Γραφικός έγραψε: 10 Μάιος 2019, 21:34
...
1) Κατά πόσον ισχύει αυτό που λέει για την επιθεώρηση εργασίας;
2) Γίνεται εν έτη 2019, ο εργαζόμενος να είναι τόσο απροστάτευτος;
3) Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορεί να ενεργήσει έτσι ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη; Υπάρχει κανένας τρόπος να ενεργήσει ώστε να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες;
4) Από πότε οι εργοδότες έχουν το δικαίωμα να είναι όσο τσουτσέκια τους αρέσει;
5) Εσείς τι θα κάνατε στην θέση του;
6) Το να υπάρχει τόση πολλή καταπίεση, με τις ευλογίες στην ουσία των θεσμών, σε τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, δεν είναι αιτία για επανάσταση;
7) Θα ήθελα να δω και τα επιχειρήματα κάποιου που θεωρεί ότι ορθώς πράττει ο εργοδότης, ότι ορθώς δεν υπάρχει τρόπος να τιμωρηθεί κι ότι δεν θα ήταν δίκαιο να πάει κανείς να του κάψει το μαγαζί.
1) Κατά πολύ, χειρότερα από αυτά που σου είπε.
Γνωστή μου που εργάζεται στην περιοχή που μένω, όχι επαρχία, μου είπε πως ένας συνάδελφός της, διαμαρτυρήθηκε στην επιθεώρηση της εργασίας, επειδή οι εργοδότες δεν τους έδιναν τα δώρα. Συγκεκριμένα, τα έβαζαν στους λογαριασμούς μισθοδοσίας στην τράπεζα και μετά οι υπάλληλοι τους τα έδιναν στο χέρι, άρα επίσημα φαινόταν ότι τα είχαν πάρει.
Ήρθε η βλαμμένη από τη επιθεώρηση, αυτοί τους έβγαλαν όλους μπροστά και την ρώτησαν, ποιος το είπε. Και η άλλη τον έδειξε και είπε "αυτός", έτσι, χωρίς κουκούλα. Και ο εργοδότης του είπε "απολύεσαι" και κάπως έτσι έμαθαν ότι είναι κολλητοί.
2) Δυστυχώς, ναι.
3) Με δικηγόρο που γνωρίζει από εργατικό δίκαιο για να τον ενημερώσει
ΑΝ μπορεί να κάνει κάτι.
Γενικώς, τέτοια καθάρματα-εργοδότες, ξέρουν πώς να φυλάγονται, ο φίλος σου δεν είναι ο πρώτος που σκέφτεται να στραφεί εναντίον τους.
Αλλά ξέρεις τα πρώτα πράγματα που ρωτάει ο δικηγόρος είναι, αν υπάρχουν αποδείξεις, ποιος άλλος ήταν μπροστά και αν έρχεται για μάρτυρας. Και ναι να πεις σε όλα αυτά, θα σου πουν να μην είσαι τόσο σίγουρος ότι ο άλλος θα έρθει μάρτυρας στο τέλος και δεν θα του αλλάξουν γνώμη.
4) Από τότε που υπάρχει διαφθορά και όλοι λαδώνονται.
5) Δεν ξέρω. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχω πει πράγματα τύπου θα τους έκαιγα το αυτοκίνητο, θα ξεμάλλιαζα την υπάλληλο από την επιθεώρηση της εργασίας και θα την άφηνα τσίτσιδη στον δρόμο, αλλά όταν έρχεται η ώρα να το κάνεις, αλλάζουν όλα.
Πιστεύω πως δεν θα τα έκανα ποτέ αυτά και πως το χειρότερο που θα τους έκανα, θα ήταν να τους παρατήσω ακριβώς τη στιγμή που θα με χρειάζονταν απεγνωσμένα και θα ήμουν 100% αναντικατάστατη. Ξέρω 'γω ακριβώς πριν τον Δεκαπενταύγουστο, ή όποτε ήταν το κορύφωμα των αφίξεων και όλοι οι άλλοι οδηγοί θα ήταν κλεισμένοι. Και γενικώς όλοι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα ήταν καβατζωμένοι αλλού.
Εκτός από κανέναν μπεκρή, χασικλή, άντε δώσ'του το αυτοκίνητο να οδηγήσει και μάλιστα σε ελληνικό νησί.
6) Έχουν εξασκηθεί πάρα πολύ καλά στο να καταπνίγουν διαμαρτυρίες.
Η τελική πρόβα ήταν τότε με τον Γρηγορόπουλο, όταν άλλαξε και η νομοθεσία και πλέον μπορούν να κατεβάσουν και τον στρατό στους δρόμους, αν κριθεί απαραίτητο, χωρίς να θεωρηθεί πραξικόπημα.
Η μοναδική αντίδραση που τους τρομάζει συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια και λέγεται ψήφος.
Και όπως βλέπεις προσπαθούν να ελέγξουν και αυτό, δίνοντας αβέρτα εκλογικά δικαιώματα στους αλλαχμπαράκηδες για να έχουν αποσταθεροποιητικό παράγοντα στα πάντα. Και στις "επαναστάσεις" που λες και στις κάλπες. Οι φετινές εκλογές, ίσως είναι οι τελευταίες όπου μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Δεν ξέρεις ποιοι θα ψηφίζουν μαζί μας σε τέσσερα χρόνια. Ποιοι και πόσοι.
7) Εδώ δεν ξέρω.
Παρόλο που νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι ευνοημένη, ο τελευταίος που είχε μαγαζί στην bloodline, ήταν ο ένας παππούς μου και όταν πέθανε, οι υπάλληλοί του έκλαιγαν όσο έκλαιγε ο πατέρας μου και ο αδελφός του.
