Phorum.com.gr

Natasa93 έγραψε: 05 Σεπ 2019, 23:48

- Casper - έγραψε: 05 Σεπ 2019, 23:01

Natasa93 έγραψε: 05 Σεπ 2019, 22:33

Κι εγω αυτο νομιζα
κι εμενα ο κοσμος μου φαινεται χωρις νοημα
και μπηκα να πω την ιστορια μου
δεν εγραψα πολλα γιατι δεν ειχα κουραγιο
η περιπτωση μου ειναι περιεργη
εχω συνεχεια εναλλαγες διαθεσης αλλα νοημα δε βρισκω
απο τη μια φοβαμαι να πεθανω και απο την αλλη θελω να πεθανω
Δεν θα τη βγαλω καθαρη

Νατάσα θες να ανοίξω ένα θέμα για σένα αφού εδώ υπάρχει τόσο πρόβλημα και καχυποψία; Αν θες μιλάμε και προσωπικά. Είμαι κοπέλα στην ηλικία σου και αντιμετώπισα πάνω κάτω τα ίδια.

Αντάρες και Νατάσα, απαράδεκτες!
Μην πτοείσαι όμως. Έχει και καλά παιδιά εδώ και που θέλουν να βοηθούν. Ήδη εντόπισες 2 στο παρόν νήμα

Να σαι καλα Κασπερ!! Ναι θελω !!

Το φτιάχνω τώρα και συμπλήρωσε ό,τι θες από κάτω

Natasa93 έγραψε:Καλησπερα ... Ειμαι 26 χρονων
και εχω μια μαυρη τρυπα μεσα μου...
Ειμαι γεματη απωθυμενα και μισος
Χρειαζομαι ψυχοατρικη βοηθεια αμεσα
αλλα ουτε το κουραγιο να παω εκει δεν εχω...
Δεν εχω φιλους πια
η παιδικη μου ηλικια ηταν τραυματικη
δεν εμπιστευομαι τους ανθρωπους και πιστευω πως ολοι με αντιπαθουν
δεν εχω τελειωσει το σχολειο δεν εχω μελλον
ειμαι σε μια δουλεια με μεσον
που τη σιχαινομαι
δεν ξερω καν γιατι γραφω εδω
δεν μπορειτε να καταλαβετε ακριβως τι εχω γιατι ουτε κουραγιο να γρψω δεν εχω
Η ζωη μου εχει καταστραφει απο παιδι...
και το ειρωνικο ειναι πως ειχα ολα τα φοντα να γινω ευτυχισμενη
Εστω και μια συμβουλη οτιδηποτε καποιος

Natasa93 έγραψε:ο κοσμος μου φαινεται χωρις νοημα
και μπηκα να πω την ιστορια μου
δεν εγραψα πολλα γιατι δεν ειχα κουραγιο
η περιπτωση μου ειναι περιεργη
εχω συνεχεια εναλλαγες διαθεσης αλλα νοημα δε βρισκω
απο τη μια φοβαμαι να πεθανω και απο την αλλη θελω να πεθανω
Δεν θα τη βγαλω καθαρη

Ο τίτλος είναι δικός μου (για όσους θυμούνται ), αυτόν είχα βάλει πριν χρόνια και μιας και η Νατάσα93 δεν μπορεί να φτιάξει δικό της νήμα, είπα να της φτιάξω εγώ (με copy-paste τα δικά της λεγόμενα από άλλο νήμα) για να γράφει ό,τι θέλει και να πάρεις γνώμες από ανθρώπους που ίσως της φανούν χρήσιμες όπως φάνηκαν και σε μένα τότε.

Απο την στιγμη που αναγνωριζει οτι εχει προβλημα,εχει ηδη γινει το πρωτο βημα.
Το δευτερο ειναι να βρει κουραγιο και να επισκεφθει αμεσα ειδικο,πασα θυσια.
Τριτον,ο,τι μα ο,τι θελει μπορει να μας ρωτησει και να της απαντησουμε .

Περα απο αυτο τι μπορει να κανει κανεις;

για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:04 για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

Αυτά μόνο από κοντά λέγονται.

