Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Έγραψα. Απάντηση ψυχαναλυτή.Niki έγραψε: 16 Απρ 2020, 19:47 Εγώ θα γράψω κάτι σχετικό για να αποφύγω να ανοίξω νήμα.
Πόσοι πιστεύετε μετά την λήξη της καραντίνας θα έχουν πάθει ψυχολογικά , θα έχουν αγοραφοβία και δεν θα βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους;
Μήπως γνωρίζεις λεπτομέρειες για το θέμα;foscilis έγραψε: 10 Ιαν 2020, 16:21
Ας πούμε υπάρχει η επιλόχεια κατάθλιψη που είναι πάρα πολύ σκατά και μπορεί η λεχώνα να φτάσει μέχρι την αυτοκτονία ή τη δολοφονία του μωρού αλλά κατά κανόνα περνάει μετά από λίγο καιρό ή με πολύ βασική συμβουλευτική.
οσα εχεις πει ακριβως ολα ομως ειναι αυτα που βιωνω και εγωω, ειναι υποσυνηδητω αγχος ακουμε που σου λεω, και εγω αυτο παλευω αλλα το παλευω με φαρμακευτικη αγωγη, απο το πολυ αγχος , στρες και μοναξια και αρνητικες σκεψεις καταφερα να κανω το μυαλο μου να σβησει σαν αμυνα και νιωθω σαν να μην σκεφτομαι τιποτα ωρες ωρες.. απο την αλλη δεν μου αρεσε και πριν που σκεφτομουν συνεχεια, ειχα καλη μνημη αλλα βασανιζομουν , για εμενα παλεψετο με φαρμακευτικη αγωγη οπως εγω γιατι εχει να κανει με χημικες αντιδρασεις, ενιωσα αυτο το καψιμο που λες και εσυ στο κεφαλι μου και νμοιζα οτι ηταν παρενεργειες απο τα χαπια αλλα χαιρομαι που καταλαβα οτι τελικα δεν ηταν!! εκανα μαγνητικη εγκεφαλου και τριπλεξ καρωτιδων γιατι πιστευα οτι ειχα καποια βλαβη επειδη εκανα πολεμικες τεχνες και ειχα χτυπησει στο κεφαλι καποιες φορες αλλα ολες οι εξετασεις ηταν καλες! ψυχοθεραπεια κανω και εγω αλλα δεν θυμαμαι τιποτα απο οτι συζητησα με την γιατρο και νιωθω αβολα οταν με ρωταει αν σκεφτηκα αυτα που ειπαμε την προηγουμενη εβδομαδα! Ισως ειναι μετατραυματικο στρες! εγω ειχα την πρωτη μου κριση πανικου προσφατα. για εμενα αν θες την γνωμη μου, κανε αθλητισμο, καλη διατροφη, φαρμακευτικη αγωγη και ταυτοχρονα κανε οσο μπορεις ψυχοθεραπεια. καντα ολαα μαζι και δεν θα γινετε να αποτυχεις. το θεμα ειναι οτι αν καταφερουμε να ξεκλεισουμε παλι το μυαλο μας να εχουμε μια καλη ρουτινα! εγω ειμαι ανεργος, χωρις σχεση και με αβεβαιο μελλον οποτε προσωπικα προτιμω αυτο τον καιρο το μυαλο μου να ειναι κλειστο και να προστατευετε παρα να ξεμπλοκαρει και να ξαναβιωνω αυτες τις καταστρεπτικες σκεψεις που ειχα.stelios90 έγραψε: 15 Απρ 2020, 01:01 Ευχαριστώ πολύ για την πρόταση , θα το σκεφτώ. Ναι κατά βάση ο χωρισμός ήταν και η απότομη αλλαγή ζωής. Γιατί ειχα χτίσει αλλιώς στο κεφάλι τη ζωή μου και όταν συνέβησαν όλα αυτά μαζί μέσα σε μια βδομάδα διαστρέβλωσαν όλη την πραγματικότητα. Απ' την 1η μέρα μου το γύρισε πολύ άσχημα, αλλά έλεγα , άστο θα περάσει , στάδια του χωρισμού είναι. Ενώ δεν ήταν τόσο απλά, μου το γύρισε κατευθείαν σε κατάθλιψη απ όσο θυμάμαι με ακαθισία, ανορεξία, ιδεοληψίες σχετικά με τη σχέση ή τη δουλειά. Γενικά ήμουν άτομο δημιουργικό , πάντα σε εγρήγορση και ξαφνικά βρέθηκα στο μηδέν ενω δεν περίμενα ποτέ στο μυαλό μου να καταρρέψουν όλες οι βασικές πετυχές της ζωής μου τόσο γρήγορα. Και μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι φιλοι, που έτυχα μια τόσο νεκρή περίοδο στην οποία οι κολλητοί μου έλειπαν στρατό ή μόλις είχαν φύγει για δουλειά. Οπότε βρέθηκα χωρίς τίποτα. Το λάθος ήταν ότι εριξα όλα τα βάρη πάνω μου χωρίς να το καταλάβω..Αν το αντιμετώπιζα απ' την αρχή ώριμα με ψυχολόγο δε θα φτανα εδώ..Ίσως δεν είχα εκείνη τη στιγμή τη διαύγεια ν συνειδητοποιησω πως έχω όλα τα σημαντικά πράγματα που χρειάζομαι, τον εαυτό μου μαζί με όλα τα καλά και τα κακά.
Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 09 Απρ 2021, 02:29 Κατάθλιψη και σαχλαμαρες. Αφού ζεις, καλά είσαι. Άλλοι δεν έζησαν ποτέ. Μην κλαίγεσαι. Κοίτα έκει να απολαμβάνεις ότι έχεις. Και να ζητάς ότι παραπάνω μπορείς. Αρκεί να μην σε κάνουν αν δεν μπορείς να τα κατακτήσεις μίζερο και κλαψιαρη. Αν βιώνεις κάνα πένθος, πάω πάσο. Αλλά συνήθως όλη αυτή η κλαψομουνιαση είναι φτιαχτη, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, επειδή θέλουμε να βιώνουμε την ζωή έτσι δραματικά, όπως τα σίριαλ, μας κάνει να νιώθουμε πιο ζωντανοί, και να είσαι μια ζωή αδικημένος, είναι κι αυτό ένα φτιάξιμο. Άσε την ζωή να κυλήσει, ξερει αυτή τους τρόπους, και ίντερνετ έχεις να γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα. Δεν είμαστε το 1983. Αρκετά πούλησες δράμα. Κουρασες.
Έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές ότι θα ήθελα να γινόταν με κάποιο μαγικό τρόπο να έδινα την ζωή μου σε κάποιον άνθρωπο που όντως θα ήθελε να ζήσει και θα χαιρόταν την ζωή του, αποχωρώντας έτσι ήρεμα και ωραία έχοντας κάνει ένα καλό σ' αυτό τον κόσμο.
Δεν εννοώ να του δώσω μαζί και τον χαρακτήρα μου. Έστω ότι πεθαίνει ένας άνθρωπος σε τροχαίο. Θα ήθελα να γινόταν να του δώσω πίσω την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ζωή, να επιστρέψει πίσω και να πεθάνω εγώ.1451 έγραψε: 09 Απρ 2021, 19:05 Βλέπω τη ζωή μου σαν ένα δικό μου βάρος που πρέπει να κουβαλήσω μέχρι το πικρό τέλος της διαδρομής μου.
Για αυτό λοιπόν δεν θα ήθελα να την φορτώσω σε κανέναν άλλον, ακόμα κι αν νόμιζε ότι θα την απολάμβανε, you think you do but you don't.
Aυτό είναι ο σταυρός του καθενος. Αυτο ειναι ο δρομος για την μιμηση του θειου, του Μεσια, του ενσαρκωμένου Λόγου. Αυτός είναι ο δρόμος της Ζωής.1451 έγραψε: 09 Απρ 2021, 19:05 Βλέπω τη ζωή μου σαν ένα δικό μου βάρος που πρέπει να κουβαλήσω μέχρι το πικρό τέλος της διαδρομής μου.
Δεν υπάρχει τίποτα. Αυτό είναι κατασκεύασμα. Οτιδήποτε βιώνεις, είναι κάτι. Και να μην αισθάνεσαι τίποτα, να αφήνεις τον χρόνο να κυλά κι εσύ μέσα του, χωρίς πάθη, φιλοδοξίες, και βάσανα, είναι μια κατάσταση που μπορεί να βγει και με θετικό πρόσημο. Γιατί ντε και καλά πρέπει να νιώθουμε, να βιώνουμε δυνατά, να ερωτευόμαστε, κλπ. Επειδή μας μάθανε έτσι; το θέμα είναι μην παίζουν ρόλο εξωτερικοί παράγοντες, θάνατοι, άθλια εργασία, φτώχεια, κλπ. Αν καταφέρεις κάποιο επίπεδο αυτονομίας στη ζωή σου, μετά οτιδήποτε έχει ενδιαφέρον και αξίζει.- Casper - έγραψε: 09 Απρ 2021, 18:53Έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές ότι θα ήθελα να γινόταν με κάποιο μαγικό τρόπο να έδινα την ζωή μου σε κάποιον άνθρωπο που όντως θα ήθελε να ζήσει και θα χαιρόταν την ζωή του, αποχωρώντας έτσι ήρεμα και ωραία έχοντας κάνει ένα καλό σ' αυτό τον κόσμο.
Κατά τ' άλλα, είναι προφανές ότι δεν ξέρεις καν για τι πράγμα μιλάς. Η ανηδονία είναι το κύριο "συναίσθημα" της κατάθλιψης (που βασικά είναι η ανικανότητα να αισθανθείς το οτιδήποτε) και εσύ του λες να ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ότι έχει. Τόσο εύκολο λοιπόν.