Στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ ο Φρέντι Μπελερης

[georgebi]

https://x.com/omadaalithias/status/1812788170867474791


Βέβαια από κάτω κλάμα.....γοερό κλάμα

[georgebi]

[Golden Age]

Αν η ΝΔ το παρουσιάσει ως επιτυχία θα 'ναι για γέλια. Ο Ράμα πέτυχε τον στόχο του. Ξεφορτώθηκε τον Μπελέρη απο δήμαρχο. Και πλέον στον δήμο έχει εκλέξει δικό του άνθρωπο. Θα κάνει το ξεσπίτωμα των Χειμαρριωτών ανενόχλητος. Η ΝΔ δεν έπρεπε να δεχτεί τις επαναληπτικές εκλογές και να επιμείνει στην θέση ότι η Χειμάρρα έχει εκλεγμένο δήμαρχο.

[Υδράργυρος]

Ομελέτα ο Μπέλερι

https://x.com/thestival/status/1851257726527291419

Πόρτα από τον Ράμα, που δε χαριεντίζεται με καταδικασμένους

https://x.com/evepaza/status/1851368203424801056

Από κουβά σε κουβά πάει αυτή η ιστορία. Ο κούλης γελοιοποιήθηκε. Του έτριψε τη μάπα ο Ράμα

[marabou]

Σε μια αναζήτηση βρήκα τα παρακάτω. Ξέρει κανείς αν είναι αλήθεια όλα αυτά σχετικά με τη δράση του ευρωβουλευτή; Δεν βρίσκω αξιόπιστο το site καθώς είναι μονόπλευρη η οπτική του. Αλλά πάλι, θα έλεγε και ψέματα;

Ο Φρέντι Μπέλερι είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ και δεν είναι ένας «μειονοτικός» έλληνας από την Αλβανία. Δεν είναι απλά ένας ακροδεξιός ή ένα φασιστάκι που έπαιζε και μερικές μπουνιές με μετανάστες. Ο Φρέντι Μπέλερι ήταν μέλος της ΜΑΒΗ (μιας φασιστικής οργάνωσης στη δεκαετία του ’90) που είχε οργανώσει τρομοκρατική επίθεση σε αλβανικό έδαφος τον Απρίλιο του 1994 σκοτώνοντας αλβανούς στρατιώτες. Είχε συλληφθεί κατά λάθος από περίπολο και έπειτα από πυροβολισμούς της περιπόλου κοντά στα σύνορα τον Μάρτιο του 1995, λίγο πριν επιχειρήσει νέα εισβολή μαζί με άλλους εφτά ναζί. Στα δύο οχήματα βρίσκεται ολόκληρο οπλοστάσιο (8 καλάσνικωφ, 2 τοκάρεφ, μαχαίρια κλπ) και κάποια όπλα ταυτοποιούνται ότι είχαν χρησιμοποιηθεί στην επίθεση του 1994, καθώς και έντυπο υλικό της ΜΑΒΗ. Δεκάδες καραμπίνες και υλικό της ΜΑΒΗ βρίσκεται και στα σπίτια τους. Ο ελληνικός τύπος παρουσιάζει την «εξάρθρωση της ΜΑΒΗ», αλλά εδώ βρίσκουμε ξανά την επέμβαση του «βαθέους κράτους».

Ο Βορίδης εκείνη την περίοδο ήταν ιδρυτής του ακροδεξιού «Ελληνικού Μετώπου» και δίνει άλλοθι για τον Μπέλερι. Καταθέτει πως βρισκόταν στην Αθήνα την ημέρα του χτυπήματος της ΜΑΒΗ και πως είχε προσωπική συνάντηση μαζί του. Η κατάθεση αυτή αναγνωρίζεται ως ισχυρή, απαλλάσσεται από την κατηγορία της τρομοκρατίας και καταδικάζεται για λαθρεμπορία όπλων η οποία καταλήγει στο Εφετείο σε 18 μήνες φυλακή με αναστολή. Η ΜΑΒΗ μπορεί να διαλύεται αλλά ο Μπέλερη εντάσσεται στον παρακρατικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους.

