Phorum.com.gr

Είπες πως ο Παλαμήδης πρώτος εισηγήθηκε (σε αλφαβητική γραφή) την εισαγωγή τριών νέων γραμμάτων, οπότε πιο πριν δεν υπήρχαν ας μην τα ψάχνουμε.
Δίνεις το παράδειγμα με το ke-re και λες ότι το Κ θα έπρεπε να είναι δασεία αλλά αυτό είναι λογικά απίθανο.
Προσωπικά πουθενά στην Γραμμική ΄Β δεν έχω δει δασεία ως Κ μπροστά σε τίποτα.
Και αν ήταν έτσι θα το λέγανε και οι ειδικοί ότι να βλέπετε εκεί που αργότερα υπάρχει δασεία στη Γραμμική ΄Β το είχαν Κ. Αυτό δεν υπάρχει.

Η ονομασία Έλληνας ή Ελλάς δεν γίνεται να βρεθεί σε Γραμμική Α ή ΄Β ή Ιερογλυφικά πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε ως ονομασία όλων των ονομαζόμενων τώρα Ελλήνων.
Υπάρχει αναφορά στον Όμηρο σε αυτό το όνομα και ονομάζει έτσι μόνο ένα ελληνικό φύλο του Αχιλλέα.

http://omiriki-ereuna.blogspot.com/p/o.html

Συμφωνα με την μυθολογική θεώρηση, το όνομα "Έλλην" υπήρξε όνομα αρχαιοτάτου τοπικού βασιλέα, σ' ένα φυλετικό κορμό μετά τον κατακλυσμό, γι' αυτό και επανέρχεται στον ίδιο χώρο, σε πολλές και διαφορετικές γενιές, μέσα σε συγγενικά φύλα.
Ο Αχιλλέας λοιπόν αποτελεί την προέκταση του μύθου αφού έχει στο βασίλειό του τους απογόνους του Έλληνα και τους ίδιους μαζί του, ως στρατιώτες στην Τροία

Για όλους τους ασιατικούς λαούς οι Έλληνες ονομάζονται από αρχαοιοτάτων χρόνων Ίωνες - Γιουναν.
Κατά την ιστορία της Γέννεσης στους Εβράιους όταν κάνουν αναφορά για τον γενάρχη των Ελλήνων τον ονομάζουν Ιωύαν, γιοί του Ιωύαν ήταν οι Ελισά (Έλληνας;), Θαρσείς, Κιτιοί (Κύπριοι) και Ρόδιοι.

Στην Αργοναυτική Εκστρατεία δεν γίνεται πουθενά λόγος για Έλληνες αν και ο κατάλογος των εθνών που περιγράφουν είναι πολύ μεγάλος.
Οι ίδιοι προέρχονταν όλοι από το ένδοξο έθνος των Μινύων.

Befaios έγραψε: 03 Σεπ 2019, 13:45 Είπες πως ο Παλαμήδης πρώτος εισηγήθηκε (σε αλφαβητική γραφή) την εισαγωγή τριών νέων γραμμάτων, οπότε πιο πριν δεν υπήρχαν ας μην τα ψάχνουμε.
Δίνεις το παράδειγμα με το ke-re και λες ότι το Κ θα έπρεπε να είναι δασεία αλλά αυτό είναι λογικά απίθανο.
Προσωπικά πουθενά στην Γραμμική ΄Β δεν έχω δει δασεία ως Κ μπροστά σε τίποτα.
Και αν ήταν έτσι θα το λέγανε και οι ειδικοί ότι να βλέπετε εκεί που αργότερα υπάρχει δασεία στη Γραμμική ΄Β το είχαν Κ. Αυτό δεν υπάρχει.

Εκ παραδρομής έγραψα για 3 γράμματα. Ο Παλαμήδης εισήγαγε 4 γράμματα, το δίγαμμα, το ζήτα, το ήτα, και το θήτα.

Στην Γραμμική Β δεν φαίνεται να αποτυπώνουν την δασεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το κάνουν και στην γραφή του δίσκου. Εγώ βασίζομαι στο ότι οι δημιουργοί του δίσκου ήταν κάτοχοι επιστημονικών γνώσεων υψηλού επιπέδου. Όταν λοιπόν βλέπεις να έχουν κωδικοποιηθεί στοιχεία χρωμοσωμάτων ή οι μάζες των μποζονίων τότε δεν είναι και πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι γνώριζαν πολλά για την εξέλιξη του πολιτισμού στον Ελλαδικό χώρο και το εθνόνυμο Έλλην.

