ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42
Δεν έχει πρέπει σε αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι εκεί. Αν θέλεις το ακούς. Δεν είναι ενοχλητική φασαρία. Είναι μια γλώσσα που δεν μιλάς (μερικώς) και μοιάζει ακατάληπτη. Προς το παρόν. Αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως νομίζω μπορεί σε μερικά χρόνια να το ακούς πολύ πιο εύκολα, εξοικειωμένος από άλλα πράγματα που θα έχεις ακούσει μέχρι τότε.
Έλεος, ρε Στάθη. Είναι απλά φασαρία. Τι γλώσσα και σαχλαμάρες;
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42
Ο δημιουργός απέδειξε ότι μπορεί να οργανώσει ήχους σε μία σύνθεση και να δημιουργήσει ένα έργο με ενότητα και ποικιλία.
Ναι, τρομερή ευφυΐα να παίζεις ασυνάρτητους θορύβους που ακούγονται ακριβώς σαν ράντομ φασαρία χωρίς καμμιά συνοχή.
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42
Όπως και κάθε άλλο αξιόλογο έργο σοβαρής τέχνης. Αναγνωρίζεις ευφυείς λύσεις σε ένα γενικό πρόβλημα που είναι η κατασκευή ενός έργου τέχνης
Σε ποιο πρόβλημα δίνει λύση; Και τι είδους λύση;
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42Αν περιμένεις μια αισθητηριακού τύπου συγκίνηση ίσως θα περιμένεις πολύ ή και δεν σου χρειάζεται καν η σοβαρή μουσική εφόσον το ζητούμενό σου είναι μόνο αυτό.
Πρώτον, σκοπός της τέχνης ΕΙΝΑΙ η απόλαυση. Από την απαρχή της ιστορίας η τέχνη ήταν έκφραση ιδεών και συναισθημάτων. Δεύτερον, μέχρι πρότινος στην ιστορία, δεν έθετε κανείς αυτό το ερώτημα. Δεν υπήρχε κανένα δείγμα λόγιας μουσικής όλων των προηγούμενων αιώνων που να μην είχε σκοπό την απόλαυσή της. Το «η τέχνη δεν είναι για απόλαυση» είναι η σύγχρονη δικαιολογία για έργα πατάτες από δημιουργούς που απλά δεν έχουν τίποτα πρωτότυπο να πουν.
Όχι, το πιο μέτριο σουξεδάκι δεν είναι για απόλαυση, είναι ίσως για να σου φτιάξει το κέφι.
Επίσης το «πώς το σκέφτηκε αυτό» δεν είναι μόνο θετικό, μπορεί να είναι μια χαρά αρνητικό, όπως το «απορώ πώς την σκέφτηκε αυτήν την παπαριά», πράγμα που με πιάνω συχνά να λέω ή να σκέφτομαι όταν βλέπω ηλίθιες ταινίες (συνήθως αμερικανιές), ρίχνοντας απανωτά facepalms.
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42Αν μάλιστα έχεις μεγάλη τριβή με τέτοια μουσική (ή και φτιάχνεις εσύ ο ίδιος) είναι πολύ πιθανό να φτάσει να σου προκαλεί και την συγκίνηση που απολαμβάνεις από την άλλη μουσική.
Προφανώς αστειεύεσαι. Το περισσότερο που μπορείς να αισθανθείς για κάτι ας πούμε απρόσμενο ή νέο, είναι θαυμασμός. Απόλαυση και μάλιστα εφάμιλλη με κάτι που σε συνεπαίρνει είναι αστείο και να το σκέφτεσαι ότι μπορεί να σου προκαλέσει.
ST48410 έγραψε: 13 Σεπ 2021, 01:42
Ό,τι νόημα έχουν όλα τα έργα τέχνης. Δείχνουν τι μπορεί να κάνει αυτός που θα έφτιαξε.
Άρα για το συγκεκριμένο έργο η απάντηση στην ερώτηση «τι μπορεί να κάνει αυτός» είναι «φασαρία».
Πέρα απ' αυτό, δεν είναι αυτό το νόημα της τέχνης. Το τι μπορεί να κάνει ο καλλιτέχνης είναι δευτερεύον ή τελείως ασήμαντο για τον αποδέκτη. Το νόημα της τέχνης είναι το έργο τέχνης, όχι ο καλλιτέχνης. Αυτή είναι μια τέρμα ναρκισσιστική ανάγνωση της τέχνης.
Ούτε η τέχνη μπορεί να περιστρέφεται μόνο γύρω από το τι «λύσεις» έχει δώσει ο καλλιτέχνης, γιατί τότε αναλωνόμαστε σε μια τεχνική συζήτηση και τα πάντα στην ζωή αφορούν τεχνικές λύσεις και καταλήγουμε στο «τα πάντα είναι τέχνη», όπως «όλα είναι ρατσιστικά», «τα πάντα είναι έρωτας», «τα πάντα είναι αγώνας» και όταν η λέξη σου καταλήγει να περιγράφει τα πάντα και αυτή η λέξη δεν είναι «σύμπαν», τότε έχεις απονοηματοδοτήσει την λέξη και δεν σημαίνει πια τίποτα.
Δηλαδή, αυτό το κείμενο περιέχει λύσεις. Περιέχει λύσεις σύνθεσης λόγου, λύσεις στον τρόπο απάντησης, λύσεις ύφους. Είναι έργο τέχνης; Όχι. Είναι μια απλή συνδιαλλαγή σκέψεων. Αρκεί να του κοτσάρω έναν τίτλο, όπως έκανα, και να το πασάρω για ποίηση; Όχι. Όχι. Όχι.