Το 1997 ξεσπάει η λαϊκή εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση Μπερίσα στην Αλβανία. Οι αστοί που κληρονόμησαν την κρατική περιουσία του αλβανικού κράτους χτίζουν δεκάδες «πυραμίδες» (δηλ. ένα πρωτόγονο σύστημα υποκλοπής χρημάτων) και εκατοντάδες χιλιάδες αλβανοί χάνουν τις «επενδύσεις» τους1. Η ΕΕ και ο διεθνής ιμπεριαλισμός βρίσκει χρυσή ευκαιρία επέμβασης. Μέσα από την επιχείρηση “ALBA” στήνεται διεθνής στρατιωτική επέμβαση με κεντρικές δυνάμεις τον ελληνικό και ιταλικό στρατό. Ο ιμπεριαλιστικός στρατός αφοπλίζει την αλβανική εργατική τάξη, που είχε ανοίξει τα στρατόπεδα, και εγκαθιδρύει φιλο-δυτική κυβέρνηση.

Οι αλβανοί μετανάστες στη δεκαετία του ’90 αποτελούν το στόχαστρο της ακροδεξιάς και του ρατσισμού. Χρησιμοποιούνται στο «οικονομικό θαύμα» της ελληνικής ανάπτυξης. Δουλεύουν μαύρα στην ύπαιθρο, στις οικοδομές αλλά και τα μεγάλα έργα (πχ Ολυμπιακοί 2004), αλλά όταν φτάνει η ώρα να πληρωθούν καλείται η αστυνομία και απελαύνονται. Αυτές τις τακτικές τις εφάρμοσαν όχι μόνο μικροαστοί αλλά ακόμα και η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ που χρησιμοποιούσε εκατοντάδες Αλβανούς και τους έδινε στους μπάτσους πριν τους πληρώσει. Το 1999 πραγματοποιούνται δυο λεωφορειοπειρατείες από αλβανούς μετανάστες μετά από την εξαντλητική κακοποίησή τους ζητώντας τα χρήματα που δούλεψαν. Και στις δύο περιπτώσεις έπεσαν νεκροί από αστυνομικές σφαίρες. Ο Φλαμούρ Πίσλι θεωρείται ήρωας στην Αλβανία και έχει μνημείο ενώ ο Γιάνναρης γύρισε γι’ αυτόν την ταινία «Όμηρος» το 2005.

Το ελληνικό κράτος δεν χρειάζεται τους φασίστες για να επιβληθεί στην Αλβανία. Το καταφέρνει με όλους τους «νόμιμους» τρόπους που του δίνει η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ο Φρέντι Μπέλερι επιστρέφει μετά από τριάντα χρόνια και διεκδικεί την πολιτική εξουσία μέσα από τις εκλογές και τις εξαγορές ψήφων που έχει στήσει ως παρακράτος στην Αλβανία ο ελληνικός αστισμός. Φυσικά και υπάρχουν σοβαρές αντιστάσεις από την αλβανική αστική τάξη που στήνει το δικό της όραμα. Η τουριστική βιομηχανία που αναπτύσσεται ραγδαία στην Αδριατική δεν χρειάζεται να πέσει στα χέρια του ελληνικού κεφαλαίου.

https://ormantifa.org/ypothesi-mpeleri- ... ixis-toys/

[Υδράργυρος]

Ο Μπέλερι ήταν στη ΜΑΒΗ

[Μινώταυρος]

Ξέρει κανείς αν είναι αλήθεια όλα αυτά σχετικά με τη δράση του ευρωβουλευτή;

Νομίζω ναι. Είναι φανερό μυστικό ότι ο Μπελέρι σχετιζόταν με την ΜΑΒΗ.

Οι σχετικές πληροφορίες δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του «Στον αστερισμό του εθνικισμού. Αλβανία και Ελλάδα στη μετα-Χότζα εποχή» (εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2010, με πρόλογο του Αλέξη Παπαχελά). Κάθε άλλο παρά έχουν καταστεί ωστόσο κτήμα της ευρύτερης κοινής γνώμης, καθώς τα ρεπορτάζ τα σχετικά με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις αποφεύγουν συνήθως πεισματικά να τις λάβουν υπόψη.