Για τον αριθμό των χρωμοσωμάτων στο σιτάρι:



Για τον αριθμό των χρωμοσωμάτων στο σταφύλι(κλήμα):



Μπορεί βέβαια να διαβαστεί και κάτι άλλο, κάτι που δεν έχει δασεία:

ke-re

Κρής

Για τους Κρήτες τοξότες:

https://www.cretanmagazine.gr/i-istoria ... ki-epochi/

Είναι εντυπωσιακή η γνώση των αρχαίων κάποιες φορές, όντως!
Όπως η Ατομική θεωρία από τον Δημόκριτο κτλ.
Όμως όλα αυτά λογικά ήταν χαμένες γνώσεις του παρελθόντος πριν από τον Κατακλυσμό.
Στην Αίγυπτο όπου μάλλον δεν επηρεάστηκε τόσο της καταστροφής, διασώθηκαν πολλά και έτσι υπήρχαν οι καταγραφές τις οποίες συμβουλεύτηκαν κάποιοι.
Αν διαβάσει κανείς τον «Τιμαίο και Κριτία» θα βρει πολλά πράγματα.
Το βιβλίο του Σωτήρη Σοφιά «Χαμένη Ατλαντίδα» είναι αποκαλυπτικό σε αυτό τον διάλογο του Τιμαίου.

Από εκεί και πέρα δεν γίνεται να υπήρχε μια συλλαβηκή γραφή η οποία είχε τρομερά προβλήματα απόδοσης των ήχων και να λέμε ότι ήταν κάτοχοι επιστημονικών γνώσεων υψηλού επιπέδου....
Δεν μπορούσαν να αποδώσουν κανένα σύμφωνο μόνο του!
Την λέξη «σπέρμα» την γράφανε pe-ma και η Γραμμική ΄Β είχε την καινοτομία να προσθέτει συλλαβές για να μην μπερδευτεί ο αναγνώστης και έκανε την λέξη αγνώριστη.
π.χ. η λέξη «Πτελεός» θα γραφόταν pe-te-le-o-s αντί te-le-o-s της Γραμμικής Ά ή Ιερογλυφικών.
Για την λέξη ke-re που λες, δεν πιστεύω να σήμαινε «Κρής».

Ο Παλαμήδης είναι μυθικό πρόσωπο και αν υπήρξε, ήταν την εποχή του Οδυσσέα, τότε που η γραφή ήταν Ιερογλυφικά προφανώς.
Τέλος πάντων του αποδίδουν την εισαγωγή γραμμάτων όπως λες και αν δεις το Ζ ήταν προϊόν σοβαρού προβλήματος προφοράς που υπήρχε.
Δηλαδή το ΣΤ ήταν αυτό που παρίστανε τον ήχο Ζ.
Ήταν μια γραμματική σύμβαση όπως έχουμε εμείς σήμερα το «μπ» για το λατινικό «b».
Αυτό μπερδεύεται με το χωριστό ήχο του σ-τ σε λέξεις όπως: στο, στην, στύλος, στάχυα, στέκομαι κ.α. και δημιουργούσε πρόβλημα γι' αυτό και αναγκάστηκαν να επινοήσουν το Ζ όπου αντιπροσώπευε έναν μόνο ήχο και όχι δύο όπως το ΣΤ.


Από εκεί και πέρα εικασίες υπάρχουν πολλές ως προς την αποκωδικοποίηση των Ιερογλυφικών, το θέμα είναι τι αποτέλεσμα έχει κάθε ερμηνεία.
Ο Πολύμερος είναι μάλλον ο μόνος που έχει δώσει τόσο μεγάλο όγκο ανάγνωσης.
Η θεωρία είναι απλή: οι τρεις γραφές είναι ουσιαστικά μία!
Γι' αυτό τον παρακολουθώ και δεν ξέρω κάτι περισσότερο.