- Casper - έγραψε: 05 Σεπ 2019, 23:57

Natasa93 έγραψε:Καλησπερα ... Ειμαι 26 χρονων
και εχω μια μαυρη τρυπα μεσα μου...
Ειμαι γεματη απωθυμενα και μισος
Χρειαζομαι ψυχοατρικη βοηθεια αμεσα
αλλα ουτε το κουραγιο να παω εκει δεν εχω...
Δεν εχω φιλους πια
η παιδικη μου ηλικια ηταν τραυματικη
δεν εμπιστευομαι τους ανθρωπους και πιστευω πως ολοι με αντιπαθουν
δεν εχω τελειωσει το σχολειο δεν εχω μελλον
ειμαι σε μια δουλεια με μεσον
που τη σιχαινομαι
δεν ξερω καν γιατι γραφω εδω
δεν μπορειτε να καταλαβετε ακριβως τι εχω γιατι ουτε κουραγιο να γρψω δεν εχω
Η ζωη μου εχει καταστραφει απο παιδι...
και το ειρωνικο ειναι πως ειχα ολα τα φοντα να γινω ευτυχισμενη
Εστω και μια συμβουλη οτιδηποτε καποιος

Natasa93 έγραψε:ο κοσμος μου φαινεται χωρις νοημα
και μπηκα να πω την ιστορια μου
δεν εγραψα πολλα γιατι δεν ειχα κουραγιο
η περιπτωση μου ειναι περιεργη
εχω συνεχεια εναλλαγες διαθεσης αλλα νοημα δε βρισκω
απο τη μια φοβαμαι να πεθανω και απο την αλλη θελω να πεθανω
Δεν θα τη βγαλω καθαρη

Ο τίτλος είναι δικός μου (για όσους θυμούνται ), αυτόν είχα βάλει πριν χρόνια και μιας και η Νατάσα93 δεν μπορεί να φτιάξει δικό της νήμα, είπα να της φτιάξω εγώ (με copy-paste τα δικά της λεγόμενα από άλλο νήμα) για να γράφει ό,τι θέλει και να πάρεις γνώμες από ανθρώπους που ίσως της φανούν χρήσιμες όπως φάνηκαν και σε μένα τότε.

πού είναι το λινκ για το ποστ που παραθέτεις τύπισσα;

Pedro έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:03 Απο την στιγμη που αναγνωριζει οτι εχει προβλημα,εχει ηδη γινει το πρωτο βημα.
Το δευτερο ειναι να βρει κουραγιο και να επισκεφθει αμεσα ειδικο,πασα θυσια.
Τριτον,ο,τι μα ο,τι θελει μπορει να μας ρωτησει και να της απαντησουμε .

Περα απο αυτο τι μπορει να κανει κανεις;

Συμφωνώ. Απλά έγραψε πως χρειάζεται και λίγη παρέα, συμπαράσταση. Τουλάχιστον μέχρι να βρει το κουράγιο για να πάει σε ψυχολόγο. Είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ πως θα το κάνει. Θέλει απλά λίγο χρόνο. Είναι πολύ καλό που ξεκινάει σιγά σιγά να τα βγάζει από μέσα της.

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:04 για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

"Όταν η ζωή σου δίνει 100 λόγους για να κλάψεις, δείξ' της ότι υπάρχουν 1000 λόγοι για να χαμογελάς".

istoria m amartia m έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:12
πού είναι το λινκ για το ποστ που παραθέτεις τύπισσα;

viewtopic.php?f=12&t=8852&start=255 (μέχρι το τέλος)

Ζενίθεδρος έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:09

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:04 για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

Αυτά μόνο από κοντά λέγονται.

το μαύρη μπροστά δεν το είδες

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:26

Ζενίθεδρος έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:09

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:04 για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

Αυτά μόνο από κοντά λέγονται.

το μαύρη μπροστά δεν το είδες

Να σου πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει το χρωμα.

νύχτα έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:04 για πείτε στο κοριτσάκι γερομπισμπίκηδες, για ποιους λόγους
είναι ωραία η ζωή

Προσωπικα πιο ευκολο ειναι για εμενα να δειξω,παρα να περιγραψω.

Αλλα ας κανουμε μια προσπαθεια.

Η ζωη ειναι ωραια γιατι:

Εχεις οικογενεια και βιωνεις πραγματικα και απολυτα την εννοια της αγαπης (αν δεν εχεις συνιστω να δημιουργησεις).

Σου εχει δοθει η ευκαιρια παρα την θεληση σου να εισαι παρατηρητης του ορατου συμπαντος.

