρέας –Κο-Νάν
«Είπε ο ΑββάςΠαφνούτιος, ότι, περνώντας από δρόμο, μου συνέβη να ξεστρατίσω και να βρεθώ κοντά σε κεφαλοχώρι. Και είδα κάποιους να έχουν σμίξει αισχρά μεταξύ τους.
Και στάθηκα, προσευχόμενος και ικετεύοντας για τις αμαρτίες μου. Και να, έρχεται Άγγελος έχοντας σπαθί και μου λέγει: “Παφνούτιε, όλοι όσοι κατακρίνουν τους αδελφούς των, μ’ αυτό το σπαθί θα χαθούν. Συ όμως, επειδή δεν κατέκρινες, αλλά ταπείνωσες τον εαυτό σου ενώπιον του Θεού, σαν να είχες κάμει ο ίδιος την αμαρτία, γι’ αυτό το όνομά σου έχει γραφεί στη βίβλο των ζώντων”»1.
Η θέα του μέσα μας κόσμου, με αφορμή τη θέα των αμαρτιών των άλλων, δείχνει σοφία και αγιότητα. Αφού «ουδείς αναμάρτητος», είναι αυτονόητο ότι «σήμερα αυτός, αύριο εγώ». Άλλωστε, η αμαρτία, ενώ έχει πολλές εκφράσεις, έχει μία βάση: τη φιλαυτία που μας απομακρύνει από την αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον. Γι’ αυτό το «η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διαπαντώς»,είναι αλήθεια! Τι σημασία έχει αν τη γνωρίζουν οι άλλοι με το να εκδηλωθεί ή την αγνοούν με το να κρυφτεί; Υπάρχει ο Θεός που όλα τα γνωρίζει, όχι ως αδυσώπητη παρακολούθηση αλλά ως αγάπη που άλλοτε καλύπτει κι άλλοτε αφήνει να φανεί, ώστε να δοθεί η ευκαιρία γι’ αλλαγή.
Μυστήριο η πορεία και η σωτηρία του κάθε ανθρώπου!
Η περίπτωση του κ. Ανδρέα Κονάνου, ανθρώπου χαρισματικού και μορφωμένου, που βοήθησε πολλούς νέους να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να αρχίσουν μια ωραία εκκλησιαστική ζωή, σίγουρα θλίβει. Όχι τόσο, κατά τη γνώμη μου, για τον σκανδαλισμό των «ακολουθούντων και ακουόντων αυτόν» – αν και τούτο είναι σημαντικό – όσο για τον ίδιο και κυρίως για την ιεροσύνη που έλαβε ως δώρο ουράνιο. Το να αποποιηθείς ένα τέτοιο δώρο είναι ύβρις. Εκτός αν προγραμματίστηκε να το πάρει η Εκκλησία και την πρόλαβε… Δεν γνωρίζω τους λόγους της απόφασής του, ούτε χρειάζεται. Απλά, ως δημόσιο πρόσωπο που είναι και πρόσφατα ως κληρικός, που δημοσιοποίησε την απόφασή του, θεώρησα καλό να τη σχολιάσω εστιάζοντας το σχόλιό μου στα εξής:
α.Το θλιβερό αυτό γεγονός θα πρέπει να μας οδηγήσει στην καρδιακή προσευχή – κραυγή: «Ο Θεός να φυλάξει!». Κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι υπάρχει αμαρτία που είναι αδύνατο να την κάμει. Όλοι
μπορούμε να τα κάνουμε όλα, αν δεν προσέξουμε από την υπερηφάνεια και την κατάκριση.
β.Η ιεροσύνη δεν είναι μια «δουλειά» που την αφήνω για να «προχωρήσω παρακάτω», να αναπτυχθώ επαγγελματικά, κοινωνικά ή προσωπικά. Δεν είναι κρίμα, για τον παπά να την αισθάνεται ασήκωτο βάρος και τρόπο στέρησης ελευθερίας; Να μην χαίρεται το θεϊκό δώρο, ώστε να υπομένει τις πολλές δυσκολίες της; Ωστόσο, «Ο Θεός να φυλάξει!». Τελειώνω με αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στις
«Κατηχήσεις»: «Ο Θεός ας μας διακρατήσει όλους, φυλάσσοντάς μας μακριά από πνευματικές πτώσεις και σκανδαλισμούς. Και ας μας εδραιώσει στην πίστη, με τη Χάρη και τη δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού, στον Οποίο πρέπει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν»2.
1 Είπε Γέρων, Εκδ. Αστήρ, Αθήναι 1974, σ. 283.
2 Εκδ. Ετοιμασία, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέας, 1991, σ.147
