Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Σου ξαναλέω ότι το κλίμα ήταν ταρραγμένο λόγω της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ.
Ήταν τόσο φιλοδημοκράτης που προσπάθησε να ανατρέψει τους Απριλιανούς, ρισκάροντας τον θρόνο του, τον οποίο τελικά κι έχασε. Θα μπορούσε να μην ασδχηλθεί και ο θρόνος θα συνέχιζε να υπάρχει.
Ήταν ο έρμος. Από την πολλή δημοκρατικότητα έριξε τη δημοκρατία.
Υπερβολικό πάθος!
Ρε συ το νας λες εισαι βασιλικος ή βασιλοφρων και δημοκρατικος ή ρεπουμπλικανος ταυτοχρονα ειναι σαν να λες οτι εισαι στο ποδοσφαιρο γαυρος και στο μπασκετ βαζελος....
Εχει απαντησει ο σφουγγαριστομαλλιάς αντεγειάκας... «ΜΕ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΔΕ ΜΙΛΑΩ»...
Ήταν ο έρμος. Από την πολλή δημοκρατικότητα έριξε τη δημοκρατία.
Υπερβολικό πάθος!
Ρε συ το νας λες εισαι βασιλικος ή βασιλοφρων και δημοκρατικος ή ρεπουμπλικανος ταυτοχρονα ειναι σαν να λες οτι εισαι στο ποδοσφαιρο γαυρος και στο μπασκετ βαζελος....
Εχει απαντησει ο σφουγγαριστομαλλιάς αντεγειάκας... «ΜΕ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΔΕ ΜΙΛΑΩ»...
Δεν υπάρχει δηλαδή βασιλευομένη δημοκρατία;
Με αυτούς δεν μιλά ο taxalataxalasas!
Ανωμαλίες...
Κι όντως πρόκειται περί ιστορικού αστεϊσμού. Να είσαι βασιλιάς αλλά να μην μπορείς να βασιλέψεις...
Αν θέλεις να συζητήσουμε σοβαρά γιατί υπάρχει αυτό το υπολειμματικό σύστημα (προς σταδιακή απόρριψη λόγω αχρηστίας) σε πολλές χώρες, μπορούμε να το κάνουμε και είναι ιδιαίτερα απλό: τα πολιτεύματα αλλάζουν είτε σταδιακά, αργά, με συνεχείς μικρές μετατροπές, είτε σύντομα με σοκ και αίμα. Προφανώς λοιπόν, σε μερικές περιπτώσεις οι λαοί προσπαθούν να αποφύγουν τις αιματοχυσίες, την ευθεία ρήξη και προτιμούν αργές και σταθερές αλλαγές μέχρι η μοναρχία να καταντήσει υπολειμματική και να απορριφθεί στη λήθη.
Άλλοι λαοί, πάλι, δεν αντέχουν ζυγό στον τράχηλο, μαγκιές και σαλτανάτια και την πέφτουν κατευθείαν στο ψητό.
Ρε συ το νας λες εισαι βασιλικος ή βασιλοφρων και δημοκρατικος ή ρεπουμπλικανος ταυτοχρονα ειναι σαν να λες οτι εισαι στο ποδοσφαιρο γαυρος και στο μπασκετ βαζελος....
Εχει απαντησει ο σφουγγαριστομαλλιάς αντεγειάκας... «ΜΕ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΔΕ ΜΙΛΑΩ»...
Δεν υπάρχει δηλαδή βασιλευομένη δημοκρατία;
Με αυτούς δεν μιλά ο taxalataxalasas!
Ανωμαλίες...
Κι όντως πρόκειται περί ιστορικού αστεϊσμού. Να είσαι βασιλιάς αλλά να μην μπορείς να βασιλέψεις...
Αν θέλεις να συζητήσουμε σοβαρά γιατί υπάρχει αυτό το υπολειμματικό σύστημα (προς σταδιακή απόρριψη λόγω αχρηστίας) σε πολλές χώρες, μπορούμε να το κάνουμε και είναι ιδιαίτερα απλό: τα πολιτεύματα αλλάζουν είτε σταδιακά, αργά, με συνεχείς μικρές μετατροπές, είτε σύντομα με σοκ και αίμα. Προφανώς λοιπόν, σε μερικές περιπτώσεις οι λαοί προσπαθούν να αποφύγουν τις αιματοχυσίες, την ευθεία ρήξη και προτιμούν αργές και σταθερές αλλαγές μέχρι η μοναρχία να καταντήσει υπολειμματική και να απορριφθεί στη λήθη.