Οταν βιωνεις δυσκολες στιγμες εκτιμας ,υστερα,ακομη και ενα ηλιοβασιλεμα,την βροχοπτωση,ενα ζεστο μερος να κοιμηθεις κλπ

Εχεις την δυνατοτητα να αντικρισεις ενα «χαζο» χαμογελο ενος παιδιου οταν ,μολις του εδωσες μια σοκολατα.

Μεταξυ αλλων υπαρχουν μοναδικες γευσεις - μυρωδιες που σε κανουν να αισθανεσαι υπεροχα.

Βιωνεις την εκσταση κατα την διαρκεια συνουσιας με την τυπισσα που εχεις ερωτεευτει ή τυπο.

Εχει ωραια χρωματα.

Γαμαει η διαρκως αναζητηση του λογου υπαρξης.

Εχει ανακαλυφθει η ρεγκε (γενικα η μουσικη).

Πλεον μπορεις σε κατι ωρες να αλλαζεις ηπειρους.

Πλεον μπορεις να «ταξιδευεις» σε αλλα ουρανια σωματα.

Αλλοι δεν μπορεσαν να απολαυσουν αυτο το «δωρο» (αυτο με εχει κανει να εκτιμω περισσοτερο την ζωη,διοτι ...εχω καποια εμπειρια)

Παρολο που σου φαινεται οτι δεν ειναι ωραια η ζωη καταλαβαινεις οτι δεν εισαι ο πρωτος και αλλοι πριν απο εσενα το εζησαν και οποιος εκανε κατι για να αλλαξει τα καταφερε,αυτο ,επισης ειναι δυνατο σημειο,γιατι εχεις την ΔΥΝΑΤΟΤΗΑ να αλλαξεις καποια πραγματα.

Γνωρισες εμενα που στα λεω

Και ολα αυτα εχουν να κανουν απο ποια οπτικη γωνια τα βλεπει ο καθεις. Οποτε,αλλαζει καποιος οπτικη γνωια και βλεπει εντελως αλλα πραγματα.

Τωρα δεν την βρισκω,αλλα υπαρχει μια φωτογραφια με δυο ανθρωπους σε ενα τρενο που οι ραγες ειναι ακριβως στην ακρη ενος βουνου και καθως καθονται,ο ενας βλεπει κοιταει δεξια και βλεπει τα βουνα,βραχια κλπ και ο αλλος κοιτα απο αριστερα και βλεπει ηλιοβασιλεμα,πρασιναδα,λουλουδια κλπ. Ολοι εχουμε την δυνατοτητα να γυρισουμε το κεφαλι σε οποια μερια θελουμε,αρκει να το καταλαβπυμε και να θελησουμε να κοιταμε το «ηλιοβασιλεμα» κοκ.

Pedro έγραψε: 06 Σεπ 2019, 00:32 αλλα υπαρχει μια φωτογραφια με δυο ανθρωπους σε ενα τρενο

αγαπώ κι εγώ τα τρένα, προσφέρουν τόση ελπίδα

Όταν βλέπετε τέτοια νήματα να προσέχετε τις μαλακίες. Καλύτερα να μη λέτε πολλά.

enaon έγραψε: 06 Σεπ 2019, 01:04

Τι γλυκιά εικόνα...

Αν θες τσέκαρε εδώ την ιστοριούλα.

https://enallaktikidrasi.com/2019/02/as ... ki-proodo/

"Όταν προσπαθούμε να φτιάξουμε το κέφι το δικό μας ή των άλλων, τότε ο στεναχωρημένος άνθρωπος δεν πιάνει ποτέ πάτο. Αυτό σημαίνει ότι δεν βιώνει την αίσθηση κινητοποίησης που σου δίνει ο πάτος. Την ψυχική κατάσταση που επέρχεται όταν ο πόνος της κατάστασης γίνεται ισχυρότερος από ό,τι σε κρατάει από το να πάρεις δράση για να την αλλάξεις. Όταν όλα όσα σε σταματούσαν από το να κάνεις το επόμενο βήμα, απλά καταρρέουν."

«Άσε με να στεναχωρηθώ. Άσε με να το νιώσω. Για να καταφέρω να ταρακουνηθώ και να κάνω κι εγώ τη δική μου πρόοδο». Την ευχαριστώ για το μάθημα.



