Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

[Ζαποτέκος]

Ψωροκώσταινα

Ο όρος φαίνεται πως δεν πρωτοχρησιμοποιήθηκε γενικά για την Ελλάδα , αλλά συγκεκριμένα για την κυβέρνηση Κουντουριώτη και την αχρηματία της. Λέει ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα Απομνημονεύματά του ( εδόσεις Πελεκάνος , τόμος 3 ,σελ. 138 , γράφει μεταξύ 29/12/1853 και 26/7/1854 ) πως η κυβέρνηση δεν είχε πλέον χρήματα να αγοράσει ούτε χαρτί ( Νοέμβριος 1825 ) και ως εκ τούτου οι στρατιώτες την ονόμασαν Ψωροκώσταιναν.

[Ζαποτέκος]

Ο Κωνσταντίνος Κούμας ( 1777 - 1836 ) ( Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων από των αρχαιοτάτων χρόνων εως των ημερών μας, 1830 ) για τους κλεφταρματωλούς :

[Ζαποτέκος]

O Pietro Gamba ( 1801 - 1828 ) ήταν Ιταλός φιλέλληνας και φίλος του Μπάυρον . Ο Μπάυρον ήταν εραστής της αδελφής του Gamba, κόμισσας Γκουιτσόλι. Στο έργο του A Narrative of Lord Byron's Journey to Greece o Gamba κάνει την διαπίστωση πως

υπάρχουν εις την Ελλάδα περισσότεραι ημέραι εορτής παρά εργάσιμοι

και μια ημέρα εορτής που τα κιβώτια των πολεμοφοδίων έμειναν στην παραλία και εκτίθεντο στην βροχή , δεν βρίσκονταν αχθοφόροι για να τα μεταφέρουν κάτω από μια στέγη. Αναγκάστηκε λοιπόν ο ίδιος ο Βύρων αυτοπροσώπως να κατέβει αγανακτισμένος στην παραλία και να αρχίσει να τα μεταφέρει.

[Ζαποτέκος]

Κατά την ναυμαχία του Ναυαρίνου τραυματίστηκε και ο γιός του Κόδριγκτον.

Ο Κόδριγκτον δέχτημε μια βολή μουσκέτου που του τρύπησε το μανίκι στο ύψος του καρπού ενώ το ρολόι και το πανωφόρι του καταστράφηκαν από θραύσματα ξύλου. Επίσης, τραυματίσθηκε και ο γιος του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE ... E%BF%CF%85

Allied casualties were given by Codrington as 181 killed, 480 wounded (including Codrington's youngest son, midshipman H. Codrington, serving on Asia under his father, who was badly injured but made a full recovery).

https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Navarino

Λανθασμένα θεωρεί ο Κανέλλος Δεληγιάννης ( Απομνημονεύματα , εκδόσεις Πελεκάνος , τόμος 3 , σελ. 235 ) πως σκοτώθηκε.

[Ζαποτέκος]

Είναι γνωστός ο Δημήτριος Νενέκος τον οποίον σκότωσε ο συγγενής του Σαγιάς .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE ... E%BF%CF%82
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE ... E%AC%CF%82

Σύμφωνα με τον Κανέλλο Δεληγιάννη ( Απομνημονεύματα , εκδόσεις Πελεκάνος , τόμος 3 , σελ. 222 ) τον Σαγιά σκότωσε ο Κίτσος Τζαβέλας τον Νοέμβριο του 1832 στην Πάτρα , και εκδικήθη τον θάνατον του Νενέκου.

[Ζαποτέκος]

Ο Άγλλος φιλέλληνας Γεώργιος Φίνλεϋ στην Ιστορία του για την Επανάσταση του '21 :

Πραγματικά οι Έλληνες κατά κανόνα φαίνεται πιστεύανε ότι το [ πρώτο ] δάνειο ήταν μια μικρή προκαταβολή για το χρέος που οφείλουν οι πολιτισμένες κοινωνίες στην πατρίδα που έβγαλε τον Όμηρο και τον Πλάτωνα.

[Ζαποτέκος]

Άλλο του Gamba που αναφέρθηκε πιο πάνω. Αναφέρεται στο 1823 - 24 , όταν οι Έλληνες είχαν κατανικήσει τους Τούρκους στον Μοριά και είχαν την ευκαιρία να τρώγονται μεταξύ τους.