Άλλοι λαοί, πάλι, δεν αντέχουν ζυγό στον τράχηλο, μαγκιές και σαλτανάτια και την πέφτουν κατευθείαν στο ψητό.
Έχουνε "ζυγό στον τράχηλο" οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες...
Με αυτούς δεν μιλά ο taxalataxalasas!
Ανωμαλίες...
Κι όντως πρόκειται περί ιστορικού αστεϊσμού. Να είσαι βασιλιάς αλλά να μην μπορείς να βασιλέψεις...
Αν θέλεις να συζητήσουμε σοβαρά γιατί υπάρχει αυτό το υπολειμματικό σύστημα (προς σταδιακή απόρριψη λόγω αχρηστίας) σε πολλές χώρες, μπορούμε να το κάνουμε και είναι ιδιαίτερα απλό: τα πολιτεύματα αλλάζουν είτε σταδιακά, αργά, με συνεχείς μικρές μετατροπές, είτε σύντομα με σοκ και αίμα. Προφανώς λοιπόν, σε μερικές περιπτώσεις οι λαοί προσπαθούν να αποφύγουν τις αιματοχυσίες, την ευθεία ρήξη και προτιμούν αργές και σταθερές αλλαγές μέχρι η μοναρχία να καταντήσει υπολειμματική και να απορριφθεί στη λήθη.
Άλλοι λαοί, πάλι, δεν αντέχουν ζυγό στον τράχηλο, μαγκιές και σαλτανάτια και την πέφτουν κατευθείαν στο ψητό.
Έχουνε "ζυγό στον τράχηλο" οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες...
Πέρασε η ώρα και δεν διαβάζεις καθαρά Γκόλντι.
Στο τονισμένο θα δεις ότι κάποιοι λαοί ξεφορτώνονται τα μοναρχικά καθεστώτα σταδιακά. Κάθε χρόνο οι μονάρχες τους στερούνται περισσότερων εξουσιών, και στη θέση των εξουσιών αυτών έρχονται συνταγματικές ρυθμίσεις και άλλοι θεσμοί.
Με αυτούς δεν μιλά ο taxalataxalasas!
Ανωμαλίες...
Κι όντως πρόκειται περί ιστορικού αστεϊσμού. Να είσαι βασιλιάς αλλά να μην μπορείς να βασιλέψεις...
Αν θέλεις να συζητήσουμε σοβαρά γιατί υπάρχει αυτό το υπολειμματικό σύστημα (προς σταδιακή απόρριψη λόγω αχρηστίας) σε πολλές χώρες, μπορούμε να το κάνουμε και είναι ιδιαίτερα απλό: τα πολιτεύματα αλλάζουν είτε σταδιακά, αργά, με συνεχείς μικρές μετατροπές, είτε σύντομα με σοκ και αίμα. Προφανώς λοιπόν, σε μερικές περιπτώσεις οι λαοί προσπαθούν να αποφύγουν τις αιματοχυσίες, την ευθεία ρήξη και προτιμούν αργές και σταθερές αλλαγές μέχρι η μοναρχία να καταντήσει υπολειμματική και να απορριφθεί στη λήθη.
Άλλοι λαοί, πάλι, δεν αντέχουν ζυγό στον τράχηλο, μαγκιές και σαλτανάτια και την πέφτουν κατευθείαν στο ψητό.
Έχουνε "ζυγό στον τράχηλο" οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες...
Όχι! έχουνε κάτι ρέστα που είναι γλάστρες βασιλικού και από κοντά πάνε και οι μαϊντανοί... Κάτι απομεινάρια είναι... Μουσειακά εκθέματα...
Με αυτούς δεν μιλά ο taxalataxalasas!
Ανωμαλίες...
Κι όντως πρόκειται περί ιστορικού αστεϊσμού. Να είσαι βασιλιάς αλλά να μην μπορείς να βασιλέψεις...