Η ρίψη της χειροβομβίδας στο Περιστέρι, ξεκαθαρίζει ο συγγραφέας, «ήταν χτύπημα της ΜΑΒΗ, που αποσκοπούσε στην εξόντωση του “προδότη” βουλευτή Τάβου. Μου το ομολόγησε στέλεχος της οργάνωσης που ισχυρίζεται ότι είχε πάρει μέρος και στα δύο επεισόδια της Επισκοπής και του Λόγγου [το φονικό του 1994 και την ομαδική σύλληψη του 1995]. Τον συνάντησα σε καφέ της Πανεπιστημίου, την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 2009. Ηρθε στο ραντεβού αποφασισμένος να μιλήσει. Επέμενε να μη γράψω το όνομά του, γιατί δραστηριοποιείται σήμερα έντονα στην Αθήνα σε θέματα της μειονότητας και στην Αλβανία είναι persona non grata. Ας τον αποκαλέσουμε ενδεικτικά Φάνη» (σ.130-1).

Ποιος είναι όμως αυτός ο «Φάνης», που εξομολογήθηκε εν έτει 2009 όλα τα παραπάνω στον διακεκριμένο δημοσιογράφο; Μας το αποκαλύπτει άθελά του ο ίδιος, όταν εξιστορεί τη σύλληψη του ίδιου και των συντρόφων του το 1995:

«Είχαμε δυο αυτοκίνητα, ένα ΙΧ και μια κλούβα, στην οποία είχαμε κρυμμένα τα όπλα. Μας έκαναν σινιάλο να σταματήσουμε, αλλά εμείς τους αγνοήσαμε. Λίγο προτού φτάσουμε στο Δελβινάκι, πέσαμε σε μπλόκο. […] Μας πλησίασαν δύο αστυνομικοί με προτεταμένα όπλα και άλλοι τέσσερις ήταν πιο πίσω για κάλυψη. […] Ενας από εμάς, ο συνοδηγός του ΙΧ, με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξε το πιστόλι του ενός από τους αστυνομικούς και εγώ στο πίσω κάθισμα όπλισα αμέσως το καλάσνικοφ» (σ.132).

Ας έρθουμε τώρα στα επίσημα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης των «παιδιών της ΜΑΒΗ» (όπως τους αποκαλούσε κατόπιν εορτής ο συνήγορός τους) τον Φεβρουάριο του 1997. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και τις απολογίες των ίδιων των κατηγορουμένων, οι τελευταίοι έπεσαν σε μπλόκο της ΕΛ.ΑΣ. ενώ κυκλοφορούσαν μέσα στη νύχτα στα ελληνοαλβανικά σύνορα με δυο οχήματα –ένα Ι.Χ. κι ένα εταιρικό βαν. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των αστυνομικών που τους συνέλαβαν, τα όπλα της ομάδας βρέθηκαν στο Ι.Χ. (σ.22, 24, 26 & 27) το οποίο οδηγούσε ο έφεδρος αξιωματικός Γιώργος Αναστασούλης. «Είπα εγώ στο Ι.Χ. Αλτ και ο Αναστασούλης όταν βγήκε είπε είμαι συνάδελφος» κατέθεσε χαρακτηριστικά ο αστυνομικός Ι.Π. «Είδα μια ταυτότητα στρατιωτική. Κάναμε έλεγχο και είδαμε ότι είχαν έξι καλάσνικοφ και δύο πιστόλια. Οι σφαίρες ήταν σε γεμιστήρες. […]. Δεν ρωτήσαμε τίποτα. Είμαστε δυο και αυτοί τρεις, είδαμε και τα όπλα. […] Στο άλλο αυτοκίνητο φορτηγάκι είχαν φόρμες στρατιωτικές, άρβυλα» (σ.24). Τις λεπτομέρειες αυτές επιβεβαίωσε ο συνάδελφός του Χ.Τ.: «Στις 2 τη νύχτα κάναμε μπλόκο και σταμάτησε πρώτα το φορτηγάκι και μετά από λίγο το Ι.Χ. αυτοκίνητο. Ο 1ος κατηγορούμενος Αναστασούλης μας είπε ότι ήταν στρατιωτικός, μας έδειξε μια ταυτότητα και είπε ότι έχει όπλα τα οποία είναι δικά του. Αυτοί ήταν τρεις και εμείς δύο» (σ.27).