Οι Έλληνες φρόντιζαν περισσότερο να συκοφαντούν ο ένας τον άλλον , παρά να εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία της χώρας τους. Το ευτύχημα ήταν ότι δεν απειλούνταν από πουθενά σοβαρά απ' τους εχθρούς τους. Περισσότερο επικίνδυνοι γι' αυτούς ήταν οι εμφύλιοι σπαραγμοί τους, παρά η εναντίον τους επίθεση από τους Τούρκους.

[Ζαποτέκος]

Η γνώμη του Μακρυγιάννη για τους προεπανασττικούς κλέφτες Κατσαντώνηδες :

Σαν έφυγα από τους Κολοκοτρωναίους, η νέα Διοίκηση διάταξε τον Νοταρά τον Γιάννη να μας πλερώση. Πάγω μίαν ημέρα εις το κονάκι του, τον βρίσκω και τυραγνούσε έναν πολίτη, τέτοιον τυραγνισμόν δεν τον ξέραν να του κάμουν μήτε οι Κατζαντωναίοι οπού ᾿ταν λησταί. Δεμένος ο πολίτης, κεφάλι κι᾿ ο κώλος ένα, και του γύρευαν χρήματα. Τότε σιχάθηκα όλως-διόλου το Ρωμαίικο, ότι μάθαμε όλοι την ληστείαν γενικώς.
http://users.uoa.gr/~nektar/history/tri ... /index.htm

[Ζαποτέκος]

Ο Αλέξανδρος Σούτσος (1803-1863), αδελφός του Παναγιώτη Σούτσου , εξέδωσε την περίοδο 1825-1827 τέσσερα σατιρικά ποιήματα, με τα οποία στηλίτευε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στο Ναύπλιο.

Στο Ναύπλιον είν’ άνεσις και μοναξιά μεγάλη,
οι Φροντισταί, οι Έπαρχοι, τόσοι κηφήνες άλλοι,
πηγαίνουν στην Συνέλευσιν ν’ αρπάσουν τας αξίας,
να μοιρασθούν τα κόλυβα της δυστυχούς Γραικίας·
από το Ναύπλιον σωρός Γραμματικών εβγήκε,
και με αυτούς η λοιμική το Ναύπλιον αφήκε.


Νεοελληνική γραμματεία 1670-1830 , Στέση Αθήνη και Γιάννης Ξούριας , 2015 , σελ. 147

[Ζαποτέκος]

Μακρυγιάννης :

Ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη αρετή. Ως τώρα είχαμε Βλάχικη, Κεφαλλωνίτικη, Φαναργιώτικη ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη. Να δικαιοσύνη, να κυβερνήται των νέων Ελλήνων!

http://users.uoa.gr/~nektar/history/tri ... /index.htm

Βλάχικη = Κωλέττης
Κεφαλλωνίτικη = Μεταξάς
Φαναριώτικη = Μαυροκορδάτος
Αρβανίτικη = Κουντουριώτης

[Κατσαρίδης]

Μακρυγιάννης :

Ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη αρετή. Ως τώρα είχαμε Βλάχικη, Κεφαλλωνίτικη, Φαναργιώτικη ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη. Να δικαιοσύνη, να κυβερνήται των νέων Ελλήνων!

Αρβανίτικη = Κουντουριώτης

Παίζει να είναι η μοναδική φορά που ο Μακρυγιαννης χρησιμοποεί αυτή την ορολογία για να περιγράψει Έλληνα και όχι τους Τουρκαλβανους.

[Ζαποτέκος]

Μακρυγιάννης :

Ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη αρετή. Ως τώρα είχαμε Βλάχικη, Κεφαλλωνίτικη, Φαναργιώτικη ορίστε κι᾿ Αρβανίτικη. Να δικαιοσύνη, να κυβερνήται των νέων Ελλήνων!

Αρβανίτικη = Κουντουριώτης

Παίζει να είναι η μοναδική φορά που ο Μακρυγιαννης χρησιμοποεί αυτή την ορολογία για να περιγράψει Έλληνα και όχι τους Τουρκαλβανους.

Όντως !