Επίσης αυτό που με πείθει σε αυτόν είναι ότι πολλές φορές το κείμενο που αποδίδει έχει την γραμματική της Ομηρικής Γλώσσας, δηλαδή κάτι «ει» κάτι «οι».
(όλες αυτές οι λέξεις υπάρχουν στα ομηρικά λεξικά Σταματάκου και Πανταζίδη, πάντα τα τεκμηριώνει)
Για να καταλάβει Κάποιος τι εννοώ ας παρακολουθήσει αυτό το βίντεο που είναι χαρακτηριστικό:

Από το βιβλίο μου:

Ο βασικός αρχαίος κατάλογος Σουμέριων Βασιλέων (WB 444) παραθέτει διάφορους μυθικούς προκατακλυσμιαίους βασιλείς και παραθέτει
τον χρόνο βασιλείας τους σε χιλιάδες χρόνια. Για τον πρώτο Σουμέριο βασιλέα Αλουλίμ στην πόλη Εριντού περιγράφεται βασιλεία 28.800 ετών, ενώ οι προκατακλυσμιαίοι βασιλείς ήταν στην εξουσία συνολικά 241.200 έτη, από την εποχή που «η βασιλεία κατέβηκε από τον ουρανό» μέχρι και την στιγμή του μεγάλου κατακλυσμού. Προσέχουμε εδώ την σχέση των 241.200 με τον αριθμό των μη φθαρμένων σημείων του δίσκου της Φαιστού που είναι 241. Όμως η φράση στην οποία είναι φθαρμένο το σημείο και δεν αναγνωρίζεται περιέχει μαζί με αυτό 5 σημεία. Άρα αν στο 241 προσθέσουμε 1(φθαρμένο)/5(σύνολο) θα έχουμε 241,2 που είναι ακριβώς χίλιες φορές μικρότερο από τον αριθμό των ετών βασιλείας. Εκτός αυτού όμως μπορούμε να ανιχνεύσουμε και μια άλλη σχέση με τα χαρακτηριστικά του δίσκου:

119 x 242 = 28.798

Κατά δύο έτη μικρότερο από τα 28.800 έτη. Εδώ, 119 είναι τα σημεία της Β’ πλευράς, ενώ 242 είναι ο συνολικός αριθμός των σημείων και των δύο πλευρών.

Από:

https://linearbknossosmycenae.com/2017/ ... chori-axe/




Προσέχουμε κάτι περίεργο. Βλέπουμε δύο αριθμούς, το 100 1/2, και 2.400. Κανονικά δεν θα δώσει κανείς σημασία στους αριθμούς αυτούς. Όμως αν τους πολλαπλασιάσουμε έχουμε τον αριθμό των ετών που βασίλεψαν προκατακλυσμιαίοι βασιλείς της Σουμερίας:

(100 1/2) x 2.400 = 241.200

Τυχαίο;

Φίλε Σπύρο ποιος μπορεί να ξέρει πόσα φθαρμένα σημεία έχει ο Δίσκος της Φαιστού και αν αυτό συσχετίζεται με τους Σουμέριους και τα χρόνια βασιλείας τους;
Ο ισχυρισμός των εκατοντάδων χιλιάδων ετών είναι κάτι που δεν αποδεικνύεται και οι Σουμέριοι μπορούσαν να λένε πολλά πράγματα αλλά δεν ξέρουμε τι είναι αλήθεια.
Εδώ μια ανάλυση για την αξιοπιστία του άνθρακα 14:
https://www.impantokratoros.gr/F4FE50D0.print.el.aspx
Έχεις διανοηθεί τι σημαίνει 100 φορές τα 1.οοο χρόνια;


Στην προηγούμενη σελίδα έβαλα τρία βίντεο που δείχνουν συγκεκριμένα πράγματα όχι αφηρημένα.
Τα ξαναβάζω αλλά αυτή τη φορά πιο επεξηγημένα γιατί νομίζω κανείς δεν δίνει σημασία.
Βέβαια θα το επισημάνω ξανά, ότι άλλος σαν τον Πολύμερο, δεν έχει δώσει τόσο όγκο αποκρυπτογράφισης.




Είναι μια παράσταση με δύο άνδρες καθιστούς σε ένα μεγάλο καζάνι.
Σύμφωνα με τον κ. Πολύμερο το κείμενο έχει ως εξής:

Ύσσωπε, την ασθένεια «σίκχιν», αφού εξατμιστείς όσο πρέπει, θεράπευσε - μαλάκωσε.
Siki sis usupe pepes oso
Σίκχιν σις Ύσσωπε πέπεις όσον.

