George_V έγραψε: 07 Οκτ 2024, 23:01
Mitharadir έγραψε: 07 Οκτ 2024, 22:06
George_V έγραψε: 07 Οκτ 2024, 22:03
Nobody cares.
Δεν είναι ντοκυμαντέρ.
Π.χ. όπως κάνεις δεν νοιάστηκε στην ταινία The Slave Empress που είχαν κάνει την ιστορία του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας άνω κάτω και μόνο το φόντο ήταν ιστορικά σωστό.
Εμένα οι σειρές και ταινίες εποχής με ενδιαφέρει να κρατάνε μια δόση ιστορικής ρεαλιστικότητας.Για αυτό η κατηγορία λέγεται Ιστορικές σειρές και ταινίες.
Σου διεφυγε η λεξη μυθοπλασια.
Και αν υπαρχει αυτη η λεξη μεσα τα ορια της ιστορικης πραγματικοτητας γινονται υπερβολικα flexible.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως ήταν η Ενετοκρατία στην Μάνη (και την Πελοπόννησο) και πως τέλειωσε το 1715.
Πριν από τη δεύτερη τουρκοκρατία η Μάνη βρισκόταν υπό Βενετική διοίκηση, στην οποία πρέπει να αναφερθούμε, γιατί οι Τούρκοι συνήθιζαν στις περιοχές που δέχονταν εκούσια την υποταγή, να μην αλλάζουν το διοικητικό τους σύστημα.
Η κατάληψη της Καλαμάτας από τους Βενετούς το 1685
Η Μάνη στη Βενετοκρατία 1685-1715 υπαγόταν στην περιφέρεια της Μονεμβασιάς και την αποτελούσαν δύο επαρχίες της Κελεφάς και της Ζαρνάτας, που τις χώριζε μια νοητή γραμμή από τον κόλπο του Οιτύλου μέχρι το Βαθύ. Διακρινόταν σε Ανω Μάνη με έδρα το κάστρο της Ζαρνάτας και Κάτω Μάνη με έδρα το κάστρο της Κελεφάς. Η περιοχή του Πασσαβά ήταν την εποχή εκείνη σχεδόν κενή μονίμων κατοίκων, γιατί τα κτήματά της ανήκαν στους Τούρκους που κατοικούσαν προηγουμένως στο κάστρο και οι οποίοι είχαν πλέον απομακρυνθεί από εκεί.
Οι Βενετοί κατά κάποιο τρόπο έβλεπαν τους Μανιάτες σαν συμμάχους και όχι σαν υπηκόους, όπως τους άλλους Μοραΐτες. Οι κάτοικοι της Μάνης ήταν σε πλεονεκτική θέση έναντι των λοιπών Πελοποννησίων, γιατί ήταν σχεδόν οι μόνοι που είχαν εμπειρία των όπλων και είχαν πολεμήσει στο πλευρό των Βενετών για την απομάκρυνση των Τούρκων από τον τόπο τους και γενικότερα το Μοριά. Οι Μανιάτες στις χερσαίες πολεμικές επιχειρήσεις των Βενετών αποτελούσαν τα άτακτα σώματα (corpo di partite ή partitarii) των “παρτιτάριων” ή ανταρτών, που είχαν ως αμοιβή το δικαίωμα της λεηλασίας των στρατευμάτων που νικούσαν και των χωριών που κατακτούσαν. Τα στρατιωτικά αυτά σώματα τα αποτελούσαν ομάδες που είχαν σαν αρχηγούς Μανιάτες καπετάνιους, αλλά υπάγονταν σε Βενετό γενικό αρχηγό, ο οποίος συντόνιζε τις ενέργειές τους με τα τακτικά στρατιωτικά σώματα. Θα πρέπει να διακρίνονται από τους κλέφτες του Μοριά, γιατί ήταν υπό Βενετική διοίκηση και από τους αρματολούς, οι οποίοι διαφέντευαν μιά περιοχή από την οποία πληρώνονταν.
Οι Βενετοί την τήρηση της τάξης στη Μάνη την άφησαν στα χέρια των τοπικών αρχηγών, οι οποίοι με τον τίτλο του καπετάνιου οδηγούσαν τους συντοπίτες τους στις πολεμικές επιχειρήσεις του στρατού τους ως partitarii ή cernide (αντάρτες ή πολιτιφύλακες). Ωστε κατά τη Βενετοκρατία ο καπετάνιος της Μάνης συνεδύαζε τον υπεύθυνο της τάξης στην περιοχή του και παράλληλα σε περίπτωση πολέμου το στρατιωτικό αρχηγό.
ευαρεστηθή να στείλη μερικούς αξιωματικούς διά να τους αποδοθή, ό,τι θα ηδύνατο να ευρεθή εις τα οχυρά της Κελεφάς και της Ζαρνάτας, τα ευρισκόμενα εις την Μάνην επί του Μεσσηνιακού κόλπου, όπου υπήρχεν ενετική φρουρά, βεβαιώσαντες ότι θα εξανάγκαζαν τους Βενετούς να αποχωρήσουν, επειδή υπέθεταν ότι δεν θα είχαν αποχωρήσει προ της επιστροφής των. Ελεγαν επίσης εις τον Μ. Βεζύρην, ότι εάν η Πύλη ήθελεν αναθέσει εις αυτούς την φροντίδα να φυλάξουν τα οχυρά ταύτα, θα εξετέλουν τούτο με ιδίαν των δαπάνην. Ο Μ. Βεζύρης εστερέωσε τους δύο Επισκόπους εις τας επισκοπάς των, έστειλε εξ αξιωματικούς, δύο από το σώμα των Γιανιτσάρων, δύο από το σώμα των Κεμπέτζιδων (μηχανικών) και δύο από το σώμα των Τοπιτζήδων (πυροβολητών) διά να λάβουν εις την κατοχήν των παν ό,τι ηδύνατο να ευρεθή εις τα οχυρά, και επεφυλάχθη διά την φροντίδα του διορισμού εις αυτά φρουράς...”.
Από το ημερολόγιο του Κ. Διοικητή η σχετική περικοπή αναφέρει: “...Η Μάνη ευρίσκεται επίσης μεταξύ των βουνών τούτων, αλλ’ αι θέσεις αυτής είναι οχυραί και δυσπρ σιτοι. Αι πόλεις και τα κάστρα της είναι τα εξής: Καλαμάτα, Ζαρνάτα και Κελεφά. Και όταν ο Βεζύρης ήρχετο από τον Μυστρά, οι αρχιερείς μεταξύ των δημογερόντων της Μάνης παρουσιάσθησαν εις αυτόν και του έκαμαν προσκύνημα, εκείνος δε εξέλεξεν ένα εξ αυτών, τον οποίον ωνόμασε αρχηγόν των και του εφόρεσε το καφτάνι. Επειτα έστειλε μιναδόρους (λαγουμιτζίδες) εις αυτά τα κάστρα, οι οποίοι τα κατέστρεψαν, το δε εκεί ευρεθέν πολεμικόν υλικόν μετέφεραν εις άλλα κάστρα...”.
https://www.chora-messinias.gr/visitor/ ... -1821.html