[Ζαποτέκος]

Γιος του Καλαματιανού Μπένου Ψάλτη και της Μανιάτισσας Σταθούλας Γερακάρη (κόρη του πειρατή Λυμπεράκη Γερακάρη από την Βάθεια της Μάνης , ο οποίος πότε πήγαινε με τους Τούρκους, πότε με τους Βενετούς) ήταν ο πρωτεργάτης των Ορλοφικών Παναγιώτης Μπενάκης.

Αυτός μεταξύ άλλων απέκτησε μια κόρη , την Παντζεχρούλα (Μπετζεχρούλα), τα πατρογονικά κτήματα της οποίας βούτηξε ο διαφεντεύων το πασαλίκι του Μοριά Βελής πασάς, γιος του Αλή πασά του Τεπελενλή. Ο Βελής αφιέρωσε τα χτήματα της Παντζεχρούλας σε ένα τζαμί στα Φιλιατρά.

Όταν έπεσε ο Βελής, η Παντζεχρούλα και οι πρόκριτοι της Καλαμάτας ζήτησαν από τον πατριάρχη να μεσολαβήσει ώστε τα χτήματα να επιστραφούν στην Παντζεχρούλα. Τελικά δεν κατορθώθηκε τίποτα.

Το 1821 ο γιος της Παντζεχρούλας τα ζήτησε από την Πελοποννησιακή Γερουσία. Τώρα όμως τα χτήματα τα διεκδικούσαν και οι χωρικοί ως δημόσια (πρώην τουρκικά).

Ο Παπαφλέσας (1823) και ο Καποδίστριας αργότερα γνωμοδότησαν ότι τα χτήματα ανήκουν στην οικογένεια της Παντζεχρούλας. Οι διαμάχες όμως συνεχίστηκαν ως την οθωνική περίοδο. Στο τέλος μόνο ένα μέρος των χτημάτων επεστράφει στην οικογένεια.

http://www.etlasp.gr/meletes/81-meletes ... -ths-manhs

[Mitharadir]

Ένα μάτσο μαλακίες ως συνήθως... απο τη μυθολογία της αγιαλαύρας απευθείας στη μυθολογία σκαριμπο-δήμων, δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο.

αυτή είναι η γενιά του, πριν την εμφάνιση επαγγελματιών ιστορικών στην ελλάδα, υπήρχε η άποψη ότι αρκεί να ξέρεις να γράφεις και μπορείς να έχεις άποψη για ιστορία.

Δυστυχώς ισχύει. Σήμερα πια στην Ελλάδα (όπως και σε μεγάλο μέρος του πρώτου κόσμου) αν είσαι παγκοσμιοποιητης και ξέρεις γραφή μπορείς άνετα να βρεις ιστοσελίδα ή κάποιο ΜΜΕ να φιλοξενήσει τις αντεθνικες ιδεοληπτικες απόψεις σου και αυτές να προβληθούν ως..."ιστορικές" ακόμα κι αν δεν έχεις σπουδάσει ιστορία ή δεν ξέρεις καν βασικούς ιστορικούς ορισμούς(π.χ τον ορισμό του έθνους που ο λιμπεραλ παγκοσμιοποιητης Δήμου είναι ολοφάνερο πως δεν ξέρει όταν λέει τους Αρβανίτες μέλη του Αλβανικού έθνους).Κάτι τέτοια είναι που δίνουν βήμα στον κάθε... Δήμου και στον κάθε.... Τατσοπουλου να λένε τις αναθεωρητικές τους απόψεις και που επιτρέπουν σε κάτι... Φιληδες να είναι υπουργοί παιδείας και σε κάτι....Ρεπουσηδες να είναι καθηγητές Πανεπιστημιων...Η απόλυτη κατάντια της Ελλάδας που εξηγεί πολύ απλά γιατί πάμε συνέχεια κατά διάπλου και δεν μας υπολογίζει κανείς (σε αντίθεση με την γειτονική Τουρκία που όλοι τους θέλουν να την πάρουν με το μέρος τους ενώ την Ελλάδα την έχουν χεσμενη και την αντιμετωπιζουν ως αποικία τους).

[Ζαποτέκος]

Mια σφαγή το 1821.