Αν θέλεις να συζητήσουμε σοβαρά γιατί υπάρχει αυτό το υπολειμματικό σύστημα (προς σταδιακή απόρριψη λόγω αχρηστίας) σε πολλές χώρες, μπορούμε να το κάνουμε και είναι ιδιαίτερα απλό: τα πολιτεύματα αλλάζουν είτε σταδιακά, αργά, με συνεχείς μικρές μετατροπές, είτε σύντομα με σοκ και αίμα. Προφανώς λοιπόν, σε μερικές περιπτώσεις οι λαοί προσπαθούν να αποφύγουν τις αιματοχυσίες, την ευθεία ρήξη και προτιμούν αργές και σταθερές αλλαγές μέχρι η μοναρχία να καταντήσει υπολειμματική και να απορριφθεί στη λήθη.
Άλλοι λαοί, πάλι, δεν αντέχουν ζυγό στον τράχηλο, μαγκιές και σαλτανάτια και την πέφτουν κατευθείαν στο ψητό.
Έχουνε "ζυγό στον τράχηλο" οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες...
Πέρασε η ώρα και δεν διαβάζεις καθαρά Γκόλντι.
Στο τονισμένο θα δεις ότι κάποιοι λαοί ξεφορτώνονται τα μοναρχικά καθεστώτα σταδιακά. Κάθε χρόνο οι μονάρχες τους στερούνται περισσότερων εξουσιών, και στη θέση των εξουσιών αυτών έρχονται συνταγματικές ρυθμίσεις και άλλοι θεσμοί.
Ό,τι δηλαδή οι λαοί στις ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να ξεφορτωθούν τις μοναρχίες, αλλά δεν το κάνουν για να μην έχουν εμφύλιο. Υπάρχει καμμία δημοσκόπιση σε κάποια απο αυτές τις χώρες που να δείχνει αντίθεση στους μονάρχες;
Έχουνε "ζυγό στον τράχηλο" οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες...
Πέρασε η ώρα και δεν διαβάζεις καθαρά Γκόλντι.
Στο τονισμένο θα δεις ότι κάποιοι λαοί ξεφορτώνονται τα μοναρχικά καθεστώτα σταδιακά. Κάθε χρόνο οι μονάρχες τους στερούνται περισσότερων εξουσιών, και στη θέση των εξουσιών αυτών έρχονται συνταγματικές ρυθμίσεις και άλλοι θεσμοί.
Ό,τι δηλαδή οι λαοί στις ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να ξεφορτωθούν τις μοναρχίες, αλλά δεν το κάνουν για να μην έχουν εμφύλιο. Υπάρχει καμμία δημοσκόπιση σε κάποια απο αυτές τις χώρες που να δείχνει αντίθεση στους μονάρχες;
Υπάρχει μία που δεν χρειάζεται κάλπες και αναλύσεις. Μπορείς να δεις τις εξουσίες του βασιλιά πριν 50 ή 90 χρόνια και τις αντίστοιχες τώρα και να τις συγκρίνεις μεταξύ τους.
Έχε υπόψη ότι δεν είναι μόνο ο λαός που αποφεύγει τη σύγκρουση αλλά κι ο βασιλιάς. Εκείνος είναι που κάνει τις παραχωρήσεις ανά τακτά διαστήματα βλέποντας ότι η φάση δεν τραβά περισσότερο.
Edit
Είδος προς εξαφάνιση
Η μείωση του αριθμού των μοναρχιών ανά τον κόσμο είναι διαρκής. Πριν από τα Μπαρμπέιντος, σε πολιτειακή αλλαγή προχώρησε το Νεπάλ το 2008, με την καθαίρεση του βασιλιά Γκιανέντρα.
Εξαιρέσεις αποτελούν η Ισπανία, όπου ο Φράνκο με εμφύλιο πόλεμο κατέλυσε την Δεύτερη Δημοκρατία (1931-1939) και όρισε ως διάδοχό του τον Χουάν Κάρλος των Βουρβώνων, καθώς και η Καμπότζη το 1993, όταν ανήλθε στον θρόνο ο πρίγκηπας Νοροντόμ Σιχανούκ, μέχρι τότε επικεφαλής της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της σπαρασσόμενης χώρας.
Στην ευρωπαϊκή ήπειρο οι μεγάλες αλλαγές του πολιτειακού χάρτη σημαδεύτηκαν από τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα μόνες αβασίλευτες κρατικές οντότητες στην Γηραιά Ήπειρο ήταν η Γαλλία, η Ελβετία και το Σαν Μαρίνο, η κατάσταση αντιστράφηκε με την ήττα του Δεύτερου Ράιχ, την διάλυση της Αυστρο-Ουγγαρίας ακι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Φεβρουαριανή Επανάσταση στη Ρωσία και κατόπιν με τη δημιουργία του "ανατολικού μπλοκ” και την έξωση του Οίκου της Σαβοΐας από την Ιταλία, λόγω της συνεργασίας τους με τον φασισμό.
