οι μουφες απο το 4τσαν δεν αλλαζουν την πραγματικοτητα των κεντρων κρατησης
Στα κελιά των αστυνομικών τμημάτων που κανονικά προορίζονται για ολιγόωρη κράτηση
στοιβάζονται μετανάστες και πρόσφυγες για περίοδο που μπορεί να φθάσει και να
ξεπεράσει το ένα έτος. Στα αστυνομικά τμήματα δεν υπάρχει δυνατότητα προαυλισμού,
συχνά ο φυσικός φωτισμός είναι περιορισμένος ή ανύπαρκτος, η διατροφή είναι
ελλιπέστατη.
Τα κρατητήρια των Διευθύνσεων Αλλοδαπών και των Αστυνομικών Διευθύνσεων ναι μεν
παρέχουν κάποιες περιορισμένες δυνατότητες άσκησης ή και προαυλισμού, ωστόσο στις
περισσότερες περιπτώσεις οι δυνατότητες αυτές δεν αξιοποιούνται επαρκώς και οι
κρατούμενοι βρίσκονται τις περισσότερες ώρες του 24ώρου κλεισμένοι στο κελί τους.
Στα προαναχωρησιακά κέντρα που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν αρχικά
κατασκευαστεί για άλλη χρήση, όπως στρατόπεδο, ακαδημία αστυνομίας) ένας μεγάλος
αριθμός κρατουμένων κρατείται σε μεγάλους θαλάμους και περνά εκεί το μεγαλύτερο
μέρος της ημέρας. Συχνά παρατηρείται συνωστισμός και δεν υπάρχουν κρεβάτια για όλους
τους κρατούμενους. Παράλληλα οι αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων στους οποίους έχει
ανατεθεί η διαχείριση ενός μεγάλου αριθμού κρατουμένων που δεν είναι κλεισμένοι σε
κελιά, αλλά κινούνται μαζικά για προαυλισμό και λήψη συσσιτίου είναι σύνηθες να
εκτρέπονται σε βιαιοπραγίες.
Κοινός παρονομαστής για όλους τους χώρους κράτησης είναι:
• Η έλλειψη διερμηνείας και ενημέρωσης των κρατουμένων για την νομική τους
κατάσταση και τα δικαιώματά τους.
• Η ελλιπής ή και ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
• Η έλλειψη ιματισμού, κλινοσκεπασμάτων και ειδών ατομικής υγιεινής
• Η έλλειψη καθαριότητας
Η παρατεταμένη κράτηση σε αυτές τις συνθήκες σε συνδυασμό με την έντονη αβεβαιότητα
και ανασφάλεια που βιώνουν οι κρατούμενοι έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική
υγεία τους. Πολλοί κρατούμενοι πάσχουν από κατάθλιψη. Κάποιοι μάλιστα κάνουν
απόπειρες αυτοκτονίας. Μέσα στο τρέχον έτος υπήρξαν δύο περιστατικά κρατουμένων που
αυτοκτόνησαν.