Η ταυτότητα των τριών επιβατών του Ι.Χ. αποκαλύπτεται από την απολογία του οδηγού του, που προσπάθησε ν’ απαλλάξει τους συνεπιβάτες του από κάθε ευθύνη για τα όπλα (που, όπως ισχυρίστηκε, είχε βρει ο ίδιος λίγο νωρίτερα περπατώντας στο δάσος): «Στην επιστροφή πήρα μαζί μου τον Κούτουλα και τον Μπελέρη αλλά δεν τους είπα τίποτα [για τα όπλα]. Ξέροντας ότι είναι Βορειοηπειρώτες και έχουν ευαισθησία σε τέτοια θέματα δεν τους είπα τίποτα για να μην τρομοκρατηθούν. Θεώρησα καλό να μην το πω. Δεν ήξερα πώς θα αντιδράσουν» (σ.48). Για τη διάταξη των τριών επιβατών μέσα στο Ι.Χ. εξίσου αποκαλυπτικός ήταν πάλι στη δική του απολογία ο Μπελέρης: «Ξεκινήσαμε να επιστρέψουμε. Μπήκα στο αυτοκίνητο του Αναστασούλη, διότι κρύωνα. Καθόμουν πίσω και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο μας ακολουθούσε με σβηστά τα φώτα. […]. Σταματήσαμε και ήρθαν κάποιοι με όπλα και μας σημάδευαν. […] Το Ι.Χ. του Αναστασούλη ήταν ένα SEAT άσπρο τετραθέσιο» (σ.62-63).

Αρκεί μια απλή αντιπαραβολή αυτών των απολογιών και καταθέσεων με την αφήγηση του «Φάνη», για την ταυτοποίηση αυτού του τελευταίου δίχως την παραμικρή αμφιβολία: ο «Φάνης», ο μόνος από τους τρεις επιβάτες του επίμαχου Ι.Χ. που καθόταν στο πίσω κάθισμα, δεν είναι άλλος από τον σημερινό ευρωβουλευτή της Ν.Δ., Φρέντη Μπελέρη.

https://www.efsyn.gr/themata/kryfa-hart ... e_vignette

[Golden Age]

Ξέρει κανείς αν είναι αλήθεια όλα αυτά σχετικά με τη δράση του ευρωβουλευτή;

Νομίζω ναι. Είναι φανερό μυστικό ότι ο Μπελέρι σχετιζόταν με την ΜΑΒΗ.

Οι σχετικές πληροφορίες δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του «Στον αστερισμό του εθνικισμού. Αλβανία και Ελλάδα στη μετα-Χότζα εποχή» (εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2010, με πρόλογο του Αλέξη Παπαχελά). Κάθε άλλο παρά έχουν καταστεί ωστόσο κτήμα της ευρύτερης κοινής γνώμης, καθώς τα ρεπορτάζ τα σχετικά με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις αποφεύγουν συνήθως πεισματικά να τις λάβουν υπόψη.

Η ρίψη της χειροβομβίδας στο Περιστέρι, ξεκαθαρίζει ο συγγραφέας, «ήταν χτύπημα της ΜΑΒΗ, που αποσκοπούσε στην εξόντωση του “προδότη” βουλευτή Τάβου. Μου το ομολόγησε στέλεχος της οργάνωσης που ισχυρίζεται ότι είχε πάρει μέρος και στα δύο επεισόδια της Επισκοπής και του Λόγγου [το φονικό του 1994 και την ομαδική σύλληψη του 1995]. Τον συνάντησα σε καφέ της Πανεπιστημίου, την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 2009. Ηρθε στο ραντεβού αποφασισμένος να μιλήσει. Επέμενε να μη γράψω το όνομά του, γιατί δραστηριοποιείται σήμερα έντονα στην Αθήνα σε θέματα της μειονότητας και στην Αλβανία είναι persona non grata. Ας τον αποκαλέσουμε ενδεικτικά Φάνη» (σ.130-1).

Ποιος είναι όμως αυτός ο «Φάνης», που εξομολογήθηκε εν έτει 2009 όλα τα παραπάνω στον διακεκριμένο δημοσιογράφο; Μας το αποκαλύπτει άθελά του ο ίδιος, όταν εξιστορεί τη σύλληψη του ίδιου και των συντρόφων του το 1995:

«Είχαμε δυο αυτοκίνητα, ένα ΙΧ και μια κλούβα, στην οποία είχαμε κρυμμένα τα όπλα. Μας έκαναν σινιάλο να σταματήσουμε, αλλά εμείς τους αγνοήσαμε. Λίγο προτού φτάσουμε στο Δελβινάκι, πέσαμε σε μπλόκο. […] Μας πλησίασαν δύο αστυνομικοί με προτεταμένα όπλα και άλλοι τέσσερις ήταν πιο πίσω για κάλυψη. […] Ενας από εμάς, ο συνοδηγός του ΙΧ, με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξε το πιστόλι του ενός από τους αστυνομικούς και εγώ στο πίσω κάθισμα όπλισα αμέσως το καλάσνικοφ» (σ.132).

