Υπάρχει ένα ενδεχόμενο κόστος που είναι η πιθανότητα ο εργένης να νιώσει μόνος στα γεράματα. Αυτό είναι ένα τίμημα υπαρκτό. Αλλά και πάλι:Custom_F έγραψε: 13 Δεκ 2019, 17:41
Συμφωνώ με τα περισσότερα απαυτα που διάβασα από σένα, αυτό παραπάνω όμως έχει να κάνει με τον άνθρωπο που τα ξεστομίζει. Δε γίνεται να δίνουμε βάση σε ότι βλακεία του έρθει του καθενός. Άλλωστε όλοι θα πουν για όλους. Για όλους κάποιος κάτι θα βρει.
Εγώ το μόνο που σκέφτομαι για τους εργένηδες, στην περίπτωση που συνεχίσουν έτσι, είναι αν κάποια στιγμή θα νιώθουν μονοι, κ στενοχωριέμαι. Απλώς το σκέφτομαι, μέχρι εκεί, μπορεί να μη νιώσουν μόνοι ποτε, μπορεί να περνούν καλά, μπορεί έτσι να γουστάρουν, μπορεί οτιδήποτε... Άλλωστε κάποιος μπορεί να μην είναι εργένης, αλλα να νιώθει πιο μόνος κ απτην καλάμια στον κάμπο, που λέμε.
- Οι εργένισσες γυναίκες αισθάνονται πολύ πιο έντονα τη μοναξιά και σε πολλές περιπτώσεις, σε πολύ νεαρή ηλικία, π.χ. όταν τις χτυπάει κόκκινο το μητρικό ένστικτο, το οποίο λέει "πρέπει να γίνω μάνα τώρα". Από αυτή την άποψη, χαιρομαι που δεν είμαι γυναίκα.
- Αν ο άνδρας μπει στη διαδικασία να φοβηθεί ότι κάποια στιγμή θα νιώσει έντονη μοναξιά, κινδυνεύει να λειτουργήσει όπως οι γυναίκες της προηγούμενης περίπτωσης. Να κυνηγήσει δηλαδή τον γάμο και τη μόνιμη δέσμευση, όχι από έρωτα, αλλά από φόβο "μην τυχόν νιώσει μόνος κάποτε". Το αν όμως θα συμβεί αυτό, δεν μπορεί να το γνωρίζει εκ των προτέρων.
- Οι κοινωνικές επαφές με τις γυναίκες, γίνονται ακόμη πιο ουσιαστικές όταν σκεφτόμαστε με το πάνω κεφάλι. Χίλιες φορές να υπάρχουν δεκάδες ώρες φιλοσοφικών συζητήσεων, ή συζητήσεων που αφορούν κοινά ενδιαφέροντα με μία γυναίκα (γιατι η γυναικεία οπτική έχει πάντοτε ενδιαφέρον) παρά ένα ξερό σεξ για ένα βράδυ.