Έτσι ακριβώς το είχα νιώσει εγώ. Ήθελα εσκεμμένα να το τραβήξω στο σημείο που θα έλεγα ακριβώς αυτό "Έπιασα πάτο. Με σιχάθηκα. Τώρα φ τ ά ν ε ι." Και περίμενα, βασανιζόμουν, βούλιαζα πιο βαθιά. Όμως... για να μην γίνει παρανόηση. Ήξερα πως τότε θα "ηρεμούσα" και θα ήμουν έτοιμη να σηκωθώ επάνω κυρίως επειδή το ήθελα και είχα πεισμώσει. Ένα κλικ είναι. Ένα γερό ταρακούνημα. Είναι πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα από την μια να βουλιάζεις και να φτάνεις στο σημείο που θα λες πως δεν υπάρχει πιο κάτω (πάντα υπάρχει αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρουμε και να το γνωρίσουμε ποτέ - όλα σε πλαίσια που γνωρίζουμε πως στην τελική θα βγούμε κερδισμένες), και από την άλλη να καταφέρνεις με θέληση, πείσμα και συνεχή προσπάθεια να φτάνεις στην επιφάνεια. Ανάσες παίρνεις και κατά την διάρκεια. Συνεχώς. Με κάθε βήμα - επιβράβευση. Όχι μόνο εκεί πάνω.

Βαθιά μέσα μας υπάρχει η θέληση σε όλους, ακόμη και τις στιγμές που εύχεσαι να πέθαινες. Είναι γλυκιά η ζωή και στις πιο μαύρες μας στιγμές, γι' αυτό αναζητάμε πάντα το τι γίνεται, γι' αυτό ζητάμε βοήθεια, γι' αυτό φοβόμαστε κιόλας να κάνουμε πράξη παράλογες και μαύρες σκέψεις που μας περνάνε απ' το μυαλό. Κρατήσου από όοοο,τι αγαπούσες πριν. Οικογένεια, χαμόγελα, βοήθεια συνανθρώπων, μουσική. Ακόμη κι' αν τα σιχαίνεσαι όλα πια και δεν έχεις αισθήματα. Το μυαλό θέλει εξάσκηση για να προσαρμόζεται ξανά στα ερεθίσματα.

Θες λίγο ακόμα χρόνο -υποθέτω- και όλα θα γίνουν και ας μην το βλέπεις. Κανείς στα μαύρα του δεν μπορεί να το δει.


Μου είχε γράψει ένα μέλος κάποτε πως εγώ είμαι πιο ενεργή συναισθηματικά από εκείνους, και από πολλούς άλλους ανθρώπους. Δεν θυμάμαι ποιός το έγραψε, ντροπή μου. Και διπλή ντροπή που τότε με είχε θυμώσει. Νόμιζα πως δεν καταλάβαινε τον πόνο μου. Πως κανένας δεν καταλαβαίνει. Πως με δούλευε. Έλεγα εγώ υποφέρω τόσο και αυτός μου λέει πως είμαι και τυχερή; Την τύφλα σου δεν καταλαβαίνεις εκείνες τις στιγμές. Θυμώνεις με όλους και με όλα. Ξέρεις ακριβώς τι σου συμβαίνει και γιατί υποφέρεις, και όταν βλέπεις πως οι άλλοι δεν κατανοούν και εσύ μένεις ξανά "μόνη", σου βιδώνει διπλά.

Ε τώρα καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοούσε γιατί πέρασα από αυτό το στάδιο και έμαθα. Πολλοί φοβούνται, δεν ψάχνουν βαθιά, και ακόμα χειρότερα, κάποιοι βολεύονται και στην μιζέριά τους. Δεν παίρνουν την σπρωξιά από 'κει κάτω γιατί έμειναν για καιρό και έμαθαν να αναπνέουν με λιγοστό οξυγόνο. Συμβιβάζονται. Υπάρχει μια διαφορά. Και εσύ μπορεί να το ακούσεις αυτό, ή μπορεί να το ακούς ήδη. Αν σιχαίνεσαι να το ακούς τότε αποκτάς και πείσμα. Πρώτα μπορεί να αμφιβάλλεις ακόμη και για σένα αν ισχύει αυτό που λένε αλλά μέσα σου ξέρεις και πεισμώνεις όχι για εκείνους αλλά για τον ίδιο σου τον εαυτό.



Θα κοιμόμουν νωρίς γιατί έχω πρωινό ξύπνημα αλλά με αυτά που είδα θυμήθηκα και τα δικά μου. Ελπίζω τουλάχιστον αύριο να τα δει μιας και βγήκε