Ας έρθουμε τώρα στα επίσημα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης των «παιδιών της ΜΑΒΗ» (όπως τους αποκαλούσε κατόπιν εορτής ο συνήγορός τους) τον Φεβρουάριο του 1997. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και τις απολογίες των ίδιων των κατηγορουμένων, οι τελευταίοι έπεσαν σε μπλόκο της ΕΛ.ΑΣ. ενώ κυκλοφορούσαν μέσα στη νύχτα στα ελληνοαλβανικά σύνορα με δυο οχήματα –ένα Ι.Χ. κι ένα εταιρικό βαν. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των αστυνομικών που τους συνέλαβαν, τα όπλα της ομάδας βρέθηκαν στο Ι.Χ. (σ.22, 24, 26 & 27) το οποίο οδηγούσε ο έφεδρος αξιωματικός Γιώργος Αναστασούλης. «Είπα εγώ στο Ι.Χ. Αλτ και ο Αναστασούλης όταν βγήκε είπε είμαι συνάδελφος» κατέθεσε χαρακτηριστικά ο αστυνομικός Ι.Π. «Είδα μια ταυτότητα στρατιωτική. Κάναμε έλεγχο και είδαμε ότι είχαν έξι καλάσνικοφ και δύο πιστόλια. Οι σφαίρες ήταν σε γεμιστήρες. […]. Δεν ρωτήσαμε τίποτα. Είμαστε δυο και αυτοί τρεις, είδαμε και τα όπλα. […] Στο άλλο αυτοκίνητο φορτηγάκι είχαν φόρμες στρατιωτικές, άρβυλα» (σ.24). Τις λεπτομέρειες αυτές επιβεβαίωσε ο συνάδελφός του Χ.Τ.: «Στις 2 τη νύχτα κάναμε μπλόκο και σταμάτησε πρώτα το φορτηγάκι και μετά από λίγο το Ι.Χ. αυτοκίνητο. Ο 1ος κατηγορούμενος Αναστασούλης μας είπε ότι ήταν στρατιωτικός, μας έδειξε μια ταυτότητα και είπε ότι έχει όπλα τα οποία είναι δικά του. Αυτοί ήταν τρεις και εμείς δύο» (σ.27).

Η ταυτότητα των τριών επιβατών του Ι.Χ. αποκαλύπτεται από την απολογία του οδηγού του, που προσπάθησε ν’ απαλλάξει τους συνεπιβάτες του από κάθε ευθύνη για τα όπλα (που, όπως ισχυρίστηκε, είχε βρει ο ίδιος λίγο νωρίτερα περπατώντας στο δάσος): «Στην επιστροφή πήρα μαζί μου τον Κούτουλα και τον Μπελέρη αλλά δεν τους είπα τίποτα [για τα όπλα]. Ξέροντας ότι είναι Βορειοηπειρώτες και έχουν ευαισθησία σε τέτοια θέματα δεν τους είπα τίποτα για να μην τρομοκρατηθούν. Θεώρησα καλό να μην το πω. Δεν ήξερα πώς θα αντιδράσουν» (σ.48). Για τη διάταξη των τριών επιβατών μέσα στο Ι.Χ. εξίσου αποκαλυπτικός ήταν πάλι στη δική του απολογία ο Μπελέρης: «Ξεκινήσαμε να επιστρέψουμε. Μπήκα στο αυτοκίνητο του Αναστασούλη, διότι κρύωνα. Καθόμουν πίσω και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο μας ακολουθούσε με σβηστά τα φώτα. […]. Σταματήσαμε και ήρθαν κάποιοι με όπλα και μας σημάδευαν. […] Το Ι.Χ. του Αναστασούλη ήταν ένα SEAT άσπρο τετραθέσιο» (σ.62-63).

