Phorum.com.gr

Aν, αν τα μάτια μας μιλάν
μα οι καρδιές δεν απαντάν
αν, αν τα δάκρια κυλάν
και τα χείλη προσπερνάν.

Aν, αν με δεις μπροστά στην πόρτα σου χαράματα
να δυσκολεύομαι τον λόγο να ζητήσω
αν μου πεις ότι τελειώσαμε κατάματα
όλα τα αν που σου ‘χω πει θα πάρω πίσω.

Aν με ρωτάς τι θα ‘μουνα χωρίς εμάς
θα ‘μουν μια στάλα στην τρελή την καταιγίδα,
αν με ρωτάς τι θα ‘μουνα χωρίς εμάς
θα ‘μουν η αγάπη μιας βραδιάς που δεν ξεχνάς.

Αν, αν με δεις πίσω από το τζάμι σου να στέκομαι
Μες την βροχή χωρίς το βλέμμα σου να αφήσω
Ότι κι αν πεις λόγω τιμής το αποδέχομαι
Όλα τα αν που σου ‘χω πει θα πάρω πίσω

Αν μια μέρα όταν γυρίσεις
Καταλάβεις ότι λείπω
Και ένα κόκκινο αντίο
Βρεις στου σαλονιού τον τοίχο
Κι αν στο στήθος σου δε νιώσεις
Την ψυχή σου να σε αφήνει
Και την γη κάτω από τα πόδια σου
Να χάνετε, να σβήνει…

Μην πετάει φτερό στο πέλαγο
Και μαντάτο απ' την Αθήνα
Τι να θυμηθώ απ' τα μάτια σου
Που 'χω να τα δω ένα μήνα
Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής
Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω
Α να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ
Που με ξέχασες και λιώνω
Ούτε που σαλεύει το νερό
Ούτε μου μιλούν οι γλάροι
Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις
Πριν να σβήσουνε οι φάροι

Misty_Blue έγραψε: 30 Ιαν 2025, 12:03

regarding_to_Being έγραψε: 30 Ιαν 2025, 03:33 απ το προηγ κρατάει αυτη η ιστορια με νηματα γυρω απο ατελείωτους χωρισμούς

Προκαλεί άσχημα το μέσα μας αφού..
Τα του έρωτα θα τα εκφράσεις στ@ν άμεσ@ ενδιαφερόμεν@.. Τα του χωρισμού δεν μπορείς Οπότε δημιουργούν νήματα για να εκφραστούν/ούμε.

ήμουν στην ζωή σου κάτι σαν
Αυτό είναι το post που δεν βρίσκεις

Misty_Blue έγραψε: 28 Φεβ 2025, 07:31

Misty_Blue έγραψε: 30 Ιαν 2025, 12:03

regarding_to_Being έγραψε: 30 Ιαν 2025, 03:33 απ το προηγ κρατάει αυτη η ιστορια με νηματα γυρω απο ατελείωτους χωρισμούς

Προκαλεί άσχημα το μέσα μας αφού..
Τα του έρωτα θα τα εκφράσεις στ@ν άμεσ@ ενδιαφερόμεν@.. Τα του χωρισμού δεν μπορείς Οπότε δημιουργούν νήματα για να εκφραστούν/ούμε.

ήμουν στην ζωή σου κάτι σαν
Αυτό είναι το post που δεν βρίσκεις

Πούλα με ακόμα μια φορά δε με πειράζει
Δε με πειράζει που θα μείνω μοναχός
Δε με πειράζει που τα μάτια σου σ' αυτόν τα θυσιάζεις
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού

Γιατί μου θυμίσατε
Γιατί

Απόψε μιλώ με τη σκιά σου
Σε κάποιο κέντρο που καθόμαστε μαζί
Απόψε πίνω μόνος σε μια άκρη
Κι η θύμησή σου ξαναζεί.
Λείπεις εσύ, λείπει η ζωή μου
Πίνω με δάκρυ και καπνίζω
Κλείνει ο πόνος την ψυχή μου
Και τ' όνομά σου συλλαβίζω.

Μεσ στη σταχτοθήκη μου
Τσιγάρα σου σβησμένα
Είναι ότι απέμεινε
Αγάπη μου από σένα
Τα βλέπω και πληγώνομαι
και οι ενοχές με πνίγουν
κυλούν αργά δυο δάκρυα
και με τις στάχτες σμίγουν

Μη μου μιλάς γι' αγάπη στην έρμη ακρογιαλιά

Μη μου μιλάς γι' αγάπη σαν κλαίνε τα πουλιά

Στάζει η ψυχή μου δάκρυ, πίκρα σταλιά-σταλιά

Πεθαίνει τ' όνειρό μας σαν τη στερνή αντηλιά

Θα ανάβω με τσιγάρα
Θα σβήνω με ποτά
Τώρα που πήρα τη λαχτάρα
Στάχτη να γίνουν όλα πια