Η ριζοσπαστικότητα της Ελληνικής Επανάστασης δεν περιοριζόταν μόνο στις διακηρύξεις. Στο συγκλονιστικό παράθεμα που ακολουθεί, και που αναφέρεται στην έκρηξη της Επανάστασης στη Νάουσα της Μακεδονίας το 1822, ο Νικόλαος Κασομούλης περιγράφει το πώς ο ένοπλος αγώνας διέλυε τη συνθήκη της συμβίωσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων (Κασομούλης, 1939, 1: 203):

Ήτον ελεεινόν θέαμα […] να βλέπης εκατόν χρόνων φίλους πατρόθεν, χωρίς όπλον, με το σακκί της κούσπας [μείγμα από πίτουρα για την τροφή των ζώων] και αλευριού έμπροσθέν του να ζυγιάζη ο Αχμέτης, ο δε Δημήτρης φίλος του να τον λερίζη [=θερίζει] με το μαχαίρι. Να φωνάζη ο Τούρκος: «Βρε Μήτρο, βρε καρδάς [αδελφέ], ημείς παλαιοί φίλοι, αναντάν μπαμπαντάν [=«από τη μάνα και τον πατέρα», από πάντα], τι είναι τούτο; Πού ακούγει ο Ναουσαίος; «Πατρίς, πατρίς, ελευθερία! […]».

Μία άλλη 50 χρόνια πριν.

Η ρωσική απειλή ( 1770 ), σε συνδυασμό με τα νέα για τις σφαγές μουσουλμάνων στην Πελοπόννησο, είχε ήδη αναστατώσει τους μουσουλμάνους της Σμύρνης. Η ναυμαχία, που έγινε σχεδόν μπροστά στα μάτια τους, οδήγησε τον φόβο και την οργή σε παροξυσμό, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν σφαγές χριστιανών.

Τα νέα για την ολοκληρωτική καταστροφή του οθωμανικού στόλου μαθεύτηκαν στη Σμύρνη την Κυριακή 8 Ιουλίου του 1770, στις τέσσερις το πρωί. Ήδη το υποπτευόμασταν, γιατί οι ειδοποιήσεις που έφταναν κάθε λεπτό από τον Τσεσμέ, θέατρο αυτής της τρομακτικής σκηνής, μιλούσαν για μια φοβερή συμφορά. Εξάλλου είχαμε ακούσει καθαρά τις εκρήξεις των πολεμικών πλοίων που τινάζονταν στον αέρα και τον θόρυβο των κανονιών που έπαιρναν φωτιά από μόνα τους μέσα στο παρανάλωμα, και είχαμε δει τη στήλη καπνού από τα φλεγόμενα καράβια να ανεβαίνει στον ουρανό πάνω απ’ το Καραμπουρνού. Η βεβαιότητα ενός γεγονότος τόσο παράξενου, που με δυσκολία κατάφερνε κανείς να πιστέψει, προκάλεσε συντριβή κι απελπισία στους μουσουλμάνους αυτής της πόλης. Ο ταπεινωμένος πληθυσμός, εξοργισμένος από την ήττα κι εμψυχωμένος από τα ανατρεπτικά λόγια του Ιμπραήμ αγά, τελωνειακού υπαλλήλου της Σμύρνης (ενός ανθρώπου κακού, σκληρού και φανατικού στο έπακρο), κι από μερικά άλλα υποκείμενα του ίδιου χαρακτήρα, ξέσπασε την οργή του στους χριστιανούς, και κυρίως στους Έλληνες. Ο Ιμπραήμ αγάς έδωσε το παράδειγμα και την ίδια Κυριακή, στις πέντε το πρωί, άρχισε να σκοτώνει απάνθρωπα όλους τους Έλληνες που εργάζονταν ή απασχολούνταν στο τελωνείο μέσα στο ίδιο το κτίριο […]. Αυτό το παράδειγμα συνεχίστηκε στις αγορές, τους ανοιχτούς χώρους, τα σταυροδρόμια και τις αποβάθρες της πόλης. Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες σκοτώθηκαν 1500 Έλληνες […].

( Περιγραφή του Γάλλου προξένου Πεϊσονέλ )

ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΡΑ ( Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου )
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΕΔΟΠΟΥΛΟΣ ( Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών )
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία .Θεσμικό πλαίσιο και κοινωνικές δυναμικές ( 2015 ).