Αρκεί μια απλή αντιπαραβολή αυτών των απολογιών και καταθέσεων με την αφήγηση του «Φάνη», για την ταυτοποίηση αυτού του τελευταίου δίχως την παραμικρή αμφιβολία: ο «Φάνης», ο μόνος από τους τρεις επιβάτες του επίμαχου Ι.Χ. που καθόταν στο πίσω κάθισμα, δεν είναι άλλος από τον σημερινό ευρωβουλευτή της Ν.Δ., Φρέντη Μπελέρη.

https://www.efsyn.gr/themata/kryfa-hart ... e_vignette

Κάπου παρακάτω:

Η εθνοπρεπής αυτή ερμηνεία αγνόησε έτσι κατά κανόνα μια σειρά από κραυγαλέα στοιχεία της υπόθεσης. Το γεγονός λ.χ. πως η εφημερίδα «Ρωμιοσύνη», έκφραση της μερίδας εκείνης της ελληνικής μειονότητας που επιθυμούσε την ομαλή συμβίωσή της με την υπόλοιπη αλβανική κοινωνία μέσω της συνεργασίας με το εκεί Σοσιαλιστικό Κόμμα, βρισκόταν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τα εθνικιστικά βορειοηπειρωτικά σωματεία, την εθνοκεντρική μειονοτική οργάνωση «Ομόνοια» και το συνδεόμενο με αυτή «Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (στο οποίο μετέχουν επίσης οργανώσεις Σλαβομακεδόνων, Βλάχων, Σέρβων, Μαυροβουνίων και Τσιγγάνων). Ή το γεγονός πως ο σοσιαλιστής βουλευτής Βαγγέλης Τάβος συγκέντρωνε το μίσος των Ελλήνων εθνικιστών μετά την εκλογική του νίκη το 1997 σε βάρος του προκατόχου του (και ηγετικού στελέχους της «Ομόνοιας») Βαγγέλη Ντούλε με 56,8% έναντι 29,8%· νίκη που θα επαναλαμβανόταν και στις επόμενες εκλογές του καλοκαιριού του 2001 με ποσοστό 54,4% έναντι 26,7% (Λάμπρος Μπαλτσιώτης, «Ελληνες και εν δυνάμει Ελληνες. Η μειονότητα της Αλβανίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο», Ιωάννινα 2020, σ.289-290 & 326).

Ο Τάβος, αυτός που κατα τον Κωστόπουλο, είναι "υπερ της ομαλής συμβίωσης της ελληνικής μειονότητας με την υπόλοιπη Αλβανία", είναι σήμερα ο εγκάθετος "δήμαρχος" του Ράμα στην Χειμμάρα (παρότι δεν έχει καμμία σχέση με την Χειμάρα).

Αλλά απο κάποιον που βγάζει "εθνικιστικά" το κόμμα της Ομόνοιας, που είναι ένα μετριοπαθές κόμμα αντιπροσώπευσης της ελληνικής μειονότητας και το ΚΕΑΔ που είναι ένα κόμμα μειονοτήτων, μόνο και μόνο για να υποστηρίξει άτομα ξεπουλημένα στο αλβανικό κράτος και στις πολιτικές του σε βάρος της ελληνικής μειονότητας, τί να περιμένεις.

"Ομαλή συμβίωση" είναι για τους αλβανόφιλους η αποδοχή του αφελληνισμού της κοινότητας και "εθνικισμός" ο αγώνας για τα δικαιώματά της.

[Μινώταυρος]

Αυτός τώρα είναι αριστερός;