Siki = σίκχις ή σίχις σήμερα το λέμε ως σιχαίνομαι με την ένοια του αποτροπιασμού, τότε η λέξη είχε την σημασία του υποχόνδριου ανθρώπου ο οποίος πχ. αν τον ακουμπούσε κάποιος, έφευγε και πήγαινε στο σπίτι του ή αλλού και έκανε εξαγνισμούς.
Ή αν έβλεπε κάτι στο φαγητό, τότε μπορούσε και να κάνει αμέσως εμετό.
Ήταν μια νευραασθένεια με το όνομα «σίκχις» ή «σίχις»

Sis = από το ρήμα σίζω, δηλαδή από τον ήχο που κάνει το πυρωμένο σίδερο όταν μπεί απότομα στο νερό.
(υπάρχει η άποψη ότι το τελικό «ς» που μπαίνει στο τέλος των ονομάτων, μπαίνει όπως η τελευταία πράξη όταν μπαίνει το πυρωμένο σίδερο στο νερό και τελειώσει η δημιουργία του)

Pepes = βγαίνει από το ρήμα πέπω, δηλαδή μαλακώνω, αμβλύνω, θερμαίνω

Usupe = το φυτό «Ύσσωπος» το οποίο είχε την ιδιότητα να γιατρεύει.
Η αλόγιστη χρήση του Υσσώπου επέφερε θάνατο σε όποιον το είσπνεε.
Στον 50ο ψαλμό του Δαυΐδ αναφέρει: «Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι».

oso = όσο χρειάζεται (στη δοσολογία που πρέπει)






Είναι μια παράσταση με ένα ζώο το οποίο φαίνεται σκοτωμένο και με πολλά αγκάθια γύρω του.
Σε άλλη πλευρά της σφραγίδας δείχνει έναν καθιστό άνδρα που σημαίνει τον ήχο SI, αλλά γιατί βάζει αυτό το σύμβολο ένω υπάρχουν και άλλα σύμβολα όπως το σκαμπό που πάλι έχουν τον ίδιο ήχο;
Προφανώς γιατί ο σκυφτός άνδρας είναι πιο ταιριαστός στο νόημα...


Θα τον δείρω φοβερά (μέχρι θανάτου).

Desus imasu
Δεισώς ιμάσω.

Desus = φοβούμαι, τρομοκρατούμαι - φοβερά, τρομερά

Ιmasu = από το ρήμα ιμάσσω, ιμάς είναι το λουρί, το μαστίγιο χωρίς την λαβή του, ο ιμάντας.







Παράσταση με ένα αρσενικό τράγο ο οποίος είναι σε στύση. (στο 11:33 φαίνεται καθαρά)

Ro(k)ma(s) Mest Uk Arokejo(n) Stuios Tostui Okewe
Λόχμας μήστ΄ ουκ αλόχειον στύιος τόστω οχεύει.

Επιστάτη, παρ΄ότι ο Λόχμας είναι υπερβολικά διεγερμένος, αρνείται να ζευγαρώσει με την θηλυκιά.

Rokmas = Λόχμας: ο αγριότραγος που ζούσε ελεύθερος και θεωρούνταν ο ιερός τράγος που χρησιμοποιούταν για μαντεία σχετικά με την ευφορία της γής.

Mesta = Μήστας ή μήστωρ είναι ο επόπτης

Uk = ουκ, ουχ, δεν

Arokejo(n) = Αλόχειον ή άλοχος είναι η σύζυγος (εδώ σημαίνει την θηλυκιά)

Stuios = Στύιος σημαίνει σε κατάσταση στύσης

Tostui = Τόστωι ή τοσούτωι σημαίνει τόσο πολύ, υπερβολικά
Βέβαια η λέξη είναι «τοσούτω» και το «ι» είναι το γαϊδουράκι που μπαίνει κάτω από το «ω» σαν πνεύμα.

Okewe = Οχεύει σημαίνει ερωτική συνεύρεση, συνουσία




Σε αυτά τα τρία βίντεο υπάρχει η ίδια λογική.
Είναι η ίδια λογική σε απόκρυφα μηνύματα για να μην γίνονται αντιληπτά από τους πολλούς για ευνόητους λόγους αφού πρόκειται για θυσία.
Παρατηρείται ότι υπάρχει ένας νοητός «σταυρός» πάντα, μήπως αυτό έχει σχέση με την μετέπειτα συνήθεια του σταυρικού θανάτου;
Νομίζω ο Μέγας Αλέξανδρος εφάρμοσε πρώτος τη σταύρωση, που την είδε; μήπως από παλιές θυσίες όπως είχαν στη Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα και τις αναπαριστούσαν με Χ και +;






Αν αυτά δεν πείθουν έχει καλώς, αλλά εμένα γιατί να με πείσει κάτι που είναι πιο υπερβολικό από αυτά και πιο τραβηγμένο...;