Προέκυψε έτσι ένας μεγάλος αριθμός εκπτώτων με ποικίλες διαδρομές. Άλλοι εμπλέκονται σε δικαστικούς αγώνες για τη διεκδίκηση περιουσιών (όπως οι Χόεντσολλερν που διεκδικούν και έργα τέχνης από το γερμανικό κράτος), άλλοι στρέφονται στην πολιτική (όπως ο Όττο των Αψβούργων που έγινε ευρωβουλευτής ή ο Συμεών Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα που έγινε πρωθυπουργός της πατρίδας του Βουλγαρίας) και οι περισσότεροι απασχολούν τις κοσμικές στήλες.
Δυναστείες που έχουν ανατραπεί πριν από πολλά χρόνια, εμπλέκονται σε διαμάχες με ανταγωνιστές συγγενείς, όπως ο "Λουδοβίκος ο 20ός” των Βουρβώνων με τον ορλεανιστή Ζαν, "κόμητα των Παρισίων”. Στην περίπτωση των Ρομανόφ, μετά την εκτέλεση από τους μπολσεβίκους 18 μελών της οικογενείας, η διαδοχή στην ηγεσία του εκθρονισμένου αυτοκρατορικού Οίκου κατέστη εξαιρετικά περίπλοκη. Από το 1991 και μετά, η "Μεγάλη Δούκισσα” Μαρία Βλαντιμίροβνα ερίζει με τους απογόνους των άλλων τριών κλάδων, που προκύπτουν από τους γιους του Νικολάου Α'.
Στην Ιταλία, ο γιός του τελευταίου βασιλιά Ουμβέρτου, Βιτόριο Εμμανουέλε, "πρίγκηπας της Νάπολης”, βρέθηκε κατά τη γαμήλια δεξίωση του Φελίπε της Ισπανίας να λύνει με γρονθοκοπήματα τις διαφορές του με τον ξάδελφό του Αμεδαίο της Αόστης. Μεταπολεμικά, η Ιταλία απαγόρευε την είσοδο στο έδαφός της των αρρένων γόνων του Οίκου της Σαβοΐας, αλλά ο περιορισμός ήρθη επί κυβερνήσεως Μπερλουσκόνι. Αυτό δεν απέτρεψε την καταδίκη του Βιτόριο Εμμανουέλε (ο οποίος βαρυνόταν ήδη με φόνο "εξ αμελείας”) για μαστροπεία και διαφθορά. Πάντως, τόσο ο ίδιος όσο και ο γιός του Εμμανουέλε Φιλιμπέρτο, αγαπημένος των ταμπλόιντ, έχουν διεκδικήσει από το ιταλικό κράτος αποζημιώσεις για την περίοδο της εξορίας τους, ακόμη και την επιστροφή στην οικογένειά τους του Κυρηναλίου Μεγάρου.
Τα σκάνδαλα δεν αποτελούν βέβαια προνόμιο μόνο των έκπτωτων εστεμμένων, αλλά στην περίπτωση των εν ενεργεία συχνά συγκαλύπτονται. Εκτός και αν αυτό δεν είναι πλέον εφικτό, όπως συνέβη με τον Χουάν Κάρλος της Ισπανίας, ο οποίος παραιτήθηκε υπό το βάρος των αποκαλύψεων για τις οικονομικές του δραστηριότητες και τις εξωσυζυγικές του σχέσεις.
Κάποτε μου είχε κάνει λάικ σε σχόλιο που είχα γράψει σε φωτογραφία που είχε ανεβάσει φίλη μου μαζί της. Είχα γράψει, προφανώς ολίγον ειρωνικά: ''Ώπα, φωτογραφία και με διασημότητες;''
(αυτό με την Κουμαριανού είναι το καλύτερο από τα δύο βίντεο )
Θυμάμαι ότι ο δημοσιογράφος απέφυγε να αναφερθεί στον Κωνσταντίνο, αλλά τον έδειξε 3-4 φορές και στο τέλος αναγκάστηκε (ο ένας από τους δυο) να τον αναφέρει
)