Μέσα σε αυτήν την αστάθεια και τις απειλές, αναβαθμίζονται οι ελληνοαλβανικές σχέσεις προς όφελος της συλλογικής Δύσης και υποβαθμίζονται τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Με άλλοθι την αποφυλάκιση του Μπελέρη, που βαπτίσθηκε “απελευθέρωση”, η Ελλάδα συμφώνησε στις διαπραγματεύσεις ΕΕ – Αλβανίας επί της πρώτης δέσμης ενταξιακών κεφαλαίων ενώ αποκλείστηκαν τα Σκόπια, όχι τις παραβιάσεις της συμφωνίας των Πρεσπών αλλά λόγω άρνησης τους να εντάξουν τους Βούλγαρους στο υποσχόμενο σύνταγμα. Στις 29 Μαΐου 2024, η Διπλωματική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EEAS) στην ετήσια έκθεσή της αναφερόταν ότι «στις 14 Μαΐου 2023, (ΣΣ: δυο ημέρες μετά τη σύλληψη Μπελέρη – Κοκαβέση) οι τοπικές/δημοτικές εκλογές στην Αλβανία διεξήχθησαν γενικά σε ήρεμο κλίμα». Η ελλαδική συναίνεση στη διεθνή στήριξη της Αλβανίας, παρ’ όλες τις φανερές της παρεκκλίσεις από την τήρηση των διεθνών κανονισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποβαθμίζει την ύπαρξη του Γηγενούς Ελληνισμού στην Αλβανία, παρατείνοντας το καθεστώς εθνοκάθαρσής του εδώ και 34 χρόνια μεταπολίτευσης. Η πρόσφατη ανακήρυξη του κράτους των Μπεκτασί από τον πρωθυπουργό Ράμα, για το οποίο ήδη μοστράρονται η “σημαία” του και το “διαβατήριο” των πολιτών του, ενορχηστρώθηκε κάτω από τις διακριτικές επευφημίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Ο ηγέτης της Αλβανίας πλέον παίζει και σε ένα επιπλέον ταμπλό καθαγιασμένο από τις ΗΠΑ, το οποίο η Ελλάδα ενισχύει παντοιοτρόπως. Η ελληνική παρουσία στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Σταθεροποίησης και Σύνδεσης Ε.Ε.-Αλβανίας θα ορθώσει το ανάστημά της εναντίον των χρηματοδοτήσεων στην Αλβανία, με τις οποίες “τιμωρείται” ασταμάτητα από τις 12 Μαΐου του 2023, χρονολογία φυλάκισης του εκλεγμένου δήμαρχου Χιμάρας;

Ένα πλήθος ζητημάτων είχαν ήδη κρυφτεί πίσω από το “αγκάθι” της φυλάκισης Μπελέρη στις “ανθηρές” ελληνοαλβανικές σχέσεις. Ο αποκλεισμός των Ελλήνων από τα μειονοτικά δικαιώματα σε περιοχές εκτός Μειονοτικών Ζωνών, ο σκανδαλώδης νόμος “περί στρατηγικών επενδύσεων” στη Χιμάρα, η καταπάτηση ιδιωτικών, κοινοτικών και εκκλησιαστικών περιουσιών, η εγκατάλειψη των υποδομών στις περιοχές που κατοικούν Έλληνες, ο περιορισμός της επίσημης εκπαίδευσης, οι καθημερινές πιέσεις, η ατιμωρησία της δολοφονίας του “αυτόχειρα” Κατσίφα με δυο σφαίρες όπως αποφάνθηκε το Δικαστήριο Αργυροκάστρου καθώς και άλλα συναφή συγκαλύπτονται κι από τις δυο πλευρές. Ανάμεσα σε αυτά είναι το ζήτημα της ποινής με 8,5 χρόνια φυλάκισης του Χιμαριώτη Μόντη Κολίλα*, ο οποίος ήταν ομιλητής το 2018 σε ιστορική εκδήλωση για το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο απέδιδε την αυτονομία σε περιοχές της Βορείου Ηπείρου. Στις 15 Οκτωβρίου θα εκπροσωπηθεί στο Εφετείο από τον συνήγορό του. Υπενθυμίζουμε το άρθρο 7 της Σύμβασης Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων που έχει υπογράψει η Αλβανία, ότι εξασφαλίζει «σε κάθε πρόσωπο που ανήκει σε εθνική μειονότητα το σεβασμό του δικαιώματος στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης και στην ελευθερία του συνεταιρισμού, στην ελευθερία της έκφρασης και στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας». Ζητήσαμε από τον Μόντη Κολίλα μια σύντομη δήλωση. «Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αποδοθεί δικαιοσύνη στην περίπτωσή μου. Δικάστηκα ερήμην στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο Αργυροκάστρου με ψευδείς κατηγορίες για “πρόκληση εθνικού μίσους” και για “προσβολή συμβόλων του αλβανικού κράτους” χωρίς κανένα στοιχείο. Τα δικαστήρια στην Αλβανία γίνονται όπως την εποχή του Ενβέρ Χότζα. Μόνο που τώρα στη θέση του είναι ο συνεχιστής του, ο οποίος ονομάζεται Έντι Ράμα».

https://edromos.gr/o-ellinismos-stin-al ... enopo/?amp